"სტელამ გაიცნო და შეიყვარა ქართული ტრადიციები ისევე, როგორც მე - გერმანული... ჩვენი ამბავი ზღაპარს ჰგავს" - ცნობილი ტიკტოკერი ქართულ-გერმანული ოჯახის ისტორია

იმერეთის ულამაზეს ქალაქ წყალტუბოში ქართულ ტრადიციებზე აღზრდილმა ალექსანდრე კიკვიძემ თავისი შესაძლებლობების გამოცდა ესპანეთში, ბარსელონაში სცადა. ალექსანდრესა და მისი მეუღლის ვიდეოებმა სოციალური ქსელი მოიცვა. როგორც თავად ამბობს, იმისთვის დაიბადა, რომ იცხოვროს და არა იმისთვის, რომ მხოლოდ ჭამოს. დიდი იმედებით ჩამოსულმა ალექსანდრემ ბარსელონაში თავი დაიმკვიდრა, როგორც კარგმა მუსიკოსმა და დღეს მის მოსასმენად ქართველები და უცხოელები სტუმრობენ ადგილს, სადაც თავის გერმანელ მეუღლესთან, სტელა კოხ-კიკვიძესთან ერთად უკრავს.

- ალექსანდრე, რამდენი წელია, რაც ემიგრაციაში ხართ?

- ბარსელონაში პირველად 2017 წელს ჩამოვედი. უვიზო რეჟიმის თანახმად, აქ დარჩენა სამი თვით შემეძლო, მოვდიოდი და მერე ისევ უკან ვბრუნდებოდი. 2020 წლის შემდეგ კი წელს პირველად ჩავედი საქართველოში.

- რა გახდა თქვენი ემიგრაციის მიზეზი, საქართველოში ვერ დაიმკვიდრეთ თავი, როგორც მუსიკოსმა?

- კი, როგორ არა, თუმცა მინდოდა, ჩემი შესაძლებლობები კიდევ უფრო მეტი ადამიანის წინაშე წარმედგინა. მხოლოდ საქართველოში დაკვრა არ მაკმაყოფილებდა, მინდოდა უცხოელ მუსიკოსებთან ერთად მეცადა ბედი; მსურდა საქართველო ბევრი ადამიანისთვის გამეცნო და ჩემი წამოსვლის მიზეზიც ეს გახდა.

- აქ ჩამოსულს რა წინააღმდეგობები დაგხვდათ?

- ისევე, როგორც ყველა ახალჩამოსულს, მეც მქონდა პრობლემები. ბევრი ვიშრომე, რომ დღევანდელ მდგომარეობამდე მოვსულიყავი. დღეში მხოლოდ ოც ევრომდე ვაგროვებდი და იმასაც შვილებს ვუგზავნიდი საქართველოში.

- მაინც, რა იყო ყველაზე რთული?

- რთული იყო მუსიკოსის ლიცენზიამდე მისვლა, მეტროს გადასასვლელებში ვუკრავდი, ლიცენზიის გარეშე და სხვა მუსიკოსები მეხმარებოდნენ. ჩვენ, მუსიკოსები, ერთი დიდი ოჯახი ვართ, ერთმანეთს ყოველთვის მხარში ვუდგავართ.

- როგორ ახერხებდით უცხო ქვეყანაში დღეში მხოლოდ ოც ევროდ ცხოვრებას, აქ ხომ დიდი გადასახადებია?

- წარმოიდგინეთ, ჩემთვის არც ამ ოც ევროს ვხარჯავდი. როგორც გითხარით, ვაგროვებდი და შვილებთან ვგზავნიდი. ქართველების ერთი ძალიან კარგი ოჯახი დამეხმარა, მათ შემიფარეს და ქირას არ ვიხდიდი. მათვე მიყიდეს პირველი მიკროფონი და დინამიკი...

