ჩვილის დღიური, ანუ "როგორ მელოდნენ"

14 თებერვალი. დღეს ჩემმა მშობლებმა სიცოცხლე მაჩუქეს. თუმცა, თვითონ ჯერ არ იციან. მაგრამ დარწმუნებული ვარ, ძალიან გაუხარდებათ. ისეთებს, როგორიც მე ვარ, "სიყვარულის პირმშოს" უწოდებენ – დედას და მამას ხომ ერთმანეთი ძალიან უყვართ.

25 თებერვალი. დედას პირველი ეჭვები გაუჩნდა, მაგრამ არ ჯერა. მამა არაფერს ამბობს. უთხარი რა მამას! არ ეუბნება... წავიდა, ტესტი იყიდა.

4 მარტი. დედას ორი ხაზი აქვს ტესტზე. არ სჯერა თავისი ბედნიერების და სააბაზანო ოთახში დაბორიალობს. დაწყნარდი, დამშვიდდი, ახლა ფემხმძიმე ქალი ხარ. მამას მისწერა მესიჯი: "სერიოზულად უნდა ვილაპარაკოთ". ამაზე სულელური ვერაფერი მოიგონა. მამა მაინც მიხვდა, სახლში გაღიმებული მოვიდა. დედა ეუბნება: "მგონი, შვილი გვეყოლება". ეე, რას ნიშნავს "მგონი"? მე მგონი კი არა, ნამდვილად ვარ!

6 მარტი. უკვე ყველა ბებომ და პაპამ იცის ჩემ შესახებ. ყველას უხარია, განსაკუთრებით კი მამას.

7 მარტი. დედა ქალთა კონსულტაციაში წავიდა. ნუ მაჭერთ!!! უფ...

23 მარტი. რაღაც ყველაფერი კარგად მიდის, არადა, დედა ტოქსიკოზს ელოდა. მე ბიჭი ვარ, ბიჭებმა ეგეთები ნაკლებად ვიცით.

1 მაისი. რა გოგო, რის გოგო? აი, მამა სწორად ამბობს: "ბიჭი იქნება". დედა, დაიჯერე, ბიჭი ვარ მე, ბიჭი!

გაგრძელება