საქართველოში, რომელსაც მევენახეობა-მეღვინეობის აკვანს უწოდებენ, ღვინო ერთ-ერთ უძველეს სამკურნალო საშუალებად მიიჩნევა. მას მრავალმხრივი დანიშნულება ჰქონდა, გამოიყენებოდა როგორც პროფილაქტიკური, ისე სამკურნალო მიზნით. უპირატესობა წითელ ღვინოს ენიჭებოდა. ქართული ღვინოები ხასიათდება დიაბეტის, გლაუკომის, თირკმლების, ღვიძლის, ნივთიერებათა ცვლისა და ნერვული სისტემის სამკურნალო თვისებებით. სისხლძარღვთა დაავადებისას სასარგებლოა მინერალური წყლით განზავებული რქაწითელი.
ძველად ჩვენში ვაზი არ იწამლებოდა და მოსავალიც ხარისხიანი იყო. პირველად ვაზის მავნებელი მწერი ფილოქსერა საქართველოში XIX საუკუნის ბოლოს ამერიკიდან შემოვიდა.