"იმ ქვე­ყა­ნა­ში, სა­დაც მი­წა ასე­თი ნა­ყო­ფი­ე­რი­ა, რა­ტომ შიმშილობენ ადა­მი­ა­ნე­ბი?"

სა­კონ­სტი­ტუ­ციო ცვლი­ლე­ბა, რომ­ლის თა­ნახ­მა­დაც პრე­ზი­დენტს მთავ­რო­ბის დათხ­ოვ­ნის შემ­თხვე­ვა­ში მი­სი ერ­თპი­როვ­ნუ­ლად და­კომ­პლექ­ტე­ბის უფ­ლე­ბა შე­ეზღ­უ­და, სა­ქარ­თვე­ლოს პარ­ლა­მენ­ტმა უკ­ვე მი­ი­ღო. თუმ­ცა ამას წინ რთუ­ლი პრო­ცე­სი უძღ­ო­და. სა­კითხ­ის არ­სე­ბით კენ­ჭის­ყრა­ზე და­ყე­ნე­ბამ­დე სა­პა­რლა­მენ­ტო უმ­ცი­რე­სო­ბამ, პრე­ზი­დენ­ტთან თათ­ბი­რის შემ­დეგ, სა­რე­ი­ტინ­გო კენ­ჭის­ყრა მო­ითხ­ო­ვა, რი­თაც გა­მოჩ­ნდე­ბო­და, რამ­დე­ნი ხმა აკ­ლდა "ქარ­თულ ოც­ნე­ბას" სა­კონ­სტი­ტუ­ციო უმ­რავ­ლე­სო­ბამ­დე. ამა­ზე მმარ­თვე­ლი კო­ა­ლი­ცი­ის წარ­მო­მად­გენ­ლებ­მა თავ­და­პირ­ვე­ლად კა­ტე­გო­რი­უ­ლი უა­რი გა­ნაცხ­ა­დეს, თუმ­ცა, რო­გორც გა­ირ­კვა, პრე­მი­ერ­-მი­ნისტრ ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლის რჩე­ვით, სა­რე­ი­ტინ­გო კენ­ჭის­ყრა მა­ინც გა­ი­მარ­თა. ბევ­რმა ეს არას­წორ დათ­მო­ბად და "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის" გაძ­ლი­ე­რე­ბის ხელ­შეწყ­ო­ბად მი­იჩ­ნია. პო­ლი­ტო­ლოგ რა­მაზ საყ­ვა­რე­ლი­ძეს­თან ინ­ტერ­ვიუ სწო­რედ ამ სა­კითხ­ით და­ვიწყ­ეთ.

- ბა­ტო­ნო რა­მაზ, სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ნა­წი­ლი ძვე­ლი და ახა­ლი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის თა­ნამ­შრომ­ლო­ბის ყო­ველ შე­საძ­ლებ­ლო­ბას აგ­რე­სი­ით ხვდე­ბა, ამ­ჯე­რა­დაც ასე მოხ­და.

