"ლევანი მე მოვიყვანე ჟურნალისტიკაში, ის კი ცდილობს მამღეროს“ - "დილის პალიტრის" წამყვანი თათა ჩიკვილაძე კარიერასა და პირადზე
ადვილი არ არის, დაიწყო დღე მაშინ, როცა ქალაქს სძინავს. თათა ჩიკვილაძე პროფესიით ჟურნალისტია, რომელსაც მაყურებელი ტელეკომპანია -პალიტრანიუსის“ ეთერიდან იცნობს. ადრე თათას ტელეწამყვანობა მიუწვდომელ სურვილად მიაჩნდა, ახლა კი ბედნიერია, რომ საკუთარი თავის რეალიზება სწორედ იმ სფეროში შეძლო, რომელიც ყველაზე მეტად უყვარს.
რა გზა გაიარა მიზნის მისაღწევად და კმაყოფილია თუ არა იმით, რასაც მიაღწია? რა ხდება ჟურნალისტის ცხოვრებაში, კადრს მიღმა? გთავაზობთ ინტერვიუს -პალიტრანიუსის“ დილის გადაცემის წამყვან თათა ჩიკვილაძესთან.
- როგორ მოხვდი ტელევიზიაში? იყო თუ არა ტელეწამყვანობა შენი ოცნება?
- პალიტრანიუსი და მე 2018 წელს შევხვდით, როდესაც პრაქტიკული აკადემიის კურსის შესახებ სრულიად შემთხვევით, facebook-ზე -სქროლვისას“ შევიტყვე. ჟურნალისტიკაში თავის დამკვიდრება რთული გამოდგა. პრინციპულად არ მინდოდა სხვა საქმის კეთება, თუმცა მაშინ ჩემი პროფესიიდან ძალიან შორს მდგომი საქმის კეთება მომიწია ერთი თვით. როდესაც იქ დავასრულე მუშაობა, მეორე დღეს მხოლოდ ერთი დღით იყო გასაუბრება და მივხვდი, რომ ეს იყო ნიშანი, რომელსაც ცხოვრება მიჩვენებდა, რომ არ უნდა დავშორებოდი ჟურნალისტიკას. ძალიან სასიამოვო დამთხვევა იყო ისიც, რომ ზუსტად ის თანხა, რაც გამოვიმუშავე ერთი თვის მანძილზე, სრულიად ჰყოფნიდა პრაქტიკული აკადემიის სამ თვიან კურსს. ეს იყო ყველაზე კარგი ინვესტიცია, რადგან ამ ტელევიზიამ გამიხსნა კარი ჩემს პროფესიაში. სწორედ მადლიერების ნიშნად მივიჩნიე, რომ აქ მიღებული ცოდნა, -პალიტრანიუსისთვის“ მიმეძღვნა და ერთგულად მემსახურა. -პალიტრანიუსმა“ მაპოვნინა ჩემში ახალი შესაძლებლობების მქონე ადამიანი. საქმე, რომელსაც დღეს ვემსახურები - -ტელეწამყვანობა“ წინა წლებში გაფიქრებისთანავე ქრებოდა ჩემი წარმოდგენიდან, რადგან მიუწვდომელი მეგონა და კადრს მიღმა მუშაობაზე უფრო მეტს ვფიქრობდი. განათლებით ჟურნალისტი ვარ და როდესაც იმ დროს, -პალიტრანიუსის“ გენერალურმა პროდიუსერმა მაკა ლომიძემ წამყვანობა შემომთავაზა, ჯერ კიდევ სტაჟირებას გავდიოდი, ამიტომ ძალიან მოვინდომე, რომ ჩემს თავზე მემუშავა და რეალობად მექცია ის, რაზეც ადრე ფიქრსაც ვერიდებოდი. ძალიან მიხარია, რომ ე. წ. ნაცნობების გარეშე, ჩემით ავდივარ ყველა საფეხურს, ამის საშუალებას კი თავისუფალი და დამოუკიდებელი ტელევიზიის სივრცე მაძლევს.
- დილის პალიტრა“ ლევან ლაუდაძესთან ერთად მიგყავს და როგორც ვიცი, დიდი ხანია, რაც წყვილი ხართ. მოგვიყევი, როგორ გაიცანით ერთმანეთი?
- მე და ლევანმა ერთმანეთი 5 წლის წინ გავიცანით, თუმცა მანამდე, წლების განმავლობაში სულ ვამჩნევდით ერთმანეთს თავშეყრის ადგილებში. მაგალითად, დაახლოებით 8 წლის წინ, ორივე კარაოკე ბარში დავდიოდით და ერთ დღეს, როდესაც სცენაზე ვმღეროდი the killers- ის mr brightside-ს, ლევანმა მეორე მიკროფონი აიღო და ჩემი სიმღერა გადაფარა. არაფერი რომ აღარ ისმოდა, გაბრაზებული ჩამოვედი. ჩემმა მეგობრებმა მითხრეს lOUDspeakers-ის ვოკალისტი არისო, აქედან გავიგე ბენდის შესახებაც და დამამახსოვრდა.
