"გვიან გადავდგი ეს ნაბიჯი. ალბათ იმიტომ, რომ ჩემნაირი გადატვირთული რეჟიმის ქალი ოჯახში რთულია, მაგრამ ვისაც ვეძებდი, ის ვიპოვე..." - თეონა ცირამუას ცხოვრების მთავარი ამბები

"ჩემი ცხოვრების მთავარი ამბები“ - ასე დავარქვით რუბრიკას, რომლის პირველი სტუმარი წარმატებული მუსიკოსი, გორის ქალთა კამერული გუნდის სამხატვრო ხელმძღვანელი თეონა ცირამუაა.

მალე 10 წელი გახდება, რაც ის გორის ქალთა გუნდს სათავეში ჩაუდგა. ეს სერიოზული გამოწვევა იყო, უნდა შეენარჩუნებინა გუნდის მრავალწლიანი ტრადიციები, მაგრამ თავისი ხელწერაც დაეტყო. მან ეს სერიოზული და განუწყვეტელი მუშაობით შეძლო.

თეონა ცირამუა ambebi.ge - ს თავისი ცხოვრების მთავარ ამბებს უყვება:

• ბავშვობა

- წარმოშობით სამეგრელოდან ვარ, თუმცა თბილისში დავიბადე. ბავშვობის ნათელი წერტილი ის იყო, რომ ყოველ ზაფხულს სამეგრელოში ვისვენებდი. ამან დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე, ძალიან იმოქმედა... მოგეხსენებათ, საქართველოს ფარგლებს გარეთ გასვლა ხშირად მიწევს, მაგრამ იმის მიუხედავად, რომ თბილისში დავიბადე და გავიზარდე, სისხლის ყივილი თავისას შვრება - სამეგრელოში ყოველი ჩასვლა, ჩემს საოცარ აღტაცებას და გულის აჩქარებას იწვევს...

ვცხოვრობდი და ვცხოვრობ დიღმის მასივში. ძალიან მიყვარს, გემრიელი უბანია და სხვაგან გადასვლა არც მიფიქრია. ამიტომ, იქვე ახალ კორპუსში გადავედი და ჩემებთან 100 მეტრში ვარ. გავიზარდე ოჯახში, სადაც ყველას - მშობლებს, და-ძმას ერთმანეთთან იდეალური ურთიერთობა გვქონდა. ჩემი ძმა გიორგი ჩემი ხერხემალია...

• ბავშვობის მთავარი ამბავი

- მე-14 მუსიკალური სკოლა დავამთავრე, მაგრამ მუსიკაზე, სულ ძალით დავყავდით. არც გუნდზე დავდიოდი, მასწავლებელიც არ ვიცოდი, ვინ იყო. ერთ დღესაც, დერეფანში ჩემი გუნდის მასწავლებელი ესმა მათიაშვილი შემხვდა. მიცნო - თეონა ცირამუა არ ხარო? ვიფიქრე - ახლა მაგრად დამსჯის-მეთქი. დიახ-მეთქი, - შეშინებულმა ვუპასუხე. - აბა წამოდი, მოგისმინოო. დარბაზში შემიყვანა. იმხანად მერაბ სეფაშვილის პოპულარული სიმღერა "თეთრი რაში“ ვუმღერე. ორი მუსიკალური ჯგუფი ჰყავდა, - დიდი გუნდი და ანსამბლი. ორივეგან ჩამსვა. თეონა ჩემი ჯილააო, - ამბობდა.

დედა მუშაობდა, სულ დაკავებული იყო, ტრიკოტაჟის ფაბრიკაში მთავარი ტექნოლოგი გახლდათ. ამიტომ ჩვენს კონცერტებს ვერ ესწრებოდა... რაიონულ შეჯიბრებაში გავიმარჯვეთ და კონსერვატორიის მცირე დარბაზში გამოვდიოდით. მოხდა სასწაული და დედა კონცერტზე მოვიდა. ესმა მასწავლებელმა მაშინ პირველად ნახა და უთხრა - ძალიან ნიჭიერიაო. დედამ კი მიუგო, - არც ფორტეპიანოზე დადის და არც - სოლფეჯიოზეო. არა უშავს, მაგას ამოვქაჩავთ და საგუნდო-სადირიჟოროზე რომ ჩავაბარებინოთ, ეს საუკეთესო რამ იქნებაო...

