"შეიძლება, ფსიქიატრიულ კლინიკაში აღმოვჩნდე"

ცოტა ხნის წინ მომღერალი ეთერ კაკულია ბებია გახდა. მან შვილიშვილს სახელი თავად შეურჩია. თუ როგორი ბებიაა ქალბატონი ეთერი და რას აკეთებს ახალშობილისთვის, ამაზე მომღერალი მისთვის დამახასიათებელ სტილში საუბრობს.

- შვილიშვილის შეძენას გილოცავთ...

- დიდი მადლობა, მაგრამ ჯერ ბებიად ვერ აღვიქვამ თავს. ხომ იცი, მე სულ ვწიწკვობ. ახლა ასეთი დევიზი მაქვს: "კაბა ზევით, წლები ქვევით", მაგრამ ჩემი შვილი მეჩხუბება, სისულელეებს ნუ ლაპარაკობო (იცინის). წლები უნდა მოიკლო, ზემოთ რომ არ წავიდეს და კაბაც, შესაბამისად, მინი უნდა ჩაიცვა... ნაადრევი ყველაფერი კარგი ყოფილა. ისე, მინდოდა, მეხუთე თაობას მოვსწრებოდი ან მეოთხეს მაინც... მოკლედ, ჩემი შვილიშვილის სიყვარულის ნიადაგზე, შეიძლება, ფსიქიატრიულ კლინიკაში აღმოვჩნდე, რაა?.. რომ ამბობდნენ, - შვილიშვილი შვილს დაგავიწყებსო, არ ვიჯერებდი. ახლა აბსოლუტურად არ მახსოვს ჩემი ვაჟი. ვნანობ, რომ სამი შვილი არ მყავს, მაგრამ სულ მოგზაურობაში ვიყავი, თვითმფრინავიდან თვითმფრინავში გადავდიოდი და ეს ერთიც რომ გავაჩინე, დიდი მიღწევაა. შვილიშვილმა კი ვიმეორებ, ჭკუიდან გადამიყვანა. ახლა მინდა, ნუნუ გაბუნიას "იავნანა" ჩავწერო. ეს სიმღერა ნუნუმ ჩემს შვილს მიუძღვნა, მე კი პატარა მარიამს მივუძღვნი, რაა?.. "ღამე არწევს მთვარის აკვანს, იავნანინააა" (მღერის) - არაჩვეულებრივი სიტყვები აქვს.

- პატარა მარიამი როგორი გოგონაა?

- "ხასიათა" დავარქვი... რამდენიმე დღის წინ (45 დღის არის) სვეტიცხოველში მოვნათლეთ. ნათლობის საოცარი რიტუალი ისე დასრულდა, ბავშვს არ უტირია. უკეთილშობილესი პატარა ადამიანია, თან - ლამაზია. ვითომ, ბებიას დაემსგავსა (იცინის)? მაგრამ არა, მე მისნაირი ლამაზი არ ვიყავი...

- სახელი თქვენ შეურჩიეთ?

- დიახ. არ მინდოდა, ეთერი რომ დაერქმიათ და მის სახელზე ამიტომაც ვიზრუნე... ისე, ეთერი ძველი ბერძნული სახელია და ასეა განმარტებული: "ჰაერის ყველაზე ზედა, წმინდა გამჭვირვალე ფენა, ღმერთების ადგილსამყოფელი..." ჩემს სახელს შევეჩვიე. ეთერი "გამჭვირვალეს" ნიშნავს და მეც გამჭვირვალე ანუ გულწრფელი ვარ ბუნებით. მგონია, რომ ეთერი ღმერთისგან ნაბოძები სახელია და ჩემი შვილიშვილი - მარიამიც უფალმა გამომიგზავნა.

- ბავშვის მშობლებზე - თქვენს შვილსა და რძალზე რას გვეტყვით?

