რეპორტაჟი ბოშების უბნიდან - "ჩვენ ისე­ვე გავ­წი­რავთ თავს, რო­გორც ნე­ბის­მი­ე­რი ქარ­თვე­ლი"

ლოტ­კინ­ზე, ე.წ. ბო­შა­თა უბან­ში მი­სულს, ხალ­ხმრავ­ლო­ბა დამ­ხვდა. საკ­მა­ოდ გრძელ ქუ­ჩა­ზე ჯგუფ­-ჯგუ­ფად შეკ­რე­ბი­ლიყ­ვნენ და მზეს ეფიცხ­ე­ბოდ­ნენ. მა­თი უმ­რავ­ლე­სო­ბა მა­მა­კა­ცე­ბი და ბავ­შვე­ბი იყ­ვნენ. ზო­გი ჩა­ცუც­ქუ­ლი სა­უბ­რობ­და ჩემ­თვის უცხო ენა­ზე, ზო­გიც ნარდს თა­მა­შობ­და.

ამ ქუ­ჩა­ზე ყვე­ლა ყვე­ლას იც­ნობს, ამი­ტომ ჩემ­ში "უცხ­ო" ამო­იც­ნეს. მა­თი ყუ­რადღ­ე­ბა მა­შინ­ვე მი­ვიქ­ციე და ერ­თ-ერთ "ბირ­ჟა­ზე", სა­დაც 5 მა­მა­კა­ცი მზე­სუმ­ზი­რის წკა­პუ­ნი­თა და ლუ­დის სმით "ერ­თო­ბო­და", გა­მა­ჩე­რეს. მი­ახ­ლოე­ბის­თა­ნა­ვე თა­ვა­ზი­ა­ნად მკითხ­ეს, ვინ ვი­ყა­ვი, ვის ვე­ძებ­დი და დახ­მა­რე­ბაც აღ­მით­ქვეს. თუმ­ცა, სიტყ­ვა "ბო­შას" ხსე­ნე­ბაზე გა­­ღი­ზი­ა­ნდნენ.

"ეს არც ბო­შა­თა უბა­ნია და არც ჩვენ ვართ ბო­შე­ბი, რით ვერ გა­ი­გეთ, რომ ჩვენ წარ­მო­შო­ბით მოლ­დო­ვე­ლე­ბი ვართ. ჩვე­ნი წი­ნაპ­რე­ბი ძა­ლი­ან დი­დი ხნის წინ და­სახ­ლდნენ თბი­ლის­ში, მე 38 წლის ვარ და თბი­ლის­ში და­ვი­ბა­დე. მა­მა­ჩე­მიც აქ და­ი­ბა­და. სა­ქარ­თვე­ლო ჩვენ­თვის არის სამ­შობ­ლო, ჩვენ ისევე გავ­წი­რავთ თავს ამ ქვეყ­ნის­თვის, რო­გორც ნე­ბის­მი­ე­რი ქარ­თვე­ლი. ჩვენ­თვის შე­უ­რაცხ­ყო­ფა­ა, რო­ცა ბო­შას გვი­წო­დე­ბენ, ამი­ტომ ნე­ბის­მი­ერს, ვინც ასე მოგ­ვიხ­სე­ნი­ებს, ვუ­ჩივ­ლებთ. მე არ ვარ ბო­შა, ცხოვ­რობს ამ ქუ­ჩა­ზე ვინ­მე ბო­შა"? - ხმა­მაღ­ლა იკითხა გაბ­რა­ზე­ბულ­მა გი­ორ­გიმ, რა­ზეც ერ­თხმად უპა­სუ­ხეს, რომ ამ ქუ­ჩა­ზე ბო­შე­ბი არ ცხოვ­რო­ბენ.

"გო­გო­ნი, ბო­შე­ბი და­დი­ან, და­წან­წა­ლე­ბენ, ჩვენ კი აქ სახ­ლე­ბი გვაქვს და ვცხოვ­რობთ", - მო­მა­ძა­ხა მე­ო­რემ.

