"მე დავ­ბ­რუნ­დი" - გან­ც­და, რო­მე­ლიც მე­ო­რედ და­ბა­დე­ბის ტოლ­ფა­სია

"ვი­საც ახა­რებს, რომ ადა­მი­ა­ნე­ბის სუ­ლი­ე­რი მდგო­მა­რე­ო­ბა, სი­ცოცხ­ლის სი­ხა­რუ­ლი, სა­ზო­გა­დო­ე­ბის წევ­რო­ბის სურ­ვი­ლი და, რაც მთა­ვა­რია, - რა­ღა­ცის შექ­მ­ნის სურ­ვი­ლი აღუდ­გა, და­უ­ჯე­რე­ბელ გა­მო­ფე­ნა­ზე გე­პა­ტი­ჟე­ბით. გა­გი­ჭირ­დე­ბათ წარ­მოდ­გე­ნა, რომ ამ ადა­მი­ა­ნებ­მა ფან­ქა­რი ხელ­ში პირ­ვე­ლად "კა­მა­რა­ში" და­ი­ჭი­რეს... მათ თქვენ­თ­ვის ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო ნა­მუ­შევ­რე­ბი შექ­მ­ნეს. გან­სა­კუთ­რე­ბით გვჭირ­დე­ბით და გე­ლო­დე­ბით" - ამ ში­ნა­არ­სის იყო მო­საწ­ვე­ვი, რო­მე­ლიც ფსი­ქო­სო­ცი­ა­ლუ­რი რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ის ცენ­ტ­რის "კა­მა­რა" თე­რა­პი­ის პროგ­რა­მის ხელ­მ­ძღ­ვა­ნელ­მა, ნა­თია ფან­ჯი­კი­ძემ, სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში მე­გობ­რებს "და­უ­რი­გა". ექ­ს­პო­ჯორ­ჯი­ას სა­გა­მო­ფე­ნო სივ­რ­ცეს, გახ­ს­ნამ­დე რამ­დე­ნი­მე წუ­თით ად­რე ვეს­ტუმ­რე. ქა­რის წის­ქ­ვი­ლის ქვეშ, დამ­ს­ხ­ვ­რე­უ­ლი ადა­მი­ა­ნის ეფექტს, ნა­წი­ლე­ბად დაშ­ლი­ლი თო­ჯი­ნე­ბი ქმნიდ­ნენ. მათ გვერ­დით თავს ბოთ­ლე­ბის­გან დამ­ზა­დე­ბუ­ლი ფარ­შა­ვან­გი "ი­წო­ნებ­და". იქ­ვე ადა­მი­ა­ნუ­რი სიძ­ლი­ე­რის სიმ­ბო­ლოდ ლურ­ს­მ­ნე­ბის­გან შე­ჭე­დი­ლი "სა­ლი კლდე" აღ­მარ­თუ­ლი­ყო. კლდის ავ­ტო­რი - კა­ხა გა­ვი­ცა­ნი, სამ­წუ­ხა­როდ, მას ლა­პა­რა­კი უჭირს და ინ­ტერ­ვიუ ამის გა­მო ვერ ჩავ­წე­რე, მაგ­რამ ჟეს­ტე­ბით მაგ­რ­ძ­ნო­ბი­ნა, რომ ის მარ­თ­ლა დაბ­რუნ­და, ხან­გ­რ­ძ­ლი­ვი გაბ­რუ­ე­ბის შემ­დეგ "კა­მა­რა­ში" გა­მოფხიზ­ლ­და და ახ­ლა მის მი­ერ შექ­მ­ნი­ლი სა­ლი კლდე­სა­ვით ძლი­ე­რია.

უკ­ვე 3 წე­ლია, რაც ფსი­ქო­სო­ცი­ა­ლუ­რი რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ის ცენ­ტ­რი "კა­მა­რა" არ­სე­ბობს. ამ ხნის მან­ძილ­ზე მათ­თან არა­ერ­თ­მა, ნარკოტიკზე და­მო­კი­დე­ბულ­მა ადა­მი­ან­მა გა­ი­ა­რა რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცია და ცხოვ­რე­ბის ახა­ლი ფურ­ც­ლი­დან დაწყე­ბა შეძ­ლო.

