"არ მქონდა უფლება, მისი რომელიმე მეგობარი ციხისთვის გამეწირა" - დედა, რომელსაც ვაჟის მკვლელი არ უძებნია

"ვთქვით, რომ იარაღი ვახოსი იყო და ამით დამთავრდა ყველაფერი"

ძნელია დიდი განსაცდელი ისე გამოიარო, რომ შენი დარდით არავინ შეაწუხო, არ დაამძიმო... ალბათ, ამას ერთეულები ახერხებენ. სწორედ ასეთი ადამიანების რიცხვს მიეკუთვნება თელავის მკვიდრი, პოეტი გვანცა ქეშიკაშვილი, რომელსაც ვერც კი შეატყობთ, რომ რთული ცხოვრების გზა განვლო - გზა, რომელმაც ტკივილიც ბევრი მოუტანა და სიხარულიც. ის ხშირად იხსენებს უფროსი მეგობრის, ჭაბუა ამირეჯიბის სიტყვებს - "ცხოვრება ის არის, რაც გახსოვს, დანარჩენი - არსებობაა".

- როდესაც ჩემს ბავშვობაზე ვფიქრობ, პირველ რიგში, სტუმრებით სავსე, ხალისიანი და სტუმართმოყვარე სახლი მახსენდება. სახლი, სადაც მამა - თელავში ცნობილი პიროვნება, პროფესორი ივანე ქეშიკაშვილი ცხოვრობდა. მამა ენათმეცნიერი გახლდათ, თელავის პედაგოგიურ ინსტიტუტში ასწავლიდა და ჩვენს ქალაქში ყველა პატივს სცემდა. სხვათა შორის, მას ქართული ლიტერატურის ისტორიაში რამდენიმე საინტერესო ნაშრომი აქვს გამოქვეყნებული. მამას ძალიან დიდი სამეგობრო წრე ჰყავდა. ჩვენთან ხშირად ჩამოდიოდნენ ინტელიგენციის წარმომადგენლები, მწერლები და საზოგადო მოღვაწეები. ვინ არ ყოფილა ჩვენი სტუმარი: ჭაბუა ამირეჯიბი, გურამ ფანჯიკიძე, რეზო თვარაძე, რეზო ლორთქიფანიძე, ჯანსუღ ჩარკვიანი, ლექსო ჭინჭარაული და სხვები. მამა ფშაველი იყო და სტუმრებთან ერთად, ღამეებს კაფიაობაში ატარებდა. მათ მოსმენას არაფერი ჯობდა: მიუხედავად იმისა, რომ სუფრასთან ისხდნენ და ღვინოს მიირთმევდნენ, მათი შეკრებები არასოდეს გადადიოდა ე.წ. ქეიფში - ეს იყო ნამდვილი ქართული სუფრა, ჭკუის, გონიერებისა და ნიჭიერების ზეიმი. მაშინ ბავშვი ვიყავი და ვერ ვხვდებოდი, როგორ გამორჩეულ ადამიანებთან მქონდა ურთიერთობა, ახლა კი ვხვდები: ტკბილი, ბედნიერი და უზრუნველი ბავშვობა მქონია. მამას ყველაზე გამორჩეული ურთიერთობა მაინც, რეზო თვარაძესთან და ჭაბუა ამირეჯიბთან ჰქონდა. ძია ჭაბუა ხშირად ჩამოდიოდა სტუმრად, თავის არაჩვეულებრივ მეუღლესთან - თამარ ჯავახიშვილთან ერთად. ქალბატონი თამარი ჩემთვის დღემდე რჩება კარგი მეუღლის, დედისა და ბებიის ეტალონად. მისგან ბევრი რამ ვისწავლე.

- ჭაბუა ამირეჯიბზე რა გახსენდებათ?

- ძია ჭაბუა ყოველთვის თანატოლივით მექცეოდა. ვერც კი ვამჩნევდი, თუ ჩემ წინ ასეთი დიდი ადამიანი იდგა. იმდენად თავმდაბალი იყო, რომ ბავშვებთანაც არ ამჟღავნებდა თავის გონებრივ უპირატესობას. მახსოვს, როგორ ჰყვებოდა საკუთარ თავგადასავალს, რამდენჯერ იჯდა ციხეში, რამდენჯერ მიუსაჯეს სიკვდილი... ახლა რომ ვფიქრობ, მისი ცხოვრება ძალიან ჰგავს დათა თუთაშხიას ცხოვრებას; მათი ხასიათის შტრიხებიც კი ემთხვევა ერთმანეთს. ამიტომ ვფიქრობ, რომ დათა თუთაშხიას პროტოტიპი სწორედ ჭაბუა ამირეჯიბია. ძია ჭაბუას საოცარი დამოკიდებულება ჰქონდა მეგობრებთან. რეზო თვარაძე იხსენებდა: 90-იან წლებში, გაჭირვების პერიოდი რომ იყო, რამდენჯერმე სახლის კართან კარტოფილით სავსე დიდი ტომარა დამხვდა. მაშინვე მივხვდი, რომ ეს ჭაბუას ნამოქმედარი იქნებოდა, რადგან მსგავს რამეს მის გარდა, ვერავინ გააკეთებდაო. თურმე, რომ დაურეკა და ჰკითხა, მართლაც აღმოჩნდა, რომ ეს ჭაბუას "ნობათი" იყო მეგობრისადმი. საოცარი ურთიერთობა ჰქონდათ. დღესაც, დეიდა თამარს, რეზო თვარაძის სურათი, ჭაბუას სურათის გვერდით უდევს.

- თქვენი ურთიერთობა ჭაბუა ამირეჯიბთან როგორ გაგრძელდა? ... განაგრძეთ კითხვა