როცა გავიზარდე და გართობის "გემო" გავიგე, სწავლას მოვუკელი - როგორ იხსენებენ ცნობილები სკოლას

ერთ კვირაში ახალი სასწავლო წელი დაიწყება, დილით ადრე ადგომასთან და გაკვეთილების მომზადების ციებ-ცხელებასთან ერთად. სკოლის ასაკი ის პერიოდია, რომელსაც ალბათ ყველა ადამიანის ცხოვრებაში, განსკუთრებული ადგილი უჭირავს თავისი დადებითი და ურყოფითი მოგონებებით. ცნობილ გოგონებს - მარიკო ლეჟავას, გვანცა ჯაფარიძესა და ქეთი ორჯონიკიძეს შევეხმიანე და ცოტა ხნით სკოლაში "დაბრუნება" ვთხოვე.

გვანცა ჯაფარიძე: "ის გაკვეთილიც კი მენატრება, რომელზე ჯდომასაც თავის დროზე ვერ ვიტანდი"

- სკოლაში პირველად მისვლა ცუდად მახსოვს, დედას ვეუბნებოდი, არ დამტოვო, არ წახვიდე-მეთქი და ვტიროდი. მანამდე ბაღში კი დავდიოდი, მაგრამ სხვა ბავშვებთან, სხვა გარემოსთან შეგუება მაინც გამიჭირდა, ამიტომ პირველი დღე ცოტა რთულად გადავიტანე. შემდეგ კი, როცა კლასელებთან დავიწყე კონტაქტი, მივეჩვიე სკოლას, უბრალოდ ის მომენტი მაღიზიანებდა, რომ დედა მტოვებდა.

- როგორი მოსწავლე იყავი?

- თავიდან ძალიან ბეჯითი ვიყავი, კარგად ვსწვლობდი, სახლში მისვლისთანავე ტანსაცმელს ვიცვლიდი, მივირთმევდი, გაკვეთილების სწავლას ვიწყებდი და დასრულებამდე არ ვდგებოდი, თამაშზე ხომ ზედმეტია საუბარი... შემდეგ კი, როცა გავიზარდე და გართობის "გემო" გავიგე, სწავლას მოვუკელი, ამიცრუვდა გული რამდენიმე საგანზე, თუმცა ქართულს, უცხო ენას და კიდევ რამდენიმე საგანს კარგად ვსწავლობდი.

- სიცელქით გამოირჩეოდი?

- მეტ-ნაკლებად. პირველ კლასში მარი ჩხაიძესთან ერთად ვიჯექი ერთ მერხზე, გარკვეული დროის შემდეგ ადგილები გადაანაცვლეს და გვერდით მარის ნაცვლად სალომე ენუქიძე მომისვეს, ამან ძალიან გამაბრაზა, მაგრამ ეს დროებითი იყო - სალომეს ისე კარგად გავუგე, რომ დღემდე ვმეგობრობთ. სკოლაში სულ ერთად ვიყავით, ერთად დავდიოდით შატალოზე, რამდენჯერმე დირექტორთან დაგვიბარეს ჯაფარიძე – ენუქიძე (იცინის). მე-8, მე-9 კლასში უკვე მთელი კლასი თამამად წავედით შატალოზე, წინააღმდეგი არავინ იყო. კარგად მახსენდება ის პერიოდი, თან მე სკოლა არ გამომიცვლია, სადაც შევედი, იქ ვისწავლე 12 წელი. კარგი კლასი მყავდა, მერე უფრო მოზრდილ ასაკში დავიწყეთ ორდღიან ექსკურსიებზე სიარული და შეიძლება ითქვას, რომ მაშინ გავიცანით ერთმანეთი. ხშირად მეუბნებოდნენ, სტუდენტობა ისეთი კარგია, სკოლის პერიოდს არ შეედრება არაფრითო, მაგრამ უნივერსიტეტს სკოლას ვერც კი შევადრი, რადგან სკოლა უდარდელი ბავშვობაა.

- პირველი დასჯა, საყვედური გახსოვს მასწავლებლისგან?

- მგონი, იყო ისეთი შემთხვევაც, გაკვეთილიდან რომ გამაგდეს (იცინის), ოღონდ მარტო არა, ჩემს განუყრელ კლასელ ენუქიძესთან ერთად. ეს ჩემი დაქალი ძალიან "გიჟი" იყო და მეც მას გახლდით აყოლილი. ისეთი დასჯა, რვეული თავზე რომ გადაეხიათ, ან კალამი გადაემტვრიათ, არ მახსოვს, არადა ასეთი შემთხვევებიც ყოფილა ჩვენს კლასში.

- მართალია, მოსწავლე აღარ ხარ, მაგრამ რა გრძნობა გეუფლება სწავლის დაწყების დღეს?

- ყველაზე ძალიან მენატრება სკოლა, ის წლები, როცა არანაირი პრობლემა არ არსებობდა ჩემ გარშემო, ვერ ვაცნობიერებდი ბევრ რამეს, უდარდელი დრო იყო. ის გაკვეთილიც კი მენატრება, რომელზე ჯდომასაც თავის დროზე ვერ ვიტანდი და ერთი სული მქონდა, როდის დაირეკებოდა ზარი.

- მოსწავლეობის პერიოდს თან ახლავს "სიყვარულობანას" თამაში...

- კი, სკოლაში მიყვარდა ოთხი წლით ჩემზე უფროსი სიმპათიური ბიჭი, მთელი სკოლა გიჟდებოდა მასზე, მაგრამ მე განსაკუთრებულად მიყვარდა (იცინის). გაკვეთილის მსვლელობისას მისი კლასის კარს რამდენჯერმე ვაღებდი, ვითომ მის მასწავლებელთან მქონდა საქმე, ვიპრანჭებოდი და მის დასანახად გავივლ-გამოვივლიდი ხოლმე (იცინის). მაგრამ ის, რა თქმა უნდა, ყურადღებას არ მაქცევდა, რადგან ძალიან პატარა ვიყავი.

ქეთი ორიჯონიკიძე: "გუშინწინ ველაპარაკე დაწყებითი კლასის დამრიგებელს"

- ყოველთვის მონდომებული ვიყავი, რომ პირველ სექტემბერს სკოლაში მივსულიყავი. მგონი ეს ერთადერთი დღე იყო, როცა არ ვაგვიანებდი, მიუხედავდ იმისა, რომ სკოლა სახლიდან ორი ფეხის ნაბიჯზე მქონდა. ძალიან ანცი ბავშვი გახლდით, მაგრამ ზრდილობაც ახლდა თან ამ სიცელქეს. დღემდე კარგი ურთიერთობა მაქვს მასწავლებლებთან. გუშინწინ ველაპარაკე დაწყებითი კლასის დამრიგებელს, დღემდე შემორჩენილი გვაქვს კონტაქტი.

კონცერტების გამო იმდენად ხშირად მიწევდა სკოლის გაცდენა, რომ იქ მისულს აღარ მხვდებოდა ის სიტუაცია, რომ კიდევ გამოვპარულიყავი გაკვეთილებიდან. თუმცა თუ მთელი კლასი მიდიოდა შატალოზე, მე სოკოსავით არ ვიჯექი კლასში, მათთან ერთად მივდიოდი. ნორმალური კლასი მყავდა. როგორც ყველგან, ჩვენთანაც პერიოდულად იყოფოდნენ ჯგუფებად, მე არც ერთ ჯგუფს არ მივეკუთვნებოდი, მაგრამ იმავდროულად ყველასთან ვიყავი. სკოლიდან დღემდე შემომრჩა რამდენიმე მეგობარი.

იხილეთ სრულად