ცხოველებისადმი სასტიკი მოპყრობა ყველა ქვეყნის, მათ შორის, საქართველოს კანონმდებლობით ისჯება, თუმცა, ბოლოხანს გახშირებული შემზარავი ძალადობის ფაქტები ადასტურებს, რომ ამ სფეროში ცვლილებები აუცილებელია. ამ აქტუალურ პრობლემაზე ცხოველთა დაცვისა და გადარჩენის ორგანიზაციის ერთ-ერთი ხელმძღვანელი თეიმურაზ წიქორიძე გვესაუბრება.
- ცხოველებისადმი სასტიკ მოპყრობას სისხლის სამართლის კოდექსის 259-ე მუხლი არეგულირებს, მაგრამ მუხლი გაუმართავია - სულ რამდენიმე სიტყვით არის ნათქვამი, თუ რას ნიშნავს "სასტიკი მოპყრობა", რაც ჩვენში, მაქსიმუმ, 2 წლამდე თავისუფლების აღკვეთას ან ჯარიმას ითვალისწინებს. მთავარი კი ის არის, რომ სამართალდამცავები ამ კანონს, ფაქტობრივად, არ აღასრულებენ, მკვდარი მუხლია, რადგან საქართველოში ცხოველთა მიმართ გამოჩენილი სისასტიკისათვის ჯერ არავინ დასჯილა, ეგ კი არა, 20-ლარიანი ჯარიმის გადახდითაც არავინ იწუხებს თავს. ევროპისა და ამერიკის შეერთებული შტატების კანონმდებლობაში კი კარგად ჩანს, რა არის სასტიკი მოპყრობა - იქ ძაღლის დაბმა, ცუდ პირობებში ყოფნაც კი სასტიკ მოპყრობად ითვლება, 10 წლამდე პატიმრობას და 100.000 დოლარამდე ჯარიმას ითვალისწინებს. როცა ხდება ისეთი შემზარავი ფაქტები, როგორიცაა ცელოფანის პარკით უსუსური ლეკვების, კნუტების ნაგვის ბუნკერში გადაყრა ან დასახიჩრება, ვიძახებთ პატრულს, რომ სისასტიკის ფაქტი დადასტურდეს, მტკიცებულება გვქონდეს. ახლახან ერთ-ერთი სამეცნიერო ინსტიტუტისთვის მოიპარეს ძაღლი (საყელოიანი ნახევრად ევროპული ნაგაზი), რათა მასზე სამედიცინო ცდები ჩაეტარებინათ, ძაღლს მივაგენით და ვიხსენით, გამოვიძახეთ პატრულიც, მაგრამ ისიც არ გამოიკვლიეს, რომ ვივარიუმი, სადაც სამედიცინო ცდები ტარდება, ფაქტობრივად, ნახევრად დანგრეული შენობაა. ბოლოხანს ძალზე გახშირდა კნუტების, ლეკვების გადაყრა ბუნკერებში, ამ ფაქტების გამოძიება ადვილია, იქვე, სამეზობლოში ხდება, - გლდანიდან საბურთალოზე არავინ წავა ლეკვების სანაგვეზე გადასაყრელად, ისინი ოჯახიდან გამოყვანილი ცხოველებია, მაგრამ გამოძიებით თავს არ იწუხებს. აღარაფერს ვამბობ იმაზე, რა მდგომარეობაში არიან "პატრონიანი" ძაღლები, რომლებსაც ისინი სარდაფებსა და გარაჟებში ჰყავთ გამომწყვდეული. როცა ასეთ ადგილებში პოლიცია მიგვყავს, მათ კანონით, დაკეტილ, კერძო საკუთრებაში არსებულ ფართობში შესვლის უფლებაც არა აქვთ, ამას სასამართლო გადაწყვეტილება სჭირდება. რომც შევიდეს, პატრონი ეტყვის, - რა მოხდა, ძაღლი გარაჟში მყავსო! შემზარავი ფაქტი მოხდა ლილოში, სადაც ხელკეტებითა და არმატურით შეიარაღებულმა მოსახლეობამ ორი ძაღლი მოკლა, გაიძახოდნენ: ცოფიანები არიანო, მერიის საგანგებო სიტუაციათა სამსახურმა ჩვენთან უკვე მკვდარი ძაღლები მოიყვანა, ახლახან რამდენიმე მოწამლული ძაღლიც მოგვიყვანეს...
- არის თუ არა ამ სიტუაციიდან ერთ-ერთი გამოსავალი ცხოველების სტერილიზაცია?
- უცხოეთში ხდება არა მარტო ქუჩის ძაღლების, არამედ კერძო მფლობელობაში მყოფი ცხოველების სტერილიზაციაც. ჩვენთან კი ჯიშიან ძაღლს ყიდულობენ და მერე ყველა ამრავლებს, იციან ეს საქმე თუ არა, რაც კატასტროფაა. ის, რომ ქუჩის ძაღლებს სტერილიზაცია, კასტრაცია, ვაქცინაცია უნდა ჩაუტარდეს, ისევე უდავოა, როგორც ორჯერ ორი ოთხია. თუ გვინდა სიტუაცია ისე მოვაწესრიგოთ, როგორც ეს ცივილიზებულ ქვეყნებშია, სადაც უპატრონო ძაღლი ისევე არ არსებობს, როგორც უპატრონო ბავშვი, მათი გამრავლება უნდა შემცირდეს, რაც ჰუმანურ მეთოდად ითვლება.
ნინო კვიტაშვილი
![]()
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"
(გამოდის ოთხშაბათობით)