ძალიან შემიყვარდა ესმა და გუნდიც, ბავშვებსაც უყვარდათ. გაკვეთილი რომ მთავრდებოდა, შინ წასვლა არ გვინდოდა. ამ მიმართულებას რომ გავყევი, მისი დამსახურებაა. კონსერვატორიამდე მე-3 მუსიკალურ ტექნიკუმში ჩაბარებაც მან მირჩია. მასწავლებელზე რამდენი რამ არის დამოკიდებული... სამი წლის წინ ვინახულე. გაგიჟდა, ისე გაუხარდა, - ვამაყობ შენითო. მერე ნოტები მაჩუქა თბილი წარწერით.

• კონსერვატორია

- კონსერვატორიაში ჩემი პედაგოგი შალვა მოსიძე იყო. ტენორი, სოპრანო, ალტი სად შედის და სად გამოდის - ამას, თუ გაკვეთილებზე დადიხარ, ისედაც სწავლობ. აი, ხელი და ჟესტიკულაცია, ხელის მტევანი, თითების ბალიშები, მგრძნობელობა... როგორი კონტაქტი უნდა გქონდეს გუნდთან, როგორ გიპასუხებს ასეთი ჟესტის დროს გუნდი - ეს ყველაფერი კი მან მასწავლა... ფრაზირებაც სხვანაირად დამანახა. ცუდად არ ვმღეროდი, მაგრამ უმეტესად ჩემი ინტუიციით, ჩემით ვალამაზებდი. მერე კონსულტაციისას სტრუქტურა რომ დავინახე, რა და როგორ გამეკეთებინა, უკვე სასურველი შედეგი მივიღე... შალვა მოსიძის პედაგოგობამ სერიოზული კვალი დატოვა ჩემი მუსიკალური გემოვნების განვითარებაში.

• მუსიკა

- მუსიკაზე მუშაობისას, რეპეტიციაზე ნაწარმოებს, მის შინაარსს, ლექსს სიღრმისეულად თუ არ ჩავწვდი, წარმოუდგენელია. ძალიან ღრმად უნდა ჩახვიდე. ჯერ თითქოს სულში ატარებ, მერე კი ისევ გამოგაქვს საჯაროდ მსმენელის წინაშე.

• გორის ქალთა გუნდი

- შალვა მოსიძის დროს გუნდი ზენიტში იყო. ვიდრე ხელმძღვანელად მოვიდოდი, პატარა ჩავარდნა ჰქონდა... მოსვლის შემდეგ კადრები გამოვცვალე, მაგრამ რეპერტუარის ძირითადი ხაზი არ შემიცვლია, რადგან პროფესიული და აკადემიური გუნდია, მაგრამ ადრე უფრო მძიმე, სამგლოვიარო ნაწარმოებებს მღეროდნენ. თითქოს შეზღუდული რაოდენობის მსმენელიც ჰყავდათ. მინდოდა, ეს კედლები გახსნილიყო და ჩემი ხელმძღვანელობით გორის ქალთა გუნდის მსმენელი 2 წლის ბავშვიდან დაწყებული, ყველა ასაკის ადამიანი გამხდარიყო. ამას რეპერტუარის გამრავალფეროვნებით მივაღწიე. ვეცადე, ხარისხიც ყოფილიყო და მრავალფეროვანი მუსიკაც.

ამიტომაცაა, რომ ვმღერით ქართულ და აფრიკულ მუსიკას, მექსიკურს, თურქულს, ფრანგულს, ინგლისურს. ახლა ფოლკლორსაც მოვკიდე ხელი, მანამდე ელექტრონული მუსიკაც ვცადე. ცოტა ხანში "შავნაბადასთან“ ერთად, "შემოდგომის თბილისის“ ფარგლებში, ძალიან საინტერესო კონცერტი გვექნება. ასევე, დამიკავშირდა ფოთის თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელი რამაზ იოსელიანი. ილია ჭავჭავაძის "განდეგილს“ ვდგამთ. მუსიკა გოგი ჩლაიძემ დაწერა.

მთავარია, ნაწარმოებმა დამაინტერესოს და მაღალი დონის შემოთავაზება იყოს, ექსპერიმენტები მიყვარს. თუ წინადადება მომეწონა, უარს არ ვამბობ, რადგანაც მასზე მუშაობა თვითონ მაინტერესებს. სცენაზე ცოცხლად ვიმღერებთ. ტურნეს თელავიდან დავიწყებთ, გორი, ქუთაისი, ბათუმი, სენაკი და ბოლოს თბილისი - რუსთაველის ან მარჯანიშვილის თეატრში წარმოვადგენთ. დირიჟორი ვარ და გოგიმ სოლოებიც მომცა. გუნდს თან უნდა ვუდირიჟორო და თან ვიმღერო. ასე გამრავალფეროვნდა გორის ქალთა გუნდის მიმართულება და რეპერტუარიც.

