"მაქვს საკუთარი კომპანია, ორ შვილს ვზრდით" - წლების წინ საქართველოდან წასული სოფო ბარნოვისა და სამორი ბალდეს ამერიკული ცხოვრება: რას საქმიანობს წყვილი შტატებში?

7 წლის წინ, სამორი ბალდემ და სოფო ბარნოვმა საქართველოს დატოვება გადაწყვიტეს, მაშინ ჯერ კიდევ შეყვარებულები იყვნენ... შტატებში 2015 წელს გადავიდნენ საცხოვრებლად და 2016 წელს მათი პირველი შვილი დაიბადა. სოფო ამბობს, რომ შტატებში ცხოვრებისას ყველაზე მეტად ახლობლები ენატრებათ, თუმცა ცოლ-ქმარი თავისი საქმიანობით არიან დაკავებულები და ორ ბავშვს ზრდიან...

- სოფო, საქართველოდან შტატებში გადასვლის შესახებ გადაწყვეტილება წლების წინ მიიღეთ, რატომ ამერიკა და არა თუნდაც ევროპის რომელიმე ქვეყანა?

- ეს გადაწყვეტილება დაახლოებით 7 წლის წინ მივიღეთ, 2013 წლის ზაფხულში ჩემი მეუღლე რამდენიმე თვით იყო ჩამოსული ნიუ-იორკში, როგორც ტურისტი, ძალიან მოეწონა ეს ქალაქი, მაშინ შეყვარებულები ვიყავით. როდესაც დაბრუნდა საქართველოში, შემომთავაზა რომ ერთად წამოვსულიყავით. იმ პერიოდში, აქტიურად ვფიქრობდი სწავლის გაგრძელებას იტალიის დედაქალაქ რომში, ზაფხულში სასწავლო პროგრამით წასულიც ვიყავი, საბოლოო ჯამში ამერიკაში დროებით გადმოსვლა გადავწყვიტეთ.

- რა სირთულეები შეგხვდათ პირველ ეტაპზე, როგორ აუღეთ ალღო ამერიკული ცხოვრების რიტმს?

- სირთულეები როგორც უცხო ქვეყნიდან ჩამოსულ ხალხს, რა თქმა უნდა, ჩვენც შეგვხვდა, ბევრს არავის ვიცნობდით და უამრავ საკითხში გარკვევა თავად მოგვიხდა, მაგრამ ენის ბარიერი არც ერთს გვქონია, რამაც ჩვენი აქ ყოფნა, შეიძლება ითქვას, რომ გააადვილა.

- თქვენ ხელოვანი ხართ, არაერთი გამოფენა გქონდათ, ვინ დაგეხმარათ, როგორ მოახერხეთ, რომ თქვენი ნამუშევრები ამერიკელებამდე მიგეტანათ?

- ჩემს პირველ გამოფენებს ჯგუფური ხასიათი ჰქონდა, მონაწილეობას იღებდნენ ჩემი მეგობრებიც, შემდგომ უკვე, თავად დავამყარე ადგილობრივ გალერისტებთან საქმიანი კონტაქტი, დაინტერესებისამებრ მიკავშირდებიან.

- ახლა რას საქმიანობთ, როგორია თქვენი ერთი დღე?

- ბოლო 6 წელია დეკორატიული არტის სფეროში ვმუშაობ, მაქვს საკუთარი კომპანია, ვაკეთებთ კერძო შეკვეთებს, რაც სხვადასსხვა კომპოზიციური თუ ფაქტურული დიზაინის შექმნას მოითხოვს ინტერიერისთვის.

- უცხო ქვეყანაში მარტივი არ არის შვილის გაზრდა, თუმცა მშობლების დიდი ნაწილი, ემიგრაციის გადაწყვეტილებას სწორედ შვილების კეთილდღეობის გამო იღებს... თქვენ თუ გქონდათ სირთულეები?

- ნამდვილად არ არის მარტივი შვილების უცხო ქვეყანაში გაზრდა, როგორც ყველა მშობელისთვის, ჩემთვისაც ბავშვები უპირველესია, რაც გვაძლევს ძალას, რომ ყველა სირთულეს გაუმკლავდეთ.