- სა­ზო­გა­დოდ, ამ­ბო­ბენ, თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა ყო­ველ­თვის კარ­გი­ა­ო, მაგ­რამ ამ ე.წ. სა­კონ­სტი­ტუ­ციო კო­ჰა­ბი­ტა­ცი­ა­ში იყო დი­დი სირ­თუ­ლე­ე­ბიც, რად­გან ბევ­რი ადა­მი­ა­ნი მი­იჩ­ნევს, რომ "ქარ­თულ ოც­ნე­ბას" ბო­ლომ­დე ისე უნ­და მი­ეყ­ვა­ნა საქ­მე, მაქ­სი­მა­ლუ­რად და­ე­ჯაბ­ნა მე­ტო­ქე. მაგ­რამ ამ პრო­ცეს­ში არის მე­ო­რე მხა­რე, ანუ ერ­თი პრო­ცენ­ტიც რომ ყო­ფი­ლი­ყო ცვლი­ლე­ბა­თა ამ პრო­ექ­ტის ჩა­ვარ­დნის შე­საძ­ლებ­ლო­ბა, ეს არ უნ­და და­ეშ­ვა მმარ­თველ გუნდს. ვფიქ­რობ, სა­კითხ­ის ასე და­ყე­ნე­ბა სჯობს, რა სა­ჭი­რო იყო "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" წარ­მო­მა­დგე­ნელ­თა მხრი­დან და­ქად­ნე­ბა იმი­სა, რომ მათ ჰქონ­დათ სა­კონ­სტი­ტუ­ციო უმ­რავ­ლე­სო­ბა და არ გა­ი­ზი­ა­რებ­დნენ "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის" მოთხ­ოვ­ნას? აქამ­დეც არა­ერ­თხელ ვნა­ხეთ, რომ "ქარ­თულ ოც­ნე­ბას" შე­უ­თან­ხმებ­ლო­ბის პრობ­ლე­მა აქვს. ხში­რად ამ­ბო­ბენ ისეთ რა­მეს, რა­ზეც შემ­დეგ უწევთ გან­მარ­ტე­ბი და ნათ­ქვა­მის უკან წა­ღე­ბა. ანუ პო­ლი­ტი­კუ­რი რი­ტო­რი­კა არ არის კარ­გად აწყ­ო­ბი­ლი, რაც ფას­დე­ბა ხოლ­მე პი­ა­რის პრობ­ლე­მად. მაგ­რამ, უნ­და ით­ქვას, რომ პი­ა­რი ცალ­კე არ არ­სე­ბობს, ეს და­კავ­ში­რე­ბუ­ლია პო­ლი­ტი­კურ გეგ­მებ­თან, ანუ ჯერ პო­ლი­ტი­კუ­რი გეგ­მე­ბი უნ­და მომ­ზად­დეს და მე­რე იფიქ­რონ პო­ლი­ტი­კო­სებ­მა პი­არ­მომ­სა­ხუ­რე­ბა­ზე. თუ ეს გეგ­მა არ არის მკა­ფი­ოდ ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი, პი­არ­მომ­სა­ხუ­რე­ბაც იმ­გვა­რი შემ­თხვე­ვი­თი ფრა­ზე­ბით იქ­ნე­ბა შედ­გე­ნი­ლი, რო­გორ­საც ხში­რად ვის­მენთ ახა­ლი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის­გან. მოკ­ლედ, ამ­ჯე­რა­დაც ახა­ლი არა­ფე­რი მომ­ხდა­რა, "ოც­ნე­ბამ" ისე­თი­ვე შეც­დო­მა და­უშ­ვა, რო­გორ­საც მა­ნამ­დეც უშ­ვებ­და. ჩე­მი აზ­რით, ამ სა­კონ­სტი­ტუ­ციო ცვლი­ლე­ბით მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი რამ მი­ი­ღო ქარ­თველ­მა სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­მაც და "ოც­ნე­ბა­მაც". დარ­წმუ­ნე­ბით შე­მიძ­ლია ვთქვა, პრე­ზი­დენ­ტის მტკი­ცე­ბა, არ ვა­პი­რებ ჩე­მი უფ­ლე­ბის გა­მო­ყე­ნე­ბა­სო, სან­დო არ იყო. სა­ა­კაშ­ვი­ლი თა­ვის პო­ლი­ტი­კას იმ­გვა­რად აგებს, რომ თუ რამე სა­შუ­ა­ლე­ბა იქ­ნე­ბა ახა­ლი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის გამ­წა­რე­ბის, ამ სა­შუ­ა­ლე­ბას აუ­ცი­ლებ­ლად გა­მო­ი­ყე­ნებს. სა­რე­ი­ტინ­გო კენ­ჭის­ყრა­ზე და­თან­ხმე­ბა სწო­რი ნა­ბი­ჯი იყო, თუმ­ცა ამით "ნა­ცი­ო­ნა­ლურ­მა მოძ­რა­ო­ბამ" ერ­თგვა­რი თავ­და­ჯე­რე­ბა შე­ი­ძი­ნა იმი­სა, რომ მათ ჯერ კი­დევ აქვთ პრო­ცე­სებ­ზე გავ­ლე­ნის მოხ­დე­ნის სა­შუ­ა­ლე­ბა, თუმ­ცა მე ესეც დრო­ე­ბი­თი მგო­ნი­ა. სა­რე­ი­ტინ­გო კენ­ჭის­ყრის აუ­ცი­ლებ­ლო­ბამ, დე­ბა­ტე­ბი­სას უმ­ცი­რე­სო­ბის დე­პუ­ტატ­თა ნა­წი­ლის სა­ა­კაშ­ვი­ლის რი­ტო­რი­კის­გან გან­სხვა­ვე­ბულ­მა სტილ­მა აჩ­ვე­ნა, რომ "ნა­ცი­ო­ნა­ლურ მო­ძრა­ო­ბას" ეს სა­რე­ი­ტინ­გო კენ­ჭის­ყრა შიგ­ნით არ­სე­ბუ­ლი ნაპ­რა­ლის გა­და­სა­ფა­რად უფ­რო სჭირ­დე­ბო­და. ჩვენ ვის­მენთ მი­ხე­ილ საა­კაშ­ვი­ლი­სა და მი­სი რამ­დე­ნი­მე მომ­ხრის­გან სრუ­ლი­ად გა­უ­წო­ნას­წო­რე­ბელ და რა­დი­კა­ლურ გან­ცხა­დე­ბებს, რაც მნიშ­ვნე­ლოვ­ნად გან­სხვავ­დე­ბა, მა­გა­ლი­თად, და­ვით ბაქ­რა­ძის გან­ცხა­დე­ბე­ბის­გან. ის, რომ ნაც­მოძ­რა­ო­ბა­ში ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გად არ არის, იქი­და­ნაც ჩანს, რომ სა­ა­კაშ­ვი­ლი ბო­ლო ხანს სულ ერ­თი­ა­ნო­ბა­ზე ლა­პა­რა­კობს. ვფიქ­რობ, ად­რე თუ გვი­ან, ნაც­მოძ­რა­ო­ბა გა­ი­ყო­ფა. სა­ა­კაშ­ვი­ლის მომ­ხრე­ე­ბი ცალ­კე წავ­ლენ, კონ­სტრუქ­ცი­უ­ლი პო­ლი­ტი­კი­სა კი - ცალ­კე.

