"განა ყველას ჰყავს სახლში დედა?" - ეს ყველა შვილმა უნდა წაიკითხოს

სახლში დაღლილი მოვედი. შვილებმა, რა გვიყიდეო. ერთი კი გავუღიმე და უხალისოდ მივაწოდე მათთვის წამოღებული ტკბილეული... მეორე ოთახში გაიქცნენ, გადახედეს სასუსნავს და ჩემსკენ ყიჟინით გამოიქცნენ... ტუჩებით წამოიწიეს და კოცნა დამიპირეს... კარგი, მაცადეთ ახლა, დაღლილი ვართქო... თავდახრილებლი გაბრუნდნენ...

კარებზე კაკუნის ხმა შემომესმა...

დედამ საჭმელი გაგიკეთეო, დაიბანე ხელები და ვივახშმოთო. არაფერი არ მინდა, შემეშვი და ყველამ თავი დამანებეთ-თქო... გაჩუმდა, თავი დახარა და მაგიდას მარტო მიუჯდა...

ონკანი მოვუშვი, წყალი უნდა დამელია, ჭიქა ხელიდან გამივარდა და გამიტყდა... დედა წამოხტა მაშინვე, ხელი არ გაიჭრა, მე დავხვეტავო...

კარზე ისევ კაკუნის ხმა გაისმა...

ბავშვები ვამეცადინე, დავაწვინე და მეც მივუწექი...

კარზე ისევ კაკუნის ხმა იყო... ჯანდაბა, არავინ გააღებს ამ კარებს? - ვკივივარ ბოლო ხმაზე... და დედის ნაბიჯებს ვუყურადებ... კარებს აღებს და მშვიდი ხმით გამომძახებს: - არავინაა... განაგრძეთ კითხვა