- ალექსანდრე ვაჩიბერიძე - ჩემი ვაჟი 32 წლის გახლავთ. დაამთავრა საერთაშორისო სამართლის ფაკულტეტი, ტექნიკურ უნივერსიტეტში, მაგრამ ამჟამად არ მუშაობს. რა ვქნათ, ყველანი მარიამზე ვართ გადართულები. ჩემი რძალი - ნინი მელაშვილი საყვარელი გოგოა. მართალია, მეგრელი რძალი მინდოდა, მაგრამ რა ვქნათ, არ არის მეგრელი, იმერელია. დედაჩემიც ძალიან დარდობდა, რომ მეგრელი რძალი და სიძე არ შეხვდა. დედა ჩაჩავას ქალი იყო, აბაშიდან.

- თქვენი მეუღლე სადაური იყო?

- იმერელი, ქუთაისიდან. გარდაიცვალა რეზო... ყველა ქალს მინდა მოვუწოდო, რომ 5 შვილი გააჩინოს! საქველმოქმედო პროექტში - "ვის უნდა 20.000" ვმონაწილეობდი და ვთამაშობდი 9-შვილიანი ოჯახის დასახმარებლად. არაჩვეულებრივი ქალბატონია ირმა, რომელსაც 9 შვილი ჰყავს. მისი ოჯახისთვის 21 ათასი ლარი შეგროვდა. საშინელ სიდუხჭირეში ცხოვრობდნენ, იატაკზე ეძინათ. იცი, როგორი ბავშვები ჰყავთ? ულამაზესი. უფროსი 18 წლის არის, უმცროსი - 2-ის. ჰოდა, ეს ქალი გმირი არ არის? გაოგნებული ვარ, სახელმწიფო რომ არ ზრუნავს ასეთ ადამიანებზე...

- ქალბატონო ეთერ, რძალი როგორ მიიღეთ?

- მშვენივრად. ხომ ვთქვი, საყვარელი გოგოა-მეთქი. ნინი არაჩვეულებრივად ზრდის შვილს. კარგია, როცა რძალი გიყვარს.

- მკაცრი დედამთილი არ ხართ?

- არა, რას ამბობ...

- პირადად თქვენ რას აკეთებთ პატარა მარიამისთვის? როგორი ბებია ხართ?

- ბებია უნდა დამიძახოს, არა?

- სავარაუდოდ, ბებიას დაგიძახებთ. თუმცა არა, თქვენ ხომ მარად ახალგაზრდა ქალბატონი ბრძანდებით... შეიძლება, პირდაპირ სახელით მოგმართოთ.

- (იცინის) ჰო, ჩემს ასაკზე იმდენს ვხუმრობ, რომ ბოლო პასპორტი იცი, როგორი მქონდა? ამ საბუთისთვის რომ დაგეჯერებინა, 10 წლით უმცროსი ვიყავი ჩემს შვილზე. დაახლოებით 8 პასპორტი მაინც მაქვს გამოცვლილი და ყველგან სხვადასხვა წელი მეწერა... შვილიშვილი რას დამიძახებს, არ ვიცი. მან ეს თვითონ უნდა გადაწყვიტოს. ისე, ეთო რომ დამიძახოს, აჯობებს, რადგანაც ბებიათი თუ მომმართავს, შეიძლება, არც გავხედო.

- ბავშვი ახლა თქვენთან ცხოვრობს. მისთვის პამპერსი გამოგიცვლიათ?

- არა, არა, მე ხომ ხელჩლუნგი ვარ.

- არც შვილს უვლიდით?

- მაშინ დედაჩემი იყო ცოცხალი და ალექსანდრეს ყველაფერს ის უკეთებდა... მისი გარდაცვალების შემდეგ საოჯახო საქმეებში ქალბატონი ანა მეხმარება. ის 20 წელიწადია, ჩვენს ოჯახში დადის და რაც საჭიროა, ყველაფერს მიკეთებს. რა ვქნა, ხელჩლუნგი ვარ. სხვათა შორის, ეს სიტყვა ჩემი გამოგონილია და ლექსიკონში მე შევიტანე.