ნა­თია ფან­ჯი­კი­ძე:

- ამ 3 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში, რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ის კურ­სი 100-მდე პა­ცი­ენ­ტ­მა გა­ი­ა­რა. ცენ­ტ­რი პა­ტა­რაა და საკ­მა­რი­სი ტე­რი­ტო­რია არ გვაქვს. ამ­ჟა­მად 20 პა­ცი­ენ­ტი გვყავს, ნა­წილ­მა უკ­ვე დაგ­ვ­ტო­ვა. მი­ხა­რია, რომ ზო­გი­ერ­თ­მა მუ­შა­ო­ბაც კი და­იწყო. ჩვენ შო­რის იმ­დე­ნად მყა­რი და მე­გობ­რუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბაა, პირ­ვე­ლი თა­ო­ბის პა­ცი­ენ­ტე­ბიც ხში­რად გვეხ­მი­ა­ნე­ბი­ან, მო­დი­ან. თა­ვად ადა­მი­ან­მა უნ­და გა­დაწყ­ვი­ტოს, სიმ­ყუდ­რო­ვე­ში ყოფ­ნა რამ­დენ ხანს სჭირ­დე­ბა. ყვე­ლა­ფე­რი მის შეგ­რ­ძ­ნე­ბებ­ზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. ჩვე­ნი მი­ზა­ნია, ადა­მი­ა­ნი ბედ­ნი­ე­რი იყოს, თა­ვი იმა­ზე უკეთ იგ­რ­ძ­ნოს, ვიდ­რე გუ­შინ იყო, არ ჰქონ­დეს დეპ­რე­სია. ამ შეგ­რ­ძ­ნე­ბე­ბის გა­რე­შე ჩვენ არა­ვინ გაგ­ვიშ­ვია.

- თქვენ­თან მო­სუ­ლი პა­ცი­ენ­ტი რა სა­ფე­ხუ­რებს გა­დის?

- ჩვენ­თან 8 სა­ხის თე­რა­პიაა. პა­ცი­ენ­ტი ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რი თე­რა­პი­ის კურსს გა­დის, შემ­დეგ ჯგუ­ფურ­ში გა­და­დის. არ­ტ­თე­რა­პი­ის შე­დე­გი კი სა­გა­მო­ფე­ნო დარ­ბაზ­ში შე­იგ­რ­ძ­ნო­ბა.

- პა­ცი­ენ­ტებს ეს ყვე­ლა­ფე­რი უსას­ყიდ­ლოდ უტარ­დე­ბათ. სა­ხელ­მ­წი­ფოს­გან მხარ­და­ჭე­რა არ გაქვთ. რო­გორც ვი­ცი, "კა­მა­რა" ფი­ნან­სუ­რი პრობ­ლე­მის წი­ნა­შეა.

- სამ­წუ­ხა­როდ, სა­ხელ­მ­წი­ფოს ურ­ჩევ­ნია, ამ ადა­მი­ა­ნებ­ზე ფუ­ლი ცი­ხე­ში მრა­ვა­ლი წლის მან­ძილ­ზე ხარ­ჯოს. იმ თან­ხის მე­ოთხე­დი, 6-თვი­ა­ნი ფსი­ქო­სო­ცი­ა­ლუ­რი რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ის­თ­ვის სრუ­ლი­ად საკ­მა­რი­სია. რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ის შე­დე­გად კი, ადა­მი­ა­ნე­ბი სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში ბრუნ­დე­ბი­ან და ქმე­დი­თე­ბი ხდე­ბი­ან. არ მეს­მის, ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­საც კრი­მი­ნა­ლი არ ჩა­უ­დე­ნია, თვით­და­ზი­ა­ნე­ბის გა­მო, სას­ჯელს მკვლე­ლებ­ზე მეტ­ხანს რა­ტომ უნ­და იხ­დი­დეს? ჯერ კონ­კ­რე­ტუ­ლი გეგ­მა არ არ­სე­ბობს, მაგ­რამ და­მა­ი­მე­დე­ბე­ლი გან­ცხა­დე­ბე­ბი უკ­ვე ის­მის.

- ჯან­დაც­ვის სა­მი­ნის­ტ­რო­დან?

- ეს პრობ­ლე­მა ჯან­დაც­ვის, გა­ნათ­ლე­ბის, ში­ნა­გან საქ­მე­თა და სას­ჯე­ლაღ­ს­რუ­ლე­ბის სა­მი­ნის­ტ­რო­ე­ბის ერ­თობ­ლი­ვი ძა­ლის­ხ­მე­ვით უნ­და იქ­ნას დაძ­ლე­უ­ლი. პრობ­ლე­მა სკო­ლის ასა­კი­დან იწყე­ბა. სა­აფ­თი­ა­ქო ნარ­კო­მა­ნი­ის მსხვერ­პ­ლი ყვე­ლა­ზე ხში­რად მო­ზარ­დე­ბი არი­ან.

