რატომ ხდება ადამიანთა მატერიალურისკენ სწრაფვა? როგორი დამოკიდებულება უნდა იქონიოს მართლმორწმუნე ადამიანმა სხვა სარწმუნოების მიმდევარ ადამიანებთან? აქვთ თუ არა არამართლმადიდებლებს ცხონების შანსი? ამჯერად ამ საკითხს შევეხებით...
- რატომ გაჩნდა სხვადასხვა სარწმუნოება ადამიანთა შორის?
მამა მაკარი:
- სხვადასხვა სარწმუნოების წარმოშობას ადამიანთა პატივმოყვარეობამ, ამპარტავნებამ და მიწიერმა აზროვნებამ შეუწყო ხელი. ცხადია, ეს ხდებოდა დაცემული ანგელოზების ხელშეწყობით, რომლებიც განუწყვეტლივ იმის მცდელობაში არიან, რომ ადამიანები არ იყვნენ ჭეშმარიტი სარწმუნოების მიმდევრები.
- ვიცით, რომ ქრისტიანობის გავრცელებამდე ადამიანთა შორის მხოლოდ ორი სარწმუნოებრივი მიმდინარეობა არსებობდა - ჭეშმარიტი სჯული, რომელსაც მხოლოდ რჩეული ერი, ისრაელის ერი მისდევდა და წარმართობა. წარმართობასაც ჰქონდა სხვადასხვა გამოხატულება, თუმცა ერთ სარწმუნოებად მოიაზრებოდა, ქრისტიანობის გავრცელების შემდეგ კი უამრავი სარწმუნოებრივი მიმდინარეობა გაჩნდა...
- წარმართობა რაიმე სისტემატიზებული, ჩამოყალიბებული სარწმუნოება არ იყო. წარმართობაში იყო უამრავი სხვადასხვა მითი, შეხედულებები ადამიანებისა, რომელიც სიმართლეზე იყო აგებული ან უშუალოდ ადამიანთა წარმოდგენაში ჩამოყალიბდა. წარმართულ მითოლოგიაზე არსებით გავლენას ახდენდა წარღვნამდელი პერიოდი, როდესაც ადამიანების, განსაკუთრებით - ღვთისმოსავ ადამიანთა შესაძლებლობები, წარმოუდგენელი იყო. ძველი აღთქმის პერიოდში ღვთისმოსავ, მართალ ადამიანებს მისტიკური შესაძლებლობები ჰქონდათ. ასეთი ადამიანები გაცილებით მეტი იყო წარღვნამდელ პერიოდში. სწორედ ეს ყველაფერი შემორჩა ადამიანთა მეხსიერებას და შემდეგ ადამიანთა გაუნათლებლობის გამო წარმართობის განვითარებას მისცა დასაბამი და მიმართულება. დროთა განმავლობაში ადამიანებმა ამას მისცეს `ღვთაებრივი~ ელფერი, ანუ მისტიკად აქციეს და სხვადასხვა წარმართული ღმერთი გაჩნდა. წარმართობა რაიმე მწყობრი, ჩამოყალიბებული სისტემა არ ყოფილა, სხვა იყო ბერძნული წარმართობა, სხვა - რომაული, მაგრამ ისინი ხშირ შემთხვევაში არ უპირისპირდებოდნენ ერთმანეთს. უმეტესწილად ადამიანები წარმართულ `ღმერთებს~ იღებდნენ. ვთქვათ, ის, რომ რომაულმა წარმართობამ შეითვისა ბერძნული წარმართობა, ეს არის სწორედ ნიშანი, რომ წარმართობას რაიმე მწყობრი სისტემა არ ჰქონდა ჩამოყალიბებული. რაც შეეხება ჭეშმარიტ სარწმუნოებას, მას ყოველთვის ჰქონდა და აქვს მწყობრი სისტემა და უპირისპირდება ყველაფერს, რაც არ არის ჭეშმარიტი. ცხადია, დაპირისპირებაში არ იგულისხმება ძალადობა. არამედ ჭეშმარიტი სარწმუნოება ყოველთვის თავის სწავლებას იცავს, რადგან მცირედი სიცრუეც რომ შეერიოს ჭეშმარიტებაში, ის უკვე ჭეშმარიტება აღარ არის... განაგრძეთ კითხვა