საუბარში ჩართვა ქალბატონი ეთერის რძალს, ნინი მელაშვილს ვთხოვე, რომელიც იქვე პატარა მარიამს დაატარებდა.

ნინი:

- ჩემი დედამთილი არაჩვეულებრივი ადამიანია. სახლშიც ისეთივეა, როგორიც გარეთ და როგორსაც მთელი საქართველო იცნობს. მოკლედ, გამიმართლა... სულ კარგ ხასიათზეა და ჩვენც კარგ ხასიათზე გვაყენებს. რაც უნდა ცუდ გუნებაზე იყოს ადამიანი, რაღაცას ისეთს იტყვის, მაინც გააცინებს.

ეთერი:

- პატარას არაჩვეულებრივი სმენა აქვს (მარიამი ხელში აიყვანა და უმღერა. - ავტ.). აი, ხომ ხედავ, როგორ გაიტრუნა და მეორე ხმაც მომცა... ჩემი ოცნებაა, შვილიშვილთან დუეტი ჩავწერო. უფალს ვევედრები, ჯანმრთელად მამყოფოს, რომ ეს შევძლო, რაა?..

- თქვენი ვაჟი არ მღერის?

- არა. რატომღაც, თავის დროზე მუსიკაში არ ვამეცადინე. ისე, არტისტული ბიჭია და ვნანობ, რომ თეატრალურ უნივერსიტეტში არ შევიყვანე. მისი საქმე საერთაშორისო სამართლის სპეციალისტობა არ იყო.

- როგორც ჩვენს საუბარში გამოიკვეთა, ბევრ რამეს ნანობთ...

- აბა, სამი შვილი არ უნდა მყავდეს? იმასაც ვნანობ, კარგი კულინარი რომ არ ვარ.

- რომ მოინდომოთ, კერძებს ვერ მოამზადებთ?

- ვერა. ვფიქრობ, კარგი კულინარი რომ იყო, ამისთვის ნიჭია საჭირო. ქალი რომ ტორტს გამოაცხობს, მერე - ხაჭაპურს, უგემრიელეს კერძებს მოამზადებს, რას ლაპარაკობ, ეს უდიდესი ნიჭია, ნუუ?.. მე არა, მაგრამ დედა მყავდა ისეთი, 100-კაციან სუფრას მარტო მოამზადებდა და გაშლიდა. ისე, თეორიულად ბევრი რამის მომზადება ვიცი. ერთხელ გადავწყვიტე, ჯემი გამეკეთებინა და გაზქურის ნაცვლად, მაგიდაზე დავდგი შაქარდაყრილი ჭანჭური, მერე კი ველოდებოდი, ჯემად როდის "გადაიქცეოდა" (იცინის). ეს ამბავი უკვე მთელმა საქართველომ იცის, იმდენჯერ მაქვს მოყოლილი. ჰოდა, ამის მერე რომელ კულინარობაზეა ლაპარაკი?

- სახლის დალაგებაც არ გიყვართ?

- სახლის მილაგება ვიცი. მინდა, ყველაფერი თავის ადგილას ეწყოს. წესრიგი მიყვარს. ჩემი შვილიც ასეა.

- ვატყობ, სურვილი გაქვთ, რომ მომავალში თქვენი შვილიშვილი მომღერალი გახდეს?

- რატომაც არა?! მაგრამ ძალიან მინდა, კინომსახიობიც იყოს. სხვათა შორის, მთელი ცხოვრება კინომსახიობობა მინდოდა და ვნანობ, თეატრალურ ინსტიტუტში რომ არ ჩავაბარე, რაა? არადა, ყველაფერი ხელს მიწყობდა: სიმპათიური გოგო ვიყავი, გამხდარი, კარგი ხმა მქონდა...

