"ჩემი წესი მაქვს: მიტინგზე არაფერს ვყვირი, ერთადერთი, ბანერზე ვწერ - "ცხელი ჩაი" - რას ჰყვებიან რუსები, რომლებიც პუტინს გამოექცნენ და ახლა რუსთაველზე დგანან
კვირაზე მეტია რაც თბილისში მასობრივი საპროტესტო აქციები გრძელდება. ნოემბრის ბოლოს პრემიერ-მინისტრმა ირაკლი კობახიძემ განაცხადა, რომ საქართველო ევროკავშირში გაწევრიანების შესახებ მოლაპარაკებებს 2028 წლის ბოლომდე შეაჩერებს. იმ საღამოდან ათასობით ქართველი თბილისში, რუსთაველის გამზირზე, პარლამენტის შენობასთან და სხვა ქალაქების ცენტრალურ მოედნებზე ყოველ საღამოს გამოდიან - წერს უკრაინული მედია meduza.
სპეცრაზმმა მომიტინგეების წინააღმდეგ ცრემლსადენი გაზი და წყლის ჭავლი არაერთხელ გამოიყენა, მაგრამ ხალხი ისევ გამოდის ქუჩებში. მას შემდეგ რაც პოლიციამ თითქმის 300 ადამიანი დააკავა, მათგან სულ მცირე რვა რუსეთის მოქალაქეა. აქციის მონაწილეებს აქტიურად უჭერენ მხარს ოპოზიციური პარტიები, ამავე დროს ისინი რუსეთის მოქალაქეებისთვის სავიზო რეჟიმის შემოღებას ითხოვენ.
- Meduza სამ რუსს ესაუბრა, რომლებიც თბილისში გადმოსახლდნენ რუსეთში უკრაინის სრულმასშტაბიანი შეჭრის შემდეგ და ახლა სხვა ქართველებთან ერთად პროტესტში არიან ჩართულები.
მიხეილი, 23 წლის
- ის 2023 წელსაც მონაწილეობდა საპროტესტო აქციებში, რომელიც „უცხოური აგენტების“ კანონის წინააღმდეგ თბილისში გაიმართა.
"ეს არის კანონები, რომელსაც იყენებენ პოლიტიკური ველის დისკრედიტაციისა და წმენდისთვის. [კანონები], რომლებიც იწვევს ავტორიტარული ძალაუფლების გაძლიერებას.
ახლაც გამოვდივარ საპროტესტო აქციებზე, რადგან არ ვეთანხმები არჩევნების შედეგებს. მე მაქვს საბაზისო სამედიცინო მომზადება გავლილი, რაც დაშავებულისთვის დახმარების გაწევის საშუალებას მაძლევს. საჭიროების შემთხვევაში შემიძლია მძიმე მდგომარეობაში მყოფ ადამიანს სასწრაფო დახმარების მოსვლამდე მივხედო. მე ვეხმარები ყველა მხარეს. იყო შემთხვევა, როცა სპეცრაზმელს ჩემი დახმარება დასჭირდა: დავინახე, როგორ დაეცა, ეტყობა ფეხი დაუზიანდა. ადგომაში და უშიშროების ჯგუფთან მისვლაში დავეხმარე. დანარჩენ დროს მომიტინგეებს ვეხმარებოდი. თუ დამიჭერენ, დეპორტაციას გამიკეთებენ - ეს ჩემთვის უსიამოვნო სიტუაცია იქნება. ამიტომაც არ ვრჩები წინა პლანზე.
მე არ ვატარებ საქართველოს დროშას საპროტესტო გამოსვლებზე - ამან შეიძლება საფრთხეში ჩამაგდოს. ზოგჯერ შემიძლია ვმღეროდე აქციის მონაწილეებთან ერთად, მაგრამ ეს ძალიან იშვიათად ხდება. ეს არის ზოგადი ლოზუნგები, როგორიცაა „თავისუფლება საქართველოსთვის“ ან გამამხნევებელი ლოზუნგები, როგორიცაა „გაუმარჯოს საქართველოს“.