"ნა­ცი­ო­ნა­ლურ მოძ­რა­ო­ბა­ში" არი­ან ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც კარ­გად ხე­და­ვენ, რომ გა­ნუწყ­ვეტ­ლივ კონ­ფრონ­ტა­ცი­ა­სა და ხე­ლის შეშ­ლის მცდე­ლო­ბას მო­მა­ვა­ლი არა აქვს. სა­ა­კაშ­ვი­ლი, ბო­ლოს და ბო­ლოს, ოქ­ტომ­ბერ­ში დამ­თავ­რდე­ბა, და­ნარ­ჩენ­მა გუნ­დმა ხომ უნ­და იარ­სე­ბოს შემ­დეგ. მით უფ­რო, რომ სა­აკა­შვი­ლის მცდე­ლო­ბას - წარ­მო­ა­ჩი­ნოს ივა­ნიშ­ვი­ლი რუ­სე­თუ­მედ, აჩ­ვე­ნოს, რომ ნა­ცი­ო­ნალ­თა გუნ­დი პო­ლი­ტი­კუ­რი დევ­ნის მსხვერ­პლია - და­სავ­ლეთ­ში უკ­ვე ნაკ­ლე­ბად იჯე­რე­ბენ. თუ სა­ა­კაშ­ვი­ლი ბო­ლომ­დე აპი­რებს ამ კონ­ფრონ­ტა­ცი­უ­ლი პო­ლი­ტი­კით მოქ­მე­დე­ბას, მარ­ტო ევ­რო­პის სა­ხალ­ხო პარ­ტი­ის მხა­რ­და­ჭე­რა არ ეყო­ფა იმის­თვის, რომ ჩა­დე­ნი­ლი და­ნა­შა­უ­ლის­თვის "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის" წარ­მო­მად­გენ­ლებ­მა პა­სუ­ხი არ აგონ. ახ­ლა ხომ ძი­რი­თა­დად ამის­თვის მიმ­დი­ნა­რე­ობს ბრძო­ლა.

- "სა­ერ­თო სა­სა­მარ­თლო­ე­ბის შე­სა­ხებ" კა­ნონ­პრო­ექ­ტის მე­სა­მე მოს­მე­ნით გან­ხილ­ვა პა­რლა­მენ­ტმა მო­მა­ვა­ლი კვი­რის­თვის გა­და­დო. მი­ხე­ილ სა­ა­კაშ­ვი­ლი ამ­ბობს, რომ თუ გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბუ­ლი არ იქ­ნე­ბა ვე­ნე­ცი­ის კო­მი­სი­ის დას­კვნა, საქა­რთ­ვე­ლოს პრობ­ლე­მე­ბი შე­ექ­მნე­ბა ევ­რო­ინ­ტეგ­რა­ცი­ის გზა­ზე, ასე­ვე შე­ფერ­ხდე­ბა ევ­რო­კავ­შირ­თან ასო­ცი­რე­ბის ხელ­შეკ­რუ­ლე­ბის გა­ფორ­მე­ბა. შე­იძ­ლე­ბა ამ ორ მოვ­ლე­ნას შო­რის ასე­თი მჭიდ­რო კავ­ში­რი არ­სე­ბობ­დეს?