შემდეგ, როგორც გოგოებს გვჩვევია, მოვძებნე სოციალურ ქსელში და უბრალოდ დავამატე, რადგან ჟურნალისტი ვარ და. ვინ იცის, როდის დამჭირდეს-მეთქი (იცინის). საერთო მუსიკალური გემოვნება აღმოგვაჩნდა, რასაც აზიარებდა, მეც მომწონდა და ასე მახსენებდა თავს. შემდეგ ქუჩაში სეირნობისას ისევ გადაიკვეთა ჩვენი გზები. ბენდმა სრული შემადგენლობით ჩამიქროლა გვერდით და დიდხანს ვხედავდი მათ. თითქოს ჩემმა არაცნობიერმა ჩემთან შეთანხმების გარეშე ასეთი ფრაზა თქვა, რომ მინდოდა ლევანს მოეწერა ჩემთვის და ასეც მოხდა. თავიდანვე ძალიან კარგად გავუგეთ ერთმანეთს. მუდამ კომფორტს და სიმშვიდეს ვგრძნობდი და ასე, ერთ ტალღაზე ვართ დღემდე.
- როგორი შეგრძნებაა, როცა საყვარელ ადამიანთან ერთად მუშაობ? კომფორტულია ეს, თუ უფრო საინტერესოა, როცა სხვადასხვა სფეროებიდანაა წყვილი?
- ძალიან კომფორტულია ერთად მუშაობაც. არ ვართ წყვილების ის კატეგორია, რომლებსაც ხშირად აქვს კონფლიქტი. ასეთ შემთხვევაში რთული იქნებოდა, მით უმეტეს, ეკრანზე გამოჩენა. ჩვენ ახლა დილის გადაცემაში გვიწევს ხოლმე პერიოდულად ერთად ყოფნა და ძალიან სასიამოვნოა ორივესთვის, როდესაც გვერდით შენიანი გყავს, საერთო იუმორი გვაქვს, გვესმის ერთმანეთის, თვალებით ვაგრძნობინებთ ერთმანეთს, რომ რეკლამის დროა თუნდაც (იცინის). ზოგადად სხვა ქვეყნებშიც წამყვანებად რეალურ წყვილებს ეძებენ ხოლმე და ჩვენც მოგვწონს, ამის საშუალება რომ გვაქვს - "პალიტრანიუსის“ ეთერში.
რაშია თქვენი წყვილის სტაბილურობის საიდუმლო?
- ჩვენ ძალიან განვსხვავდებით ერთმანეთისგან. ლევანი ძალიან მოწესრიგებული და თანმიმდევრული ადამიანია, რომელსაც დღის გეგმა აქვს და მიჰყვება. მე ყველაფერი პირიქით მაქვს. მუდამ სადღაც ვაგვიანებ, სულ დავრბივარ. თუმცა, თავიდანვე რაც ჩამოყალიბდა ურთიერთობაში, ეს არის პატივისცემა ერთმანეთისადმი და ალბათ ეს არის ურთიერთობის -ლანგარი“, რომელზეც ჩვენს გრძნობებს ვდებთ და ვაშენებთ.
- შენი აზრით, რა არის მთავარი ურთიერთობაში?
- ჩემი აზრით, კარგი ურთიერთობის მთავარი ნაწილი ისაა, რომ ორივე მხარე უნდა იყოს საკუთარ საქმეში რეალიზებული და დამოუკიდებელი, რათა მეორე ადამიანთან თავი კარგად იგრძნოს და ისიც გაამდიდროს ემოციურად. ჩვენ ყოველთვის ვზრუნავთ ერთმანეთის საქმეზე და ერთმანეთისკენ ვართ. ეს გვერდში დგომა ყოველდღიურობაში ძალიან მნიშვნელოვანი მხარდაჭერაა.
- რაიმე შემთხვევას თუ შეუცვლია შენი ცხოვრება რადიკალურად?
- მე ძალიან მიყვარს ადამიანები. ამას როდესაც ვამბობდი, ხშირად მეუბნებოდნენ, რომ გავიზრდები და ასე აღარ ვიფიქრებ, მაგრამ ჩემს ცხოვრებას სწორედ ნაცნობი თუ უცნობი ადამიანები ცვლიან. ცუდი თუ კარგი ყველა ძალიან მნიშვნელოვანია ჩემთვის და ეს ვისწავლე დროსთან ერთად, ყველაფრის ჩემს საკეთილდღეოდ გამოყენება, რომ უფრო მეტი ვისწავლო, დავფიქრდე და გავზარდო ჩემი პიროვნება. ასე რომ, ადამიანები მიმაჩნია ჩემს ცხოვრებაში უმთავრესად, რადგან ძალიან მნიშვნელოვან პერიოდებში, სკოლიდან დაწყებული - დღემდე, ყოველთვის ჩნდებოდა ჩემს ცხოვრებაში ჭკვიანი და ძალაუფლების მქონე სხვადასხვა ადამიანი, რომელიც ჩემთვის -მფარველი ანგელოზის“ როლს ასრულებდა და სწორ მიმართულებებს მაძლევდა.
