"შვილი აპარატზე მყავდა მიერთებული, მე სცენაზე გავდიოდი და ვმღეროდი" - მარიკო ებრალიძე ცხოვრების რთულ და განსაკუთრებულად იღბლიან პერიოდებზე

"საკუთარ შეცდომებზე ვისწავლე დისტანცირება, საკუთარი თავის შორს დაჭერა ადამიანებისგან, სიტუაციისგან, რომელიც არ მომწონს", - ამბობს მომღერალი მარიკო ებრალიძე. რას ნანობს, როგორი ადამიანები აკვირვებენ, რას მიიჩნევს თავის ყველაზე დიდ სისუსტედ და რა უსაყვედურა მეუღლემ? - ამ ყველაფერს მის მიერ დასრულებული წინადადებებიდან შეიტყობთ.

- დაბადების თარიღი...

- ...1984 წლის 29 აგვისტო.

- ჩემი სავიზიტო ბარათია...

- ...ჩემი ხმა და თმა.

- ბავშვობაში მინდოდა გამოვსულიყავი...

- ...ჯერ იურისტობა მინდოდა, შემდეგ - სტომატოლოგობა, ადრეულ ბავშვობაში სულ იმ ადამიანებთან ურთიერთობაზე ვოცნებობდი, ვისაც ტელევიზორში ვხედავდი, ოღონდ ეს არ იყო სნობიზმი. სახლში, ბაღში ყველგან ვმღეროდი. ღრმა ბავშვობიდან იმ სამყაროზე ვოცნებობდი, სადაც ახლა ვარ.

- ჩემზე ამბობენ...

- ...მზე გოგო მოვიდა, შემოანათაო. ოჯახის წევრები ასე ვერ აღმიქვამენ (იცინის). ისინი ამბობენ, მკაცრი, წესრიგა მოვიდაო.

- ცხოვრებას თავიდან რომ ვიწყებდე...

- ...ორნაირი პასუხი მაქვს: ისევ აქ დავიბადებოდი და რაღაც შეცდომებს გამოვასწორებდი. მეორე პასუხია, დავიბადებოდი პორტუგალიაში ან ამერიკაში. ეს ქვეყნები გამორჩეულად მიყვარს და მიზიდავს. პორტუგალიურ ენაზე სიმღერა მსიამოვნებს, ამერიკა ოცნების ქვეყანაა.

- ჩემი პირველი წარმატება...

- "ვარსკვლავების აკადემიის შემდეგ" იყო, ამ დროს პოპულარულიც გავხდი.

- დღეს პოპულარობა გსიამოვნებს?

- ...რა თქმა უნდა, ძალიან კარგი განცდაა. ყველა თბილად მხვდება, მიღიმის. მეუბნებიან, - გიცანითო, ზოგი მეუბნება - ეკრანზე სხვანაირი ხარ, ცხოვრებაში უფრო კარგი ყოფილხარო. ადრე რომ მეკითხებოდნენ, - "საიდან მეცნობი?" მრცხვენოდა და არ ვიცი-მეთქი, ვპასუხობდი. ახლა პირდაპირ ვეუბნები, - მარიკო ებრალიძე ვარ. მერე ამ სახელს და გვარს ღიმილი მოჰყვება, ეს როგორ არ უნდა მესიამოვნოს?!

- ყოველთვის მაქვს სურვილი...

- ...ადამიანებს იმაზე მეტად დავეხმარო, ვიდრე ახლა ვახერხებ.

- თვისება, რომელიც ჩემში ყველაზე მეტად მომწონს...

- ...კეთილი ვარ.

- თვისება, რომელიც არ მომწონს და ვცდილობ გამოვასწორო...