- არა­ერ­თი შემ­თხვე­ვა მახ­სოვს, რო­დე­საც წი­ნა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ არ გა­ით­ვა­ლის­წი­ნა ვე­ნე­ცი­ის კო­მი­სი­ის დას­კვნე­ბი, მაგ­რამ ამით ქვე­ყა­ნა არ დაქ­ცე­უ­ლა და არც არა­ვის უთ­ქვამს, რომ ეს იყო დი­დად შე­მა­ფერ­ხე­ბე­ლი პრობ­ლე­მა ევ­რო­ინ­ტეგ­რა­ცი­ის გზა­ზე. რო­გორც ვი­ცი, კა­ნონ­პრო­ექ­ტის დი­დი ნა­წი­ლი ვე­ნე­ცი­ის კო­მი­სი­ამ მო­ი­წო­ნა. ერ­თი­ცაა - სა­ა­კაშ­ვი­ლი და მი­სი მიმ­დევ­რე­ბი, - არ ვგუ­ლის­ხმობ, ასე ვთქვათ, ზო­მი­ერ­თა ჯგუფს, რო­მელ­ზეც ზე­მოთ ვი­ლა­პა­რა­კე, - ძა­ლი­ან ხში­რად და იო­ლად ტყუ­ი­ან. შე­მა­წუ­ხე­ბე­ლი­ა, რო­დე­საც მა­თი ეს ტყუ­ი­ლე­ბი მე­დი­ა­სა და სა­ზო­გა­დ­ოე­ბა­ში ტრი­ა­ლებს და ექოს პრინცი­პით მოქ­მე­დებს. ეს ცა­რი­ე­ლი ფრა­ზე­ბი­ა, რომ­ლე­ბიც მხო­ლოდ პრო­ცე­სე­ბის და­მუხ­რუ­ჭე­ბას ემ­სა­ხუ­რე­ბა. სა­ა­კაშ­ვი­ლი არის ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­საც ყვე­ლა ნა­ბიჯ­ზე შე­უძ­ლია იც­რუ­ოს. ის ყო­ველ­თვის იმას ამ­ბობს, რაც იმ წუთ­ში აძ­ლევს ხელს, ეს ტყუ­ი­ლია თუ მარ­თა­ლი, მის­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ბა არა აქვს.

- 19 აპ­რილს "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბა" მარ­თავს აქ­ცი­ას - ისი­ნი ქვეყ­ნის და­სავ­ლუ­რი კურ­სის შეც­ვლის საფ­რთხეს გა­აპ­რო­ტეს­ტე­ბენ, თუმ­ცა გა­ზეთ "კვი­რის პა­ლიტ­რა­ში" გა­მოქ­ვეყ­ნდა სა­ა­კაშ­ვი­ლის ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის ყო­ფი­ლი მი­ნის­ტრი­სა და აპო­ლო­გე­ტის, კა­ხა ბენ­დუ­ქი­ძის ინ­ტერ­ვი­უ, რო­მელ­შიც კითხ­ვას - მი­იჩ­ნევს თუ არა ივა­ნიშ­ვილს რუ­სე­თის კა­ცად, იგი პა­სუ­ხობს: "ი­ვა­ნიშ­ვი­ლი თა­ვის თავ­ზე ზრუ­ნავს, მი­სი რუ­სეთ­თან და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა პო­ლი­ტი­კუ­რი კო­ნი­უნ­ქტუ­რის შე­დე­გია და მა­ლე მა­საც შე­ექ­მნე­ბა პრობ­ლე­მე­ბი რუ­სეთ­თან". რა­ღა და­გი­მა­ლოთ და, ეს ჩემ­თვის ცო­ტა მო­უ­ლოდ­ნე­ლი პა­სუ­ხი იყო...

