მურაზ მურვანიძე მსოფლიოს სხვადასხვა წამყვან საოპერო თეატრებში მოღვაწე ქართველი მხატვარია... (პეტერბურგის, მარიას თეატრის მთავარი მხატვარი, მეტროპოლიტენ ოპერა და ასე შემდეგ..) როგორც თავად ამბობს იგი წლების წინ საქართველოში საცხოვრებლად ბადრი პატარკაციშვილის თხოვნით დაბრუნდა.
- ბადრი პატარკაციშვილთან ძალიან ახლო მეგობრობა მაკავშირებდა და როდესაც მასთან წარმოსადეგი სტუმრები ჩამოვიდოდნენ, ყოველთვის მეპატიჟებოდა. უმეტესწილად ისეთი ხალხი ჩამოდიოდა, რომლებსაც კულტურა აინტერესებდათ. მე მათ საქმიანობაში არასოდეს ჩავრეულვარ, არც ბიზნესი ვიცი, არც ფული და ასე შემდეგ... მათ ჩემი საქმე აინტერესებდათ, მე მათი არა და თუ იუმორით შევხედავთ, შეიძლება ითქვას რომ ცალმხრივი სიყვარული იყო მათგან ჩემი საქმისადმი.
- ბორის ბერეზოვსკი საქართველოში ხშირად ჩამოდიოდა?
- თუ არ ვცდები სულ ორჯერ იყო და ორივეჯერ ვნახე. ბადრი თამადად მეპატიჟებოდა და სუფრასთან მხოლოდ ბადრი, ბორის ბერეზოვსკი და მე ვისხედით. მე ტრადიციული თამადობა არ მახასიათებს. უფრო მეტად რაღაც თემებზე საუბარი მჩვევია, ხუმრობა და შემდეგ სადღეგრძელოებიც. ტრადიციულ, ქართულ სუფრაზე მე არ "ვვარგივარ" თამადად და უფრო მეტად მაშინ ვთამადობდი, როდესაც ბადრის სტუმრები საზღვარგარეთიდან ჰყავდა.
- თუ გახსენდებათ ბორის ბერეზოვსკი რომელ წლებში იყო ჩამოსული?
- სამწუხაროდ თარიღი ზუსტად არ მახსოვს, მაგრამ ცოტა ხნით ადრე, ვიდრე ბადრი გარდაიცვლებოდა. ბადრის სასახლეში, "არკადიაში" ვხვდებოდით. რადგან იმდენად ვიწრო წრე იყო, სარდაფში ვისხედით... ბადრიმ ბორიას ჩემი თავი ისე გააცნო, როგორც მთელი მსოფლიოს მასშტაბით სხვადასხვა თეატრებში მოღვაწე მხატვარი. ბორის ბერეზოვსკიმ დეტალურად გამომკითხა თუ რა მქონდა გაკეთებული მოსკოვში, პეტერბურგში, ლონდონში... ძალიან კარგი მოსაუბრე იყო, გადასარევი იუმორი ჰქონდა და არაჩვეულებრივ დროს ვატარებდით. ერთი სახალისო ეპიზოდი მახსენდება: პეტერბურგის - მარიას თეატრის მთავარ მხატვრად რომ ვმუშაობდი, მოსკოვიდან ჩამოვიდა გასაშუქებლად რეჟისორი, გვარად -შულენინი. (მოგეხსენებათ ბორის ბერეზოვსკიმ ფსევდონიმი დაირქვა - იელენინი). როდესაც შულენინი მოდიოდა კონცერტის გადასაღებად, (მაყურებლის გარეშე) დირიჟორ –იური ტემირკანოვს მოველაპარაკე შულენინისთვის სიურპრიზი მოგვეწყო... რომ შემოვიდა შულენინი გუნდმა დაიწყო - შუ, შუ, შუ, შუ... შემდეგ აგრძელებდა სოლისტი - ლენინ ვსეგდა... ეს ამბავი რომ მოვყევი ბადრიმ დაიწყო - იე, იე, იე - ლენინ - დავჭექე მე და ბორის ბერეზოვსკიმ სიცილისგან თავი იმდენად ვეღარ შეიკავა, სკამიდან გადავარდა...