დიდ მნიშვნელობას ვანიჭებ საპროტესტო აქციებზე სიარულისა და ქართველებთან კომუნიკაციას. ვუყვები იმ გზაზე, რომელიც გაიარა რუსეთმა, თუ როგორ და რატომ მოხდა იქ ყველაფერი, რათა უფრო ნათლად გაიგონ, როგორ შეიძლება ამის თავიდან არიდება. ისინი ამბობენ: "თქვენ უბრალოდ არ იცით როგორ იბრძოლოთ". ქართველებს ნამდვილად არ ესმით, როგორი იყო ჩვენი მდგომარეობა 1990-იანი წლების შემდეგ, მათ ნამდვილად არ ესმით, რა პროპაგანდისტული სამუშაო აწარმოო რუსეთის ხელისუფლებამ, რა შედეგები მოჰყვება საბჭოთა პროპაგანდას.
საპროტესტო აქციებზე ერთიანობის გრძნობაა. აქ ყველა ყველა ყველას მეგობარია და ყველას უხარია ერთმანეთის ნახვა. თუმცა ხალხი ხვდება, რომ ქართველი არ ვარ. მე მესმის, რომ პოლიტიკა, რომელსაც ახლა როგორც ოპოზიცია, ასევე მმართველი პარტია აკეთებს, უპირველეს ყოვლისა, პოპულიზმის პოლიტიკაა. ეს არის ძალიან ხმამაღალი განცხადებები, რომლებიც მიზნად ისახავს საეჭვო აუდიტორიის მოზიდვას. ლიბერალურ სექტორს აქვს რუსების წინააღმდეგ მიმართული გეგმების, პროგრამების ჩამონათვალი, მაგრამ მე მათ სერიოზულად არ განვიხილავ. ეს არის ძალიან რადიკალური გადაწყვეტილებები, რომელთა განხორციელება შესაძლებელია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ოპოზიცია პარლამენტში უმრავლესობას მოიპოვებს და შემდეგ ერთ კოალიციაში გაერთიანდება. მაგრამ მათ აქვთ სრულიად განსხვავებული ინტერესები. მათ შეუძლიათ „ქართული ოცნების“ წინააღმდეგ გაერთიანება, მაგრამ ერთმანეთთან შეთანხმებას ადვილად ვერ მიაღწევენ. ამიტომ, ხელისუფლებაში რომც მოვიდნენ, ეს კანონები არასოდეს განხორციელდება: საპარლამენტო სისტემა მას არ დაუშვებს.
მარინა, 40 წლის
- 2022 წლის შემოდგომაზე დატოვა რუსეთი და საქართველოში ჩამოვიდა, იმის შიშით, რომ შესაძლოა ანტისაომარი პოზიციის გამო მასზე დევნა დაწყებულიყო.
"არ მახსოვს, პირველად როდის შევუერთდი საპროტესტო აქციებს. მგონი, 2024 წლის ზაფხულში, როდესაც აგენტების კანონი გააპროტესტეს. უბრალოდ, ვერ ვივლი მშვიდად ქუჩებში, როდესაც ვხედავ, რომ აქციის მონაწილეებს ცრემლსადენ გაზს ასხამენ, სცემენ. ამიტომ მეც დავდივარ საპროტესტო აქციებზე. მეჩვენება, რომ ეს ვითარება ეხება არა მხოლოდ რუსეთს და საქართველოს, მოლდოვას ან სხვა ქვეყანას. ეს უკვე პლანეტარული პრობლემებია. და ერთადერთი რაც შეგვიძლია გავაკეთოთ არის ერთმანეთის მხარდაჭერა მომავლისთვის ბრძოლაში.
აქციაზე პლაკატები არ მომაქვს, მეშინია, რომ უსაფრთხოების ძალები ყურადღების მომაქცევენ. ყველა, ვინც დააკავეს, ძალიან მამაცი ხალხია. ყველა ძალიან ფრთხილად უნდა იყოს.
ალექსეი (სახელი შეცვლილია), 27 წლის
- რუსეთიდან საქართველოში 2022 წლის გაზაფხულზე გაემგზავრა. ის უკრაინაში შეჭრას აპროტესტებდა.
