თეთ­რ­ხა­ლა­თი­ა­ნი მკვლე­ლე­ბი

"ირ­კუტ­ს­კე­ლი მონ­ს­ტ­რი"

1986 წლის 17 იან­ვარს, ოპე­რა­ტი­უ­ლი სამ­ძებ­რო სამ­სა­ხუ­რის წარ­მო­მად­გენ­ლებ­მა და­ა­კა­ვეს ვა­სი­ლი კუ­ლი­კი, ირ­კუტ­ს­კის სა­ქა­ლა­ქო სად­გუ­რის სას­წ­რა­ფო სა­მე­დი­ცი­ნო დახ­მა­რე­ბის სა­ხა­ზო ექი­მი, მეტ­სა­ხე­ლად _ "ირ­კუტ­ს­კე­ლი მონ­ს­ტ­რი". იმ დღეს მას და­ბა­დე­ბის დღე ჰქონ­და. მა­ნი­ა­კის და­კა­ვე­ბას ხე­ლი შე­უწყო მზა­რე­ულ­მა _ გა­ლი­ნა გო­რი­ა­კი­ნამ. სა­სა­დი­ლოს ფან­ჯ­რი­დან მან შე­ნიშ­ნა კა­ცი, რო­მე­ლიც პა­ტა­რა ბი­ჭუ­ნას ნა­ხევ­რად დან­გ­რე­უ­ლი ნა­გე­ბო­ბის­კენ მი­ათ­რევ­და. ბავ­შ­ვი მო­ძა­ლა­დეს წი­ნა­აღ­მ­დე­გო­ბას უწევ­და. გა­ლი­ნამ ბუ­ფე­ტი­დან კი­დევ ორი ქა­ლი წა­იყ­ვა­ნა და ნა­გე­ბო­ბის­კენ წა­ვი­და. ქა­ლე­ბი იქ შემ­ზა­რა­ვი სცე­ნის მხილ­ველ­ნი გახ­დ­ნენ: კაცს ბავ­შ­ვი გა­ე­გუ­და, მი­წა­ზე და­ეწ­ვი­ნა და მის გა­უ­პა­ტი­უ­რე­ბას ცდი­ლობ­და. ქალების გან­წი­რულ ყვი­რილ­ზე ახ­ლომახ­ლო მყო­ფი ორი მა­მა­კა­ცი მი­ვი­და. მა­ნი­ა­კი გაქ­ცე­ვას შე­ე­ცა­და, მაგ­რამ და­ი­ჭი­რეს და მი­ლი­ცი­ის რა­ი­ო­ნულ გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში მი­იყ­ვა­ნეს, სა­დაც მი­სი ვი­ნა­ო­ბა გა­ირ­კ­ვა.

სე­რი­უ­ლი მკვლე­ლი _ ვა­სი­ლი კუ­ლი­კი სავ­სე­ბით ნორ­მა­ლურ ოჯახ­ში გა­ი­ზარ­და: მა­მა _ ბი­ო­ლო­გი­ურ მეც­ნი­ე­რე­ბა­თა დოქ­ტო­რი, მწე­რა­ლი, დე­და _ სკო­ლის დი­რექ­ტო­რი. თვით ვა­სი­ლი გა­რეგ­ნუ­ლად რეს­პექ­ტა­ბე­ლუ­რი კა­ცის შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბას ტო­ვებ­და. ჰყავ­და ცო­ლი და ორი შვი­ლი. სამ­სა­ხურ­ში მი­სი პი­რა­დი საქ­მე უამ­რა­ვი "მად­ლო­ბით" იყო სავ­სე. თუმ­ცა­ღა, ექი­მის ჩრდი­ლო­ვა­ნი მხა­რე და­უ­ო­კე­ბელ სექ­სუ­ა­ლურ მა­ნი­აკს ფა­რავ­და, რო­მე­ლიც თა­ვი­დან პა­ტა­რა ბი­ჭუ­ნე­ბის გა­უ­პა­ტი­უ­რე­ბით იყო გა­ტა­ცე­ბუ­ლი, შემ­დეგ კი, რო­ცა ბავ­შ­ვე­ბის ში­შის გან­ც­დამ თა­ვი მო­ა­ბეზ­რა, მა­თი მოკ­ვ­ლაც და­იწყო.