"მთე­ლი სა­ქარ­თვე­ლო ციგ­ნებს გვე­ძა­ხის, შე­უ­რაცხ­ყო­ფა­ა, აბა რა არის" - აღ­შფოთ­და მე­სა­მე.

მათ დამ­შვი­დე­ბას შე­ვე­ცა­დე, ავუხ­სე­ნი, რომ ჩე­მი მი­ზა­ნი არა მა­თი შე­უ­რაცხ­ყო­ფა, არა­მედ მა­თი ტრა­დი­ცი­ე­ბით ადა­თწე­სე­ბი­თა და პრობ­ლე­მე­ბით და­ინ­ტე­რე­სე­ბა­ა.

- მა­ინც რა პრობ­ლე­მა­ზე აპი­რებ და­წე­რას?

- მა­გა­ლი­თად იმა­ზე, რომ დღი­სით აქ მხო­ლოდ მა­მა­კა­ცე­ბი ხართ, ქა­ლე­ბი სად არი­ან?

- ქა­ლე­ბი მუ­შა­ო­ბენ.

- ესეც თქვე­ნი ადათ­-წე­სი­ა, რომ ქა­ლებ­მა უნ­და არ­ჩი­ნონ ოჯა­ხი?

- არა, არა! ა­ბა, სად არის კა­ცე­ბის სამ­სა­ხუ­რი? სად ვი­მუ­შა­ოთ? სად არის ქარ­ხნე­ბი, რომ მუ­შად ვი­მუ­შა­ო? თუ "ბა­ტინ­კა" გინ­და, შე­ვალ, გა­მო­გი­ტან და მოგ­ყი­დი, ბა­ზარ­ში კა­ცე­ბი კი არა, ქა­ლე­ბი ძლივს დგა­ნან.

პრობ­ლე­მებ­ზე სა­უ­ბარ­მა უფ­რო მე­ტი ადა­მი­ა­ნი შეკ­რი­ბა ჩემს ირ­გვლივ და გუ­ლის­ტკი­ვი­ლით მი­მას­წავ­ლეს მრა­ვალ­შვი­ლი­ა­ნი ოჯა­ხი, რო­მე­ლიც უკი­დუ­რეს სი­ღა­რი­ბე­ში ცხოვ­რობს. კარ­თან პა­ტა­რა გო­გო­ნა ატუ­ზუ­ლი­ყო, რო­მე­ლიც ძა­ლი­ან გა­ამ­ხი­ა­რუ­ლა ჩემ­მა ვი­ზიტ­მა. ოჯა­ხის უფ­რო­სი, კოლ­დარ ვლა­დი­მი­რი ოჯა­ხის გა­სა­ჭირს მიყ­ვე­ბა:

"8 შვი­ლი გვყავს, ერ­თი ახ­ლა­ხან შეგ­ვეძი­ნა, ძა­ლი­ან ცუდ პი­რო­ბებ­ში ვცხოვ­რობთ ამ ხის ფიც­რულ­ში, ზამ­თრის­თვის შე­შაც კი არ მაქვს, რომ ბავ­შვე­ბი არ გა­მე­ყი­ნოს. არც ერ­თი სკო­ლა­ში არ და­დის, არ მაქვს მა­თი ტან­საც­მლის ყიდ­ვის სა­შუ­ა­ლე­ბა, ორი გო­გო და ერ­თი 15 წლის ბი­ჭი ქა­ლაქ­ში ხა­ტებს ყი­დი­ან და სა­ღა­მო­ო­ბით 5 ლა­რამ­დე მო­აქვთ. მე ნა­გავ­ში ვი­ქე­ქე­ბი, ბოთ­ლებს ვა­ბა­რებ და ასე ვშო­უ­ლობ ლუკ­მა­პუ­რის ფულს. ამ ქუ­ჩა­ზე თუ ვინ­მეს რა­მე და­უძ­ველ­დე­ბა, გვაწ­ვდი­ან და სხვი­სი ნაც­ვა­მით და­დი­ან ბავ­შვე­ბი. თუ ვინ­მეს შე­უძ­ლია რა­მე­თი და­ეხ­მა­როს ჩემს ოჯახს, დიდ სი­კე­თეს გაგ­ვი­კე­თებს. ან სა­ხელ­მწი­ფო თუ შე­შით მა­ინც დაგ­ვეხ­მა­რე­ბა, ეს ჩვენ­თვის გა­დარ­ჩე­ნის ტოლ­ფა­სი­ა", - ამ­ბობს კოლ­და­რი.