- გა­მო­ფე­ნა­ზე თქვენ მი­ერ ჩა­მოთ­ვ­ლი­ლი სა­მი­ნის­ტ­რო­ე­ბი მი­იწ­ვი­ეთ?

- რა თქმა უნ­და, ამა­ზე ვიზ­რუ­ნე, მო­საწ­ვე­ვე­ბი გავ­გ­ზავ­ნეთ. რო­ცა გი­ორ­გი მარ­გ­ვე­ლაშ­ვი­ლი მი­ნის­ტ­რი იყო, წი­ნა გა­მო­ფე­ნა­ზე თა­ვად გვეს­ტუმ­რა. დღეს აქ ჯან­დაც­ვის სა­მი­ნის­ტ­რო­დან მი­ნის­ტ­რის მოდ­გი­ლე, მა­კა ჯა­ში და სას­ჯე­ლაღ­ს­რუ­ლე­ბის სა­მი­ნის­ტ­რო­დან არ­ჩილ თა­ლაკ­ვა­ძე მო­ვიდ­ნენ. ში­ნა­გან საქ­მე­თა და გა­ნათ­ლე­ბის სა­მი­ნის­ტ­რო­ე­ბი­დან არა­ვინ მო­სუ­ლა. ბო­დიშს ვიხ­დი, თუ ვინ­მე იყო და არ ვი­ცი. ყო­ველ შემ­თხ­ვე­ვაში, ჩემ­თან არა­ვინ მო­სუ­ლა და არ გამ­ც­ნო­ბია.

- სა­გა­მო­ფე­ნო დარ­ბაზ­ში უცხო­ე­ლე­ბის სიმ­რავ­ლე შე­ი­ნიშ­ნე­ბა.

- დი­ახ, დიპ­ლო­მა­ტე­ბი და ხე­ლოვ­ნე­ბის წრე­ე­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი არი­ან. ერთ-ერთ სტუ­მარს რკო­ე­ბის­გან დამ­ზა­დე­ბუ­ლი ჯაზბენ­დი ისე ძა­ლი­ან მო­ე­წო­ნა, მთხო­ვა, გერ­მა­ნი­ა­ში ჩა­მო­დით და ეს ნა­მუ­შევ­რე­ბი გა­მოვ­ფი­ნო­თო. ამას ფი­ნან­სე­ბის გა­მო ვერ შევ­ძ­ლებთ.

- თქვე­ნი დო­ნო­რი რო­მე­ლი ფონ­დია?

- "ღია სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ" მოგ­ვ­ცა იმის სა­შუ­ა­ლე­ბა, რომ საქ­მი­ა­ნო­ბა დაგ­ვეწყო. პა­ცი­ენ­ტე­ბი გა­დახ­დის უუნა­რო­ე­ბი არი­ან. თუ ოჯახს არ აქვს შე­საძ­ლებ­ლო­ბა, პა­ცი­ენ­ტე­ბის 99% არ მუ­შა­ობს ან ვერ მუ­შა­ობს და­ა­ვა­დე­ბის გა­მო და რომც გა­ნი­კურ­ნოს, მათ­და­მი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ნდო­ბა ძა­ლი­ან და­ბა­ლია.

- "კა­მა­რა" თან­და­თან პო­პუ­ლა­რუ­ლი ხდე­ბა. ხვალ-ზეგ თქვენ­თან 50-60 პა­ცი­ენ­ტი რომ მო­ვი­დეს, რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ის კურსს ვერ გა­ივ­ლი­ან?

- იმ შემ­თხ­ვე­ვა­ში, თუ ისი­ნი გა­დახ­დი­სუ­ნა­რი­ა­ნე­ბი იქ­ნე­ბი­ან, რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ის კურსს 100 პა­ცი­ენ­ტ­ზე მე­ტიც კი გა­ივ­ლის. ჩვენც შევ­ძ­ლებთ გა­და­ვიხ­ადოთ შე­ნო­ბის ქი­რა, კო­მუ­ნა­ლუ­რი გა­და­სა­ხა­დე­ბი, და­ვა­რი­გოთ ხელ­ფა­სე­ბი... ადა­მი­ან­ში მხო­ლოდ ჩრდი­ლო­ვა­ნი მხა­რე არ არის, მას­ში სი­ნათ­ლე­ცაა. შე­მო­ვაბ­რუ­ნოთ ეს ადა­მი­ა­ნე­ბი ჩვენ­კენ ნა­თე­ლი მხა­რით და თა­ვა­დაც ბედ­ნი­ე­რე­ბი ვიქ­ნე­ბით.

