"მესამე წელია, რაც ჩრდილოეთ ამერიკის ეპარქიაში ვმსახურობ. თავდაპირველად, ვაშინგტონის წმინდა მეფე თამარის სახელობის სამრევლოში ვიყავი, შემდეგ კალიფორნიის შტატში, ლოს-ანჯელესის წმინდა ნიკოლოზის სახელობის სამრევლოში, ამჟამად ალასკის შტატის კუნძულ კოდიაკზე ვარ, წმინდა იოანე სანფრანცისკოელის სახელობის სამრევლოში", - გვეუბნება დეკანოზი კონსტანტინე პაიჭაძე, რომელთანაც ინტერვიუ "გზაში" ადრეც დაბეჭდილა, მაშინ ვაშინგტონში წმინდა მეფე თამარის სახელობის სამრევლოში გახლდათ. მის ცხოვრებაში, როგორც აღნიშნა, ამჯერად სიახლეა - შტატი შეიცვალა, ალასკაზე გადავიდა, სადაც ერთადერთი ქართველი აღმოჩნდა...
"ბოლო 3 წელი განსაკუთრებულია იმ 24 წლიდან, რაც სასულიერო პირი ვარ. უნდა ითქვას, სასულიერო პირისთვის უმთავრესი ქრისტეს მსახურებაა და არა - გეოგრაფია. თუმცა, თავის მხრივ, გეოგრაფიული მდებარეობაც საინტერესოა.
ამერიკამდე უდიდესი პასუხისმგებლობები იყო ჩემს ცხოვრებაში, რადგან, როგორც აღვნიშნე, თავად სამღვდლო მსახურებაა უმთავრესი და მასში უპასუხისმგებლობა, დაცემას და სულიერ განადგურებას ნიშნავს - ეს ასეა სამშობლოში თუ სამშობლოს გარეთ. ვცდილობდი, ასე მემსახურა ყველა ტაძარში. ამ პასუხისმგებლობით ვიყავი რამდენიმე წელი ბათუმის სასულიერო სემინარიის რექტორი, მაგრამ მაინც მინდა, ჩემი მსახურების წლებიდან გამოვყო ის 11 წელი, რომელიც უფალმა მარგუნა და მისი კვართის სამკვიდრებელში, სვეტიცხოველში გავატარე. ვინც იცის, რამდენი ადამიანის ოცნება იყო, რომ მოსულიყო და მოელოცა მაცხოვრის კვართის სამკვიდრო მცხეთა, მე კი უფალმა სამღვდლო მსახურებად მარგუნა.
მახსოვს, როცა უწმინდესმა და უნეტარესმა ილია მეორემ მითხრა, - გადავწყვიტე, მცხეთაში, სვეტიცხოველში უნდა იმსახუროო, სიხარულისა და გაოცებისგან თავბრუ დამეხვა...
არანაკლები პასუხისმგებლობაა შენს თანამემამულეებს ემსახურო სამშობლოდან ასე შორს. იმ სამი ღვთაებრივი საუნჯიდან, რაც მამა-პაპიდან გვაქვს, ერთი ოკეანის გაღმაა და იმ ორის - ენისა და სარწმუნოების დაცვა, მხოლოდ ეკლესიურობაშია შესაძლებელი, რადგან ეკლესია აქ დამატებით ფუნქციას იძენს, რომ შეკრიბოს ყოველი კუთხიდან მოსული ქართველი, რათა გაიცნონ ერთმანეთი, ბავშვებმა ისწავლონ უფრო მეტი რამ საქართველოზე, სამშობლოზე და აქ, უცხოეთის ცის ქვეშ მყოფებმა იცოდნენ, ვინ არის მათი თვისტომი. ძირითადად, ეკლესიაზეა მათი ხვალინდელი დღე და მათი ურთიერთობები დამოკიდებული.
შესაბამისად, აქ იზრდება სასულიერო პირის პასუხისმგებლობაც მსახურების მიმართ. თითქმის ყველა სამრევლოს აქვს საკვირაო სკოლა. გარკვეულწილად, თავისთავად რთულია სასულიერო პირისთვის აქ ყოფნა, მაგრამ ეს თითოეული ჩვენგანის არჩევანია და არა - იძულება. თუ ვინმეს აღმოაჩნდება სურვილი, არც უკან დაბრუნებაა შეუძლებელი", - ამბობს მამა კონსტანტინე... განაგრძეთ კითხვა
ნახეთ ვიდეო: დეკანოზმა კონსტანტინემ ამერიკელ წყვილს ჯვარი დასწერა - წყვილმა ქორწილში გურული სიმღერა შეასრულა