- გავიგე, რომ ავლაბრელებისთვის მიძღვნილი სიმღერა, რომელიც უკვე დიდი ხანია, რეპერტუარში გაქვთ, სომხურად გითარგმნიათ და გინდათ, ავლაბრელებს სომხურად უმღეროთ...

- კი, ავლაბრელებსაც ვუმღერე, ვერელებსაც და ვაკელებსაც... ავლაბრელებისთვის მიძღვნილი სიმღერის ტექსტი სომხურად ვან ბაიბურთმა თარგმნა.

- სომხური ენა იცით?

- არა, მაგრამ ის ტექსტი ვისწავლე.

- პროდიუსერი გყავთ?

- მე და ჩემს მეგობრებს "ბრიგადა" გვაქვს შექმნილი და საგასტროლოდ ერთად დავდივართ. "ბრიგადის" წევრები გახლავართ: მე, გურამ ჯაში, ნუგზარ კვაშალი, ნუგზარ ერგემლიძე, ბესო კალანდაძე, ზურა კობეშავიძე (სულ 5 მამაკაცი და ერთი ქალი). ჩვენი ადმინისტრატორია თამაზ ქაჯაია, რომელიც საქართველოს მასშტაბით დადის და საქმეებს აგვარებს, რეგიონებში საგასტროლოდ რომ გავემგზავროთ.

- გივი სიხარულიძე სად დაკარგეთ?

- გივი მაგ "ბრიგადაში" ვერ მოხვდა, ჰოდა, გვსაყვედურობს, რატომ "მომტეხეთო"?! სამაგიეროდ, 20 აგვისტოს მერია ბათუმში კონცერტს "მიკეთებს", რომელსაც გივი სიხარულიძე წაიყვანს. იცი, რომ გივი ამღერდა? საოცარი სიმღერები გვაქვს ერთად ჩაწერილი. ხომ ეგეთი გიჟმაჟია, ძალიან ნიჭიერია. 28 წიგნი აქვს გამოცემული. მრავალმხრივ განათლებული ადამიანია... ისე, რა დაგიმალოთ და ორივე ნიჭიერები ვართ (იცინის), მაგრამ ბევრს არ მოსწონს გივი, რადგანაც ბილწსიტყვაობა უყვარს; არადა, ძალიან საყვარელი კაცია.

- თქვენც ყველას უყვარხართ...

- ცოტა ხნის წინ ქობულეთში, საბავშვო ფესტივალზე ვიყავი მიწვეული, სადაც ჟიურის თავმჯდომარე გახლდით, თან - ბავშვებს ორ-სამ სიმღერას ვუმღეროდი. პატარებს მართლაც ძალიან ვუყვარვარ და ამასთან, ყველა ჩემს პაროდიას აკეთებს, ჩემნაირად ლაპარაკობენ. მეც მიყვარს ისინი. ყველას ვეფერები, ვეხუმრები. ვგიჟდები ხალხთან ურთიერთობაზე. მსიამოვნებს, მათ კარგ ხასიათზე რომ ვაყენებ.

- თქვენი თაობის მომღერლები, მუსიკოსები სცენაზე აქტიურად აღარ ჩანან...

- იმიტომ, რომ ხანში შესულები არიან (იცინის), მე კიდევ, სულ 33 წლის ვარ... მგონია, რომ ღმერთი მაძლევს ენერგიას. ერთ დღეს ჩემს ნამდვილ პასპორტში ჩავიხედე - ამდენი ტყუილისგან მგონი, მართლა დამავიწყდა, რამდენი წლის ვარ...

- იუბილე არასდროს გადაგიხდიათ?

