ულამაზესი წყვილის ფოტო, რომელმაც სოცქსელები დაიპყრო - ვინ არის ქალი, რომელიც ფოტოზეა და რას ჰყვება მისი შვილი?

ბოლო დღეებია, სოციალური ქსელი დაიპყრო უცნობი ულამაზესი ქალ-ვაჟის ძველმა ფოტომ, რომელსაც პოსტიც ახლდა:

"სიყვარული, რომელიც ძველი წიგნის ფურცლებში არ გაჩერდა.

ფოტოისტორია, რომელმაც თვითონ გვიპოვა და გვაიძულა თქვენთვის გაგვეზიარებინა. სასტუმრო "დადიანი ინნ"-ის მფლობელი გატაცებულია რეტრო ნივთების შეძენით. ამ სუსხიან საღამოს საცავიდან გადმოვალაგეთ ნივთები და ერთ-ერთ გაცრეცილ წიგნში აღმოვაჩინეთ ეს ფოტო, რომელმაც დროში გადაგვისროლა.

შეუძლებელია ამ ფოტოს დახედო და უბრალოდ გადადო. როგორი კოხტა, დახვეწილი და ლამაზი ადამიანები არიან. როგორი მოკრძალება და ურთიერთპატივისცემაა მათ შორის. რაც უფრო დიდხანს უყურებ, მით უფრო გაინტერესებს, ვინ იყვნენ, როგორ უყვარდათ, როგორ სეირნობდნენ ზუგდიდის ქუჩებში, როგორ უღიმოდნენ ერთმანეთს, როგორ განვითარდა მათი სიყვარული".

ცხადია, ეს ულამაზესი ფოტო განხილვის საგნად იქცა. ვინ აღარ აზიარებდა, გამოთქვამდა ვერსიებს, ვაჟი ალენ დელონსაც მიამსგავსეს (მართლაც ჰგავს, ოღონდ ჩემი დაკვირვებით, თვალებითა და გამოხედვით სრულიად განსხვავდებოდა)... ზოგს ფოტოდან ქალი ეცნობოდა, ზოგს - ვაჟი; ზოგიერთს შეყვარებულები ეგონა, თუმცა იმასაც ამბობდნენ, იმდენად გვანან ერთმანეთს, შეიძლება და-ძმა არისო. სხვათა შორის, და-ძმის ვერსიას მეც ვემხრობი, რადგან წყვილი მართლაც ძალიან ჰგავს ერთმანეთს.

რა თქმა უნდა, მეც გავაზიარე ფოტო და... ჩემმა მობილურმაც მალევე დარეკა. ჩემი ყოფილი რესპონდენტი აღმოჩნდა, შორენა მაისურაძე და დილის მახარობლადაც იქცა - იგი იცნობდა ფოტოზე გამოსახული ქალის შვილს - თამარ ჩაჩავას.

ვიდრე მე ქალბატონი თამარის "ფეისბუქის“ გვერდს "ვსწავლობდი“, შორენამ მისი მობილურის ნომერიც გამომიგზავნა და სასწრაფოდ დავურეკე ფოტოს უცნობი ქალბატონის ქალიშვილს.

ქალბატონი თამარი ჩემი კოლეგა აღმოჩნდა, ჟურნალისტი. ძლიერ გახარებული იყო დედის ამ ფოტოს აღმოჩენით.

თამარ ჩაჩავა:

- დღეს დიდი დღეა - "დავითობა“ და მართლაც საოცარი სიურპრიზი დამხვდა, ჩემი ორი თანაკურსელი მეგობრის - მარო კირკიტაძისა და იზა რამიშვილის მიერ გაზიარებული, ჩემი დედიკოს ახალგაზრდობის ფოტო. ისიც გამიხარდა, რომ რომელი გვერდიდანაც ჰქონდათ გაზიარებული, იქ დედა ლამაზ და მშვენიერ უცნობ ქალად იყო მოხსენიებული. ფოტო უპოვიათ შემთხვევით, ზუგდიდში, ძველ წიგნში ჩადებული.

დედის ფოტო ჩემთვის უკვე დიდი საჩუქარია, ავიღე და ვიჩუქე. სხვა არანაირი საჩუქარი მე არ მინდა. გული მწყდება, რომ დედიკო ცოცხალი აღარ არის.

დედა - ლუარა ალექსანდრეს ასული კობაიძე, პროფესიით იყო მსახიობი და მომღერალი. დამთავრებული ჰქონდა თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორიის ვოკალური ფაკულტეტი. მუშაობდა თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრში მომღერლად ( იმ პერიოდში დირიჟორები იყვნენ ავთანდილ ჩხენკელი და ჯანსუღ კახიძე). დედა, ასევე, იყო პედაგოგი, ასწავლიდა სოლფეჯიოსა და ვოკალს მაშინდელ 102-ე საშუალო სკოლასთან არსებულ მუსიკალურ ათწლედში და იყო ლექტორი - სამსახიობო ხელოვნების ლექციებს უკითხავდა სტუდენტებს.

