"ვუყურებდი როგორ ჩხუბობდა ქალი სამ კაცთან" - მა­მა­ლი ქა­ლე­ბი

სა­უ­კუ­ნე­ე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში ქა­ლე­ბის შე­სამ­კო­ბად უამ­რა­ვი ეპი­თე­ტი გა­მო­ი­ყე­ნე­ბო­და: მა­გა­ლი­თად, მზე­სა­ვით ქა­ლი, ვარ­დი­ვით ქა­ლი, შვე­ლი­ვით ქა­ლი, ირე­მი­ვით ქა­ლი და ა.შ. ქალს მარ­ტო ყვა­ვი­ლებ­სა და ცხო­ვე­ლებს კი არა, ფრინ­ვე­ლებ­საც ადა­რე­ბენ, მათ შო­რის, ში­ნა­ურ ფრინ­ვე­ლებს. მა­მა­ლი ქა­ლი ნიშ­ნავს ქალს, რო­მე­ლიც ცხოვ­რე­ბას ეჭი­დე­ბა, იბ­რ­ძ­ვის, სირ­თუ­ლე­ებს არ უშინ­დე­ბა და მის და­ნახ­ვა­ზე მა­მა­კა­ცე­ბიც კი ფრთხე­ბი­ან. მე­გო­ნა, მა­მა­ლი ქა­ლე­ბის შე­სა­ხებ მხო­ლოდ წარ­სულ­ში სა­უ­ბა­რი მო­მი­წევ­და, რად­გან თა­ნა­მედ­რო­ვე ქალს ეპი­თე­ტად "მა­მა­ლი" ვერ შე­ვუ­სა­ბა­მე, მაგ­რამ რე­ა­ლო­ბა გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი აღ­მოჩ­ნ­და.

მა­ნა­ნა, 54 წლის:

- ჩე­მი ვა­ჟი რომ და­ი­ჭი­რეს, თავ­ზა­რი და­მე­ცა, პე­და­გო­გი ქა­ლი ვი­ყა­ვი, ჩემ­თ­ვის გან­სა­კუთ­რე­ბით მტკივ­ნე­უ­ლი იყო იმ აზ­რ­თან შე­გუ­ე­ბა, რომ შვი­ლი პა­ტი­მა­რი მყავ­და. 18 წლის პირ­ტიტ­ვე­ლა ბიჭს ცი­ხე­ში თა­ვი რო­გორ უნ­და გა­ე­ტა­ნა?!. ვხვდე­ბო­დი, რომ ძა­ლი­ან გა­უ­ჭირ­დე­ბო­და. ინ­ტუ­ი­ცი­ამ არ მიმ­ტყუ­ნა. 3 თვის შემ­დეგ, ნუკ­რი­ას­გან წე­რი­ლი მი­ვი­ღე: დე­და 1.500 მა­ნე­თი წა­ვა­გე, თუ ფულს ზეგ სა­ღა­მოს არ ჩა­ვა­ბა­რებ, მომ­კ­ლა­ვე­ნო. ქვრივ ქალს ამ­ხე­ლა თან­ხა სად უნ­და მე­შო­ვა?.. სა­ში­ნელ დღე­ში ჩავ­ვარ­დი. ვე­რა­ფე­რი რომ ვერ მო­ვა­ხერ­ხე, ცი­ხე­ში ქურ­დებს წე­რი­ლი გა­ვუგ­ზავ­ნე. გა­ვი­გე, ვინც იყო ზო­ნა­ში ქურ­დი და ზე­დამ­ხედ­ვე­ლის ხე­ლით წე­რი­ლი შე­ვუგ­ზავ­ნე.

- რას სწერ­დით?

