რისთვის დადიან ქართველები კლუბებში და როგორია ქართული FACE კონტროლი
19 წლის DJ - ვაჟიკო მელიქიძე სამი წელია ამ საქმიანობითაა დაინტერესებული და საკმაო გამოცდილებაც დააგროვა. როგორც აღნიშნავს, დიჯეობა საქართველოში არც ისე შემოსავლიანი პროფესიაა, თუმცა თავისი საქმე ძალიან მოსწონს და სიამოვნებითაც აკეთებს. ვაჟიკო ერთ-ერთ კლუბში გამართულ "ივენთზე" გავიცანი, სადაც მეგობარ დიჯეებთან ერთად უკრავდა. იგი ქართულ კლუბურ ცხოვრებაზე, მის დადებით და უარყოფით მხარეებზე გვესაუბრება:
- ვაჟიკო, როდის დაიწყე დიჯეობა?
- რამდენიმე წლის წინ, ბაზალეთის ტბაზე, სამი კვირის განმავლობაში "ივენთები" ტარდებოდა, სადაც ჩემი მეგობარი დიჯეები უკრავდნენ. ისე მოხდა, რომ ერთ დღეს წასვლა ვერ შეძლეს, ჩაეძინათ, ამიტომ საღამო რომ არ ჩავარდნილიყო, მათ მაგივრად მე მივედი და უფროსს მოვატყუე, მეც დიჯეი ვარ-მეთქი. არადა, იმ დღეს პირველად ავიღე ხელში ის ყურსასმენიც, დისკებიც და დაკვრა დავიწყე. ერთ კვირაში თბილისში რომ დავბრუნდით, უკვე ერთ-ერთ კლუბში საკუთარი "ივენთი" მქონდა. მერე, პეკინზე ვმუშაობდი კლუბში, წვეულებებს ვაწყობდი, ცოტა ხანში მენეჯერიც გავხდი, შემდეგ კი სეზონზე ხან ბათუმში ვუკრავდი, ხან - ქობულეთში, ზამთარში კი - გუდაურში. ტაბიძისა და შარდენის ქუჩაზე არსებულ კლუბებშიც ვუკრავდი, ამჟამად კი - ვაკეში.
- კარგი პროფესიაა, არა? ერთდროულად საქმესაც აკეთებ და ერთობი კიდეც.
- კი, ასეა, მაგრამ საქართველოში დღესდღეობით არც ისე შემოსავლიანია. მერე, ჩემი პროექტიც მქონდა, - ვაკის პარკში ფესტივალი გავაკეთე - stars weekend , სადაც ათმა დიჯეიმ დაუკრა. კარგი ღონისძიება გამოგვივიდა. შარშან, გიორგობას, გერმანელი არტისტი ჩამოვიყვანე. მაისში თბილისის ერთ-ერთ ყველაზე პრესტიჟულ კლუბში დავიწყე მუშაობა და მას შემდეგ, იქ ვარ. ქართველი დიჯეებიდან ყველაზე მეტად დიმა აბშილავა მომწონს და მასთან ვთანამშრომლობ, ერთად ვუკრავთ ხოლმე, ძალიან კარგი დიჯეია, თავის "ტრეკებსაც" წერს.
- მუსიკას შენ თუ წერ?
- კი, რამდენიმე "ტრეკი" მეც მაქვს დაწერილი, მაგრამ ამით ჯერჯერობით დიდად არ ვინტერესდები, რადგან საქართველოში შესაბამისი მსმენელი არ გვყავს. თუ კომერციული მუსიკა არ დაუკარი, არავინ მოგისმენს.
- რა იგულისხმება კომერციულ მუსიკაში?
- შეიძლება "ანდერგრაუნდის" "ტრეკები" დაუკრა, მაგრამ მსმენელი არ გყავდეს და ხალხი წავიდეს, მაგრამ თუ რომელიმე პაპსა ან რეპი "შეაგდე", მაგალითად, "50 ცენტი", ყველა აგყვება და მოძრაობას დაიწყებს.
- ქართულ კლუბებში რომელი მუსიკა უფრო მოდურია და რა მოთხოვნები აქვთ შეფებს?
- მაგალითად, შარდენზე კომერციული მუსიკა უნდათ, - პაპსა. ბოლო დროს, ვაკეშიც ამას უფრო ითხოვენ, მეტი ადამიანი მოდის.
- შენი გადმოსახედიდან, როგორია ქართველი მსმენელი და ის ხალხი, ვინც კლუბებში დადის?