- ბენ­დუ­ქი­ძემ თქვა მარ­თლაც გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი რამ, ვიდ­რე, სა­ვა­რა­უ­დოდ, უნ­და ეთ­ქვა ნაც­მოძ­რა­ო­ბის ერ­თ-ერთ წამ­ყვან ფი­გუ­რას. ბენ­დუ­ქი­ძე არ არის შაბ­ლო­ნე­ბით მო­ლა­პარაკე ადა­მი­ა­ნი, პი­რი­ქით, ზოგ­ჯერ ყო­ველგვარ ზღვარს გა­და­ცი­ლე­ბუ­ლიც კი­ა. რა თქმა უნ­და, ამ აქ­ცი­ით "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბა" ეც­დე­ბა მომ­ხ­რე­ე­ბის მოკ­რე­ბას, ილა­პა­რა­კე­ბენ რუ­სეთ­ზე, თუმ­ცა უკ­ვე ნაკ­ლე­ბად. თუ აკ­ვირ­დე­ბით, ბო­ლო ხანს ცდი­ლო­ბენ, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის კრი­ტი­კი­სას უფ­რო წინ წა­მოს­წი­ონ სო­ცი­ა­ლუ­რი სა­კითხ­ე­ბი, ვიდ­რე რუ­სე­თუ­მე­ო­ბის თე­მა.

ერ­თი პო­ლი­ტი­კო­სი მა­ინც და­მი­სა­ხე­ლეთ, რო­მელ­მაც პო­ლი­ტი­კუ­რად და სა­მარ­თლებ­რი­ვად კი არა, მო­რა­ლუ­რად აგო ტყუ­ი­ლის­თვის პა­სუ­ხი, ანუ სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ აგე­ბი­ნა პა­სუ­ხი. ივა­ნიშ­ვი­ლის რუ­სე­თუ­მეო­ბის ეს თე­მაც ასეთ სიც­რუ­ე­ზეა აწყ­ო­ბი­ლი. ამის უფ­ლე­ბა კი თავს იმი­ტომ მის­ცეს, რომ აქამ­დე ამ­გვა­რი ტყუ­ი­ლე­ბი გა­უ­ვი­დათ. ვიდ­რე სა­ქარ­თვე­ლო­ში პო­ლი­ტი­კო­სი მი­უ­ღე­ბე­ლი არ გახ­დე­ბა იმის გა­მო, რომ ტყუ­ის, მა­ნამ­დე ქარ­თულ პო­ლი­ტი­კა­ში ბევ­რი არა­ფე­რი შე­იც­ვლე­ბა.

- ბა­ტო­ნო რა­მაზ, ბო­ლო დღე­ე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში სა­ზო­გა­დო­ე­ბა შეძ­რა ერ­თი წლის გი­ორ­გი აბა­ში­ძის შიმ­ში­ლით სიკ­ვდილ­მა. ის, რომ ქვე­ყა­ნა­ში უკი­დუ­რეს სი­დუხ­ჭი­რე­ში უამ­რა­ვი ადა­მი­ა­ნი, მათ შო­რის ბავ­შვი ცხოვ­რობს, ჩვენ­თვის აქამ­დეც იყო ცნო­ბი­ლი, თუმ­ცა სა­ზო­გა­დო­ე­ბა გულ­გრი­ლო­ბას იჩენ­და ამ­გვა­რი პრობ­ლე­მე­ბის მი­მართ. ამ უბე­დუ­რე­ბა­ში რა წი­ლი აქვს სა­ზო­გა­დო­ე­ბის პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას, ან რა ნა­ბი­ჯე­ბი უნ­და გა­დად­გას სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ, სა­ხელ­მწი­ფომ სო­ცი­ა­ლუ­რი პრობ­ლე­მე­ბის მო­საგ­ვა­რებ­ლად?