1984 წელს, კუ­ლიკ­მა პირ­ვე­ლი მკვლე­ლო­ბა ჩა­ი­დი­ნა: ის ქუ­ჩა­ში თა­ვის ძველ პა­ცი­ენტს _ მო­ხუ­ცე­ბულ ქალ­ბა­ტონს შეხ­ვ­და და თა­ვი მის და­სახ­მა­რებ­ლად გა­მო­ი­დო. ქა­ლი სახ­ლ­ში მი­ა­ცი­ლა და ამი­ნა­ზი­ნის ორ­მა­გი დო­ზა გა­უ­კე­თა. ამან მსხვერ­პ­ლი მო­ა­დუ­ნა და ნა­ხევ­რად უგო­ნო მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში ჩა­აგ­დო. კუ­ლიკ­მა ქა­ლი ჯერ გა­ა­უ­პა­ტი­უ­რა, შემ­დეგ _ მო­ახ­რ­ჩო. ამ შემ­თხ­ვე­ვის შემ­დეგ, მის სპე­ცი­ა­ლი­ზა­ცი­ად მო­ხუ­ცი ქა­ლე­ბის (რო­გორც წე­სი, 70 წელ­ზე ზე­მოთ) გა­ნად­გუ­რე­ბა იქ­ცა. რო­ცა "სას­წ­რა­ფო­თი" მარ­ტო­ხე­ლა მო­ხუც ქალ­ბა­ტო­ნებ­თან გა­მო­ძა­ხე­ბა­ზე მი­დი­ო­და, კუ­ლი­კი მათ მო­ნა­ცე­მებს უბის წიგ­ნაკ­ში ინიშ­ნავ­და. სა­მუ­შა­ოს შემ­დეგ, პა­ცი­ენ­ტებს ისევ მო­ი­ნა­ხუ­ლებ­და, "მზრუნ­ვე­ლო­ბას იჩენ­და", წნე­ვის გა­ზომ­ვას და ინი­ექ­ცი­ის გა­კე­თე­ბა­საც სთა­ვა­ზობ­და. შპრიცს და­სა­ძი­ნე­ბე­ლი პრე­პა­რა­ტით ავ­სებ­და. სა­სურ­ვე­ლი შე­დე­გის დად­გო­მის მე­რე, მათ აუპა­ტი­უ­რებ­და და კლავ­და. ში­გა­და­შიგ, მო­ხუ­ცებს ბავ­შ­ვებ­საც უნაც­ვ­ლებ­და. სულ, სის­ხ­ლი­ან ან­გა­რიშ­ზე 13 მსხვერ­პ­ლი იყო.

სა­სა­მარ­თ­ლომ კუ­ლიკს სა­სიკ­ვ­დი­ლო გა­ნა­ჩე­ნი გა­მო­უ­ტა­ნა. დამ­ნა­შა­ვე ცდი­ლობ­და, თა­ვი ფსი­ქი­კუ­რად და­ა­ვა­დე­ბუ­ლად წარ­მო­ედ­გი­ნა. შემ­დეგ, გაქ­ცე­ვაც სცა­და. ფი­ზი­კურ ფორ­მას ცი­ხე­შიც ინარ­ჩუ­ნებ­და _ მუშ­ტებ­საც იღე­რებ­და და კუნ­თებ­საც ავარ­ჯი­შებ­და. ცდი­ლობ­და, რა­ი­მე იარა­ღი ჩა­ეგ­დო ხელ­ში. მას სა­მარ­თე­ბე­ლი და წვერ­გა­ლე­სი­ლი სახ­რახ­ნი­სიც უპო­ვეს. სა­ბო­ლო­ოდ, გა­ნა­ჩე­ნი 1988 წლის 11 აგ­ვის­ტოს აღ­ს­რულ­და.