- ...ფიცხი და ფეთქებადი ვარ. მინდა უფრო დინჯი ვიყო, დავყოვნდე, მოვითმინო, გავაანალიზო და მერე ვიმოქმედო ან ვთქვა, მაგრამ ვერ ვახერხებ, ეს ჩემი ემოციური ხასიათის ბრალია. არაერთხელ მქონდა შემთხვევა, მართალი ვიყავი, მაგრამ ფეთქებადობით ის ჩემი სიმართლე "გავაფუჭე", ფასი დავუკარგე, ასეთ დროს სასაყვედურო ჩემი ემოციები ხდება და არა კონკრეტული სიტუაცია, რასაც ეს ემოცია მოჰყვა. ამით ადამიანები ზოგჯერ ცუდად სარგებლობენ.

- საკუთარ შეცდომებზე ვისწავლე...

- ...დისტანცირება, საკუთარი თავის შორს დაჭერა ადამიანებისგან, სიტუაციისგან, რომელიც არ მომწონს. ვისწავლე, რომ ადრე რაზეც ვჩუმდებოდი, დღეს აღარ უნდა გავჩუმდე.

- ვნანობ...

- ...რომ ჩემი ემოციურობა, მიამიტობა, სიალალე ბოროტად გამოიყენეს. ჩემი თავი იქ ვერ დავაყენე, სადაც უნდა დამეყენებინა.

- ამ შემთხვევაში კარიერას გულისხმობ თუ პირად ცხოვრებას?

- ორივეს.

- წონასწორობიდან ჩემი გამოყვანა შეუძლია...

- ...ბევრ რამეს. ერთ დღეს რაღაც ამბავმა შეიძლება წონასწორობა დამაკარგვინოს და მეორე დღეს მსგავსი სიტუაცია შედარებით მშვიდად მივიღო, გააჩნია, მე როგორი სულიერი მდგომარეობა მაქვს.

- სიყვარული ეს...

- ...არის თავისუფლება. იმ ადამიანთან, ვისთანაც ვარ, შებოჭილი არ უნდა ვიყო, ყველაფერი უნდა მიხაროდეს, შეცდომის დაშვებაც, სისულელის თქმაც.

- შენი და გიორგის სიყვარულის ამბავი როგორ დაიწყო?

- ერთმანეთს სრულიად შემთხვევით შევხვდით. ნათესავს კლინიკაში მივაკითხე, გიორგი კი ექიმია და პირველად იქ შევხვდით, მერე კიდევ შევხვდით, შევხვდით, შევხვდით და...

- რით მოგხიბლა?

- მისი საუბრის მანერამ მომხიბლა, მისმა სიდინჯემ, მერე აღმოჩნდა, რომ არც ისეთი დინჯია (იცინის). გიორგი ძალიან საყვარელია, მის გვერდით ყოფნა სასიამოვნოა. სანამ დავქორწინდებოდით, შორიდან რომ მეტრფოდა და ძალიან მიფრთხილდებოდა, ეს მომწონდა.

- ყოველთვის შეუძლია კარგ ხასიათზე დამაყენონ...

- ...კარგმა ადამიანებმა. ახლა ამ საუბარმაც კარგ ხასიათზე დამაყენა. ახლახან მკითხეს, შენთვის მოტივაცია რა არისო? შეიძლება ეს იყოს: კარგი ფილმი, უცხო ადამიანის ღიმილი, ჩემი დანახვისას რომ დაეუფლა. ყოველთვის პატარა დეტალებში ვეძებ ბედნიერებას.

- მაკვირვებს...

- ...ადამიანი, რომელსაც შეუძლია ბოროტება ჩაიდინოს. ყველა ჩვენგანს ცუდი ერთხელ მაინც გაგვიფიქრებია, გამონაკლისი მეც არ ვარ, მაგრამ როგორც კი გულში რაღაც ცუდი გამივლია, ყველაფერი უკან დამბრუნებია. არავის ეგონოს, რომ პატარა ბოროტებაც კი შერჩება, სიკეთე ყოველთვის იმარჯვებს ბოროტებაზე. ჩემი მხარდაჭერა ბაბი კირკიტაძეს, ამ უნიჭიერეს და მშრომელ, წარმატებულ გოგოს. დეტალები არ ვიცი, მაგრამ ის ვიცი, რომ გული ატკინეს. პატარა ქვეყანაში ისევ ჩვენ რომ ვებრძვით ერთმანეთს, ამის გამო გული მტკივა. ბაბის ვთხოვ, თავი არ დაზოგოს, მეტად წარმატებული იყოს. ვისაც ის არ მოსწონს, აღიზიანებს, თვალებში კიდევ უფრო მეტად გაეჩხიროს!