- კმაყოფილი ხარ იმით, როგორც ახლა ხარ და როგორი გარემოცვაც გაქვს?
- კმაყოფილი არა, - ბედნიერი ვარ ჩემი ცხოვრებით! მე არ ვოცნებობ უპრობლემო ცხოვრებაზე, სადაც მატერიალური მდგომარეობა ბევრი ციფრისგან შედგება. მე ვარ უფრო ის ადამიანი, რომელსაც ყველაფერი არ უნდა ჰქონდეს, რადგან ძალიან მოვიწყენ. ამიტომ, მჭირდება სურვილებისთვის ბრძოლა და მათი მოპოვების ემოციებით ტკბობა.
- შენი ტოპ 3 წესი ცხოვრებაში?
- არ არსებობს ადამიანი, რომელსაც ბედნიერება არ უნდა, მაგრამ ის, რაც სათქმელად ასეთი მარტივია, რთულია შესასრულებლად. ამას წესებს არა, უბრალოდ რჩევებს დავარქმევდი. სირთულეების დროს, ყოველთვის ვფიქრობ, რომ ეს არის დროებითი გამოწვევა, რომელსაც უნდა გავუმკლავდე, რომ უკეთესი გავხდე და გამოცდილებაც ავიმაღლო, რათა სხვებს სწორი რჩევები მივცე. ოპტიმიზმი ძალიან კარგი თვისებაა, რადგან როდესაც ყველაზე დაღმავალი პერიოდი ყოფილა ჩემს ცხოვრებაში, სწორედ მაშინ დაიწყო აღმასვლა. მინდა ვეცადო, რომ უფრო მეტი სიყვარული გამოვიწვიო ადამიანებს შორის. რაც უნდა მოხდეს, ყოველთვის ვცდილობ დღის განმავლობაში ვიპოვო სიცილის მიზეზი და, ზოგადად, ყველას ვურჩევდი, რომ მხიარულ ადამიანებთან მეტი დრო გაატარონ. რაც უნდა გამოვიმუშაოთ ადამიანებმა ჩვენს თავში, უნდა ვიპოვოთ გზა, სადაც ჩვენი ნეგატიური ემოციებისგან გავთავისუფლდებით. შესაბამისად, გვექნება სუფთა აურა და უფრო გაგვიმარტივდება ცხოვრება და ჯანსაღი გონებით უფრო მეტს შევძლებთ.
- გაქვს თუ არა ჰობი, რომელიც არ უკავშირდება შენს პროფესიას?
- ჰობი მქონდა სიმღერა, სულ ვმღეროდი, მუსიკალური განათლებაც მაქვს, თუმცა, რაც ლევანი გაჩნდა ჩემს ცხოვრებაში, ავტომატურად დავკომპლექსდი და სულ განვიცდი ამ ემოციურ დანაკლისს. ისე გამოვიდა, რომ მე ლევანი მოვიყვანე ჟურნალისტიკაში და ლევანი ცდილობს მამღეროს და ჩემი ვოკალი დახვეწოს. რამდენჯერმე ვყოფილვართ ერთად სცენაზე, რადგან მისი მეორე ალბომიდან სიმღერა We are one მე დამიწერა და მისამღერს ჩანაწერშიც ერთად ვასრულებთ.
- როგორი წარმოგიდგენია შენი იდეალური ცხოვრება?
- იდეალურ ცხოვრებაზე არ ვოცნებობ, არ მინდა ვიცოდე წინასწარ, რა მელის, ამიტომ ძალიან მსუბუქად თუ გაიელვებს მსგავსი ფიქრები. დანარჩენი ყველაფერი, რაც მინდა მოხდეს, ლევანთან ერთად ცხოვრება და ჩვენს საქმეში განვითარებაა.
- დაქორწინებას ხომ არ აპირებთ ახლო მომავალში?
- კი ვაპირებთ. იანვრის დასაწყისში ვგეგმავდით, თუმცა ვერ ვასწრებდით რაღაცებს და ერთი კვირით გადავწიეთ, რა დროსაც კოვიდმა მოგვისწრო და მეორედაც გადადება მოგვიწია. ახლა როგორც იტყვიან, მესამე და სამართლის დროა! მეექვსე წელია ერთად ვართ და ძალიან უცნაურ შეფასებებს ვიგებთ ხოლმე. მაგალითად: "უი რა ამბავია,“ "ამდენი ხანი ზოგს ქმარი არ ჰყავს", "რატომ წელავთ ამდენ ხანს?“ და ა. შ. მე სულ მეცინება ხოლმე ასეთ ფრაზებზე. როცა ადამიანი მიყვარს და მინდა, რომ სულ მასთან ერთად ვიყო, ეს წლები არაფერია და, ვფიქრობ, ეს შეყვარებულობის პერიოდი ყველას რაც შეიძლება დიდხანს უნდა ჰქონდეს.
ავტორი: თეა ინასარიძე
ფოტო: ვანო გორგიშვილი