- შვილებზე მოგვიყევით, რამდენი წლის არიან და რამდენად გრჩებათ დრო ოჯახისთვის?

- ბიჭი და გოგო გვყავს, დემიენი 6 წლის არის, მია 2 წლის. დროს ბავშვებისთვის ყოველთვის ვნახულობ, პრიორიტეტი ჩემთვის ოჯახია, შემდეგ საყვარელი საქმე და დანარჩენი ყველაფერი.

- მეუღლეზე მოგვიყევით, რას საქმიანობს ახლა სამორი?

- სამორიც დეკორატიული არტის სფეროშია ჩართული, არა შემოქმედებითი, არამედ საორგანიზაციო კუთხით, საკმაოდ რთული სფეროა, რაც ბევრ სხვა ისეთ უნარებს მოითხოვს, რაც სამორის გააჩნია. ასევე, აქვს მუსიკალური სტუდია და პერიოდულად მუშაობს.

- საქართველოში ჩამოსვლას თუ ახერხებთ ხოლმე, როგორი გრძნობაა, როდესაც სამშობლო გენატრება.

- საყვარელი ადამიანებისგან და სამშობლოდან შორს ყოფნა ყველაზე მძიმე რამ არის, რაც აქ ყოფნას ახლავს. მუდმივად აქ დარჩენა ერთი წუთითაც არ მიფიქრია, ჩემი ნახევარი ოჯახი და მეგობრები, ისინი, ვინც ძალიან მიყვარს, საქართველოში ცხოვრობენ, მათი ნახვა კი ძალიან დიდი ბედნიერებაა.

- შტატებში მცხოვრებ ქართველებთან თუ გაქვთ ურთიერთობა, რამდენად ხშირად ახერხებთ ერთგვარ შეკრებებს...

- რამდენიმე მეგობარი მყავს, ვერ ვიტყოდი რომ ხშირად ვნახულობთ ერთმანეთს, რადგან მეც და ისინიც ძალიან დაკავებულები ვართ, მაგრამ მაინც ვიკრიბებით პერიოდულად.

- სოფო, გარდა პროფესიული საქმიანობისა, შტატებში თუ გქონიათ სხვა ტიპის შემოთავაზებები, თქვენი გარეგნობიდან გამომდინარე, თუნდაც სამსახიობო კუთხით ან ფოტო მოდელად...

- რამდენიმე სტუდიურ ფოტოსესიაში მიმიღია მონაწილეობა, მაგრამ ამას არ ჰქონია სერიოზული ხასიათი. ვცდილობ ჩემი დრო საკუთარ პროფესიაში განვითარებას დავუთმო.

- დასასრულს, როგორია თქვენი ამერიკული ოცნება, საქართველოში თუ აპირებთ თქვენი პროექტებიდან რომელიმეს განხორციელებას?

- აუცილებლად. ეს ფრაზა ალბათ ყველას თავისებურად ესმის, ჩემთვის ამერიკა მაინც თავისუფლებასთან ასოცირდება, სადაც ადამიანებს შეუძლიათ ისეთები იყვნენ, როგორებიც არიან, თეთრები თუ შავები, გამხდრები თუ ჭარბწონიანები, მწვანე თმით თუ ლურჯით, საყურით თუ უსაყუროდ, რელიგიურები თუ არარელიგიურები, ანუ მრავალფეროვნები, როგორც ჩვენი სამუშაოა, და ამის გამო საზოგადოება არ განიკითხავდეს ან უარეს შემთხვევაში, არ უზღუდავდეს სიცოცხლის უფლებას. რა თქმა უნდა, არ არსებობს სისტემა, სადაც დარღვევა არ არის, მაგრამ მსოფლიოს სხვადასხვა ქალაქებში, სადაც ნამყოფი ვარ, ნიუ-იორკი ყველაზე თავისუფალი და მრავალფეროვანი ქალაქია. ვფიქრობ, ეს არის აქაურობის მთავარი შარმი.