სხვა­თა შო­რის, რა­რიგ უც­ნა­უ­რიც უნ­და იყოს, და­კა­ვე­ბის შემ­დეგ, ვა­სი­ლი კუ­ლიკ­მა გა­იხ­სე­ნა, რომ ის მა­ინც ექი­მი იყო და ბრა­ლის აღი­ა­რე­ბი­სას და­წე­რა: "სა­კუ­თარ თავს ფი­ზი­კუ­რად და მო­რა­ლუ­რა­დაც სრუ­ლი­ად ჯან­მ­რ­თე­ლად მი­ვიჩ­ნევ და მო­ვითხოვ, რომ ჩემ მი­მართ სას­ჯე­ლის უკი­დუ­რე­სი ფორ­მა იქ­ნას გა­მო­ყე­ნე­ბუ­ლი... ვთვლი, რომ იმ­გ­ვარ ადა­მი­ა­ნებს, რო­გო­რიც მე ვარ, ად­გი­ლი ადა­მი­ან­თა შო­რის არ მო­ე­ძებ­ნე­ბა. აღა­რა­ფერს ვამ­ბობ ჩემს პრო­ფე­სი­ას­თან შე­თავ­სე­ბა­ზე..."

"მედ­ძ­მის" საქ­მე

პე­ტერ­ბურ­გის სას­წ­რა­ფო სა­მე­დი­ცი­ნო დახ­მა­რე­ბის ერთ-ერ­თი ქვე­სად­გუ­რის თა­ნამ­შ­რო­მე­ლი _ მაქ­სიმ პეტ­რო­ვი, ერთ ადა­მი­ან­ში, რო­ბერტ სტი­ვენ­სო­ნის ნა­წარ­მო­ე­ბის _ "ე­ქი­მი ჯე­კი­ლი­სა და მის­ტერ ჰა­ი­დის" მონ­ს­ტ­რ­თა გან­ს­ხე­უ­ლე­ბად იქ­ცა. მი­სი და­ნა­შა­უ­ლის ძი­რი­თა­დი მო­ტი­ვი ან­გა­რე­ბა იყო. ის უღო­ნო მო­ხუ­ცებ­თან ვი­ზი­ტებ­ზე სი­ა­რულს დი­ლი­დან იწყებ­და (მა­შინ, რო­ცა მა­თი ოჯა­ხის წევ­რე­ბი სახ­ლ­ში არ იმ­ყო­ფე­ბოდ­ნენ).

პეტ­რო­ვის პირ­ვე­ლი მსხვერ­პ­ლი, 1997 წელს, კო­მუ­ნა­ლურ ბი­ნა­ში მცხოვ­რე­ბი მარ­ტო­ხე­ლა მო­ხუ­ცი ქალ­ბა­ტო­ნი გახ­და. მო­ძა­ლა­დემ მას თა­ვი პო­ლიკ­ლი­ნი­კის ექი­მად წა­რუდ­გი­ნა. გა­უ­ზო­მა წნე­ვა, გა­უ­კე­თა სა­ძი­ლე სა­შუ­ა­ლე­ბა და ბი­ნი­დან ყვე­ლა­ფე­რი ღი­რე­ბუ­ლი გა­ი­ტა­ნა. რო­ცა მო­ხუც­მა გა­იღ­ვი­ძა, მე­ზობ­ლებს შეს­ჩივ­ლა, რომ ექიმ­მა გა­ძარ­ც­ვა. თუმ­ცა, მე­ზობ­ლებ­მა მას არ და­უ­ჯე­რეს და ჩათ­ვა­ლეს, რომ ის "ჭკუ­ი­დან შეცდა".

