რა და­ნიშ­ნუ­ლე­ბა აქვს სამ­ლოც­ვე­ლო კუთხეს

პავ­ლე მო­ცი­ქუ­ლის გან­მარ­ტე­ბით, ოჯა­ხი მცი­რე ეკ­ლე­სიაა, რაც იმა­ზე მი­ა­ნიშ­ნებს, რომ ქრის­ტი­ა­ნულ ოჯახ­ში ცხოვ­რე­ბა ეკ­ლე­სი­უ­რი წე­სე­ბის დაც­ვით უნ­და წა­რი­მარ­თოს, ოჯა­ხი რომ მარ­თ­ლაც მცი­რე ეკ­ლე­სი­ად იქ­ცეს. რა­კი ეკ­ლე­სია უპირ­ვე­ლეს ყოვ­ლი­სა, სამ­ლოც­ვე­ლო სახ­ლია, ამი­ტომ ოჯახ­შიც - მცი­რე ეკ­ლე­სი­ა­შიც - აუცი­ლე­ბე­ლია, წმინ­და ეკ­ლე­სი­ის მი­ერ დად­გე­ნი­ლი ლოც­ვე­ბის აღ­ვ­ლე­ნა. ამ და სხვა წე­სე­ბის დაც­ვას­თან ერ­თად, რო­გორც ეკ­ლე­სია, ოჯა­ხიც შემ­კო­ბი­ლი უნ­და იყოს წმინ­და ხა­ტე­ბით, პა­ტი­ო­სა­ნი ჯვრი­თა თუ სხვა სიწ­მინ­დე­ე­ბით, მათ და­საბ­რ­ძა­ნებ­ლად მარ­თ­ლ­მორ­წ­მუ­ნე ქრის­ტი­ა­ნებს აღ­მო­სავ­ლე­თის მხა­რეს მოწყო­ბი­ლი აქვთ სამ­ლოც­ვე­ლო კუთხე. რა სიმ­ბო­ლუ­რი დატ­ვირ­თ­ვა აქვს სამ­ლოც­ვე­ლო კუთხის აღ­მო­სავ­ლე­თით მოწყო­ბას? რა არის ამ კუთხის უმ­თავ­რე­სი და­ნიშ­ნუ­ლე­ბა? რო­მე­ლი ხა­ტე­ბი უნ­და და­ვაბ­რ­ძა­ნოთ უპირ­ვე­ლე­სად და რო­გორ გან­ვა­ლა­გოთ ისი­ნი? ხა­ტე­ბი­სა და ჯვრის გარ­და კი­დევ რო­მე­ლი სა­ეკ­ლე­სიო სიწ­მინ­დე­ე­ბის მო­თავ­სე­ბაა სა­სურ­ვე­ლი?

არ­ქი­მან­დ­რი­ტი მა­კა­რი

(ა­ბე­სა­ძე):

- სამ­ლოც­ვე­ლო კუთხის წინ ძი­რი­თა­დად ლოც­ვი­თი კა­ნო­ნის აღ­ს­რუ­ლე­ბის დროს ვდგე­ბით. ლოც­ვა ნე­ბის­მი­ერ ად­გი­ლას, ცა­რი­ე­ლი კედ­ლის წი­ნა­შეც შე­იძ­ლე­ბა აღ­ვავ­ლი­ნოთ, მაგ­რამ სამ­ლოც­ვე­ლო კუთხე­ში დაბ­რ­ძა­ნე­ბუ­ლი ხა­ტე­ბი და სხვა სიწ­მინ­დე­ე­ბი ხელს გვიწყობს გან­წყო­ბი­ლე­ბის შექ­მ­ნა­ში. ხა­ტის უმ­თავ­რე­სი და­ნიშ­ნუ­ლე­ბა ხომ სწო­რედ ისაა, რომ ადა­მი­ა­ნი უფ­რო კონ­ცენ­ტ­რი­რე­ბუ­ლი იყოს ლოც­ვის დროს, უფ­რო მე­ტი გო­ნე­ბით, ყუ­რადღე­ბი­თა და მო­წი­წე­ბით ვი­ლო­ცოთ. ამ­გ­ვა­რი ლოც­ვი­სას, მად­ლიც მე­ტად მოგ­ვე­ცე­მა ღვთის­გან. ეს არის სწო­რედ სამ­ლოც­ვე­ლო კუთხის და­ნიშ­ნუ­ლე­ბა.