და აი, ისი­ნი, ვინც შე­მობ­რუ­ნე­ბა შეძ­ლო. ვინც სა­კუ­თარ თავ­ში წარ­სუ­ლის და­ვიწყე­ბის ძა­ლა იპო­ვა. ვინც იმე­დი­ა­ნად გა­მოფხიზ­ლ­და და ამით სა­მა­გა­ლი­თო გახ­და.

და­ვით მარ­და­ლე­იშ­ვი­ლი:

- 2 წლის წინ, "კა­მა­რას" შე­სა­ხებ ჩე­მი ექი­მის­გან გა­ვი­გე. ცენ­ტ­რ­ში წე­ლი­წად-ნა­ხე­ვა­რი ვი­ა­რე. სა­კუ­თა­რი თა­ვის რწმე­ნა და­მიბ­რუნ­და. "კა­მა­რა­ში" კარ­გი გა­რე­მოა. ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი სა­უბ­რე­ბი, არ­ტ­თე­რა­პია, ფი­ზი­კუ­რი ვარ­ჯი­შე­ბი, გა­მო­ჯან­მ­რ­თე­ლე­ბის­თ­ვის ყვე­ლა­ნა­ი­რი პი­რო­ბაა შექ­მ­ნი­ლი. ნა­თია ფან­ჯი­კი­ძეს უნი­ვერ­სი­ტე­ტი­დან ვიც­ნობ. ძლი­ე­რი ფსი­ქო­ლო­გია, ვენ­დო­ბი.

- წე­ლი­წად-ნა­ხე­ვა­რი საკ­მა­რი­სი დრო აღ­მოჩ­ნ­და იმის­თ­ვის, რომ პრობ­ლე­მა და­გეძ­ლი­ათ?

- დი­ახ. "კა­მა­რა­ში" მოს­ვ­ლამ­დე 20 წე­ლი წა­მალ­ზე ვი­ყა­ვი და­მო­კი­დე­ბუ­ლი.

- იმ 20 წლის მან­ძილ­ზე უკან დაბ­რუ­ნე­ბა არ გიც­დი­ათ?

- ფსი­ქო­რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ის გზით არ მიც­დია. წა­მა­ლი არა­ერ­თხელ გა­და­ვაგ­დე, მაგ­რამ ცდუ­ნე­ბა ვერ დავ­ძ­ლიე.

- დღეს, რო­ცა ეს ყვე­ლა­ფე­რი წარ­სულ­ში დარ­ჩა, რა გაქვთ სათ­ქ­მე­ლი იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის­თ­ვის, რომ­ლე­ბიც ნარ­კო­და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბი არი­ან?

- არა მხო­ლოდ სა­კუ­თარ, ოჯა­ხის წევ­რე­ბის მო­მა­ვალ­ზეც იფიქ­რონ. წა­მი­ე­რი სი­ა­მოვ­ნე­ბის­თ­ვის ჯან­მ­რ­თე­ლო­ბის გა­წირ­ვა არ ღირს. და­ფიქ­რ­დ­ნენ, რის­თ­ვის მო­ვიდ­ნენ ამ ქვე­ყა­ნა­ზე.

- დღეს რო­გორ ცხოვ­რობთ, სამ­სა­ხუ­რი გაქვთ?

- ჯერ არ ვმუ­შა­ობ, მაგ­რამ სამ­სა­ხურს ვე­ძებ და იმე­დია, ვი­შო­ვი. ფი­ზი­კუ­რად გა­და­ად­გი­ლე­ბა მი­ჭირს, ამას ვარ­ჯი­შით გა­მო­ვას­წო­რებ. "ჯე­ფი" გა­გი­გო­ნი­ათ? "მარ­გან­ცოვ­კას" შე­ი­ცავს, ეს იაფ­ფა­სი­ა­ნი ნარ­კო­ტი­კია, მა­გან დამ­მარ­თა ეს ყვე­ლა­ფე­რი.

- მად­ლო­ბა გუ­ლახ­დი­ლო­ბის­თ­ვის, ღმერ­თ­მა გა­გაძ­ლი­ე­როთ!

- მად­ლო­ბა თქვენ! სა­დაც ხმა მი­მიწ­ვ­დე­ბა, ყვე­ლას ვურ­ჩევ: ნარ­კო­ტიკს არას­დ­როს გა­ე­კა­როთ!

