ნინო ოძელაშვილი, პირველი ქართველი გოგონაა, რომელმაც სამბოში ევროპის ჩემპიონის ტიტული მოიპოვა. მისმა გამარჯვებამ და შემდგომ ამის აღნიშვნამ ქართველი გულშემატკივარი აღტაცებაში მოიყვანა. საიდან დაიწყო ნინოს კარიერა, ვინ უდგა გვერდში და რა გეგმები აქვს მომავალში? - ამაზე ნინო გვესაუბრება.
- პატარაობიდან სპორტსმენების გარემოში ვიზრდებოდი. ხუთი და-ძმა ვართ და ხუთივე სპორტსმენი. ჩემი პირადი მწვრთნელიც ჩემი ოჯახის წევრი - მამაჩემია. ფიზიკურად ძალიან ძლიერი ბავშვი ვიყავი, დავდიოდი ტანვარჯიშზე, ფეხბურთზე, კარატეზე, კრივზე. საბოლოოდ ძიუდოში გავაგრძელე ვარჯიში, თუმცა მაშინ გოგოების სექცია არ იყო, ამიტომ ბიჭებთან ერთად ვვარჯიშობდი. სხვათა შორის, თმები გადამხოტრეს და შეჯიბრებეზე რომ გავდიოდი მეტოქეებმა არ იცოდნენ რომ გოგო ვიყავი. იმის გამო რომ ქალი ვარ, ძალიან უჭირდათ რეალურად აღქმა, რომ მეც ჩვეულებრივი პორტსმენი ვიყავი. მამაჩემი სულ კუდში დამდევდა, რომ ვინმეს შეურაცხყოფა არ მოეყენებინა. მაშინ ხშირად ამბობდნენ რომ გოგო ძალისმიერ სპორტში არ უნდა იყოსო, მაშინაც და ახლაც ყველგან ვამტკიცებ, რომ როგორც კაცია ძლიერი არა ნაკლებად ძლიერია ქალი, მერწმუნეთ, მხოლოდ ძლიერ ქალს შეუძლია გაზარდოს ძლიერი კაცი.
- რატომ გადახვედი ძიუდოდან სამბოში?
- როცა უკვე გავიზარდე, ძიუდოში დაფინანსება აღარ იყო და ეს გახდა ძირითადი მიზეზი. სამბოში თავიდანვე სერიოზული შედეგები მქონდა, რამაც ბუნებრივია სტიმული შემმატა. საერთაშორისო ტურნირში პირველად 2008 წელს ვიჭიდავე, მაშინ ძალიან გამიჭირდა მწვრთნელების დარწმუნება, რომ მოეცათ ჭიდაობის უფლება, რადგან თვლიდნენ გოგონა ნაზია, ვერ შეძლებსო, მოკლედ, მოჭიდავის კვოტა ერჩივნათ ბიჭებზე გამოეყენებინათ. საბოლოოდ დავარწმუნე, რომ მოეცათ შანსი და ბრინჯაოს მედალი ავიღე. ამის მერე უკვე სერიოზულად აღიქვეს ჩემი შესაძლებლობები.