- ხმამაღლა - არა, ხმადაბლა გადავიხადე (იცინის) და არ გავთქვი ჩემი წლოვანება. ერთხელ პაატა გულიაშვილთან ვიყავი გადაცემაში. მკითხა: - ყველას აინტერესებს, რამდენი წლის ხართო? - მე და ლენინი გიმნაზიაში ერთად დავდიოდით-მეთქი, - ვუპასუხე. იცი, რა დაემართა? გადაცემა ჩაშალა, რადგან სიცილისგან ჩაბჟირდა, ვეღარ წაიყვანა...

- ცხოვრების როგორი სტილი გაქვთ?

- დილას 8 საათზე ვიღვიძებ. დიდხანს ძილი არ მიყვარს, "მზე" ვარ. ერთხელ ფილარმონიაში კონცერტზე მისვლა დამაგვიანდა. კონფერანსიე აცხადებს, - ერთი "ვარსკვლავი" კიდევ შემოგვიერთდაო. - მე "ვარსკვლავი" კი არა, "მზე" ვარ-მეთქი, - რომ ვუთხარი, დარბაზში ტაში შემოსცხეს. "როცა მზე ანათებს, ვარსკვლავები არ ჩანან", - ეს იცი, ვინ თქვა? არტურო ტოსკანინიმ და ახლა მე ვიმეორებ...

- მუსიკალურ კონკურსებზე ჟიურის შემადგენლობაში რატომ არ გიწვევენ?

- ამის სურვილი არ მაქვს, რადგან ვერ ვიტან ინგლისურენოვან სიმღერებს. განსაკუთრებით ვერ ვეგუები იმას, როცა ქართველი ინგლისურად მღერის. როდესაც ამერიკული სიმღერების "კაპიროვკებს" აკეთებენ, ამას პაროდიად მივიჩნევ, რადგანაც შეუძლებელია, ჰიუსტონის სიმღერები ქართველმა იმღეროს!

- თავისუფალ დროს როგორ იყენებთ?

- ძალიან მიყვარს წიგნის კითხვა. პრესაც მიყვარს. თქვენს ჟურნალსაც ვკითხულობ, გაზეთებიდან კი "კვირის პალიტრა" მომწონს. კომპიუტერი და ინტერნეტი კარგია, მაგრამ მე წიგნები მირჩევნია... "კაკულა" თურმე, ხეს ნიშნავს - ეს სულხან-საბას ლექსიკონში ამოვიკითხე.

- ჰოდა, ხე თუ დაგირგავთ?

- ჩვენი სახლის წინ რომ ბაღია, მამაჩემის გაშენებულია. აქ სამუშაოდ ის სტუდენტები მოჰყავდა, რომლებსაც სწავლა ეზარებოდათ. ახალგაზრდებს ხეს დაარგვევინებდა, მერე სახლში ამოჰყავდა და ასადილებდა. მამა "გეპეიში" მუშაობდა, პროფესორი იყო. ჰოდა, მისი დამსახურებაა, რომ ამ ბაღში ხე მეც დამირგავს.

- დაბოლოს, რამის თქმა ხომ არ გსურთ?

- ანა - ჩვენი ოჯახის დამხმარე ქალბატონი აფხაზეთიდან არის. ჰოდა, გეტყვით იმას, რომ ცოტა ხნის წინ აფხაზეთზე სიმღერა ჩავწერე. ტექსტი ნელი სალაძეს (ევროპისა და მსოფლიოს ჩემპიონს ტანვარჯიშში) ეკუთვნის. გარდა იმისა, რომ მას ტანვარჯიშის სტუდია აქვს და შესანიშნავ თაობას ზრდის, ლექსებსაც წერს. ჩემი სიმღერა ასე მთავრდება: "აფხაზეთო, დაგვიბრუნდი, გელით!" მუსიკა ალექსი მაჭავარიანის მოსწავლეს, ნანული ბრეგვაძეს ეკუთვნის. მინდა, ეს ნამუშევარი პირველად 27 სექტემბერს, აფხაზეთის დაცემის დღეს ავაჟღერო...

ლალი ფაცია

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)