გაიცანით მაკა ზამბახიძის ქალიშვილი, რომელიც ცხოველებზე უზომოდაა შეყვარებული - "ვეტერინარიას და სიმღერას  მშვენივრად ვათავსებ"

იშვიათად მინახავს გოგონა, რომელიც ასეთი გატაცებულია ცხოველებით, ფრინველებითა და, წარმოიდგინეთ, მღრღნელებით. უვლის მათ იმდენად, რომ კლინიკაში მათი რეაბილიტაციის პროცესზეც ზრუნავს... გატაცებაც არის და გატაცებაც - ის მზად არის ეს ყველაფერი უახლოეს მომავალში პროფესიად აქციოს, რისთვისაც დღეს ენერგიას არ იშურებს.

სალომე ჩიტაძემ გასულ კვირას თბილისის 150-ე საჯარო სკოლა დაამთავრა. ამბობს, რომ მეოცნებე, თავგადასავლების მაძიებელი გოგოა, ყველაფერი და ყველა უყვარს და მიიჩნევს, რომ ბედნიერი ადამიანია.

სანამ იმ საქმიანობაზე ვისაუბრებდეთ, რითაც სალომეს წარდგენას თქვენ წინაშე ვაპირებთ და რითაც საოცრადაა გატაცებული, გეტყვით, რომ ის შესანიშნავად მღერის კიდეც, რაც გასაკვირი სულაც არაა, სალომე მომღერალ მაკა ზამბახიძის შვილია. როგორც გვეუბნება, ბენდში მღერის და მისი პროდიუსერი მამულიჩა, კახა მამულაშვილია. „ერთი წელია „ნონსტოპის“ სოლისტი ვარ, საოცარ რეჟიმში ვმუშაობთ, გვაქვს კონცერტები. ვმღერით სხვადასხვა ღონისძიებაზე და ამ საქმიანობას სწავლასთან და ჩემს საყვარელ გატაცებასთან ერთად, მშვენივრად ვათავსებ, რადგან ეს ყველაფერი ძალიან მიყვარს. სწავლითაც კარგად ვსწავლობ, ცუდი მოსწავლე არ ვყოფილვარ. ადვილად ვითვისებ იმ საგანს, რაც მომწონს“, - გვეუბნება გოგონა.

- როგორც გავიგე, ვეტერინარიის განხრით აპირებ სწავლის გაგრძელებას და ამ თემაზე აღტაცებით საუბრობ. საიდან დაიწყო შენში ცხოველების ასეთი სიყვარული?

- ჩემს ოჯახში ცხოველების ჩემნაირი მოყვარულები არ არიან, ასე არ გიჟდებიან ცხოველებზე. მე არანორმალურად მიყვარს ამ სამყაროს წარმომადგენლები... ყველაფერი კი იმით დაიწყო, რომ ბაბუაჩემმა, დედაჩემის მამამ ცხოველების სიყვარული ჩამინერგა, რასაც დღემდე ნანობს, - ეს რა გავაკეთეო... თუმცა მე ამისთვის მისი უზომოდ მადლიერი ვარ. პატარა რომ ვიყავი, ისეთ საერთაშორისო ტელეარხებს მაყურებინებდა, სადაც ეგზოტიკურ ცხოველებზე იყო ხოლმე გადაცემები. როდესაც ადამიანს რაღაც უყვარს, რაღაცისთვის ცხოვრობს, ეს ყველაზე დიდი შვება და ბედნიერებაა. მოკლედ, დიდი მადლობა ბაბუას, რომ ჩემი თავი მაპოვნინა და ჩემში ასეთი სიყვარული ჩანერგა.

- როგორც აღნიშნე, შენთვის მნიშვნელოვანია, როდესაც ცხოველებს ეხმარები. რას გულისხმობ ამ დახმარებაში?

- სულ სპეციალურ ლიტერატურაში ვიქექები, რომ მეტი და მეტი ინფორმაცია მოვიპოვო ცხოველთა დაავადებებზე, რომ უფრო ხარისხიანად დავეხმარო ექიმს, იმ კლინიკაში, სადაც ახლა ვმუშაობ, პრაქტიკანტი ვარ. მინდა, რომ ჩემი წვლილი შევიტანო ამ საქმეში. შესანიშნავი ექიმი გვყავს, მაგრამ მეც მინდა, ასეთ დონეს და შედეგს მივაღწიო, რომ ყველაფერს თვალდახუჭული ვატარებდე. არ შემეშინდეს ჩემი დასმული დიაგნოზის, - მოკლედ, მინდა თანაბრად და ხარისხიანად ვფლობდე ყველაფერს. ასე რომ, ბევრი რამ უნდა ვისწავლო.

ცხოველთა დახმარებაში კი აი, რას ვგულისხმობ: თუნდაც ის, რომ ცხოველს ჭრილობას ვუსუფთავებ, ვუვლი იმისთვის, რომ ნაოპერაციები მალე შეუხორცდეს. ვუკეთებ ნემსებს, გადასხმებს, რომ ასევე ოპერაციის შემდეგ ან მანამდე გაუწყლოება არ დაემართოს. მათი თერაპიული რეაბილიტაცია არის პრაქტიკანტების, ანუ ჩვენი მთავარი საქმე, ანუ რეაბილიტაციაში ცხოველებს ჩვენ ვეხმარებით. ოპერაციებს კი შესანიშნავი ქირურგი - ირაკლი ნარჩემაშვილი უკეთებს. ძალიან კარგი სპეციალისტია.

