"ვეგეტარიანელი ვარ, ამიტომ ჩვენი ოჯახის მენიუ მცენარეულია..." - როგორია პარლამენტარი ქალის ცხოვრება პოლიტიკის მიღმა და რას ჰყვება ოჯახსა და მეუღლეზე?

წარმატებული საქმიანი ქალის ცხოვრება ძალზე რთულია: მან დამქანცველი სამსახური და ოჯახზე ზრუნვა ერთმანეთს უნდა შეუთავსოს და ერთდროულად რამდენიმე საქმე მოასწროს. საქართველოს პარლამენტის წევრი ნინო წილოსანი მიიჩნევს, რომ მისი ყველაზე დიდი სიმდიდრე და ბედის საჩუქარი შვილებია, თუმცა, კარიერასაც დიდ მნიშვნელობას ანიჭებს.

- ქალბატონო ნინო, მოგვიყევით თქვენს ბავშვობაზე - როგორ სწავლობდით, რომელი საგნები გიყვარდათ და რომელ პროფესიაზე ოცნებობდით?

- ძალიან მშვიდი და მოწესრიგებული ბავშვი ვიყავი და ეს თვისებები დღემდე მომყვება. ჩემთვის პასუხისმგებლობის აღება და მისი შესრულება უმნიშვნელოვანესია. 166-ე საშუალო სკოლა დავამთავრე, რომელიც დიდუბეში, პანთეონის გვერდით იყო. ძალიან კარგი დირექტორი მყავდა - ნანა კვირიკაშვილი, რომელმაც ცხოვრებაში ბევრი რამ მასწავლა. მისგან და ჩემი მშობლებისგან ბევრი ადამიანური თვისება გამოვიმუშავე, ამიტომ ბავშვობის მოგონებები ჩემთვის ბევრს ნიშნავს.

- თქვენს მშობლებზეც გვიამბეთ: ხომ არ გირჩევდნენ, რომ ქალმა ოჯახი უნდა შექმნას და კარიერა მისთვის მეორეხარისხოვანია?

- მამაჩემი - ბადრი წილოსანი ვაგონმშენებელია. როცა გურიიდან ჩამოვიდა, თბილისის ვაგონშემკეთებელ ქარხანაში დაიწყო მუშაობა და ყველა ეტაპი გაიარა - დაწყებული მუშიდან, დამთავრებული დირექტორამდე. ეს მარტო საქართველოში კი არა, მთელ ამიერკავკასიაში ერთადერთი ქარხანაა, რომელიც ვაგონებს ამზადებს და არემონტებს. მამა ძალზე მშრომელი და მოტივირებული ადამიანია, რის გამოც, ყოველთვის სამაგალითო იყო ჩემთვის. ტრადიციულ ოჯახში გავიზარდე და ის საკმაოდ მკაცრი იყო ჩემ მიმართ. 1990-იანი წლები იყო და მაშინ გოგონებს მკაცრად ზრდიდნენ. სკოლა და სახლი - ასეთი იყო ჩემი მარშრუტი. მოკლედ, ლაღი და თავისუფალი ბავშვობა ნამდვილად არ მქონია. მამაჩემი არ მასწავლიდა, რომ წარმატებისთვის უნდა მიმეღწია, ჩემი ძმის მიმართ კი მასა და მთელ ოჯახს სულ სხვა მოთხოვნები და მოლოდინიც ჰქონდათ. მე მასწავლიდნენ, რომ კარგი ოჯახი უნდა შემექმნა და კარგი დედა ვყოფილიყავი. ეს ცოტა არ იყოს, მაბრაზებდა და მეტ მოტივაციას მიჩენდა. დიდი ძალისხმევა დამჭირდა იმის დასამტკიცებლად, რომ წარმატების მიღწევა მეც შემეძლო.

- ახლანდელი თაობა გაცილებით თავისუფლად აზროვნებს და სულ სხვაგვარად ზრდის თავის შვილებს. ეს მოგწონთ?

- ყველაზე მეტად ის მომწონს, რომ ქართველი მამების მიდგომა ქალიშვილების მიმართ თანდათან იცვლება. სულ სხვა თაობა წამოვიდა, რომელიც აკრძალვებს და ზედმეტ სიმკაცრეს ვერ ეგუება, ამიტომ მეც ვცდილობ, ჩემს შვილებთან სულ სხვა სტანდარტებით ვიხელმძღვანელო. ჩემი შვილების თაობა ჩემი თაობისგან რადიკალურად განსხვავდება. მაგალითად: თუ რაიმეზე ვეუბნები, ეს არ შეიძლება-მეთქი, მერე ხანგრძლივი დისკუსია გვაქვს იმის დასამტკიცებლად, თუ რატომ არ შეიძლება. უპირობოდ არაფერზე არ გთანხმდებიან, რაც სერიოზული პრობლემაა ჩვენთვის - მშობლებისთვის. რატომღაც მგონია, რომ ეს თაობა ბევრ რამეს შეცვლის ჩვენს ქვეყანაში, დამოუკიდებლები და ლაღები არიან, რაც ძალიან მახარებს.

- არჩევნის წინაშე რომ დაგაყენონ, ოჯახს აირჩევდით თუ კარიერას?

- საბედნიეროდ, ასეთი არჩევნის წინაშე არ ვყოფილვარ: როცა დარწმუნდნენ, რომ სწავლა მინდოდა, ჩემს ოჯახში ყველა გვერდით მედგა. ძალიან თანავუგრძნობ ქალებს, რომლებიც ასეთი არჩევნის წინაშე აღმოჩნდნენ. თუ ქმარი ასეთი არჩევნის წინაშე დამაყენებდა, არ გამოვრიცხავ, რომ კარიერა ამერჩია. ვფიქრობ, რომ 21-ე საუკუნეში ასეთი დოგმებით და სტიგმებით არავინ არ უნდა ხელმძღვანელობდეს, რადგან სავსებით შესაძლებელია კარგი ოჯახიც გქონდეს და კარიერაშიც წარმატებას მიაღწიო. როცა ადამიანი ასეთი არჩევნის წინაშე დაგაყენებს, ის ეგოისტურად იქცევა და შენს სურვილებს პატივს არ სცემს.

- როგორი მზარეული ხართ?

- იყო პერიოდი, როცა მეტი დრო მქონდა და სადილებს ყოველთვის მე ვაკეთებდი. ვეგეტარიანელი ვარ, ამიტომ ჩვენი ოჯახის მენიუ მცენარეულია. მართალია, სამზარეულოში ფუსფუსი ჩემი ძლიერი მხარე არ არის, მაგრამ ჩემს შვილებს ძალიან უყვართ ჩემი გამომცხვარი ბლინები. რომ გაიზრდებიან, ალბათ ამ რიტუალით გავახსენდები, რადგან ბლინებს ერთობლივად ვაცხობთ ხოლმე. არ დაგიმალავთ: ძიძაც მყოლია და სახლში დამხმარეც მყავს, რაც ჩემს საქმიანობას აადვილებს, მაგრამ მაინც ვცდილობ, ჩემმა შვილებმა დედის ხელით მომზადებული რაღაც კერძი ტკბილად გაიხსენონ...წაიკითხეთ სრულად