პირ­ვე­ლი 17 ძარ­ც­ვა პეტ­როვ­მა ტრა­გი­კუ­ლი და­სას­რუ­ლის გა­რე­შე გა­ნა­ხორ­ცი­ე­ლა. უბ­რა­ლოდ, მი­ა­ძი­ნებ­და მო­ხუცს და მე­რე ძარ­ც­ვავ­და. მძი­ნა­რე პა­ცი­ენ­ტებ­საც კი ხსნი­და ბეჭ­დებ­სა და სა­ყუ­რე­ებს. ბო­ლო დროს, თავს იზღ­ვევ­და და ბი­ნი­დან გას­ვ­ლი­სას, გაზს რთავ­და, რომ მსხვერ­პ­ლი გარ­დაც­ვ­ლი­ლი­ყო. ადა­მი­ა­ნებს, შე­იძ­ლე­ბა ით­ქ­ვას, ერ­თ­გ­ვა­რად გა­უ­მარ­თ­ლათ კი­დეც, რომ არც ერ­თი ბი­ნა არ აფეთ­ქ­და და ლე­ტა­ლუ­რი შე­დე­გიც არ დამ­დ­გა­რა. თუმ­ცა, იყო ერ­თი შემ­თხ­ვე­ვა, რო­ცა ხან­ძა­რი გაჩ­ნ­და და ცეცხ­ლი მა­ლე ჩა­აქ­რეს. ბი­ნის დი­ა­სახ­ლი­სიც ცოცხა­ლი გა­დარ­ჩა.

პირ­ვე­ლი მკვლე­ლო­ბა პეტ­როვ­მა 1999 წელს ჩა­ი­დი­ნა. ეს სპონ­ტა­ნუ­რად მოხ­და: რო­ცა ის წყნა­რად ალა­გებ­და ნივ­თებს, მო­უ­ლოდ­ნე­ლად, ბი­ნა­ში პა­ცი­ენ­ტის ქა­ლიშ­ვი­ლი დაბ­რუნ­და. პეტ­როვ­ში მის­ტერ ჰა­იდ­მა გა­იღ­ვი­ძა და ქა­ლი სახ­რახ­ნი­სით მოკ­ლა. არც მო­ხუ­ცი და­ინ­დო და და­ახ­რ­ჩო.

მსგავ­სი რამ 1999 წლის 2 ნო­ემ­ბერ­საც მოხდა, რო­ცა 82 წლის ქა­ლის და­ძი­ნე­ბის შემ­დეგ, ძარ­ც­ვის მო­მენ­ტ­ში, სა­ა­ბა­ზა­ნო­დან მი­სი ქა­ლიშ­ვი­ლი, ყო­ფი­ლი ბა­ლე­რი­ნა, 48 წლის ოლ­გა პერ­სი­ა­ნი­ნო­ვა გა­მო­ვი­და. სა­ნამ ქა­ლი გა­ერ­კ­ვე­ო­და, რა მოხ­და, მაქ­სიმ­მა პირ­ვე­ლი­ვე შემ­ხ­ვედრ სა­განს _ სამ­კუთხო­ვან ქლიბს _ ხე­ლი სტა­ცა და ოლ­გას რამ­დენ­ჯერ­მე და­არ­ტყა. შემ­დეგ, უსაფ­რ­თხო­ე­ბის­თ­ვის, ის ქა­ლის წინ­დით და­ახ­რ­ჩო. მძი­ნა­რე პენ­სი­ო­ნერ­საც იგი­ვე ბე­დი ეწია. ორი ადა­მი­ა­ნის სი­ცოცხ­ლის საზღა­უ­რი აღ­მოჩ­ნ­და: ვერ­ცხ­ლის კოვ­ზე­ბის კომ­პ­ლექ­ტი; ტე­ლე­ვი­ზო­რის 2 პულ­ტი; მუ­სი­კა­ლუ­რი ცენ­ტ­რი; უბ­რა­ლო ხა­ტი და რამ­დე­ნი­მე ასე­უ­ლი რუბ­ლი. ... განაგრძეთ კითხვა