''დეიდაშვილი სტრიპტიზიორი საქმროს გამო მაშანტაჟებს...''

ამ წერილის ავტორის პრობლემა საკმაოდ იშვიათი და უცნაურია. ყველაფრის მიზეზი ქართული მენტალიტეტი და მოძველებული შეხედულებებია. ასე თვლის 33 წლის თამუნა, რომელიც საკუთარ ისტორიას გვიყვება.

- მგონი ყველა გასათხოვარმა გოგონამ იცის, როგორც იციან ქართველებმა სულის ამოღება და ცოცხლად შეჭმა თუ 25-ს გადაცდი, მაგრამ დაოჯახებული არ ხარ. მეზობლები, ნათესავები, კოლეგები, მეგობრები და უბრალო ნაცნობებიც კი ყოველი შეხვედრისას გეკითხებიან: "არ თხოვდები?" "შენ ტოლებს უკვე ორი შვილი ჰყავთ..." "რას ელოდები?" "გგონია თეთრ რაშზე ამხედრებული პრინცი მოვა?" ერთხელ ისიც კი შემომაპარეს, ქალიშვილი არ ხარ და იქნებ იმიტომ არ ქორწინდები ეგ ამბავი რომ არ გაგივრცელდესო.

ამ სისულელეებით დავიღალე. ხალხთან შეხვედრას ვერიდებოდი. ბოლოს, როდესაც დედაჩემი თვალცრემლიანი ჩამომიჯდა გვერდით(ტელევიზორის ყურებისას) და იქვითინა იმაზე თუ რა უბედურია ჩემ გამო (ჩემი ცხოვრებისადმი "უცნაური" დამოკიდებულება არ მოსწონს), მივხვდი რომ რაღაც უნდა მომეფიქრებინა.

გარიგებით ქორწინების კატეგორიულად წინააღმდეგი ვარ (რასაც ხშირად მთავაზობენ). არ მესმის როგორ უნდა გაატარო მთელი ცხოვრება მამაკაცთან, რომელიც არ გიყვარს. ქორწინების მერე მოსულ ე.წ. სიყვარულს მე ვეძახი შეჩვევას ან ვალდებულებას. არც ერთი ქალი არ აღიარებს რომ წევს კაცთან, რომელიც არ უყვარს. უფრო კომფორტულია იმის თქმა, რომ მეუღლე შეუყვარდათ.

გაგრძელება