ავტორი:

"მეუღლისთვის ეს უსიამოვნო მოულოდნელობა აღმოჩდა, ახლაც მსაყვედურობს... შვილებისთვის მეგობარი უფრო ვარ, ვიდრე მამა" - ლევან იოსელიანის ოჯახური ცხოვრება

"მეუღლისთვის ეს უსიამოვნო მოულოდნელობა აღმოჩდა, ახლაც მსაყვედურობს... შვილებისთვის მეგობარი უფრო ვარ, ვიდრე მამა" - ლევან იოსელიანის ოჯახური ცხოვრება

პოლიტიკაში ახალი სახეა. პროფესიით იურისტია, არის "ჰამქარის" ერთ-ერთი დამფუძნებელი. უყვარს სპორტი, გადაცებულია დოკუმენტური პროზით, აღმერთებს ვაზს და ღვინოს, მაგრამ არ უყვარს თამადობა. მეგობრები ამბობენ, რომ ნამდვილი სვანია - უანგარო, გულუბრყვილო, მაგრამ პრინციპული და შეუვალი. "კეთილია, დაეხმარება ადამიანს და მერე, თავადვე უხარია. მიუხედავად იმისა, რომ საუკეთესო განათლება აქვს მიღებული ჯერ თბილისში, შემდეგ, ამერიკაში, ძალიან გულუბრყვილოა. ერთი კვირა ინერვიულა იმის გამო, რომ პირველი კრიტიკული განცხადების შემდეგ, ტროლებმა "ფეისბუკის" გვერდზე გალანძღეს. მეგობრებს გვეკითხებოდა, რა უნდათ, რას მერჩიანო?!" - გვიამბობს მისი ერთ-ერთი მეგობარი და კოლეგა.

ერთგულია, პირველად ვინც შეუყვარდა, ცოლადაც ის მოიყვანა. მიუხედავად იმისა, რომ პოპულარული და სიმპათიურია, ცოლი არასდროს ეჭვიანობს. ენდობა და იმიტომ. თავისი ცხოვრების ყველაზე ლამაზ მოგონებად საკუთარი ქორწილის დღეს მიიჩნევს, მნიშვნელოვან მოვლენად კი - 10 წლის ასაკში მის ცხოვრებაში მომხდარ რადიკალურ ცვლილებას.

ლევან იოსელიანი:

- ჩემი ბავშვობა ორ ნაწილად იყოფა: 10 წლამდე და 10 წლის შემდეგ. უზრუნველი, ლაღი ბავშვობა სამოქალაქო ომმა რადიკალურად შეცვალა. ჩაბნელებული სახლი, სიცივე, მეზობლებთან ერთან შეშის "ფეჩზე" მომზადებული სადილი, გაყინული და გაკვამლული საკლასო ოთახი... ამ ყველაფერმა ჩემს პიროვნულად ჩამოყალიბებაზე ძალიან დიდი გავლენა იქონია. 10 წლის ასაკში მივხვდი, რომ წუთში შეიძლება რადიკალურად შეიცვალოს შენი ცხოვრება, ამიტომ არაფერია ღირსებაზე მნიშვნელოვანი.

რთული პირობების მიუხედავად, სულ ვცდილობდი, მიმეღო კარგი განათლება და მყოლოდა კარგი მეგობრები. ასეც მოხდა. მივიღე იურიდიული განათლება და შევიძინე კარგი მეგობრები. იურიდიულზე ჩავაბარე იმიტომ, რომ მამამ მირჩია. ამასთან, ჩემმა მეგობრებმაც ასეთი არჩევანი გააკეთეს. მადლობა მათ, ძალიან კარგი პროფესია ამარჩევინეს. წლების განმავლობაში ვიყავი ადვოკატი. ძალიან ბევრი საქმე მაქვს მოგებული. საქმის მოგება კარგია, მაგრამ ამაზე მნიშვნელოვანი ის არის, რომ ადამიანისთვის მნიშვნელოვანი პრობლემის მოგვარებით, მისი სიხარულის თანამოზიარე ხდები. ამიტომ მიყვარს ეს საქმე.

პოლიტიკაში სრულიად შემთხვევით მოვხდი. არასდროს მქონია ამ სფეროს მიმართ ინტერესი. თუმცა, აქტიური ყოველთვის ვიყავი, ვაპროტესტებდი ყველაფერს, რაც არ მომწონდა. 2003 წლიდან ერთი აქციაც არ გამომიტოვებია, რომ მონაწილეობა არ მიმეღო.