- ყვე­ლა­ფერს, რაც იმ­წუ­თას გამ­წა­რე­ბულ დე­დას გულ­მა და გო­ნე­ბამ უკარ­ნა­ხა. ვუ­ამ­ბე: რო­გორ ვიბ­რ­ძო­დი, ჩე­მი აღ­საზ­რ­დე­ლე­ბი ნორ­მა­ლურ გზას რომ არ ას­ც­დე­ნოდ­ნენ, რო­გორ ვი­ცავ­დი მათ გან­საც­დე­ლის­გან, ტკი­ვი­ლის­გან, უიმე­დო­ბის­გან. ისიც ვუ­ამ­ბე, თუ რამ­დე­ნი ძნე­ლად აღ­საზ­რ­დე­ლი გა­მოვ­ტა­ცე პო­ლი­ცი­ის "კლან­ჭებს" და რამ­დენს ვას­წავ­ლე სწო­რი გზით სი­ა­რუ­ლი. ახ­ლა კი სა­კუ­თა­რი სის­ხ­ლი­სა და ხორ­ცის დახ­მა­რე­ბას ვერ ვა­ხერ­ხებ, შენ უნ­და მიშ­ვე­ლო, შვი­ლი უნ­და გა­და­მირ­ჩი­ნო-მეთ­ქი. ქურ­დი კი იყო, მაგ­რამ გუ­ლი და გრძნო­ბე­ბი ხომ ჰქონ­და!.. 10 წლის შემ­დეგ, ჩვენს ეზოს ვი­ღაც უც­ნო­ბი მა­მა­კა­ცი მო­ად­გა. ქალ­ბა­ტონ მა­ნა­ნას ვე­ძე­ბო, - უთ­ქ­ვამს და მე­ზობ­ლებ­მაც მო­იყ­ვა­ნეს ჩემ­თან. ვერ ვი­ცა­ნი, ის კი ისე მი­ყუ­რებ­და, თით­ქოს ჩემ­გან მო­ითხოვ­და, რომ ახ­ლო­ბე­ლი­ვით მი­მე­ღო. რას ვი­ფიქ­რებ­დი, თუ ჩემ წინ სწო­რედ ის კა­ცი იდ­გა, რო­მელ­მაც ჩემს ნუკ­რი­ას ცი­ხე­ში ყოფ­ნა შე­უმ­სუ­ბუ­ქა. რომ ვერ ვი­ცა­ნი, მითხ­რა: გლა­ხო ვა­რო. გულ­ში ჩა­ვი­კა­რი, თით­ქოს დი­დი ხნის უნა­ხავ შვილს შევ­ხ­ვ­დი. არა­და, ასა­კით ჩემ­ზე უფ­რო­სიც კი იყო. თურ­მე, მი­ლი­ცია ეძებ­და. მიშ­ვე­ლიო? - მკითხა. - კა­ცი ხომ არ მო­გიკ­ლავს-მეთ­ქი? - ვკითხე. - არაო, - მი­პა­სუ­ხა და მეც და­ვი­ჯე­რე. არც მო­ვუტყუ­ე­ბი­ვარ. 2 კვი­რა ვმა­ლავ­დი.

- მას­წავ­ლე­ბელ­მა ქალ­მა ბო­როტ­მოქ­მე­დი რო­გორ შე­ი­ფა­რეთ?