ზა­ზა ბურ­ჭუ­ლა­ძე:

- 6 თვეა, რაც "კა­მა­რა­ში" ვარ.

- ახა­ლი ცხოვ­რე­ბა და­იწყეთ?

- აქ ყვე­ლა ახალ ცხოვ­რე­ბას იწყებს.

- დღეს თქვე­ნი ნა­მუ­შე­ვა­რიცაა გა­მო­ფე­ნი­ლი?

- დი­ახ, ლო­მი­სა და კა­ტის ქან­და­კე­ბე­ბის ავ­ტო­რი ვარ. "კა­მა­რა­ში" რომ მო­ვე­დი, კა­ტის­ნა­ი­რი ნაც­რის­ფე­რი და პა­ტა­რა ვი­ყა­ვი. მას­ზე 5 თვის წინ ვი­მუ­შა­ვე. ლომ­ზე მუ­შა­ო­ბა კი ახ­ლა­ხან და­ვას­რუ­ლე და ამ ნა­მუ­შევ­რებს "ავ­ტო­პორ­ტ­რე­ტი" და­ვარ­ქ­ვი.

- ნარ­კო­და­მო­კი­დე­ბუ­ლი რამ­დე­ნი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში იყა­ვით?

- ახ­ლა 40 წლის ვარ. 14 წლის ვი­ყა­ვი, რო­ცა პირ­ვე­ლად გავ­სინ­ჯე და... "კა­მა­რამ" მიშ­ვე­ლა, ვი­ღუ­პე­ბო­დი. ადა­მი­ან­მა ან სი­ცოცხ­ლე უნ­და აირ­ჩი­ოს, ან - ნარ­კო­ტი­კი. სიტყ­ვე­ბი არ მყოფ­ნის, იმის გად­მო­სა­ცე­მად, რაც მე ამ სა­ში­ნე­ლე­ბის გა­მო გა­და­ვი­ტა­ნე. ცხოვ­რე­ბას თა­ვი­დან რომ ვიწყებ­დე, არა­ვი­თარ შემ­თხ­ვე­ვა­ში ახ­ლოს არ გა­ვე­კა­რე­ბო­დი. "კა­მა­რა­ში" უნ­და იცხოვ­როთ, რომ გა­ი­გოთ, აქ რა ძა­ლაა.

- ცენ­ტ­რ­ში კი­დევ და­დი­ხართ?

- შე­მიძ­ლია დავ­რ­ჩე, შე­მიძ­ლია, ცხოვ­რე­ბა ამ ცენ­ტ­რის გა­რე­შე გა­ვაგ­რ­ძე­ლო, ეს ჩემ­ზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი.

- გა­მოფხიზ­ლე­ბის შემ­დეგ, რა აღ­მო­ა­ჩი­ნეთ?

გი­ორ­გი (გვა­რის გამ­ხე­ლა არ ისურ­ვა):

- ცხოვ­რე­ბი­სა­გან იგი­ვე სი­ა­მოვ­ნე­ბა ფხი­ზელ­მაც შე­გიძ­ლია მი­ი­ღო.

- ცენ­ტ­რი­დან წას­ვ­ლის შემ­დეგ, თქვე­ნი დღე რო­გორ გრძელ­დე­ბა, რას საქ­მი­ა­ნობთ?

- ის ადა­მი­ა­ნე­ბი მო­ვი­ძიე, რომ­ლე­ბიც 17-წლი­ა­ნი ნარ­კო­ტი­კუ­ლი თრო­ბის პე­რი­ოდ­ში დავ­კარ­გე, კავ­ში­რე­ბი აღ­ვად­გი­ნე.

- ზურ­გი ბევ­რ­მა ადა­მი­ან­მა გაქ­ცი­ათ?

- ზურ­გი მათ თა­ვად ვაქ­ციე. დღეს ვე­რა­ვის ვე­რა­ფერს ვურ­ჩევ, თა­ვის დრო­ზე მეც ბევრ რჩე­ვას ვის­მენ­დი, მაგ­რამ არა­ნა­ი­რი მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბა არ ჰქონ­და.

- რო­გორ მიხ­ვე­დით იქამ­დე, რომ გან­კურ­ნე­ბა­ზე გეზ­რუ­ნათ?

- 3 არ­ჩე­ვა­ნი მქონ­და: უნ­და მოვ­მ­კ­ვ­და­რი­ყა­ვი, "სროკ­ზე" წავ­სუ­ლი­ყა­ვი ან პო­ლი­ცი­ას­თან მე­თა­ნამ­შ­რომ­ლა. ამ სა­მი ვა­რი­ან­ტი­დან არც ერ­თი მი­სა­ღე­ბი არ იყო.