- რთუ­ლი კითხ­ვა­ა, ჩვენს სა­ზო­გა­დო­ე­ბას ემო­ცია ეად­ვი­ლე­ბა, მაგ­რამ ფიქ­რი უჭირს. უკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბის გა­მო­ხატ­ვა ერ­თი­ა, პრობ­ლე­მის გა­დაჭ­რის გზე­ბის ძი­ე­ბა - სხვა. რო­გორც წე­სი, პარ­ტი­ე­ბი იმი­ტომ იქ­მნე­ბა, რომ პროგ­რა­მე­ბი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ემო­ცი­ებს შე­უ­ფარ­დდეს. თუ სა­ზო­გა­დო­ე­ბა მო­ითხ­ოვს სწო­რად, მა­შინ პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი იძუ­ლე­ბუ­ლი იქ­ნე­ბი­ან, გა­ით­ვა­ლის­წი­ნონ ეს მოთხ­ოვ­ნე­ბი. საკ­ვირ­ვე­ლი­ა, რომ ეს მოთხ­ოვ­ნა არ იყო აქამ­დე, აი, ეს არის სა­ზო­გა­დო­ე­ბის პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბაც და და­ნა­შა­უ­ლიც. თუ ეს არ იქ­ნე­ბა მხო­ლოდ ერ­თი ტრა­გე­დი­ით გა­მოწ­ვე­ული ტალ­ღა და ამას პერ­მა­ნენ­ტუ­ლი სა­ხე მი­ე­ცე­მა, ის აი­ძუ­ლებს არა მხო­ლოდ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას, არა­მედ სა­ხე­ლი­სუფ­ლებო პარ­ტი­ებ­საც, მო­ამზა­დონ პრო­ექ­ტე­ბი სო­ცი­ა­ლუ­რი პრობ­ლე­მე­ბის გადა­საწყ­ვე­ტად. ქვე­ყა­ნა­ში ძა­ლი­ან დი­დი გა­ჭირ­ვე­ბა­ა, მაგ­რამ რა­ტომ, ეს არ ვი­ცით. არ არის ეს სა­კითხი შეს­წავ­ლი­ლი. ჩვენ ხომ სწავ­ლუ­ლო­ბა დი­დად არ მოგ­ვწონს, დღეს უფ­რო თათ­ქა­რი­ძის მემ­კვიდ­რე­ე­­ბი ვართ. ოცი წე­ლია გრძელ­დე­ბა სი­ღა­რი­ბის ზღვარ­ზე ყოფ­ნა, ოცი წე­ლია გრძელ­დე­ბა უმუ­შევ­რო­ბის მა­ღა­ლი დო­ნე და ჩვენ არ ვი­ცით, რა არის ამის მი­ზე­ზი. ამა­ზე არც მეც­ნი­ე­რე­ბი იძ­ლე­ვი­ან ამომ­წუ­რავ პა­სუხს და არც პო­ლი­ტი­კუ­რი პარ­ტი­ე­ბი. ამ მდგო­მა­რე­ო­ბის გარ­კვე­ვის დამ­კვე­თიც არა­ვინ არის. წე­სით, სა­ხელ­მწი­ფომ უნ­და და­ა­ფი­ნან­სოს ამის კვლე­ვა, ერ­თხელ და სა­მუ­და­მოდ რომ გა­ვარ­კვი­ოთ, რა­ტომ ვერ გა­მო­დის სა­ქარ­თვე­ლო ამ მდგო­მა­რე­ო­ბი­დან. ჩვენ ად­ვი­ლად ვიშ­ვერთ ხელს ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის­კენ, უკ­ვე სა­მი ხე­ლი­სუ­ფა­ლი გა­მო­ვიც­ვა­ლეთ, ყვე­ლა ასე ცუ­დი რა­ტომ იყო? რა­მე უფ­რო დი­დი მი­ზე­ზი ხომ არ არის ამის იქით. ემო­ცი­უ­რად ვი­ცით, რომ ცუ­დი­ა, რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნი მში­ე­რი­ა, მაგ­რამ იმ ქვე­ყა­ნა­ში, სა­დაც მი­წა ასე­თი ნა­ყო­ფი­ე­რი­ა, რა­ტომ არი­ან ადა­მი­ა­ნე­ბი მშივ­რე­ბი? ამის გარ­კვე­ვას რთუ­ლი და თა­ნ­მიმ­დევ­რუ­ლი კვლე­ვა სჭირ­დე­ბა. და თუ რა­მეა ახ­ლა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის­გან მო­სათხ­ოვ­ნი, უნ­და მოვ­თხო­ვოთ, გა­არ­კვი­ოს სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ­სე­ბუ­ლი სი­ღა­რი­ბის ასე­თი მა­ღა­ლი დო­ნის სის­ტე­მუ­რი მი­ზე­ზე­ბი.

ნათია დოლიძე

ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"

(გამოდის ოთხშაბათობით)