ნიკალას "ნათლული" - რა კავშირია ილიკო სუხიშვილსა და ფიროსმანს შორის

10 წლის ილიკო ქუჩაში უცნობ მამაკაცს გამოესარჩლა. მამაკაცი ნასვამი იყო და მალაკნების ბაზართან ბარბაცით მიდიოდა.­ მას დახეული ქურთუკი და ჩექმა ეცვა. უკან ბავშვების გუნდი მისდევდა და მთვრალს აბუჩად იგდებდა. ილიკომ ჯოხი მოიმარჯვა და თანატოლებს­ შეუტია. შეშინებულმა ბავ­შვებმა მთვრალს თავი დაანებეს. უცნობმა მშველელი იცნო. იგი მუშტაიდის ბაღში არაერთხ­ელ­ უნახავს, როცა ბიჭი იმ დროს თბილისში ყველაზე მოდურ ცეკვას­ "შამილს" ასრულებდა. მამაკაცმა ილიკ­ოს მადლობა გადაუხადა და ჩრდილო­კავკასიელთა ლეგენდის - შამილის ნახატის ჩვენება შესთავაზა. ნესტიან ოთახში, სადაც არც საწოლი იდგა და არც - სკამი, უცნობმა­ ბავშვს ზეთის საღებავებით შესრულებული ნახატი უჩვენა. შემდეგ ცეკვა შეუქო და ურჩია, ამ საქმეს გაჰყოლოდა. დამშვიდობებისას ილიკომ მასპინძელს ვინაობა ჰკითხა. მამაკაცმა უპასუხა, რომ მხატვარი ნიკალა ფიროსმანაშვილი იყო.

ერთხელ ილიკო სუხიშვილი საქართველ­ოს კომპარტიის ცენტრალურ კომიტეტში­ დაიბარეს - ცეკვის ანსამბლის დაარსების საკითხი უნდა გადაწყვეტილიყო.­ სუხიშვი­ლ­მა იცოდა, რომ კომუნისტები ყოველგვარ ინდივიდუალიზმს ეჭვით უყურებდნენ, ამიტ­ომ ცეკვები ხალხურ შემოქმედებად წარადგინა და დამალა, რომ ილეთების უდიდესი ნაწილი მისივე შექმნილი იყო. კულტურის სფეროს ერთ-ერთი ხელძღვანელის, ვარლამ შადურის, კაბინეტში ილიკომ პიჯაკი და ფეხსაცმელი გაიხადა და პარტიულ ჩინოსნებს წარმოდგენა გაუმართა. თავისივე გახმოვანებით "ყაზბეგური", "მოხევური", "ქართული" და "ბაღდადური"”იცეკვა. მამაკაცის პარტიებთან ერთად ქალის ილეთებსაც ასრ­ულებდა და თან თითოეულ ცეკვას შესაბამის კომენტარს ურთავდა. არტისტიზმითა და საოცარი შესრულებით ისეთი ეფექტი მოახდინა, რომ შადურმა განუ­ცხადა, - ანსამბლი აუცილებლად უნდა შექმნაო. ეს ამბავი ზუსტად 70 წლის წინ, 1945 წლის ზაფხულში მოხდა... სუხიშვილებს მაყურებელი დღემდე აღტაცებაში მოჰყავს.

მილანის ლა-სკალას თეატრში, სადაც სუხიშვილებამდე არც ერთი ერის ფოლკლორულ დასს ფეხი არ დაუდგამს, ქართველი მოცეკვავეების წარმოდგენის დასრულების შემდეგ, ოვაციების თანხლებით, ფარდა 14-ჯერ აიწია და ლეგენდარული ტენორის, ენრიკო კარუზოს "რეკორდს" გადააჭარბა - მისი გამოსვლის შემდეგ ლა-სკალაში ფარდა 11-ჯერ ასწიეს.

სუხიშვილების თაყვანისმცემელთა შორის იყვნენ: ჯონ კენ­ედი, ფიდელ კასტრო, ჯავაჰარლარ ნერუ, ინდირა განდი, პელე, ფრენკ სინატრა, ჟან გაბენი, ბრიჟიტ ბარდო, უოლტ დისნეი, ჩარლი ჩაპლინი... ნიუ-იორკში, ბროდვეიზე­, დასის წარმოდგენები წლის საუკეთესო შოუდ ორჯერ აღიარეს. სხვადასხვა წლებში "ნიუ-იორკ თაიმსმა", "ვაშინგტონ პოსტმა", "დეილი ტელეგრაფმა", "ფიგარომ" და სხვა წამყვანმა გაზეთებმა ილიკო სუხიშვილისა და ნინო რამიშვილის ანსამბლი მსოფლიოს ყველა დროის საუკეთესო ფოლკლორულ კოლექტივად დაასახელეს...

1917 წელს ნინო რამიშვილი უმცროს დასთან­ - თამართან ერთად, თბილისის ყველაზე პრესტიჟულ, მარია პერინის საბალეტო სტუდიაში მიიყვანეს. გოგონების ცეკვამ სტუდიის ხელმძღვანელები აღაფრთოვანა, მაგრამ სწავლის გად­ასახადი დიდი აღმოჩნდა, რამიშვილებს­ ამდენი ფული არ ჰქონდათ და დედამ გულდაწყვეტილი შვილები შინ წამოიყვანა.­ მეორე დღეს რამიშვილების ოჯახს თავად მარია პერინი ესტუმრა, იმდენად კარგი გოგო­ები გყავთ, თანახმა ვარ, უფასოდ იარონო!”ეს ეპიზოდი ფილმ "ვერის უბნის მელოდიებში" აისახა...

1924 წლის 26 აპრილს ილიკო სუხიშვილი­ თავისმა კლასელმა სერგო ზაქარიაძემ­ ოპერაში დაპატიჟა. იქ მარია პერინის­ სტუდი­ის გოგონები ცეკვავდნენ. იმ საღა­მოს­ ილიკო მასზე 3 წლით უმცროსმა­, 14 წლის მოცეკვავე გოგომ მოხიბლა, რომე­ლიც“ყვითელი მარგალიტის როლს ასრულებდა. ­წარმოდგენის პროგრამაში ყვითელი მარგალიტის გასწვრივ რამიშვილის გვარი ეწერა. ილიკომ ეს გვარი ფრჩხილის გასმით მონიშნა... ამაყი ნინო დაკემსილსამოსიან­ თაყვანისმცემელს ყურადღებას არ აქცევდა,­ მაგრამ ბიჭი ჯიუტი იყო, ფეხდაფეხ დაჰყვებოდა, მალე კი ბედნიერი შემთხვევაც მოხდა.­ ილიკო პერინის საბალეტო სტუდიაში მიიღეს და ცეკვისთვის მეწყვილე გამოუძებნეს - ნინო რამიშვილი. მას შემდეგ ერთმანეთს არ დასცილებიან, თუმცა ქორწილი­ არ ჰქონიათ და ცხოვრების ბოლომდე ოფიციალური რეგისტრაციაც კი არ გაუვლიათ.

გაგრძელება