- პო­ლი­ცი­ას­თან თა­ნამ­შ­რომ­ლო­ბას ხელ­შე­უ­ხებ­ლო­ბის გა­რან­ტი­ით გა­ი­ძუ­ლებ­დ­ნენ?

- რა თქმა უნ­და, 18-ჯერ და­მი­ჭი­რეს და გა­მო­მიშ­ვეს. მთლი­ა­ნო­ბა­ში ჯა­რი­მის სა­ხით 38.000 ლა­რი მაქვს გა­დახ­დი­ლი. ეს ფუ­ლი სა­ი­დან უნდა მე­შო­ვა? კი­დევ კარ­გი, სამ­სა­ხუ­რი მქონ­და და გა­დახ­და შევ­ძე­ლი.

- ახ­ლა მუ­შა­ობთ?

- ამ­ჟა­მად არ ვმუ­შა­ობ, მაგ­რამ უმაღ­ლე­სი გა­ნათ­ლე­ბა მაქვს, პრო­ფე­სი­ით ინ­ჟი­ნერ-გე­ო­ლო­გი ვარ.

- ქა­რის წის­ქ­ვი­ლი და დამ­ს­ხ­ვ­რე­უ­ლი თო­ჯი­ნა რი­სი სიმ­ბო­ლოა?

- 15 წლი­დან წამ­ლის გა­კე­თე­ბას რომ იწყებ, მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა ქა­რის წის­ქ­ვილ­თან ბრძო­ლა არ არის? მე­რე ნამ­ს­ხ­ვ­რე­ვე­ბად რჩე­ბი. უნ­და გე­ყოს ძა­ლა და გამ­თ­ლი­ან­დე. მე ეს შევ­ძე­ლი!

ლე­ვან ღვი­­ნი­აშ­ვი­ლი:

- "კა­მა­რა­ში" გა­მოვ­ჯან­მ­რ­თელ­დი და სამ­სა­ხუ­რი და­ვიწყე. სამ­წუ­ხა­როდ, გა­და­ად­გი­ლე­ბა მი­ჭირს, ბო­ლოს მეც "ჯე­ფის" მომ­ხ­მა­რე­ბე­ლი ვი­ყა­ვი, ორ­გა­ნიზმს ან­გ­რევს.

- ამას მა­შინ ვერ აც­ნო­ბი­ე­რებ­დით?

- თა­ვის დაღ­წე­ვა ძა­ლი­ან რთუ­ლია. ბევრ ექიმ­თან ვი­ყა­ვი, საზღ­ვარ­გა­რე­თაც ვიმ­კურ­ნა­ლე, მაგ­რამ... ვვარ­ჯი­შობ და იმე­დია, გა­დაად­გი­ლე­ბის პრობ­ლე­მა­საც მო­ვაგ­ვა­რებ. არ მახ­სოვს, იმ წლებ­ში რას ვა­კე­თებ­დი, არც მინ­და, გა­ვიხ­სე­ნო. სა­უ­კე­თე­სო პე­რი­ო­დი­დან 10 წე­ლი ამო­მე­შა­ლა.

- ის ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლებ­თა­ნაც მა­შინ სა­ერ­თო ინ­ტე­რე­სი გქონ­დათ, დღეს სად არი­ან?

- ისევ მე­ზობ­ლე­ბი არი­ან. ურ­თი­ერ­თო­ბა მაქვს, მაგ­რამ ინ­ტე­რე­სე­ბი - აღარ. 2 ადა­მი­ა­ნი წა­მო­ვიყ­ვა­ნე და ისი­ნიც გა­მო­ჯან­მ­რ­თელ­დ­ნენ. ეს არის პრობ­ლე­მა, რო­მე­ლიც არა მხო­ლოდ ერთ ადა­მი­ანს, არა­მედ ოჯა­ხის წევ­რებ­სა და ახ­ლობ­ლებს ეხე­ბათ.

- იმ 10 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში თქვენს ოჯახ­ში რა ხდე­ბო­და?

- მე­უღ­ლე დამ­შორ­და, შვი­ლის თვალ­ში, დე­დას­თან, სა­მე­გობ­რო­ში ავ­ტო­რი­ტე­ტი დავ­კარ­გე. ყვე­ლამ კა­რი მო­მი­ხუ­რა. მარ­ტო ცხოვ­რე­ბა ძნე­ლია. გა­მო­ჯან­მ­რ­თე­ლე­ბის შემ­დეგ, შვილ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა აღ­ვად­გი­ნე. მას­თან ერ­თად ბედ­ნი­ე­რი ვარ.

