"ნიჭიერში" შესრულებული სიმღერა აფხაზეთზე ზურაბ ჟვანიას თხოვნით დაიწერა - თენგიზ ფულარიანის ემოციური გამოსვლა სადავო გახდა

მეგაშოუ "ნიჭიერის" ბოლო ტურში აფხაზეთზე საკმაოდ ემოციური სიმღერა მოვისმინეთ, რომელიც ჭიათურელმა, 61 წლის თენგიზ ფულარიანმა შეასრულა.

რა თქმა უნდა, მისი ახლოს გაცნობაც გადავწყვიტეთ, თუმცა მანამდე შევიტყვეთ, რომ სიმღერა, რომელიც ბატონმა თენგიზმა წარმოადგინა, თურმე სადაო ყოფილა... მას ავტორი ჰყავს და გარკვეულ პრეტენზიებსაც აცხადებს, მაგრამ ამაზე ქვემოთ, მანამდე კი ახლოს გავიცნოთ თენგიზ ფულარიანი, ვინ არის და როგორ აღმოჩნდა "ნიჭიერის" სცენაზე.

- მუსიკალური განათლება არ მაქვს, უბრალოდ, ის არის, რომ ბავშვობიდან ვმღერი. იყო ასეთი ოჯახური ანსამბლი - "ფულარიანების ოჯახი" - დედა, მამა და სამი ძმა ვმღეროდით. დედაჩემი ლექსებს წერდა, მამა - მუსიკას და საკუთარი პროგრამა გვქონდა. 8 წლისა უკვე ლაურეატი ვიყავი. მაშინ საბჭოთა კავშირი იყო და ყველა კურთხე შემოვლილი გვქონდა. ამასთან, ვუკრავდით ფანდურსა და გიტარაზეც.

- პროფესიით ვინ ბრძანდებით?

- თოიძის სამხატვრო სასწავლებელი მაქვს დამთავებიული, მაგრამ ჩემი პროფესიით არ მიმუშავია...

- ახლა სად მუშაობთ?

- ხანდახან ვინმეს ქორწილში, დაბადების დღეზე თუ დავუკრავ, ჭიათურის რესტორანში ვარ. თბილისშიც დიდხანს ვიმუშავე რესტორნებში, ბევრი მაქვს შემოვლილი. ასევე მცხეთაშიც, ბორჯომშიც და გორშიც...

- გვარის მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ, სვანი ხართ?

- კი, მაგრამ იმერეთში ვარ დაბადებული და გაზრდილი. სვანური მხოლოდ ერთი ორი სიტყვა ვიცი...

ისე, რა ამის პასუხია და ბოლო დროს ჯანმრთელობას ვუჩივი. ვერ ვარ ისე, რომ უნდა ვიყო. ფილტვების კისტა მაქვს. ექიმმა სიმღერა ამიკრძალა, მაგრამ გინდა ფილტვებს მოვუკლივარ და გინდა - შიმშილს. ამიტომ, როცა მეძლევა საშუალება, ვმუშაობ. მკურნალობას დიდი თანხები უნდა, მაგის საშუალება არ მაქვს და ღმერთის იმედად ვარ.

- რამდენი შვილი გყავთ?

- ოთხი ვაჟი მყავს და 7 შვილიშვილი. უფროსი საბერძნეთის მოქალაქეა, მუშაობს და ოჯახს ინახავს. შუათანა ბიჭი და რძალი სამხედროები არიან, 2008 წლის ომის მონაწილეები. თუ გახსოვთ, ომში ოთხი სამხედრო გოგო იყო, რუსების თვითმფრინავი რომ ჩამოაგდეს, ერთ-ერთი ჩემი რძალი გახლდათ. მომდევნო ვაჟი თბილისშია, დისტრიბუციაში მუშაობს, ნაბოლარა კი ჩემთან არის, ჭიათურის მაღაროში შრომობს, მარგანეცს იღებს. ისიც თენგიზ ფულარიანია...

- თქვენი მეუღლეც მღერის?

- ადრე ერთად ვმღეროდით. კამვოლური დართვის ფაბრიკაში მსუბუქი მრეწველობის ფესტივალზე ერთად გვაქვს მონაწილეობა მიღებული.

- შვილებიც მუსიკალურები არიან?

- უფროსი არა, შუათანა და უმცროსი - კი. მოკლედ, ერთი რობერტ ბარძიმაშვილის სტუდიაში მღეროდა, მეორე - მანანა თოდაძესთან.