• ხასიათის შტრიხები

- ამბობენ, რომ მუშაობის დროს მკაცრი ვარ... სხვანაირად არ გამოდის... იცით, როგორი ვარ? თავსაც არავის დავაჩაგვრინებ, პასუხის გამცემი ვარ როგორც რეპეტიციაზე, ისე მის მიღმაც. სამაგიეროდ, ამის პარალელურად მეგობრობა, გატანა ბოლომდე ვიცი. ოჯახში შეიძლება, საერთოდ მთელი დღე გავიდეს და ხმა არ ამოვიღო. სახლი ჩემთვის მყუდრო ადგილია, სადაც ვისვენებ, ენერგიას ვიკრებ, რომ მერე რეპეტიციაში ჩავდო.

• ქეთი მელუა

- ქეთი მელუა რაღაც ქართულ მუსიკას ინტერნეტში ეძებდა და გორის ქალთა კამერული გუნდის დისკს წააწყდა, რომელიც 1991 წელს შალვა მოსიძის დროს ჩაიწერა. მაგ პერიოდში გუნდში ახალმოსული ვიყავი, მაგრამ უკვე ვჩანდი, გუნდმა წარმატებული ნაბიჯები გადადგა. ატენის სიონს ზემოთ სოფელი ბობნევში ჩვენი გუნდისთვის კომუნისტების დროინდელი კოტეჯები იყო, სადაც 2 კვირით ვრჩებოდით და დილა-საღამოს ვრეპეტიციობდით. მოკლედ, იქ მორიგ ჯერზე მუშაობისას გიორგი ლომთათიძემ დამირეკა, - ქეთი მელუაა თქვენით დაინტერესებული და კოორდინატები, თუ შეიძლება, მივცეო? - კი, ბატონო-მეთქი, მაგრამ ეს გუნდისთვის არ მითქვამს. ზოგადად საკითხი გადაწყვეტილი თუ არ არის, გუნდს არ ვეუბნები.

მეორე დღეს ჩემს ტელეფონზე უცხო ზარი შემოვიდა. უკაცრავად, თეონას ვესაუბრები? ქეთი მელუა ვარ. თბილისში მოვფრინავ, აეროპორტიდან გიკავშირდებით და სად შეიძლება, გნახოთო? თბილისში არ ვარ-მეთქი. პრობლემა არ არის, სადაც ხართ, იქ მოვალო. ამოვიდა ბობნევში. 10 სხვადასხვანაირი ხასიათის ნაწარმოები შევარჩიე და ვუმღერეთ, რათა ენახა, რომ ყველანაირ ხასიათს ვერგებით. რეპეტიცია ვიდეოზე გადაიღო. ქეთის სხვა რაღაც უნდოდა და ჩვენი მოსმენისას სხვა იდეები გაუჩნდა... თვითონ ამბობს, - გუნდიდან ისეთი სიძლიერე ვიგრძენი, აზრი იქვე შემეცვალაო. მარტო ვერ გადაწყვეტდა, მენეჯერს უნდა დალაპარაკებოდა. გადაღებული მასალა წაიღო, - ყველაფერს განვხილავთ და კონკრეტული პასუხით დაგიკავშირდებითო.

ზუსტად ერთი თვის თავზე დამირეკა - გადავწყვიტეთ, თქვენთან ერთად ალბომი ჩავწეროთო. და ასე გამოვეცით ჩვენი ცნობილი ალბომი. სამუშაო პროცესში ნიჭიერი ადამიანი ბობ ჩიკოტი ჩართო, გუნდის არანჟირება მან გააკეთა. აქაც ჩამოვიდნენ, ექსპერიმენტული რეპეტიციები გვქონდა...

მერე აგორდა, აგორდა და ძალიან მაღალი დონის პროფესიონალების მონაწილეობით, ახალი ალბომი შევქმენით. პრეზენტაცია ლონდონში გაიმართა. 2016 წელს ალბომის პირველი ევროტური დაიწყო, რომელმაც დადებითი გამოხმაურება გამოიწვია. მეორე ევროტური 2018-ში დავიწყეთ და მუსიკის კრიტიკოსების მხრიდან უფრო მაღალი შეფასებები დავიმსახურეთ.

ქეთი მაღალი დონის, კულტურული, გემოვნებიანი მუსიკოსია. არის კარგი მეგობარი. დღემდე ვმეგობრობთ. 16 სექტემბერს დაბადების დღე აქვს, მისალოცი ვიდეო ჩავწერე და გავუგზავნე. ხშირად ვეხმიანებით და ერთმანეთის ყველაფერი ვიცით. ზუსტად ვიცი, რომ ძალიან ვუყვარვარ და იმანაც იცის, რომ ძალიან მიყვარს. გარდა იმისა, რომ ნიჭიერი ადამიანია, სიტყვის პატრონია, რასაც იტყვის, იცი, რომ იმას აუცილებლად შეასრულებს.