- სასტიკი, ამაზრზენი... ხარისხიან მუსიკას ვერ დაუკრავ, არ უნდათ, შეიძლება გაგეცალონ და მხოლოდ ათი კაცისთვის დაუკრა, ეს კი კლუბისთვის, რა თქმა უნდა, წამგებიანია. ბიჭები საქართველოში კლუბებში გოგონების "დასაკერად" და მერე მათ გამო საჩხუბრად დადიან - ეს გოგო მე მომეწონა და შენ რატომ ეცეკვებიო.
- შენ რას ეძახი ხარისხიან მუსიკას? რა მოგწონს?
- ტექნო, ტექჰაუსი, პროგრესივი. ჩემი საყვარელი არტისტი ფედე ლეგრანდია, ტექჰაუსის "ტრეკებიც" აქვს და ძალიან წარმატებული დიჯეია. საერთოდ, ტრანსი და ამ მიმდინარეობის არტისტები არ მომწონს. საქართველოში ძველი და კარგად ნაცნობი "ტრეკები" უფრო მოდაშია, ვიდრე ახალი.
- როგორც ვიცი, უკრაინაშიც გაქვს მიწვევა.
- კი, კიევში ერთ-ერთ კლუბთან მაქვს კავშირი და შესაძლოა, ახალ წელს წავიდე და ჩემი საქმიანობა იქ გავაგრძელო. ბულგარეთსა და თურქეთში რომ ვისვენებდი, იქაურ კლუბებსაც ვესტუმრე, პატარა კლუბს ვერსად ნახავთ, მინიმუმ 2 000-კაციანია და ყველაფერია იმისთვის, რომ უმაღლეს დონეზე გაერთო. იქ არანაირი "ეიჯ" და "ფეის" კონტროლი არ არის, თანხას იხდი, შედიხარ და აბსოლუტურად განსხვავებული სიტუაციაა. ძალიან თავისუფალი ხალხია, განსხვავებული გოგონები არიან, გასართობად დადიან და არა - დასალევად. ქართველ გოგონებს კომპლექსები აქვთ. ამიტომაც მინდა აქ ახალი პროექტის გაკეთება და ისეთი ხალხის მოყვანა, რომ მათ ეს კომპლექსები მოეხსნათ, უბრალოდ გაერთონ და კარგი მუსიკით ისიამოვნონ. აქ ზოგ კლუბში ბიჭების რაოდენობა გაცილებით აჭარბებს ხოლმე გოგონებისას.
- რისი კომპლექსი აქვთ ქართველ ბიჭებს?
- ვაითუ გოგოს არ მოეწონოს, არ ეცეკვოს და "გააბანძოს".
- შენი აზრით, კლუბის პოპულარობას სახელი (სახელწოდებას არ ვგულისხმობ) განაპირობებს? მუსიკა ხომ თითქმის ერთია ყველგან.
- ალბათ უფრო სახელი. როცა ცნობილია, დიდი ხანია დამკვიდრებულია, შეიძლება იქ ხარისხიანი მუსიკა არც იყოს, მაგრამ იმის გამო, რომ ბევრი ძველი და ერთგული ვიზიტორი ჰყავს, ხალხი ინერციით მიდის.
- შენი აზრით, ასაკობრივი და "ფეისკონტროლი" საჭიროა?
- საჭიროა, მაგრამ საქართველოში მაინც არ სრულდება ისე, როგორც უნდა იყოს. შეიძლება "ფეისკონტროლი" იყოს, მაგრამ არასასურველი პიროვნება მაინც შეუშვან, არც ფიზიკურად იყოს მისაღები, არც ჩაცმულობით, მაგრამ გოგონასთან ერთად იყოს და ჩათვლიან, რომ ბარში ფულს დახარჯავს. ათი ბიჭი რომ მივიდეს მარტო, შეიძლება არც შეუშვან იმის გამო, რომ გოგონა არ ახლავთ. მეც ვყოფილვარ "ფეისკონტროლი" და ჩემს "ივენთზე" არ შემიშვია. საქართველოში ამას ჰქვია "ფეისკონტროლი". შეიძლება დაცვის ახლობელი იყოს და ამიტომ შეუშვან, არც არაფერს მიაქციონ ყურადღება. ერთხელ, რუსთაველზე, ერთ-ერთ "სალობიეში" (კლუბს ვერ დავარქმევ) შევედი, ნასვამი ვიყავი, ისეთი აპარატურა ჰქონდათ, ვერ გავიგე საერთოდ, დიჯეი იყო თუ პროგრამისტი და როცა ვკითხე, ხარისხიან მუსიკას რატომ არ უკრავ-მეთქი, 10 ლარს თუ მომცემენ, თითო ხარისხიან მუსიკას დავუკრავო. დიჯეი შაბაშებზე იყო (იცინის).
