"ახლა რუსეთმა ომი არ წამოიწყოს..." - ექსკლუზიური ინტერვიუ გურამ დოჩანაშვილთან

უსაყვარლეს მწერალსა და ადამიანს, გურამ დოჩანაშვილს ახალ წლამდე რამდენიმე დღით ადრე ვეწვიეთ მე და ჩემი ზუგდიდელი მეგობარი ხატია ჯანაშია. დიდი ხანია არ გვენახა და გვენატრებოდა, თან ვფიქრობდი, ეგებ, ჩვენი გაზეთისთვის­ "ირიბად" მაინც ჩავიწერო ინტერვიუ-მეთქი. ერთხელ, ბატონ გურამს გამოვუტყ­დი, თქვენი მოსმენა ერთ რამედ ღირს და, მართალია, ინტერვიუები არ გიყვართ, მაგრამ გპირდებით, თქვენთან­ სტუმრად ყოველთვის ჩართული ჩამწერით მოვალ, რასაც მიამბობთ, სიტყვა რომ არ გამომრჩეს-მეთქი. იმ საღამოსაც "საბრძოლო მზადყოფნაში" მივედი, თანაც \ბატონი გურამის მეუღლის, ქალბატონი ნათელა სეფიაშვილის მოკავშირეობის იმედი მქონდა. ქალბატონმა ნათელამ ღიმილით შემოგვაგება:

- გაიცანით, ეს მსახიობი გურამ დოჩანაშვილიაო. ბატონი გურამი ჩვეულ ადგილას, ოთახის მარჯვენა კუთხეში, სავარძე­ლში იჯდა, პლედი მიეფარებინა და მოუთმენლად გველოდა. "ქუდს არ მოვიხდი, თავი დამანებეთ" ვიდრე სამსახიობო დებიუტის ამბავს გა­ნ­გვიმარტავდა, მის მახლობლად მოვკალა­თდით, თან გულიანად ვიცინეთ მწერლის განუყრელ ქუდთან დაკავშირებულ ტრადიციულ საოჯახო პაექრობაზე:

ქალბატონი ნათელა:

- ქუდი მოიხადე, გოგონებს სახე დაანახე! ბატონი გურამი: - თავი დამანებე,­ არ მოვიხდი, ლაპარაკი დამაცადე... მოკლედ, გავარკვიეთ, რა მსახიობობაზე­ გვესაუბრებოდნენ. თურმე საპატრიარქოს რადიოს სტუდიაში, ჩაწერაზე, ახალ რომანს ბატონი გურამი თავად კითხულობდა. "ორსაათ-ნახევარი შეუჩერებლად ვკითხულობდი, სიტყვაც არ შემშლია­, სამ დღეში 140 გვერდი ჩავწერე. პირველ დღეს წყალიც არ შემიტანია, არადა, საჭირო ყოფილა; თანაც, იქაურობა ჰერმეტულად არის დახურული და უჰაერობაა. მაგრამ მაინც კარგად გავართვი თავი და შეიძლება, შევიცვალო კიდეც პროფესია"­ - გულიანად იცინოდა მწერალი. ჰე­რ­მეტულ სტუდიაზე საუბარმა კი ძველისძველი ამბავი გაახსენა: - ტელევიზიაში ვიყავი ("საზოგადო­ებრივ მაუწყებელს" გულისხმობდა. - ავტ.) და დიქტორს ვუცდიდი. გადაცემა მიჰყავდა,­ რომლის ბოლოს ამინდის პროგნოზს აცხადებდა. იმ დღეს ისეთი წვიმა წამოვიდა, წყალი ორთაჭალის აბანოებში შევარდა და სამი კაცი დაახრჩო. იმ მომენტში ეს ამბავი არც ვიცოდით, მაგრამ კარგად ვხედა­ვდი, გარეთ ყველაფერი ინგრეოდა. სტუდიის მიღმა, ოთახში, სადაც ვიცდიდი, ტელევიზორი იდგა. ჩემმა­ ნაცნობმა დიქტორმა გამოაცხადა, დღეს თბილისში უნალექო ამინდია მოსალოდნ­ელიო. რომ გამოვიდა, ვუსაყვედურე: ეს რამ გათქმევინა, მაგრამ ალბათ, მაგ ჰერმეტულ სტუდიაში არაფერი გესმ­ოდა-მეთქი. რას ამბობ, მაინც შემოდიოდა წვიმის ხმა, მაგრამ მთავლიტირებული ტექ­სტი იყო და ვერ შევცვლიდიო. მართალიც იყო - სხვა რამ რომ გამოეცხადებინა,­ იმწუთას "პოლიტიკურზე"­ დაიჭერდნენ... მახსოვს კიდევ, დავით ძიგუა იყო დიქტორი, რომელსაც ამერიკის საწინააღმდეგო­ ტექსტი უნდა წაეკითხა. თურმე, ამერიკა რაღაცების გაკეთებას დაჰპირებია გვატემალას, სანაცვლოდ, მისი ოქროს საბადოები წაუღია. თვითონ გამდიდრებულა და მერე რად სჭირდებოდა გვატემალა? ამიტომ არც დანაპირები შეუსრულებია. საბჭოური რეზიუმე იყო: აი, ასე დაეხმარა ამერიკა გვატემალასო - დაეხმარა ბრჭყალებში ეწერა, მაგრამ ძიგუამ ტექსტის წინასწარ ჩაკითხვა ვერ მოასწრო და გადატანითი მნიშვნელობით ნათქვამი სიტყვა მსმენელისთვის სწრაფად რომ ეთქვა, თანაც "პოლიტიკურში" არ ჩათვლოდა, ასე დაასრულა: ჰუ... დახმარება... ჰუო! - ანუ "ჰუ"-თი­ გამო­თქვა ბრჭყალი.

გაგრძელება