• გულისწყვეტა

- ჭორებს დიდ ყურადღებას არ ვაქცევ, მაგრამ არის რაღაცები, რომელიც არ შეესაბამება სიმართლეს, არადა, ასე პირდაპირ გაბრალებენ. თუ რას, არ ვაკონკრეტებ, საკითხი ჩემს საქმეს შეეხება. გულდასაწყვეტი ისაა, რომ სიმართლეს ერთი მისხლითაც არ შეესაბამება. თუ გუნდი წინ წავიდა, წარმატებულია, ეს არავის დაჩაგვრის ხარჯზე არ მომხდარა.

გორში რეპეტიციაზე ჩავდივარ, ვიკეტები, ვაკეთებ მუსიკას და ის მუსიკა თავის საქმეს აკეთებს... ამ მუსიკამ თურმე რაღაცებიც გამოიწვია... მიზეზი შური მგონია. მაგრამ ხომ ვამბობ, ყურადღებას არ ვაქცევ... თუმცა თავიდან რომ იგებ, ამას გულისწყვეტა ახლავს, თან, განსაკუთრებით იმას რომ გიმტკიცებენ, თვითონ აზრზე რომ არ არიან.

• პირადი ამბები

- სამი წლის წინ, 2019 წლის 3 აგვისტოს გავთხოვდი, 17-ში ქორწილი გვქონდა, 2020 წლის თებერვლიდან პანდემია დაიწყო... ჩემი მეუღლე გოჩა ჭანტურია სენაკიდანაა. სენაკის მუნიციპალიტეტში მუშაობს, ქალაქში მერის რწმუნებულია. ვხუმრობ ხოლმე - შაბათ-კვირის ცოლ-ქმარი ვართ-მეთქი. მე ჩემს საქმეს ვერ ვანებებ თავს და ის - თავისას... გვიან გადავდგი ეს ნაბიჯი. ალბათ იმიტომ, რომ ჩემნაირი გადატვირთული რეჟიმის ქალი ოჯახში რთულია. ყველა კაცს, რაც არ უნდა თქვას, არაო, მეუღლე ქვეცნობიერად მაინც შინ უნდა რომ ჰყავდეს. მეც ვეძებდი ისეთ ადამიანს, ვინც მარტო მე კი არა, ჩემს საქმესაც შეიყვარებდა. გოჩას შემთხვევაში სწორი არჩევანი გავაკეთე. ჩემი აბსოლუტური გულშემატკივარია, აქტიურად არის ჩემს საქმეში ჩართული... რჩევებს მაძლევს. თუ გუნდი მაბრაზებს და ვჩხუბობ, მაწყნარებს... ვისაც ვეძებდი, ის ვიპოვე... პროფესიით მშენებელ-ინჟინერია. რაც ცხოვრება მე დამიკავშირა, გუნდური მუსიკის მოსმენა მას მერე დაიწყო. ზოგადად განათლებული ადამიანია. სხვათა შორის, მის გარდა ოჯახში ყველა მღერის, თურმე დედამთილი და მამამთილიც ხმებში მღეროდნენ, სამწუხაროდ, გარდაიცვალნენ.

გოჩას ძმა უკრავს, მღერის, ასევე მამიდები, დეიდები. ჩემი მეუღლე კი უბრალოდ კარგი მსმენელია, მოსწონს, რასაც ვაკეთებ და მგულშემატკივრობს.

• სამომავლო გეგმები

- ბევრი პროექტი, კონცერტია, ნაწილზე ვისაუბრეთ კიდეც. ასევე მიყვარს რეგიონებში ჩასვლა და ბავშვებისთვის კონცერტის ჩატარება. უმეტესად ლექცია-კონცერტს ვატარებ ხოლმე. ვიდრე ნაწარმოებს შევთავაზებ, მანამდე მოვუთხრობ მის შესახებ და ბავშვებიც მუსიკას მერე სხვანაირად ისმენენ. ამას იმიტომ ვაკეთებ, რომ არ იცი, ვინ გისმენს, რას გააღვიძებ მათში... როგორც ჩემზე იმოქმედა ესმამ, ასევე მინდა, ჩემი შესრულებით ბავშვებს კარგი აზრები დაებადოთ. მინდა, ახალგაზრდობას ხელი შევუწყო. ამიტომ, ასეთ გასვლებს ისევ ვგეგმავ...