- აფხაზეთი ყველას ტკივილია. "ნიჭიერის" მორიგ კონცერტზე საკმაოდ ემოციური იყო თქვენი ნამღერი. დარწმუნებული ვარ, ბევრი სიმღერა იცით, მაგრამ მაინცდამაინც ამის წარმოდგენა რატომ გადაწყვიტეთ?

- ალბათ 2000-მდე სიმღერა მაინც ვიცი, მაგრამ ეს ავარჩიე... ისე, ამ სიმღერას თავისი ისტორია აქვს. თბილისში, ერთ-ერთ რესტორანში რომ ვმუშაობდი, ერთხელაც, კლიენტმა კუპეში გიტარით მიხმო. ერთი-ორი სიმღერა რომ შევასრულე, მერე გიტარა გამომართვა და თვითონაც იმღერა (სხვათა შორის, ეს სიმღერა). ძალიან მომეწონა. ვუთხარი, - დამიწერე-მეთქი, მაგრამ ისე წავიდა, რომ ვერ მოასწრო. ეს იყო 1999 წელი... მერე 2006 წელს ბორჯომში გახლდით პლატოზე, რესტორანში. იქ სანატორიუმების შენობებში აფხაზეთიდან დევნილები ცხოვრობდნენ და მათგან რამდენიმე ბიჭი გავიცანი. მათ მითხრეს: - სიმღერა რომ არის - "ახ, ადესა," იქნებ ასე - "ახ, სუხუმი" გააკეთოო. უეცრად გონებაში ის სიმღერა ამომიტივტივდა. მერე ზოგი ჩემი სიტყვები დავამატე, ზოგი რაც მახსოვდა, ის დავტოვე და ასე შეიქმნა სიმღერა, რომელიც "ნიჭიერში" წარმოვადგინე...

- მას მერე, რაც თქვენ კონცერტზე ეს სიმღერა წარმოადგინეთ, "ფეისბუქის" პირად გვერდზე ჟურნალისტმა მაია კახიძემ ასეთი შინაარსის სტატუსი დადო, რომელიც მინდა, წაგიკითხოთ:

- აბა, რა გითხრათ? ხომ მოგიყევით ამ სიმღერის ჩემამდე მოსვლის ისტორია. როგორც იმღერეს რესტორანში, ისე ვიმღერე, მანამდე ის სიმღერა, რასაც მეუბნებით, არც მომისმენია. რომ მქონოდა მოსმენილი, ისე ვიმღერებდი. ვიმეორებ, მან ჩემამდე როგორც მოაღწია, ისე წარმოვადგინე. ინტერნეტთან ვერ ვურთიერთობ, ამიტომ, რაც თქვენ მითხარით, არ მინახავს, თუმცა ვიღაცებმა ეს ინფორმაცია თქვენამდეც მომაწოდეს...

- მოკლედ, ის ადამიანი ამბობს, რომ ამ სიმღერის ასე შესრულებით, მისი, როგორც ავტორის უფლებები შეილახა.

- შელახულია და ამ სიმღერით აღარ გამოვალ... რეალურად კი, როგორც იყო, კი გითხარით. ხომ ვამბობ, მისი ნამუშევარი რომ მომესმინა, როგორც კიკაბიძისა და სხვა მომღერლების სიმღერებს ვასრულებ, მასაც ისევე შევასრულებდი. უბრალოდ, რაც მოვისმინე, მომეწონა და მერე ასე გავაკეთე...

- არ გახსოვთ ის კაცი, ვისგანაც პირველად მოისმინეთ?

- არა, კლიენტი იყო. რესტორანში ქეიფობდა.

- აფხაზეთთან რა გაკავშირებთ?

- არაფერი, უბრალოდ ჩემი მეგობარი, მეზობელი, ჭიათურელი ბიჭი დაიღუპა აფხაზეთში. ფრონტის ხაზიდან ამხანაგი გამოჰყავდა და ნაღმზე აფეთქდა. ჰოდა, უფრო ამის გამო მოვინდომე ამ სიმღერის შესრულება. თითქოს მის ხსოვნას მივუძღვენი... ეს არის და ეს.

ლალი ფაცია

სპეციალურად "ამბები.გე"-სთვის

იხილეთ ვიდეო: რატომ გახდა სადავო სიმღერა, რომელმაც "ნიჭიერის" ჟიური აატირა

ასევე იხილეთ თენგიზ ფულარიანის შესრულება ”ნიჭიერში”