- 2003 წლამდე თქვენს პროტესტს არაფერი იწვევდა?

- უბრალოდ ვერ ვიხსენებ, თუმცა იყო რამდენიმე შემთხვევა, - რუსეთის საელჩოსთან გამართულ აქციაში მივიღე მონაწილეობა, გიორგი სანაიას გარდაცვალების გამოც გამოვედი ქუჩაში...

- თუ პოლიტიკა არ გაინტერესებდათ, რამ გაიძულათ, პოლიტიკოსის სტატუსის მატარებელი გამხდარიყავით?

- ალეკო ელისაშვილმა "ჩამითრია" ამ ამბავში. როდესაც საკრებულოს დეპუტატობაზე გადაწყვიტა კენჭისყრა, აზრი მკითხა. მოვუწონე იდეა და აღვუთქვი, რომ დავეხმარებოდი. გავხდი კიდეც მისი საარჩევნო შტაბის ხელმძღვანელი. 2014 წლიდან ყოველთვის მის გვერდით ვიდექი, როგორც იურისტი, მაგრამ არასდროს მიფიქრია, მეც ჩავრთულიყავი პოლიტიკურ საქმიანობაში. გარკვეული პერიოდის შემდეგ, როდესაც ალეკომ "სამოქალაქო მოძრაობის" დაფუძნება გადაწყვიტა, მთხოვა, მთაწმინდის ოლქში მეყარა კენჭი. ვინაიდან კარგად ვიცნობდი ალეკოსაც და მის ღირებულებებსაც, ეს გამოწვევა მივიღე.

- ოჯახი როგორ შეხვდა თქვენს ამ ნაბიჯს?

- ვერ გეტყვით, რომ აღფრთოვანდნენ ამ გადაწყვეტილებით. მეუღლისთვის ეს უსიამოვნო სიურპრიზი აღმოჩდა. ახლაც მსაყვედურობს, - რა გინდოდა, მშვენიერი ცხოვრება გვქონდა, რატომ გაართულე ყველაფერიო?!

- თქვენც ხომ არ ნანობთ?

- არა. მგონია, როდესაც შეგიძლია, შენი აქტიურობით ქვეყანაში რაიმე სასიკეთოდ შეცვალო, ასეც უნდა მოიქცე, თუ პასუხისმგებლიანი ადამიანი ხარ და მხოლოდ საკუთარი თავი არ გადარდებს.

- მეუღლე რა პროფესიისაა?

- ისიც იურისტია. სკოლაშიც ერთად ვსწავლობდით და უნივერსიტეტშიც. ბავშობიდან ვიცნობთ ერთმანეთს. სტუდენტობისას დავოჯახდით. ხშირად ვხუმრობთ, - ერთად ბევრად მეტი დრო გვაქვს გატარებული, ვიდრე ერთმანეთის გარეშე-თქო. სამი შვილი გვყავს. უფროსი ქალიშვილი, ანა, უკვე 20 წლის არის. თავისუფალი უნივერსიტეტის სტუდენტია. კოტე 16 წლისაა, ნაბოლარა ნიკუშა კი - 10-ის. მგონი, შვილებისთვის, განსაკუთრებით ანასთვის, მეგობარი უფრო ვარ, ვიდრე მამა. ჩვენს ურთიერთობას რომ შეხედოთ, და-ძმა უფრო გეგონებით, ვიდრე მამა-შვილი. სხვათა შორის, ანა პოლიტიკურ საქმიანობაში აქტიურად მეხმარება. წინასაარჩევნო კამპანიაშიც ჩემ გვერდით იყო. ყველა ღონისძიებაში ჩემთან ერთად მონაწილეობდა.

- შუათანა ვაჟი არ გეხმარებოდათ?

- არა. წინასწარ გამაფრთხილა, არც კი მთხოვო, არსად წამოვალო. კოტე ძირითადად ვარჯიშით არის დაკავებული. ადრე ფეხბურთი იყო მისი ინტერესის მთავარი საგანი, ახლა კულტურიზმით არის გატაცებული, ტანს იყენებს. იმ ასაკაშია, გარეგნობაზე განსაკუთრებულად რომ ზრუნავენ. ერთმანეთისგან ძალიან განსხვავებულები არიან, სხვადასხვა ინტერესები და შეხედულებები აქვთ. მეც პატივს ვცემ მათ ინტერესებს, ჩემს სურვილებს თავს არც ერთს არ ვახვევ. რაც მთავარია, კარგად სწავლობენ. წაიკითხეთ სრულად