შარშან, როდესაც "რუსული კანონი" მიიღეს, პარლამენტის გვერდით ვცხოვრობდი. როდესაც გავრცელდა ინფორმაცია, რომ აქციის მონაწილეებს გაზით არბევდნენ ხალხისთვის წყლისა და რძის დარიგება დავიწყეთ. ეს იყო პირველი საპროტესტო ტალღა, შემდეგ კანონპროექტი არ მიიღეს. ერთი წლის შემდეგ, 2024 წლის გაზაფხულზე, როდესაც კანონი განხილვაში დააბრუნეს კვლავ დაიწყო პროტესტი. მე უფრო საფუძვლიანად მივუდექით საკითხს: წინასწარ შევიძინე დამცავი აღჭურვილობის, მომიტინგეებს პირველადი დახმარებას ვუწევდი და თვალების დაბანაში ვეხმარებოდი
ყველაფერს მეგობრების ჯგუფთან ერთად, ჩვენი ხარჯებით ვაკეთებთ. როგორც წესი, როდესაც საქმე რთულდება, ყველა რესპირატორები და უსაფრთხო სათვალეები ყველაზე სწრაფად იყიდება, ამიტომ ჩვენ იაფ ნივთებს ვყიდულობთ: ერთჯერადი ნიღბები, მარილიანი ხსნარი. რამდენიმეჯერ დიდი თერმოსი მოვამზადეთ და საპროტესტო აქციებზე ცხელი წყალი მივიტანეთ.
არ ვაძლევ თავს უფლებას გამოვიდე ბანერით ან საქართველოს ხელისუფლებას პოლიტიკური მოთხოვნები წავუყენო, რადგან ქართველი არ ვარ. მე არ მაქვს ამის არც მორალური და არც პოლიტიკური უფლება. მე ამ ქვეყანაში ტურისტული სტატუსით ვარ. ამიტომ ვცდილობ, პირდაპირ პროტესტში არ ჩავერიო. ჩემი წესი მაქვს: მიტინგზე რომ მივდივარ არაფერს ვყვირი, ერთადერთი, რაც შემიძლია ბანერზე დავწერო - "ცხელი ჩაი".
ჩემი ძირითადი იმპულსი განპირობებულია იმით, რომ მინდა დავეხმარო ადამიანებს, რომლებსაც ურტყამენ, აკავებენ - აბსოლუტურად ნორმალური რაღაცებისთვის. შემდეგ ასევე მაქვს პოლიტიკური მოტივაცია: მე არ მომწონს პუტინი და ქართული ოცნება და მთელი ის კურსი, რომელსაც ის ატარებს, აშკარა პროექციაა მოსკოვიდან.
- მე ვფიქრობ, რომ ქართველებს შეუძლიათ თავად გაარკვიონ, როგორ იცხოვრონ უკეთესად. რა თქმა უნდა, მაქვს მოტივაცია, ჩავერიო პუტინის გეგმებში საქართველოსთან დაკავშირებით, მაგრამ თუ აღმოვჩნდი რომელიმე სხვა ქვეყანაში, სადაც პოლიციის მხრიდან გაუმართლებელი და არაპროპორციული ძალადობა იქნება მომიტინგეების მიმართ, იმავეს გავაკეთებ.
საპროტესტო აქციაზე წასვლამდე ყველა შესაძლო ვარიანტი განვიხილე, რაც შესაძლოა ჩემი ეროვნების გამო ეთქვათ, მაგრამ, ჩემდა გასაკვირად, არასდროს მქონია თავდასხმები ჩემს პასპორტთან დაკავშირებით. გამიკვირდა, რომ ჩემთან ხალხი მოვიდა და რუსულად მადლობა გადამიხადა და არა მარტო 30-40 წლის ადამიანები, არამედ ახალგაზრდებიც. ვფიქრობდი: "რუსული საიდან იციან?"
მე არ მომწონს პუტინი, ივანიშვილი და პრორუსული პოლიტიკა. არ მომწონს, რომ საქართველოში აყალბებენ არჩევნებს და ხალხს საპროტესტო აქციებზე უსწორდებიან.
ცუდი სცენარის შემთხვევაში, დიახ, სხვაგან მოგვიწევს წასვლა. მაგრამ მაინც მოხარული ვიქნები, თუ ქართველები წარმატებას მიაღწევენ. ჩემთვის საქართველო არ დგას ბოლო ადგილზე. ქართველებისთვის კი ეს მათი ქვეყანაა, ერთადერთი ადგილი, სადაც თავს მაქსიმალურად კარგად გრძნობენ.