თბილისელებს ეხსომებათ, რუსთაველის გამზირზე იყო ცნობილი ფოტოატელიე, "ჟვანიას ფოტო“, სადაც შუშის ვიტრინაში, სხვა ლამაზი ქართველი მსახიობების ფოტოებთან ერთად გამოდებული იყო დედაჩემის ფოტო. ძალიან მიყვარდა იქ ჩავლა. მართლაც ძალიან ლამაზი იყო. ხალხი ქუჩაში ჩერდებოდა მის საცქერლად. ხანდახან უცხოებს დედა-შვილი არც ვეგონეთ, მიუხედავად იმისა, რომ დედა ძალიან გვიან გათხოვდა, გვიან დაოჯახდა, გარიგებით - მამაჩემი გაურიგეს და ასე შექმნა ოჯახი.

ბოლომდე ასეთი ლამაზი და, ფაქტობრივად, უცვლელი დარჩა. არ ეზარებოდა და ძალიან უვლიდა სახის კანს, არცერთი ნაოჭი არ ჰქონდა სახეზე. ასაკთან შედარებით, ძალიან ახალგაზრდად გამოიყურებოდა. 80 წლის ასაკშიც კი ულამაზესი იყო.

პორტრეტის ფოტოც 80 წლის იუბილეზე გადაიღო. დედანი ფერადი იყო და რომ გარდაიცვალა, გადიდებისა და ჩარჩოში ჩასმის შემდეგ ასეთი დამახვედრეს საფლავზე ასულს, სოფელ ჩირიკში. მოვკიდე ხელი და წამოვიღე სახლში. სამწუხაროდ, არ მაქვს ჩემი დედიკოს ბევრი ფოტო. მისი ფოტოები მაქვს ჩემი გადაღებული და, შესაბამისად, უხარისხოები - თუნდაც დედაჩემის ფოტო შვილიშვილებთან - ვანო და ილიასთან ერთად.

დედა დაკრძალულია მლეთა-ფასანაურთან ახლოს მდებარე სოფელ ჩირიკში, კობაიძეების საგვარეულო სასაფლაოზე, ჩემი მამიკოს გვერდით.

- თქვენი აზრით, როგორ უნდა აღმოჩენილიყო დედათქვენის ფოტო ზუგდიდის სასტუმროში ან, თუნდაც, ზუგდიდში და ხომ არ იცით, ვინ შეიძლება იყოს ახალგაზრდა მამაკაცი, რომელიც გვერდით ჰყავს?

- დედაჩემი ლუარა წარმოშობით სამეგრელოდან იყო, დადიანების შთამომავალი. მისი წინაპარი სამეგრელოდან კახეთში გადასახლებულა, კერძოდ - თელავში და კახელები "მეგრელს“ ეძახდნენ. თელავში პაპაჩემის სიცოცხლეში გვქონდა დიდი, ორსართულიანი სახლი. ამჟამად აღარ გვაქვს. რაც შეეხება ფოტოზე გამოსახულ მამაკაცს, ცოტათი კი მერიდება, მაგრამ... ის მამაჩემი არ არის, და არც ვიცი, ვინ არის. ეს ფოტო პირველად ვნახე. აქ დედაც ძალიან ახალგაზრდაა და ის ვაჟიც.

- სოციალურ ქსელში სხვადასხვა ვერსიას ასახელებდნენ: ან შეყვარებული წყვილია, ან და-ძმაო. მე რატომღაც და-ძმად უფრო აღვიქვამ, ისე ჰგვანან ერთმანეთს, თუმცა შესაძლებელია, შეყვარებულიც კი იყოს - რა გასაკვირია, ახალგაზრდა ქალ-ვაჟს ერთმანეთი ჰყვარებოდა?

- სხვათა შორის, მსგავსებამ მეც დამაეჭვა. დედის ძმას მე არ მოვსწრებივარ, თუმცა ბებიასგან ვიცოდი, რომ უფროსი ვაჟი ჰყავდა, რომელიც ახალგაზრდა გარდაიცვალა. დედა შუათანა იყო და კიდევ და ჰყავდა, უმცროსი. გამორიცხული არ არის, რომ ის ვაჟი მართლაც დედის ძმაა, ასაკით ასე 18-20 წლისას კი ჰგავს. ისე, თითქოს მართლაც ზედგამოჭრილები არიან, ისე ჰგვანან ერთმანეთს.

დედასთვის კარიერა ძალიან მნიშვნელოვანი იყო და ამიტომ გვიან გათხოვდა, 40 წლამდე იყო. მე რომ დავიბადე, ჩვენებს ზუგდიდთან აღარც ჰქონდათ ურთიერთობა. ზუგდიდელი ნათესავებიდან კი, ვისაც ვიცნობდი, დიდი ხნის წამოსულები იყვნენ თბილისში და უკვე გარდაცვლილებიც არიან.

1917 წლის რევოლუცია რომ მოხდა, დედაჩემის მამა უკვე თბილისში იყო წამოსული. ერთი კი ვიცი, რომ პაპაჩემი ალექსანდრე და მისი ნათესაობა მეგრელები არიან, მაგრამ მე ზუგდიდთან ურთიერთობა არ მქონია. არ არის გამორიცხული, რომ რომელიმე ნათესავმა წაიღო ეს ფოტო და ჩადო იმ წიგნში, სადაც ახლა აღმოაჩინეს.

ხსოვნა-არდავიწყება ჩემი დედიკოს სახელს, ნათელში იყოს მისი სული. იქნებ ამ სტატიის გამოქვეყნების შემდეგ რომელიმე ასაკოვანმა ზუგდიდელმა ამოიცნოს კიდეც ის ვაჟი და ამ ფოტოს სრული ამბავიც მოვისმინოთ.

ავტორი: ირმა ხარშილაძე