ახლა უკვე მაქვს ლიცენზია, ვუკრავ ქუჩაში, ბარებში, რესტორანსა და კლუბებში - მოკლედ, ყველგან, სადაც მუსიკა უყვართ. ვაცნობ ადამიანებს ჩემს ქვეყანას და ვფიქრობ, მის განვითარებაში პატარა წვლილი მეც შემაქვს. ჩემი გაცნობის შემდეგ ბევრი ადამიანი ჩავიდა საქართველოში, ბევრმა გადაწყვიტა იქაურ კულტურას გასცნობოდა. მეუბნებიან, შენ საქართველოდან გაიქეცი, მოღალატე ხარო. თუმცა, სამშობლოდან წამოსვლა სულაც არ ნიშნავს, რომ ჩემი ქვეყანა არ მიყვარს. მე აქედან ვაკეთებ ჩემს გასაკეთებელს.

- ძალიან განსხვავებული სტილი გაქვთ, როგორ იღებს ამას საზოგადოება?

- სიმართლე გითხრა, ევროპაში პრობლემა არ მქონია. აქ ყველა ადამიანი თავისუფალია და იმას იცვამს, რაც მოსწონს. აი, ქართველები კი ხშირად უსვამენ ხაზს ჩემს სტილს. ბევრს არ მოსწონს, ბევრს გეიც ვგონივარ, მაგრამ მსგავსი არაფერია, ამით მხოლოდ ჩემს ხასიათს გამოვხატავ.

- როგორც ვიცი ფეხსაცმლის ბრენდის შექმნას ფიქრობთ.

- დიდი ხანია ამაზე ვფიქრობ და მგონია, ბევრს მოეწონება. ალბათ მალე დავასრულებთ სხვადასხვა პროცედურას და მე და ჩემი მეუღლე საზოგადოების წინაშე წარვდგებით, როგორც დიზაინერები. ძალიან მალე გამოვა ჩვენი ლოგოებით შექმნილი წინდები, მაისურები, ჩანთები და ჩვენი პროდუქცია როგორც საქართველოში, ისე ესპანეთშიც გაიყიდება.

- მომავალი მეუღლე როგორ გაიცანით?

- ჩვენი ამბავი ზღაპარს ჰგავს. მე მას "ჩემს ჩიტს" ვეძახი, მუსიკის ხმაზე მოფრინდა ჩემთან და დარჩა. მოკლედ, მაიორკაზე ვუკრავდი მეგობართან ერთად, სტელაც იქ იყო ჩამოსული დასასვენებლად. მუსიკის ხმა რომ გაუგონია, ამ ხმას გამოჰყვა, მოვიდა და წინ დამიჯდა. ძალიან ნიჭიერი გოგოა, მუსიკოსია, ასევე, ფოტოგრაფიც. ამჟამად კინოკომპანიისთვის ფილმებს ახმოვანებს და სუბტიტრებს აკეთებს ინგლისურ, გერმანულ და ესპანურ ენებზე. პირველად რომ დავინახე, ძალიან მომეწონა. ცოტა ხანში მუსიკის დაკვრა შევწყვიტე და ღვინის საყიდლად წავედი. რომ მოვბრუნდი, იქ აღარ დამხვდა. მეგობარმა მითხრა, რომ ისიც ღვინის შესაძენად გასულა და მანაც იგივე ღვინო მოიტანა, რაც მე. ასე გავიცანით ერთმანეთი. მერე ბარსელონაში, ჩემთან დავპატიჟე და ათ დღეში ჩამოვიდა. ასე მოდიოდა და ისევ ბრუნდებოდა გერმანიაში. შემდეგ გადავწყვიტეთ ერთად ცხოვრება, მან საბუთები ბარსელონის უნივერსიტეტში გადმოიტანა...

- რთული არ იყო ორ სხვადასხვა ტრადიციაზე აღზრდილი ადამიანებისთვის თანაცხოვრება?

- სხვათა შორის, არა. სტელამ გაიცნო და შეიყვარა ქართული ტრადიციები ისევე, როგორც მე - გერმანული. ჩვენ ერთმანეთის სურვილებსა და წეს-ჩვეულებებს ვითვალისწინებთ. თუ რამე არ მოგვწონს, ამას ვამბობთ და მეორედ აღარ ვიმეორებთ. განაგრძეთ კითხვა