გზას ვაგ­რძე­ლებ, სტა­დი­ონ­ზე პა­ტა­რა ბი­ჭუ­ნე­ბი ზა­ზუ­ნას დას­დე­ვენ, იქ­ვე მდგო­მი გო­გო­ნე­ბი - მა­რი­ნა და დი­ა­ნა გა­ვი­ცა­ნი, 15-15 წლის არი­ან და სკო­ლა­შიც და­დი­ან. ამ­ბო­ბენ, რომ ქარ­თულ­ზე უკეთ რუ­სულს სწავ­ლო­ბენ, თუმ­ცა ქარ­თველ კლა­სე­ლებ­თან პრობ­ლე­მე­ბი არა აქვთ. პი­რი­ქით, მე­გობ­რო­ბენ კი­დეც.

ქუ­ჩის ბო­ლო­ში ეტ­ლში მჯდომ გო­გო­ნას მი­ვუ­ახ­ლოვ­დი, და­ი­მორ­ცხვა და ჩემ­თან სა­უ­ბა­რი არ ისურ­ვა. რო­გორც მითხ­რეს, ლი­და 16 წლი­საა და და­ბა­დე­ბი­დან პრობ­ლე­მე­ბი აქვს. მშობ­ლე­ბი ვაჭ­რო­ბენ და დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში ძმა უვ­ლის. სა­ხელ­მწი­ფოს­გან დახ­მა­რე­ბა მუდ­მი­ვად სჭირ­დე­ბა, თუმ­ცა ამის ფუ­ფუ­ნე­ბა არ აქვს. რო­ცა მას­ზე სა­უ­ბარს იწყ­ე­ბენ, თვა­ლე­ბი უც­რემ­ლი­ან­დე­ბა. ამ სევდი­ა­ნი თვა­ლე­ბით გა­მომა­ცი­ლა...

ავ­ტო­ბუ­სის გა­ჩე­რე­ბა­ზე მდგომ­მა ბუზღ­უ­ნა გუ­ლო ბე­ბო გა­ვი­ცა­ნი, რო­მე­ლიც მზე­სუმ­ზი­რას ყი­დის და თან მტრე­დებს კვე­ბავს. რო­გორც კი გა­ი­გო, რომ ჟურ­ნა­ლის­ტი ვი­ყა­ვი, გა­სა­ჭირ­ზე და­იწყო სა­უ­ბა­რი:

"ჩვე­ნი ერ­თა­დერ­თი პრობ­ლე­მა უმუ­შევ­რო­ბა­ა. 68 წლის ვარ და კი­დევ მე ვარ­ჩენ ოჯახს, 2 ძმა მყავს, მაგ­რამ ორი­ვე უმუ­შე­ვა­რი, აქ კა­ცე­ბის­თვის სამ­სა­ხუ­რის შოვ­ნა ძა­ლი­ან ძნე­ლი­ა. ქა­ლე­ბი ვაჭ­რო­ბით ვარ­ჩენთ ოჯა­ხებს, მაგ­რამ ესეც აკ­რძა­ლეს, ბა­ზარ­შიც აღარ გვა­ყე­ნე­ბენ, მო­ვა პატ­რუ­ლი, წა­გარ­თმევს ჩან­თებს და ღმერ­თმა იცის, სად მი­აქვთ. ხალხს ვა­ლე­ბი და­ე­დო, სახ­ლე­ბი გა­ყი­დეს, ზო­გი გა­იქ­ცა კი­დეც"...

მაკა ქობალია

ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"

(გამოდის ოთხშაბათობით)