კლინიკა თბილისში, სადაც პაციენტებს ცოცხალი მუსიკის ფონზე მკურნალობენ

მუ­სი­კით მკურ­ნა­ლო­ბის ფუ­ძემ­დებ­ლად ით­ვლე­ბა პი­თა­გო­რა, რო­მე­ლიც ავად­მყო­ფებს ქნარ­ზე (ლი­რა­ზე) შეს­რუ­ლე­ბუ­ლი მუ­სი­კით მკურ­ნა­ლობ­და. არ­ტთე­რა­პი­ის ერ­თ-ერ­თი მე­თო­დი სწო­რედ მუ­სი­კით თე­რა­პი­ა­ა. ალ­ბათ ამის გავ­ლე­ნი­თაა და­ნერ­გი­ლი პრაქ­ტი­კა მსოფ­ლიო კლი­ნი­კებ­ში, სა­დაც პა­ცი­ენ­ტებს ფო­ი­ე­ში ცოცხ­ა­ლი მუ­სი­კით ხვდე­ბი­ან. გა­გიკ­ვირ­დე­ბათ, მაგ­რამ ასე­თი მე­თო­დი თბი­ლის­შიც დამ­კვიდ­რდა. პი­ა­ნის­ტი ქალ­ბა­ტო­ნი ლა­ლი ქარ­თვე­ლებს ძი­რი­თა­დად კლა­სი­კუ­რი მუ­სი­კის ჰან­გე­ბით ეგე­ბე­ბა.

- ერ­თ-ერთ რეს­ტო­რან­ში ვუკ­რავ ფორ­ტე­პი­ა­ნო­ზე, დუ­ეტ­ში საქ­სო­ფონ­თან. ჩვე­ნი სტუმ­რე­ბი ძი­რი­თა­დად უცხ­ო­ე­ლე­ბი არი­ან. ერ­თხელ რეს­ტო­რან­ში სტუმ­რად იყო კლი­ნი­კის ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბა და შე­მომ­თა­ვა­ზეს, მათ­თან და­მეწყო მუ­შა­ო­ბა. თა­ვი­დან ხალხს გი­ჟი ვე­გო­ნე, თი­თი­თაც კი აჩ­ვე­ნებ­დნენ ერ­თმა­ნეთს - ეს ვერ არი­სო... მეს­მის მა­თი, აქ ბევ­რი ავად­მყო­ფი მო­დის და მუ­სი­კის­თვის არ სცხე­ლათ, მაგ­რამ უმე­ტე­სო­ბა უკ­ვე შე­ეჩ­ვია ამას, მად­ლო­ბის წე­რი­ლებ­საც მი­ტო­ვე­ბენ. ერ­თი ქალ­ბა­ტო­ნი ნევ­რო­პა­თო­ლოგ­თან იყო მო­სუ­ლი და აქ რომ იჯ­და და მის­მი­ნა, მითხ­რა, მგო­ნი, ექი­მი აღარ მჭირ­დე­ბა­ო. თა­ვი­დან რო­გორც ჩიტს გა­ლი­ა­ში, ისე მი­ყუ­რებ­დნენ, მაგ­რამ უკ­ვე შე­ეჩ­ვივ­ნენ.

- აგ­რე­სი­უ­ლი არა­ვინ ყო­ფი­ლა?

- იყო ორი ასე­თი შემ­თხვე­ვა, რო­ცა ქალ­ბა­ტო­ნებ­მა მითხ­რეს, რა დროს მუ­სი­კა­ა, ხალ­ხი ავად არი­სო. სა­ქარ­თვე­ლო­ში ეს სი­ახ­ლე­ა, ალ­ბათ ამი­ტო­მაც უკ­ვირთ ჩე­მი და­ნახ­ვა და ხან­და­ხან აგ­რე­სი­ა­საც გა­მო­ხა­ტა­ვენ.

- ძი­რი­თა­დად რა რე­პერ­ტუ­არს სთა­ვა­ზობთ პა­ცი­ენ­ტებს?

- კლა­სი­კას, ევ­რო­პულ მუ­სი­კას - შუ­ბერტს, ბახს, შო­პენს, მო­ცარტს. მძი­მე მუ­სი­კას ვერ მო­ას­მე­ნი­ნებ ადა­მი­ანს, მე­ლო­დია სა­სი­ა­მოვ­ნო უნ­და იყოს. ვაკ­ვირ­დე­ბი, ვის რა მოს­წონს, აქ სხვა­დას­ხვა სო­ცი­ა­ლუ­რი ფე­ნის ადა­მი­ა­ნი შე­მო­დის, ამი­ტომ ვცდი­ლობ ის რე­პერ­ტუ­ა­რი შე­ვას­რუ­ლო, რაც ყვე­ლა ფე­ნა­ზეა გათ­ვლი­ლი. ცოცხ­ა­ლი პრო­ცე­სი­ა, ყო­ველ­დღე ახალ­-ა­ხა­ლი ხალ­ხი შე­მო­დის და, მარ­თა­ლი გითხ­რათ, მე­ში­ნია, ვინ­მემ რა­მე არ ჩამ­ცხოს, თუმ­ცა თან­და­თან მიქ­რე­ბა ეს და­ძა­ბუ­ლო­ბა და სამ­სა­ხურ­ში ფე­ხის კან­კა­ლით აღარ მოვ­დი­ვარ.

- რა პრო­ფე­სიის ბრძან­დე­ბით?

- პი­ა­ნის­ტი ვარ. დამ­თავ­რე­ბუ­ლი მაქვს კონ­სერ­ვა­ტო­რი­ა, წარ­მა­ტე­ბე­ბი მქონ­და გნე­სი­ნის ინ­სტი­ტუტ­ში, ამი­ერ­კავ­კა­სი­ის ქვეყ­ნებ­ში სა­უ­კე­თე­სო კონ­ცერტ­მა­ის­ტე­რის წო­დე­ბაც მი­ვი­ღე 1989 წელს, მაგ­რამ შემ­დეგ ისე­თი დრო დად­გა, რომ ყვე­ლას გა­უ­ჭირ­და და რეს­ტო­რან­ში და­ვიწყე მუ­შა­ო­ბა. კო­ლეჯ­შიც, ვას­წავ­ლი, მაგ­რამ ის შე­მო­სა­ვა­ლი საკ­მა­რი­სი არ არის.. კლი­ნი­კა­ში რა გა­მო­მი­ვა - არ ვი­ცი.

თა­მარ ბო­ჭო­რიშ­ვი­ლი

ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"

(გამოდის ოთხშაბათობით)