მრავალშვილიანი დედა უკიდურეს გაჭირვებაში გარდაიცვალა

ნათქვამია, ურემი რომ გადაბრუნდება, გზა მერე გამოჩნდებაო, მაგრამ ქართული რეალობა უკვე ამ ანდაზის სიბრძნესაც გასცდა. შიმშილით, გაჭირვებითა და უსახლკარობით სიკვდილი ჩვენს ქვეყანაში ჩვეულ ამბად იქცა. სანამ პოლიტიკოსები ერთმანეთისთვის ტალახის სროლით არიან დაკავებული, სიღარიბე ძალას იკრებს და სულ უფრო მეტი ოჯახის კარზე აკაკუნებს. ცოტა ხნის წინ თბილისში 6 შვილის დედა უკიდურეს გაჭირვებაში გარდაიცვალა.

ავლაბარში, იტალიური ეზოს ერთ-ერთ კუთხეში, კიბეს მიწის ქვეშ, სარდაფში მივყავართ. შესვლისთანავე ისეთი უჰაერობა გახრჩობს, რომ წარმოდგენაც გიჭირს, როგორ შეიძლება ამ მიწურში ადამიანი ცხოვრობდეს. აქ უდედმამოდ დარჩენილი 6 და-ძმა ცხოვრობს. კედლებში, ჭერსა და იატაკში ნესტი ისეა გამჯდარი, ხელის შეხებისას ნალესი ცვივა. ნაპრალებსა და ბზარებს გახუნებული შპალერიც ვეღარ ფარავს. ოთახი, სადაც ბავშვები ცხოვრობენ, სახლის სარდაფია, იქ მობინადრეთა საკანალიზაციო მილები გადის. მიწურს ერთადერთი სარკმელი აქვს, ძლივს აცდენილი მიწის პირს, საიდანაც ავდარში წვიმის წყალი ღვარად შემოდის.

"სახლში" ახლა მხოლოდ 19 წლის თამუნა და 11 წლის თინა არიან. დედის გარდაცვალების შემდეგ პატარა და-ძმებს ფსიქოლოგიური პრობლემები შეექმნათ, ამიტომ ერთ-ერთმა საქველმოქმედო ფონდმა ცოტა ხნით თბილისიდან დასასვენებლად გაიყვანა. ობლად დარჩენილი და-ძმების დედობა ახლა თამუნას მოუწევს. დედის გარდაცვალებიდან ჯერ ორმოცი დღეც არ გასულა. გოგონები დედის იმ ფოტოს ეფერებიან, რომელიც დაუძლურებულმა ქალმა შვილებთან გარდაცვალების წინ გადაიღო.

თამუნა ვაშაკიძე, ჟანა მიქოიანის შვილი: "9 წელია ამ სარდაფში ვცხოვრობთ. ზამთარში ისე ცივა, როგორც გარეთ. 9 თვის წინ დედას ექიმებმა საშვილოსნოს სიმსივნის დიაგნოზი დაუდგინეს და ქიმიოთერაპიის კურსი დაუნიშნეს, მაგრამ დედა დღედაღამ მუშაობდა, ჩვენი რჩენა რომ შესძლებოდა. ნავთლუღის ბაზარში, ზამთარ-ზაფხულ, სიცხესა და სიცივეში გარეთ იდგა და ჭურჭელს ყიდდა... 22 ივლისს დედა 48 წლის გახდებოდა. ის ჩვენთვის დიდი იმედი იყო. ახლა რა გვეშველება უმისოდ?

იხილეთ სტატიის სრული ვერსია

იხილეთ ვიდეო