ლედი ხაკისფერში - სნაიპერი ქალი

ცივილიზებულ მსოფლიოში დღემდე დავაა, არის თუ არა ქალი სამხედრო საქმისთვის შესაფერი. ბევრს კამუფლაჟში გამოწყობილი ლედის დანახვაზე ირონიულად ეცინება, ზოგი კი აგრესიას ვერ ფარავს, რა ქალის საქმეა იარაღიო. ამ საკითხისადმი დღემდე არაერთგვაროვანი მიდგომაა საქართველოში და მაინც, რაც დრო გადის, უფრო მეტი ქალბატონი ირჩევს ამ პროფესიას, ზოგი იარაღის სიყვარულით, ზოგსაც საკუთარი თავის გამოცდა უნდა. მათ არბიტრად ნამდვილად ვერ გამოვდგებით, მაგრამ ამბავი, რომელსაც ჩვენი რესპონდენტი, 45 წლის უკრაინელი ვერა, სპეციალობით სნაიპერი ქალბატონი გვიამბობს, ქალის შესაძლებლობებს მართლაც აღემატება. თუმცა, არსებობენ გამონაკლისებიც...

- კიევში დავიბადე. დედ-მამაც სამხედროები იყვნენ და ხანგრძლივ მივლინებებში ერთმანეთის გარეშე უწ­ევდათ წასვლა. ამას ჩვენს ოჯახში ბზარი არასდროს შეუტანია. პირიქით, მამა ყოველთვის რომანტიკული საჩუქრებით ბრუნდებოდა... წლების შემდეგ ორივე ლიტვაში გადაიყვანეს. საბჭოთა კავშირის დროს ასეთი სამხედრო მივლინებები ჩვეულებრივი იყო. სკოლის დამთავრების შემდეგ ლენინგრადში ლეზგავენის სახელობის სამხედრო სასწავლებელში ჩავაბარე.

- მშობლები წინააღმდეგი არ იყვნენ?

- კი, რამდენიმე თვე არც ერთი ხმას არ მცემდა. არადა, არაჩვეულებრივი მუსიკალური მონაცემები მაქვს, საკმაოდ კარგად ვმღერი და თვითნასწავლის კვალობაზე, ძალიან კარგად ვუკრავ სხვადასხვა მუსიკალურ ინსტრუმენტზე, განსაკუთრებით კი გიტარაზე. როდესაც ოჯახში ჩემი გადაწყვეტილების შესახებ განვაცხადე, მამამ შემომტირა, ეჰ, შვილო, მე უკვე სცენაზე მყავდი წარმოდგენილი, მე და ჩემი მეგობრები კი, შენს კონცერტზეო... ძალიან ბევრ ცხელ წერტილში ვყოფილვარ, მაგრამ რამდენიმე მათგანი საიდუმლო მისია იყო და ვერ დავასახელებ. არც ერთხელ არ მინანია, რომ ეს არჩევანი გავაკეთე. რადგან ყოველი დიდი დავალების წინ, წვრთნაზე გასული, დენთის სუნს რომ ვგრძნობდი, ვხვდებოდი, რომ ეს ჩემი საქმე იყო.

- ქალისგან ძნელია ამის მოსმენა...

- ვიცი, მაგრამ ასეა... ამ სასწავლებლის დასრულების შემდეგ, ქალაქ კაუნასის სადესანტო დივიზიაში ჩავირიცხე. შემდეგ კი სპეციალობად მიზანში სროლა ავირჩიე. ჩემი მასწავლებელი 5-ჯერ გვარგადაკეთებული ებრაელი იყო, რომელიც თეორიასაც მიკითხავდა და პრაქტიკაშიც მამეცადინებდა. ასევე, მასთან გავდიოდით ფსიქოლოგიური მომზადების კურსებს. რაც ყველაზე ძნელი იყო.

იხილეთ სტატიის სრული ვერსია