- რო­გორ მო­ვაწყოთ სამ­ლოც­ვე­ლო კუთხე?

- სა­სურ­ვე­ლია, სამ­ლოც­ვე­ლო კუთხე ცალ­კე ოთახ­ში მო­ვაწყოთ, რად­გან ასე გა­ცი­ლე­ბით გაგ­ვი­ად­ვილ­დე­ბა გან­წყო­ბის შექ­მ­ნაც, აღარც ყუ­რადღე­ბა გაგ­ვე­ფან­ტე­ბა ლოც­ვი­სას და სიწ­მინ­დე­თა მი­მარ­თაც სა­თა­ნა­დო მოკ­რ­ძა­ლე­ბა­სა და პა­ტი­ვის­ცე­მას გა­მო­ვი­ჩენთ. რო­დე­საც სამ­ლოც­ვე­ლო კუთხე მი­სა­ღებ­ში ან სა­ძი­ნე­ბელ­შია მოწყო­ბი­ლი, ადა­მი­ა­ნებს, თუნ­დაც ოჯა­ხის არა­ეკ­ლე­სი­ურ თუ მცი­რედ მორ­წ­მუ­ნე წევ­რებს, ნებ­სით თუ უნებ­ლი­ეთ, მა­ინც უხ­დე­ბათ სიწ­მინ­დე­თა მი­მართ არა­სათ­ნომ­ყო­ფელ ქმე­დე­ბა­თა ჩა­დე­ნა. მხედ­ვე­ლო­ბა­ში მაქვს ოთა­ხი, სა­დაც სამ­ლოც­ვე­ლო კუთხეა მოწყო­ბი­ლი, - უხამ­სი სიტყ­ვე­ბის წარ­მოთ­ქ­მა, თამ­ბა­ქოს მო­წე­ვა, ზოგ­ჯერ კა­მა­თი, სა­ძი­ნე­ბელ­ში ხა­ტე­ბი­სა და სიწ­მინ­დე­ე­ბის წი­ნა­შე სა­მო­სის გა­მოც­ვ­ლა და ა.შ. მაგ­რამ თუ ბი­ნის ფარ­თო­ბი იმის სა­შუ­ა­ლე­ბას არ იძ­ლე­ვა, რომ სამ­ლოც­ვე­ლო კუთხე ცალ­კე ოთახ­ში მო­ვაწყოთ და ამის გა­კე­თე­ბა მი­სა­ღებ­ში ან სა­ძი­ნე­ბელ­ში გვიხ­დე­ბა, სა­სურ­ვე­ლია, ის ფარ­დით გა­ი­მიჯ­ნოს. ამის გა­კე­თე­ბა მით უფ­რო აუცი­ლე­ბე­ლია, თუ მი­სი მოწყო­ბა ცოლ-ქმრის სა­ძი­ნე­ბელ ოთახ­ში გვი­წევს.

- რა­ტომ არის სა­სურ­ვე­ლი სამ­ლოც­ვე­ლო კუთხის აღ­მო­სავ­ლე­თის მხა­რეს მოწყო­ბა?

- წმინ­და მი­წა, - იერუ­სა­ლი­მი აღ­მო­სავ­ლე­თით მდე­ბა­რე­ობს, სა­ი­და­ნაც აღ­მო­უბ­რ­წყინ­და კა­ცობ­რი­ო­ბას მზე სი­მარ­თ­ლი­სა, უფა­ლი გა­მოჩ­ნ­და ხორ­ცით. ამა­ვე დროს, უფ­ლის მე­ო­რედ მოს­ვ­ლა­საც აღ­მო­სავ­ლე­თი­დან ვე­ლო­დე­ბით. შე­სა­ბა­მი­სად, სამ­ლოც­ვე­ლო კუთხე აღ­მო­სავ­ლე­თის მხა­რეს უნ­და მო­ეწყოს. მაგ­რამ თუ სე­რი­ო­ზუ­ლი მი­ზე­ზის გა­მო მი­სი აღ­მო­სავ­ლე­თის მხა­რეს მოწყო­ბა ვერ ხერ­ხ­დე­ბა, სხვა მხა­რეს მო­ვაწყოთ, გარ­და - და­სავ­ლე­თი­სა. და­სავ­ლე­თის მხა­რეს არც ხა­ტე­ბის და­კი­დე­ბა შე­იძ­ლე­ბა. ლოც­ვის დროს აღ­მო­სავ­ლე­თის­კენ მიბ­რუ­ნე­ბის წე­სი მო­ცი­ქულ­თა ეპო­ქი­დან მომ­დი­ნა­რე­ობს.

