გაყიდული ბავშვით შურიძიება - ქალი, რომელმაც თავი უკრაინას შეაფარა
ანამ თავის დროზე უკრაინას იმიტომ შეაფარა თავი, რომ თაღლითობისთვის იყო ძებნილი საქართველოში და თუ დაიჭერდნენ, რამდენიმეწლიანი პატიმრობა ელოდა…
ის დედით უკრაინელია და მამით ქართველი. მშობლებს დიდხანს არ უცხოვრიათ ერთად - სამი წლის იყო რომ დაშორდნენ და მამამ ცოლს ბავშვის წაყვანის უფლება არ მისცა:
- მე სიმართლეს ვინ მეტყოდა?! მამაც და მისი ახლობლებიც მიმტკიცებდნენ, რომ დედაჩემი უნამუსო ქალი იყო. საყვარელი გაიჩინა და რომ ამხილეს, ამიტომ გაუხდა ვითომ გასაქცევად საქმე, თან, თავად თქვა შენზე უარი, არაფერში სჭირდებოდიო…
თავიდან ბებია მზრდიდა, მაგრამ მერე სიმსივნე შეეყარა და მამა იძულებული გახდა თავის ახალ ოჯახში წავეყვანე, სადაც მეორე ცოლთან უკვე ორი შვილი ჰყავდა და დედინაცვალს ჩემი გამოჩენა დიდად არ გახარებია. ჩემ მიმართ აგრესიული იყო და მამას სთხოვდა არჩევანი გაეკეთებინა: ან მე უნდა მოვეშორებინე თავიდან, ან მასზე და მის შვილებზე მოუწევდა უარის თქმა. მიუხედავად ასეთი ხასიათისა, მამას ის ქალი ძალიან უყვარდა, ამიტომ ისევ მე „გამიმეტა“ იმ სიმართლისთვის, რომელსაც მანამდე საგულდაგულოდ მიმალავდნენ:
- დედაშენი არც ისე ცუდი ქალი იყო, არც შენ მიუტოვებიხარ. პირიქით, სულ მეხვეწებოდა, რომ შენი თავი მისთვის დამეთმო… მეორედ არ გათხოვდა, რადგან იმედს არ ჰკარგავდა, რომ დაგიბრუნებდა. თუ გინდა, ახლა წადი მასთანო!.. და წინ წერილების მთელი დასტა დამიდო, რომელსაც წლების განმავლობაში მიგზავნიდა დედა და მიმალავდნენ. სურათებიც მაშინ ვნახე პირველად და მივხვდი, დედის ასლი ვიყავი…
წერილებში ისეთ სიყვარულს ამჟღავნებდა დედა ჩემ მიმართ, წესით, სიხარულით უნდა წავსულიყავი მასთან, მაგრამ 17 წლის გოგოსთვის არ იყო ადვილი ასეთი რეალობის სწორი აღქმა და შეფასება… დავიბოღმე და გადავწყვიტე ისეთი რამ ჩამედინა, დედაც გამემწარებინა და მამაც. იმას ვერ ვხვდებოდი, რომ ყველაზე მეტად საკუთარ თავს ვაზარალებდი…
საცხოვრებლად ცალკე ბებიას დანატოვარ სახლში გადავედი, რომელიც იმ დროისთვის გარდაცვლილი იყო და ყველაფერი, რაც გააჩნდა, მე დამიტოვა. ახალი და არც ისე კარგი რეპუტაციის მქონე მეგობრები შევიძინე, რომლებიც თაღლითები იყვნენ და მეც ჩამრთეს თავიანთ საქმიანობაში… არ მინდა იმისი დაზუსტება, რა სახის აფერებს ვაწყობდით, რომ ხალხის ქონება და ფული მიგვეთვისებინა.
20 წლის ასაკში უკვე ძებნილი ვიყავი და გასაქცევად რომ გამიხდა საქმე, მაშინ გამახსენდა დედაც, უკრაინაც და მოვახერხე საქართველოს საზღვრების გადალახვა. ქალმა ლამის ინფარქტი მიიღო, რომ დამინახა… მართლა არ იყო გათხოვილი, მარტო ცხოვრობდა და საკმაოდ კარგადაც… მან თავისი სიმართლე მითხრა ოჯახის დანგრევის თაობაზე: დედა ჰყოლია კიბოთი დაავადებული და ქმარს იმისი საშუალება არ მიუცია, რომ სიკვდილის წინ მის გვერდით ყოფილიყო. გამოპარვია ქმრის ოჯახს და უკან დაბრუნების ნება, აღარ მისცეს. მერე ჩემი თავიც წაართვეს… რა ვიცი, მისი დავიჯერე, თუ იჩივლებდა, პატიოსან ქალს შვილს ყველა დაუბრუნებდა, მაგრამ როგორც ჩანს, სხვა სიმართლეც არსებობს, რომელიც არც მამამ გამიმხილა და არც დედამ…
მამა ხომ მძულდა და დედაც ვერ შევიყვარე… კიევშიც ძველებურად ვცადე ცხოვრების გაგრძელება და ალბათ არც იქ ამცდებოდა ციხე, რომ არა ერთი კაცი, რომელიც შემთხვევით რესტორანში გავიცანი. საშა 15 წლით იყო ჩემზე უფროსი, მაგრამ როგორც კი „შევამჩნიე“, ისეთი რამ განვიცადე, რაც მანამდე არც ერთი კაცის მიმართ არ მიგრძნია.
საშას საკუთარი ბიზნესი ჰქონდა და აღარაფერი უკლდა მოღონიერებამდე, მაგრამ მალე იძულებული გახდა, ჩემთვის სიმართლე ეთქვა: 12 წლით უფროსი ცოლი ჰყავდა, რომელიც სწორედ ქონების გამო შეირთო და ყველაფერი, რაც გააჩნდა, რეალურად იმ ქალის იყო. ამიტომ გაყრით ვერ გაეყრებოდა. არც უყვარდა და თან ასაკის გამო, ქალი შვილებსაც ვერ გაუჩენდა.
ქართველი ჟურნალისტის და ამერიკელი დიპლომატის ქორწილი ვაშინგტონში - "ძალიან ბედნიერები ვართ, რომ ვიპოვეთ ერთმანეთი"
უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეობის ყოფილი კანდიდატი თამთა თოდაძეზე - "რა ბრიჯიტ ბარდო ესა მყავს, რა აბია ასეთი ნეტავ"
