"კრედიტი ავიღე და სახლი იმ დონემდე მივიყვანე, იქ ცხოვრება რომ შესაძლებელი ყოფილიყო... სულ ვშრომობ" - მსახიობი, რომელიც მიწას შეეჭიდა
"თუ საქართველოში ვარ და არა გერმანიაში, ზამთარშიც სოფელში ვარ. ახლა აქციების გამო ჩამოვედი, სოფელში ვერ ვჩერდები, თბილისში იმდენად ელვის სისწრაფით ვითარდება მოვლენები“... - ამბობს მსახიობი ეკა ნიჟარაძე. თუ როგორია მისი დღევანდელობა და განწყობა, ამის შესახებ თავად გვესაუბრა...
- ქალბატონო ეკა, ბერლინში, "დოიჩეს თეატრში" ნინო ხარატიშვილის სპექტაკლში - "პენთესილეა რეკვიემი" მთავარ როლს ასრულებთ, საქართველოში ცხოვრობთ სოფელში, იქ, სადაც ძალიან დიდი შრომა ჩადეთ... თქვენი ცხოვრება შთამბეჭდავია...
- დიახ, შორიდან შეიძლება ასე ჩანდეს, მაგრამ სინამდვილეში, ძალიან ცუდად ვარ, რადგან ჩემი განწყობა მთლიანად იმაზეა დამოკიდებული, რაც ახლა საქართველოში ხდება. არ ვარ მშვიდად, ვერ ვაკეთებ იმ საქმეს, რაც მსურს ვაკეთო. თუ გავაკეთებ, ეს იმ ხარისხის ვერ იქნება, როგორიც საჭიროა, ამიტომაც მიჭირს. ეს ეხება როგორც შემოქმედებით, ასევე ყოველდღიურ ცხოვრებას... რაც შეეხება ბერლინს, ძალიან კარგ თეატრში, იმ სპექტაკლში ვთამაშობ, რომელიც მომწონს. ეს არის ნინო ხარატიშვილის პიესის მიხედვით, მისივე რეჟისორობით დადგმული წარმოდგენა. ჩემი როლი უძვირფასესი საჩუქარია ჩემთვის. მოგეხსენებათ, ჩემს ასაკში მსახიობებისთვის როლები იკლებს, უამრავი პიესა ახალგაზრდა მსახიობებისთვისაა დაწერილი, ნინოს პიესა კი ზუსტად ჩემი ასაკის მეომარ ქალზეა. ეს ანტიკური მითის ნინო ხარატიშვილისეული ინტერპრეტაციაა. ჩემი გმირი ამორძალების დედოფალია, რომელიც ტროაში ჩადის, რათა აქილევსი დაამარცხოს და ტროა გაათავისუფლოს. თუმცა ერთმანეთი უყვარდებათ, ყველაფერი უფრო რთულად ვითარდება. ბოლოს ერთმანეთს კლავენ, მაგრამ მანამდე დიდი სიყვარულია.
- თქვენს გმირს რამდენად მიამსგავსეთ თავი ან პირიქით?
- ამ გმირში ჩემი ხასიათი დავინახე. მეც მებრძოლი ვარ, არასოდეს ვნებდები. ეს არ ნიშნავს, თითქოს რომანტიკული არ გახლავართ და ვინმე არ შემიძლია შემიყვარდეს. ჩემი ხასიათი სიყვარულს ხელს არ უშლის. თუმცა, არის რაღაც პრინციპები, მოვალეობები, რაც ზოგჯერ გაიძულებს, რომანტიკა დაივიწყო და შენი მოვალეობა შეასრულო! ჩემი გმირი ასეც იქცევა.
- დღეს ხელოვნებათმცოდნეები ამბობენ, რომ მთელი მსოფლიოს დრამატულ თეატრებში სპექტაკლებს სიღრმე აკლია და მხოლოდ სანახაობრივ მხარეზე ფიქრობენ. როგორ შეაფასებდით ამ სპექტაკლს?
- ძალიან მომწონს, რომ ნინომ პიესა თვითონ დადგა. მოგეხსენებათ, ის პროფესიით რეჟისორია. მართლაც განსხვავებული სპექტაკლია თეატრის რეპერტუარში და მაყურებელსაც ძალიან მოსწონს. ბევრ ისეთ რამეს ეხება, რასაც გერმანელები შეიძლება გაურბიან კიდეც. მაგალითად, გრძნობები ასე სააშკარაოზე არ გამოაქვთ. თუმცა აქ ძალიან დიდ გრძნობაზე, დიდ ვნებაზეა ლაპარაკი და ამას რომ ხედავენ, ხიბლავთ. სპექტაკლს არაჩვეულებრივი, ცოცხალი მუსიკა გასდევს, რომელსაც უნიჭიერესი ქართველი კომპოზიტორი და შემსრულებელი - ნესტან ბაგრატიონ-დავითაშვილი გერმანელ მუსიკოსთან ერთად სცენაზე ასრულებს. ცოცხალი მუსიკა შთამბეჭდავია. კოსტიუმებზე, სცენოგრაფიაზე ნინოს დიდი ხნის მეგობარმა იმუშავა, რომელიც გერმანელია... თბილისიდან ორი მსახიობი ვართ, მე და ანანო მახარაძე. სამი იქაური თეატრის ძალიან ცნობილი, წამყვანი მსახიობები მონაწილეობენ, ერთი ქალბატონი და ორი მამაკაცი. სპექტაკლი ორ ენაზეა, ქართულ-გერმანულად. ქართული თარგმანი მაია ფანჯიკიძეს ეკუთვნის, მე ქართულად ვთამაშობ.
- რა ინტენსივობით გიწევთ ბერლინში ყოფნა?
- ბერლინში ყოველ თვეში მივფრინავ. გასული წლის დეკემბრიდან დაწყებული, ოთხი თვე იქ ვიყავი, ჯერ სპექტაკლის მომზადება, შემდეგ სპექტაკლები იყო... ბევრი რამ გადამხდა, ნეკნი მოვიტეხე, შემდეგ ფეხის თითი. ჩემთვის ტრავმული სპექტაკლი აღმოჩნდა, მაგრამ ამად ნამდვილად ღირდა...წაიკითხეთ სრულად