- "კა­მა­რა­ში" ადა­მი­ა­ნე­ბი იც­ვ­ლე­ბი­ან, ამას რო­გორ ახერ­ხებთ?

ვახ­ტანგ ნო­ზა­ძე, "კა­მა­რას" ფსი­ქო­თე­რა­პევ­ტი:

- ყვე­ლას­თან ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რი მიდ­გო­მაა სა­ჭი­რო. "კა­მა­რა­ში" ჯგუ­ფუ­რა­დაც ვმუ­შა­ობ და ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რა­დაც. პა­ცი­ენ­ტის ფი­ზი­კურ და სუ­ლი­ერ მდგო­მა­რე­ობას ვსწავ­ლობთ.

ვა­ხო კურ­ტა­ნი­ძე, არ­ტ­თე­რა­პია - მი­ნან­ქ­რის ხე­ლოვ­ნე­ბა:

- შრო­მი­თი თე­რა­პია მკურ­ნა­ლო­ბის ერთ-ერ­თი მე­თო­დია. ჩვენ გვაქვს სა­ხე­ლოს­ნო, სა­დაც მი­ნან­ქარ­ზე მუ­შა­ო­ბას ვას­წავ­ლით.

- მა­თი ში­ნა­გა­ნი სამ­ყა­რო, გან­ც­დე­ბი, ემო­ცი­ე­ბი რო­გო­რია?

- ზო­გი­ერ­თი მო­დის და ამ­ბობს, - არა­ვის­თან და­ლა­პა­რა­კე­ბა არ მინ­და, მარ­ტო ყოფ­ნა მირ­ჩევ­ნიაო. მუ­შა­ო­ბის პრო­ცესს ჯერ შო­რი­დან უყუ­რე­ბენ, მე­რე გვი­ახ­ლოვ­დე­ბი­ან, მე­რე ერ­თ­ვე­ბი­ან. "კა­მა­რა­ში" ყვე­ლა ერ­თ­მა­ნე­თის მე­გო­ბა­რია.

- თქვენ­თან პა­ცი­ენ­ტე­ბი ყო­ველ­დღე და­დი­ან?

- დი­ახ, ცენ­ტ­რ­ში 5 სა­ა­თამ­დე არი­ან. ზო­გი­ერ­თ­მა სამ­სა­ხუ­რი იშო­ვა, დღეს წარ­მა­ტე­ბუ­ლად საქ­მი­ა­ნობს. ეს ძა­ლი­ან გვა­ხა­რებს. ყვე­ლა ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლურ მიდ­გო­მას სა­ჭი­რო­ებს. და­ა­ვა­დე­ბას, რა თქმა უნ­და, ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი თა­ვი­სე­ბუ­რე­ბე­ბიც ახ­ლავს. რა­საც თე­რა­პი­ის პრო­ცეს­ში ვით­ვა­ლის­წი­ნებთ.

ზუ­რაბ ბიგ­ვა­ვა:

- "კა­მა­რა­ში" სწო­რი მი­მარ­თუ­ლე­ბა აქვთ აღე­ბუ­ლი. ამ ადა­მი­ა­ნებს ორი­გი­ნა­ლუ­რი ხედ­ვა ჰქო­ნი­ათ. აქ გა­მო­ფე­ნი­ლი ნა­ხა­ტე­ბი­სა თუ სკულ­პ­ტუ­რე­ბის ავ­ტო­რებს სი­ა­მოვ­ნე­ბით გა­ვიც­ნობ­დი. გა­მო­ფე­ნებ­ზე ხში­რად დავ­დი­ვარ და ასე­თი ამაღ­ლე­ბუ­ლი გან­წყო­ბი­ლე­ბა იშ­ვი­ა­თად მქო­ნია. ეს მარ­თ­ლა დაბ­რუ­ნე­ბას ჰგავს, ადა­მი­ა­ნის ადა­მი­ა­ნებ­თან დაბ­რუ­ნე­ბას.

