"შეიძლება ხორცს ხელით შევეხო, რომ გავსინჯო?" - ახალი წლის ღამის პროფესიული ისტორიები

იმ დროს, როდესაც ახალი წლის შემოსვლამდე სულ რამდენიმე საათი იყო დარჩენილი, ალბათ რამდენიმე ათასი ადამიანის მსგავსად, როგორც კი საქმეები მოვილიე, მშობლიური კუთხისკენ გავეშურე... თუმცა, თბილისიდან გავედით თუ არა, უკანა რიგებში მსხდომმა მგზავრებმა გაჩერება მოითხოვეს, - ჩვენი მეგობარი ცუდად გახდაო...

პირველ ჯერზე, მის მდგომარეობას სხვა მგზავრები გაგებით მოეკიდნენ, თუმცა, რიკოთამდე რომ მესამედ გავჩერდით, მათი მოთმინების ფიალა აივსო, - თუ ცუდად იყო, სახლში ვერ დარჩა ის დალოცვილი? 6 საათია, ორი საათში დასაფარ გზაზე მივღოღავთ... - რა ქნას კაცმა, ცუდადაა, - გამოესარჩლნენ სხვები... - ჩვენ რა ვქნათ?... გადაჯდეს ტაქსიში ან გამოიძახოს "სასწრაფო", მართლა და მართლა, ავტობუსში ხომ არ შევხვდებით ახალ წელს?! - არ ცხრებოდა ზოგიერთი. მამაკაცები მშვიდად იყვნენ. ქალები საცივის, ხაჭაპურის, ფელამუშის, გოზინაყისა და ათასი რამის შესახებ ლაპარაკობდნენ, - მოსამზადებელი გვაქვს, ცარიელი მაგიდით ხომ არ შევხვდებით ახალ წელსო...

ავტობუსში შექმნილი სურათი ძალიან დაემსგავსა "ნეილონის ნაძვის ხის" სცენარს. მძღოლი თავიდან ოლიმპიური სიმშვიდით იტანდა ხმაურს, შემდეგ იფეთქა, - ვისაც ეჩქარება, მგზავრობის თანხას უკან ვუბრუნებ და როგორც უნდა, ისე წავიდესო... ამ მეთოდმა გაჭრა. შუაღამეს ტრანსპორტის პოვნის იმედი ძალიან ცოტას ჰქონდა. - ეტყობა, ასეთი შემთხვევების გამოცდილება გაქვთ-მეთქი, - ვუთხარი... - 30 წელია, მძღოლად ვმუშაობ და მთელი პოსტსაბჭოთა კავშირი მოვლილი მაქვსო, მითხრა.

არაერთ ახალ წელს შეხვედრია გზაში და უამრავი თავგადასავალი ჰქონდა. განსაკუთრებული შემთხვევის გახსენება ვთხოვე...

რაული, 62 წლის, მძღოლი:

- რუსეთიდან მოვდიოდი. ტურისტები მომყავდა. ადლერის გავლით, აფხაზეთში უნდა შემოვსულიყავით. ერთკვირიანი მარშრუტი იყო. იმ ულამაზესი კუთხის ღირსშესანიშაობები უნდა დაეთვალიერებინათ, შემდეგ ზუგდიდი და ბოლოს, ქუთაისში, გელათში უნდა ავსულიყავით. რამდენადაც თავდაჭერილი იყვნენ ჩვენი ქალბატონები, იმდენად ხალისიანები იყვნენ რუსები. მღეროდნენ, ცეკვავდნენ და კისკისებდნენ. რა თქმა უნდა, ყველას საახალწლო განწყობა ჰქონდა. 31 დეკემბრის საღამო იყო და გაგრაში გავჩერდით, ფოტოების გადასაღებად. რესტორანში ვახშმობასაც აპირებდნენ. არ ვიცი, როგორ მოახერხეს, ორ გოგოს, იქვე რესტორანში, ადგილობრივი მილიციის ორი თანამშრომელი გაუცნია და იმათ სასეირნოდ დაუპატიჟებიათ. ეტყობა, გოგონებმა იფიქრეს, სანამ ისინი რესტორანში ივახშმებენ, გასეირნებას მოვასწრებთო და გაჰყოლიან... მთელი გუნდი მთელი ღამე ვეძებდით ამ ორ გოგონას. ბოლოს პოლიციაც ჩავრთეთ ძებნაში და დილას ვიპოვეთ.

- სად ყოფილან?

- იმ ორ ახალგაზრდა მილიციელს გაგრის პარკში გაუსეირნებია სტუმარი გოგონები. "კარუსელები" მოინდომესო. გაგრა პატარა ქალაქია, სადაც მაშინაც ყველა ერთმანეთს იცნობდა და სანამ დაიკეტებოდა, ამ ბიჭებს კარუსელის მომსახურე პერსონალისთვის უთხოვიათ, გასაღები დაგვიტოვეთ და დილით აქ დაგახვედრებთო. იმანაც დაუჯერა. რა თქმა უნდა, მილიციელებიც ნასვამები იყვნენ და გოგონებიც შეჟუჟუნებული, თანაც ახალგაზრდები და უქროდათ. ჩართეს კარუსელი, შემოისვეს გოგონები და ჰაიდა... ანუ ვინ გამორთავდა, იმაზე არც უფიქრიათ. ერთი სიტყვით, დილით ნახეს "გადავარდნილები". მთელი ღამე ატრიალა კარუსელმა, დედის ხსენი არ ჰქონდათ შერჩენილი. საახალწლო გასეირნება კი არა, ოთხივეს რეანიმაციაში დაწოლა დასჭირდა. ერთ-ერთი გოგონა უგონოდ იყო, - შემდეგ ფილტვების ანთების უმძიმესი ფორმა დაუდგინდა. ავტობუსის მგზავრები მძღოლიან-გიდიანად საავადმყოფოს ეზოში ვისხედით და ვგულშემატკივრობდით... ყველანი გადარჩნენ, მაგრამ ის ახალი წელი არასდროს დამავიწყდება.

პროფესიის გამო, ახალი წლის სამსახურში შეხვედრა ძალიან ბევრი სპეციალობის ადამიანს უწევს. მათ შორის არიან ექიმები, სამხედროები, ძალოვანი სტრუქტურის წარმომადგენლები, ტაქსის მძღოლები და სადღეღამისო მარკეტების კონსულტანტები და მოლარეები...

განაგრძეთ კითხვა