- მას­თან ვალ­ში ვი­ყა­ვი. მან შვი­ლი გა­და­მირ­ჩი­ნა და სხვა­ნა­ი­რად ვერ მო­ვიქ­ცე­ო­დი. ცხა­დია, ეს ამ­ბა­ვი გამ­ჟ­ღავ­ნ­და. პო­ლი­ცია სახ­ლ­ში მო­მად­გა. პო­ლი­ცი­ის უფ­რო­სი ჩე­მი ნაც­ნო­ბი იყო. მითხ­რა: ვი­ცი, რომ თქვენ მა­ლავთ და სა­ნამ ეს ამ­ბა­ვი საქ­ვეყ­ნოდ გამ­ჟ­ღავ­ნე­ბუ­ლა, ჯობს, ჩუ­მად შე­მო­ვი­დეთ და ავიყ­ვა­ნო­თო. - სა­ნამ ცოცხა­ლი ვარ, ჩემს სტუ­მარს არ გა­გა­ტანთ-მეთ­ქი, - შე­ვუ­ტიე. მაგ­რად ვი­კა­მა­თეთ. მა­ნაც მითხ­რა: ხომ არ გა­ვიწყ­დე­ბათ, პე­და­გო­გი რომ ხარ­თო?.. ბო­ლოს, სახ­ლ­ში მა­ინც შე­მო­ვიდ­ნენ და ყვე­ლა კუთხე-კუნ­ჭუ­ლი გაჩხ­რი­კეს, მაგ­რამ გლა­ხო ვერ­სად იპო­ვეს. უფ­როს­მა გა­მომ­ც­დე­ლი თვა­ლით შე­მომ­ხე­და: მა­მა­ლი ქა­ლი კი ხარ, მაგ­რამ დამ­ნა­შა­ვის და­მალ­ვის­თ­ვის თუ აგიყ­ვანთ, ხვეწ­ნას დაგ­ვიწყებ - ოღონდ გა­მიშ­ვით და ახ­ლა­ვე გეტყ­ვით, სად იმა­ლე­ბაო. რო­გორც კი წა­ვიდ­ნენ, მა­შინ­ვე გლა­ხოს­თან გა­ვი­ქე­ცი.

- სად იმა­ლე­ბო­და?

- ორ­მეტ­რი­ა­ნი კა­ცი არ­ყის გა­მო­სახ­დელ ქვაბ­ში ჩამ­ძ­ვ­რა­ლა და ისე მო­კუნ­ტუ­ლა, რომ ვერ იპო­ვეს... რად­გან ერ­თხელ მო­ვიდ­ნენ, თავს აღარ და­გა­ნე­ბე­ბე­ნო, - თქვა და წა­ვი­და... შვი­ლის გა­მო ქა­ლე­ბი მსხვერ­პ­ლ­ზე ყო­ველ­თ­ვის მივ­დი­ვართ. ახ­ლა ჩე­მი შვი­ლი მე­ა­მა­ყე­ბა. მის­თ­ვის ბევ­რი ვიბ­რ­ძო­ლე, ბო­ლოს, ამა­გი და­მი­ფა­სა. ახ­ლა 3 ვაჟ­კა­ცის მა­მაა, კარ­გი მე­უღ­ლე და სა­უ­კე­თე­სო მე­გო­ბა­რია. ყმაწ­ვილ­კა­ცო­ბა­ში კი, სულ სხვა­ნა­ი­რი იყო. ერ­თხელ მე­ზობ­ლებ­მა მითხ­რეს: მა­ნა­ნა, ნუკ­რი­ას ტაქ­სი გა­უ­ტა­ცია, ჩქა­რა წა­მო­დი, სა­ნამ ის კა­ცი მი­ლი­ცი­ას გა­მო­ი­ძა­ხებ­სო, თურ­მე, მე­ზო­ბე­ლი სახ­ლ­ში ტაქ­სით დაბ­რუ­ნე­ბუ­ლა. ბევ­რი ბარ­გი ჰქო­ნია. მძღოლს უთ­ქ­ვამს - მეც მო­გეხ­მა­რე­ბიო და წუ­თით მან­ქა­ნა უმეთ­ვალ­ყუ­რეოდ და­უ­ტო­ვე­ბია. ეს წუ­თი საკ­მა­რი­სი აღ­მოჩ­ნ­და, რომ ნუკ­რი­ას ტაქ­სი გა­ე­ტა­ცე­ბი­ნა. მძღო­ლი ახალ­გაზ­რ­და კა­ცი იყო. მუხ­ლებ­ში ჩა­ვუ­ვარ­დი: განაგრძეთ კითხვა