- რო­მე­ლი ხა­ტე­ბი უნ­და ვი­ქო­ნი­ოთ სამ­ლოც­ვე­ლო კუთხე­ში უწი­ნა­რე­სად?

- ამას რა­ი­მე გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი კა­ნო­ნი­კა არ აქვს, მაგ­რამ სა­სურ­ვე­ლია, უპირ­ვე­ლე­სად, და­ვაბ­რ­ძა­ნოთ ყოვ­ლად­წ­მინ­და სა­მე­ბის, მაცხოვ­რის და ღვთის­მ­შობ­ლის ხა­ტე­ბი. ასე­ვე სა­სურ­ვე­ლია, ქარ­თულ ოჯახ­ში დაბ­რ­ძა­ნე­ბუ­ლი იყოს ქარ­თ­ველ­თა გან­მა­ნათ­ლებ­ლის, წმინ­და ნი­ნოს, ქარ­თ­ვე­ლი ერის მე­ო­ხის, წმინ­და გი­ორ­გი­სა და სა­ქარ­თ­ვე­ლოს მარ­თ­ლ­მ­ადი­დე­ბე­ლი ეკ­ლე­სი­ის გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი მე­ო­ხის, წმინ­და ნი­კო­ლო­ზის, ოჯა­ხის წევ­რე­ბის მო­სა­ხე­ლე წმინ­დან­თა, მფარ­ვე­ლი ან­გე­ლო­ზის, წმინ­და იოანე ნათ­ლისმ­ცემ­ლი­სა და სა­უფ­ლო დღე­სას­წა­უ­ლე­ბის ხა­ტე­ბი. გარ­და ამი­სა, შეგ­ვიძ­ლია ვიქო­ნი­ოთ წმინ­დან­თა ხა­ტე­ბიც, ჩვე­ნი სურ­ვილ­ისა და შე­საძ­ლებ­ლო­ბის მი­ხედ­ვით. მორ­წმუ­ნემ ყვე­ლა ხატს შე­სა­ფე­რი­სი პა­ტი­ვი უნ­და მი­ა­გოს. ლოცვისას უნ­და წარ­მოვ­თ­ქ­ვათ თი­თო­ე­უ­ლი მათ­გა­ნის ტრო­პა­რი ან უბ­რა­ლოდ, ჩვე­ნი სიტყ­ვე­ბით მივ­მარ­თოთ მას. თუ ადა­მი­ანს შინ უამ­რა­ვი ხა­ტი აქვს, სის­ტე­მა­ტუ­რი ვედ­რე­ბა მათ­და­მი გა­უ­ჭირ­დე­ბა, ამი­ტომ და­საშ­ვე­ბია, რომ ხა­ტე­ბის­თ­ვის გა­მოვ­ყოთ ცალ­კე თა­რო და სამ­ლოც­ვე­ლო კუთხე­ში ის ხა­ტი და­ვაბ­რ­ძა­ნოთ, რომ­ლის დღე­სას­წა­უ­ლი ან ხსე­ნე­ბის დღე აღი­ნიშ­ნე­ბა. არ არის სა­ჭი­რო, შინ დი­დი და მდიდ­რუ­ლი ხა­ტე­ბი ვი­ქო­ნი­ოთ. თუ ასე­თი ხა­ტი გვაქვს, უმ­ჯო­ბე­სია, ტა­ძარს შევ­წი­როთ.

შო­რე­ნა მერ­კ­ვი­ლა­ძე

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)