"მასწავლებელი ხელითაც ეხებოდა ბავშვს, ყურსაც უწევდა და თმასაც წიწკნიდა" - ნინო ძოწენიძე

მასწავლებელი მშობელთან ერთად ძალიან დიდ როლს თამაშობს ბავშვის პიროვნებად ჩამოყალიბებაში. თითქმის ყველა თანხმდება იმაზე, რომ კონკრეტული საგნის სწავლების გარდა, პედაგოგის ერთ-ერთი უმთავრესი მოვალეობა მოსწავლესთან ურთიერთობის სწორად ჩამოყალიბებაა. აღიარებულია ისიც, რომ ბავშვების ეს თაობა განსხვავდება 20 წლის წინანდელი ბავშვებისგან, ეს კი იმას ნიშნავს, რომ მათთან მიდგომის მეთოდებიც განსხვავებული უნდა იყოს. ნინო ძოწენიძეს ვესაუბრეთ ამ თემაზე, თუ რას მოითხოვს თავისი შვილის მასწავლებლებისგან და როგორი წარმოუდგენია იდეალური მასწავლებელი.

- ძალიან მომწონს, რომ ამ ბოლო დროს აქტიურად მიდის საუბარი სკოლის ცხოვრებაზე, მოსწავლეების ერთმანეთთან ურთიერთობაზე, მასწავლებლის მოსწავლის მიმართ დამოკიდებულებაზე და პირიქით. მასწავლებელს შეუძლია შეგაზიზღოს ან შაგაყვაროს საგანი. გარდა იმისა, რომ ის უნდა იყოს საკუთარი საგნის კარგი სპეციალისტი, უმნიშვნელოვანესია ურთიერთობები, მით უმეტეს ჩვენი შვილების თაობაში. ჩვენ სრულიად განსხვავებული ბავშვები ვიყავით, სხვანაირად გვზრდიდნენ, ნაკლებად გვქონდა საკუთარი აზრის დაფიქსირების საშუალება თუ უფლება, შესაბამისად ჩვენთან კიდევ შესაძლებელი იყო დესპოტური მიდგომით მიზნის მიღწევა, მაგრამ დღევანდელი ბავშვები ძალიან განსხვავებულები არიან. ელემენტარულად, ჩემს შვილს არ მოსწონს, როცა ბიჭოთი მიმართავენ. თუ ასე დაუძახებს მასწავლებელი, ამაზე ძალიან ცუდი რეაქცია ექნება. ამით იმის თქმა მინდა, რომ უმნიშვნელო დეტალიც კი საგულისხმოა. ჩემი აზრით, განათლების სისტემაში ამაზე ყურადღება უნდა გამახვილდეს და ურთიერთობების აწყობისა და მიდგომის თვალსაზრისით უნდა გადამზადდნენ პედაგოგები. V-VI კლასელებთან, რომელთაც ინტერესთა დიდი სფერო აქვთ გახსნილი, ძალიან საფრთხილოა თითოეული სიტყვის თქმა, სწორედ ამიტომ ვფიქრობ, რომ მასწავლებელი საკუთარი საგნის სპეციალისტის გარდა, უნდა იყოს კარგი ფსიქოლოგი, რათა ბავშვს სწორად მიუდგეს. იქიდან გამომდინარე, რომ ბავშვს პიროვნებად აყალიბებს ოჯახი და სკოლა, მასწავლებელს ძალიან ბევრი მოეთხოვება.

გაგრძელება