ხათუნა ლაგაზიძის პოლიტიკური მიკროსკოპი

გაილია 2012 წელი, დამოუკიდებლობის აღდგენის შემდეგ, მე ვიტყოდი, უმნიშვნელოვანესი წელი ახალი საქართველოს ისტორიაში, როცა ჩვენ ყველამ ერთად გავარღვიეთ მოჯადოებული წრე და მშვიდობიანად, სამართლებრივად, კონსტიტუციური გზით შევცვალეთ საქართველოს ხელისუფლება.

მედიის თავისუფლებიდან დაბალანსებულ ხელისუფლებამდე

გაილია წელი, რომელიც სწორედ თავისი განსაკუთრებულობიდან გამომდინარე, უაღრესად გაზრდილ პასუხისმგებლობას ანიჭებს საქართველოს საზოგადოებას და ხელისუფლების სათავეში მოსულ პოლიტიკურ ძალას, რადგან მათ, სულ მინიმუმ, უკან, წარსულისკენ მიბრუნების უფლება აღარ აქვთ.

შეიცვალა საზოგადოების დამოკიდებულებაც ხელისუფლებისადმი: უფრო კრიტიკული და მომთხოვნი გახდა და მისი თმენის ვოტუმიც შემცირდა - ახალი პოლიტიკური ძალის მიმართ სახელმწიფოს სათავეში მოსვლიდან 1 თვის თავზე უკვე ისმოდა კითხვის ნიშნები და დანაპირებების შესრულების მოთხოვნები.

შეიცვალა დასავლეთის დამოკიდებულებაც საქართველოს ხელისუფლების მიმართ: თუ წინა ხელისუფლების ცხრაწლიანი რეჟიმის პირობებში დასავლეთის კრიტიკულ აზრს დანატრებული ვიყავით, ახალი ხელისუფლების მიმართ მოსვლის დღიდან უარყოფითი ინტონაციები ისმის, რომელიც ხშირად თითის დაქნევაშიც კი გადადის. დასავლეთის განწყობის ასეთ ცვლილებას მრავალი ობიექტური თუ სუბიექტური მიზეზი შეიძლება მოეძებნოს, მაგრამ მთავარი, როგორც ჩანს, მაინც არის შიში: საქართველო თავით ფეხამდე არ გადაეშვას რუსეთის ორბიტაში.

ბჟეზინსკის დაშვება, რომ თუ საქართველო რუსეთის მოკავშირეობის გზას დაადგება, ამერიკის მეგობრობას დაემშვიდობებაო, ყურს მიღმა გასაშვები არ არის. ყურადღებით უნდა ვიყოთ, რომ რუსეთთან ურთიერთობის აღდგენით გართულებმა ნაბან წყალს ბავშვიც არ გადავაყოლოთ.

შეიცვალა თავისუფალი სიტყვის მიმართ დამოკიდებულებაც: აღარავინ ისჯება და იდევნება საკუთარი, თუნდაც მკვეთრად ოპოზიციური აზრის ღიად დაფიქსირებისთვის.

თვალში მოსახვედრია ადგილობრივ თვითმმართველობებში განვითარებული პროცესები, რაც ახალი მმართველი გუნდის იმიჯს არაფერს მატებს.

საზოგადოებას განსაკუთრებული სიფრთხილე მართებს, რომ გამოირიცხოს მედიის მიმართ მომხმარებლური დამოკიდებულება: იმ ფაქტმა, რომ "ნაციონალური მოძრაობა" დღემდე აკონტროლებს ორ ტელევიზიას - "რუსთავი 2"-სა და "საზოგადოებრივ მაუწყებელს", არ უნდა გააჩინოს იმის ცდუნება, რომ დანარჩენი მედიასივრცის კონტროლიც შესაძლებელი და სასურველია.

იხილეთ სტატიის სრული ვერსია