გი­ორ­გი ვოლ­ს­კი, პარ­ლა­მენ­ტის წევ­რი:

- ეს ყვე­ლა­ფე­რი სენ­ტი­მენ­ტა­ლუ­რი და გუ­ლის ამა­ჩუ­ყე­ბე­ლია. თურ­მე რო­გო­რი ნი­ჭი­ე­რი ადა­მი­ა­ნე­ბი იკარ­გე­ბოდ­ნენ. მო­დერ­ნის­ტუ­ლი და ძა­ლი­ან შთამ­ბეჭ­და­ვი ნა­მუ­შევ­რე­ბია. ბოთ­ლე­ბისგან დამზადებული ფარ­შა­ვან­გი გან­სა­კუთ­რე­ბით მო­მე­წო­ნა. ქარ­თველ­მა სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ ამ ცენ­ტ­რის ხელ­მ­ძღ­ვა­ნელს, ყვე­ლა თა­ნამ­შ­რომელს ძა­ლი­ან დი­დი მად­ლო­ბა უნ­და უთხ­რას. თუ ადა­მი­ა­ნი არ გიყ­ვარს, ამას ვერ შეძ­ლებ. ეს გა­მო­ფე­ნა კი იმის დას­ტუ­რია, რომ "კა­მა­რა­ში" ადა­მი­ა­ნი ძა­ლი­ან უყ­ვართ.

ალექ­სი პეტ­რი­აშ­ვი­ლი, სა­ხელ­მ­წი­ფო მი­ნის­ტ­რი ევ­რო­პულ და ევ­რო­ატ­ლან­ტი­კურ სტრუქ­ტუ­რებ­ში ინ­ტეგ­რა­ცი­ის სა­კითხებ­ში:

- ეს სა­ხელ­მ­წი­ფო­ებ­რი­ვი მნიშ­ვ­ნე­ლო­ბის წა­მოწყე­ბაა, ადა­მი­ა­ნე­ბის რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცია, რე­სო­ცი­ა­ლი­ზა­ცია და ის ნა­მუ­შევ­რე­ბი, რომ­ლე­ბიც ვი­ხი­ლეთ, იმე­დის მომ­ცე­მია არა მხო­ლოდ იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის­თ­ვის, ვი­საც რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცია სჭირ­დე­ბა, არა­მედ - ქვეყ­ნის­თ­ვის. ეს სა­ხელ­მ­წი­ფო­ებ­რი­ვი პრობ­ლე­მაა. ეს ღო­ნის­ძი­ე­ბა კი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის­თ­ვის ერ­თი დი­დი შე­მო­ძა­ხე­ბაა. რაც მთა­ვა­რია, დი­დი გუ­ლი­თა და სიყ­ვა­რუ­ლი­თაა გა­კე­თე­ბუ­ლი.

- ლა­პა­რა­კია, რომ ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით სა­ხელ­მ­წი­ფო პროგ­რა­მე­ბიც უნ­და ამუ­შავ­დეს. თქვენ რა ინ­ფორ­მა­ცია გაქვთ?

- სა­ხელ­მ­წი­ფო ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი ნა­ბი­ჯე­ბის გა­დად­გ­მას იწყებს. გა­მოკ­ვე­თი­ლია გზე­ბი ამ პრობ­ლე­მის­გან თა­ვის და­საღ­წე­ვად. სა­ხელ­მ­წი­ფოს მხარ­და­ჭე­რის გა­რე­შე, ამ მას­შ­ტა­ბის პრობ­ლე­მას­თან გამ­კ­ლა­ვე­ბა ნე­ბის­მი­ერ ცენ­ტ­რ­სა და ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ას გა­უ­ჭირ­დე­ბა. ამ საქ­მე­ში "კა­მა­რა" პირ­ვე­ლი მერ­ცხა­ლია, მიღ­წე­უ­ლი შე­დე­გი კი ძა­ლი­ან დი­დია.

და­ბო­ლოს, ნა­თია ფან­ჯი­კი­ძის სტა­ტუ­სი სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში:

"რა აზ­რი აქვს დაბ­რუ­ნე­ბას, თუ არა­ვინ დაგ­ხ­ვ­დე­ბა და არ გეტყ­ვის, რომ მნიშ­ვ­ნე­ლო­ვა­ნი ხარ და შე­ნი ად­გი­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში არ­სე­ბობს? მად­ლო­ბა იმის­თ­ვის, რომ "ა­და­მი­ა­ნი არის მთა­ვა­რი" თქვენ­თ­ვის ზე­პი­რი სიტყ­ვე­ბი არაა. ჩე­მი კა­მა­რე­ლე­ბის­თ­ვის ყო­ველ­მა თქვენ­გან­მა შექ­მე­ნით დღე­სას­წა­უ­ლი".

თა­მუ­ნა კვი­ნი­კა­ძე

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)