- როგორია დიჯეის გასამრჯელო?
- ვინც ხარისხიან, კარგ მუსიკას წერს და უკრავს, უფრო მაღალი ჰონორარი აქვს, ვიდრე სხვას. საქართველოში, თუ დიჯეი სახელგანთქმულია და თავისი ხალხი ჰყავს, ესე იგი, წარმატებულია და კარგ ჰონორარს აძლევენ. მაგალითად, მე და ჩემს მეგობრებს ერთ საღამოში 100 დოლარს გვიხდიან. კორპორატიულ "ივენთებზეც" ვუკრავ და ასეთ შემთხვევაში, ჩემი შრომის ანაზღაურება მეტია - 300 დოლარიდან ზემოთ, მაგრამ საქართველოში დიჯეის უწევს პიარის გაკეთებაც, ხალხის მიყვანაც, მაგიდების "გაყიდვაც". თუ უნდა, რომ სამსახური ჰქონდეს, დაუკრას და "ივენთები" ხშირად ჩაატაროს, ამაზე უნდა იზრუნოს.
- ეს ხომ კლუბის მენეჯერის მოვალეობაა?
- ის უბრალოდ, "ივენთის" დღეს ნიშნავს და დაკვრის საშუალებას იმას აძლევს, ვინც თვითონ მოსწონს, თუმცა მენეჯერსაც გააჩნია. შეიძლება დიჯეი კარგად ვერ უკრავდეს, მაგრამ მაინც აიყვანოს, რადგან მისი ახლობელია. საქართველოში ბევრი ნიჭიერი დიჯეი ვიცი, ვისაც მუსიკა ესმის, მაგრამ ვერ მუშაობენ, იმიტომ, რომ ნაცნობი არ ჰყავთ, აქ ყველაფერი ნაცნობობითაა. ამიტომ საქართველოში დიჯეობა ნაკლებად პერსპექტიული პროფესიაა.
- როგორც ფიქრობ, ქართველი დიჯეი საზღვარგარეთ თავის დამკვიდრებას შეძლებს? იქ დიდი კონკურენციაა და ქართველები ამ სფეროში ნაკლებად გამოცდილები ვართ.
- აშშ-ში ქართველი დიჯეი - ნიკა გელაშვილი უკრავს, რომელიც ძალიან წარმატებულია. აქედან გამომდინარე, შანსი ნამდვილად არის. ქართველი დიჯეები, ძირითადად, ერევანში ჩადიან, ახლოსაა, მართალია, ევროპასა და ამერიკასთან შედარებით გაცილებით დაბალი ჰონორარია, მაგრამ საქართველოში არსებულ ტარიფებზე ბევრად მეტია, ამიტომ ვისთვისაც ხელსაყრელია, იქ მიდის. კლუბში, სადაც ახლა ვმუშაობ, კვირაში ორჯერ ვუკრავ. დღესდღეობით, უკვე ჩემი მსმენელი მყავს და მიხარია, რომ "ივენთზე" ხალხის სიმცირეს არ განვიცდი. ჩემს "ტრეკებს" ჩემი მეგობრები უსმენენ და როგორც ამბობენ, მოსწონთ კიდეც.
- შენი ბოლო "ივენთის" შესახებაც ვისაუბროთ, როგორ ჩაიარა?
- 30 ნოემბერს, შარდენზე ერთ-ერთ კლუბში 16-მა დიჯეიმ დავუკარით - 2-2 დიჯეი ნახევარ-ნახევარი საათით. ასეთი "ივენთი" საქართველოში ჯერ არ ყოფილა, გამარჯვებულს, DJ ნოდო ჟღენტს კი საჩუქრად ტიესტოს "ივენთზე" დასასწრები ბილეთები გადაეცა, რომელიც 15 თებერვალს, ბაქოში ჩატარდება.
თამთა დადეშელი
(გამოდის ხუთშაბათობით)
ქართველი ჟურნალისტის და ამერიკელი დიპლომატის ქორწილი ვაშინგტონში - "ძალიან ბედნიერები ვართ, რომ ვიპოვეთ ერთმანეთი"
უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეობის ყოფილი კანდიდატი თამთა თოდაძეზე - "რა ბრიჯიტ ბარდო ესა მყავს, რა აბია ასეთი ნეტავ"