- ჩემი ყველაზე დიდი სისუსტე...

- ...ჭამა, ჭამა და კიდევ ჭამა, ამ სისუსტეს ვერ იქნა და ვერ მოვერიე. ლომის გალიაში შევალ, პარაპლანით გავფრინდები, არაფრის მეშინია, კლდეზე ბაწრით მიცოცია, რა არ გამიკეთებია, როგორი ბრძოლიდან არ გამოვსულვარ გამარჯვებული, მაგრამ ჭამის სურვილს და ტკბილეულის სიყვარულს ვერ მოვერიე.

- როცა საჯაროდ მაქებენ...

- ...ვიმორცხვებ, თან მიხარია. შექება კარგია, სასიამოვნო, მაგრამ ამავე დროს, ეს უდიდესი პასუხისმგებლობაა, ამას ვაცნობიერებ, მით უმეტეს, როცა საქებარ სიტყვებს კომპეტენტური ადამიანებისგან ისმენ, შენთვის მეტრები რომ არიან.

- ხშირად მსაყვედურობენ...

- ...ყველაფერზე. უყურადღებო ვარ (ფიქრობს)? ბოლოს საყვედური ჩემი მეუღლისგან მივიღე, საქმე კარგია, მაგრამ ცოტათი ჩვენც მოგვხედეო. დეკემბერია და ძალიან დაკავებული ვარ. ახლო წარსულში, 2 ისეთი დაკავებული დღე მქონდა, მოსაკითხადაც კი ვერ დავურეკე.

- დღემდე ვერაფრით ვისწავლე...

- ...გერმანული ენა, არადა, დიდი სურვილი მაქვს.

- თავისუფლება...

- ...სხვისი აზრის პატივისცემაა, დაფიქრება არის თავისუფლება. "მე ვარ და ჩემი ნაბადი", "რაც მინდა, იმას გავაკეთებ" - ეს არასწორი შეხედულებაა.

- დარიგება, რომელიც არასდროს დამავიწყდება...

- ...პატარა რომ ვიყავი, დედა მარიგებდა, რასაც გავაკეთებ, კეთილსინდისიერად, სიყვარულით, სულით და გულით უნდა ვაკეთო.

- როდესაც დაძაბული პერიოდი მაქვს...

- ...სიმღერაა ჩემი "წამალი". ჩემი პროფესიის სახით, მხარზე თითქოს ანგელოზი მაზის და რომ მშველის, ეს არაერთხელ დაუმტკიცებია. გითხარი, პროექტის "მიმღერე" ჩაწერები ჩემი ოჯახისთვის ძალიან რთულ პერიოდში მიმდინარეობდა. ჩემი შვილი რეანიმაციულ განყოფილებაში, აპარატზე მყავდა მიერთებული, მე სცენაზე გავდიოდი და ვმღეროდი, მართლა მავიწყდებოდა ის მდგომარეობა, რომელშიც ვიყავი. შვილი როგორ უნდა დაგავიწყდეს, ეს ხომ წარმოუდგენელია? მხოლოდ კონცერტის დროს მავიწყდება ყველანაირი ტკივილი. მქონდა შემთხვევა, კისერი ისეთი გაშეშებული მქონდა, გვერდზე ვერ ვხრიდი, ხელს მაღლა ვერ ვწევდი, გავედი სცენაზე და კისერიც მოვატრიალე, ხელიც ავწიე და არ მეტკინა. სცენიდან გასულს კი ისევ აუტანელი ტკივილი მქონდა, ეს ხომ სასწაულია?! განაგრძეთ კითხვა