- უსუფთავებ ჭრილობას, უნიშნავთ წამლებს, მედიკამენტებს დროულად აძლევ, უკეთებ გადასხმას - მოკლედ, რეაბილიტაციის ყველაზე მთავარი ნაწილი პრაქტიკანტის ხელშია... როგორ აღმოჩნდი ამ კლინიკაში?

- სრულად შემთხვევით. ჩემი მეგობრის ძაღლს ვაქცინა სჭირდებოდა. მივედით იქ მე, ირაკლი და მაშო და სრულიად შემთხვევით დავიწყეთ ლაპარაკი ვეტერინარიაზე. ვთქვი, - მეც მინდა, ვეტერინარიაზე ჩაბარება-მეთქი. თუ ასე გინდა, გულით გაქვს გადაწყვეტილი, ჩვენთან კლინიკაში პრაქტიკებზე იარე და ისწავლიო. უზომოდ გამიხარდა, არ ვიჯერებდი, რომ ეს შესაძლებელი იყო. მოკლედ, მივედი და აქტიურად ვარ ჩართული ამ პროცესში. ამიტომ, ყველაფერში და ყველას უღრმესი მადლობა მინდა, გადავუხადო, რადგანაც ასე ადვილი არ არის, ასეთ შანსს „ხელი გამოჰკრა“. დღე და ღამე კლინიკაში ვარ და უზომოდ მიხარია, არ ვწუწუნებ იმაზე, თუნდაც ღამის გათენება რომ მიწევს. ჩვენი პაციენტები არიან - ძაღლები, კატები, მღრღნელები, თუთიყუშები, ზაზუნები, ზღვის გოჭები, კურდღლები, - მათ ჩვენი მთავარი ქირურგი ეხმარება.

- რა შემთხვევები გქონია პრაქტიკაში და უკვე რა გამოსცადე?

- ძაღლებს და კატებს ვუვლი. მომიწია რამდენიმე კონსულტაცია თუთიყუშისთვის რომ გამეცა და კიდევ მაიმუნს გავუკეთე გადასხმა. მერე ერთადერთი შემთხვევა იყო, როცა ქირურგები არ იყვნენ და სასწრაფოდ ძაღლისთვის ანალიზი უნდა გაკეთებულიყო, რომ გაგეგოთ, ოპერაციას გადაიტანდა თუ არა. ექიმს დავურეკე, ვუთხარი ამის შესახებ და მკითხა - შეგიძლია შენ აუღო სისხლი? ცოტა დავიბენი. მერე მითხრა - მიდი, ნუ გეშინია. თუ ორჯერ არ გამოგივიდა, თავი დაანებე. პირველივე ჩხვლეტაზე ვენაში მოვხვდი და სიხარულისგან ისე ავხტი, რომ ლამის ძაღლი გავაგიჟე, მაგრამ კათეტერს ჯერ ვერ ვდგამ... ვიმეორებ, ეს ყველაფერი უდიდეს სიამოვნებას მანიჭებს. არც ის მადარდებს, რომ ჩემი ფორმა ყოველ 2 საათში ერთხელ გასარეცხია.

- წელს აპირებ უნივერსიტეტში გამოცდების ჩაბარებას?

- დიახ, ჩაბარებას ვაპირებ აგრარულ უნივერსიტეტში. უკეთესი იქნებოდა, „ზოოვეტი“ არ დახურულიყო, მაგრამ აგრარულ უნივერსიტეტში ვეტერინარიის განხრით ხომ ვამბობ, მაინც ჩავაბარებ, რასაც დოქტორანტურამდე მინდა, გავყვე, ყველაფერი საგულდაგულოდ ვისწავლო და ჩემი პროფესიული ზრდა-განვითარება შესაბამისად შევძლო.

- მერე, ვეტერინარიას და სიმღერას ერთად როგორ შეათავსებ?

- შავუთავსებ, რადგან ორივე მიყვარს. შემიძლია გავიმეორო, რომ კარგი მოსწავლე ვიყავი, ადვილად ვითვისებ, რასაც მოვინდომებდი. ზოგადად ასეა და ყველა ასეა, თუ ადამიანს რამე უნდა, ყველაფერს მიაღწევს, რომ თვითონ თავი კომფორტულად იგრძნოს. თუ თავს კომფორტულად ვერ გრძნობ, ვერც სხვას მიანიჭებ სიამოვნებას და შეიქმნება კოლექტიური არაკომფორტული სიტუაცია, რომელიც სხვების ცხოვრებაზე ცუდად მოქმედებს. ადამიანმა კომფორტულად უნდა იგრძნოს თავი, ოღონდ, - მაინცდამაინც მე ვიყო კარგად, ასე არა. ფსიქოლოგიურად მშვიდად უნდა განეწყოს, რომ სხვებსაც სიმშვიდე მიანიჭოს.

- როგორ წარმოგიდგენია შენი თავი ამ ყველაფრის ფონზე მომავალში?

- სიმღერაშიც და ამ კლინიკაში, სადაც ახლა ვსაქმიანობ... მინდა, რომ ადამიანებმა საკუთარი თავი იპოვონ. ასევე ძალიან მინდა, ადამიანებს მადლიერების გრძნობა ჰქონდეთ, შრომა დაუფასდეთ, უყვარდეთ ერთმანეთი, სიმშვიდე შეინარჩუნონ და დამიჯერეთ, უფრო ადვილი იქნება ცხოვრება.