წყალქვეშ მცხოვრები ადამიანების შესახებ უამრავი ლეგენდა არსებობს და როგორც ცნობილია, იდეის სწორად მიწოდების შემთხვევაში, მეცნიერებას ნებისმიერი ფანტაზიის ხორცშესხმა შეუძლია. ამ სფეროში გასაიდუმლოებული კვლევითი სამუშაოები, დიდი ხანია, ბევრ ქვეყანაში მიმდინარეობს. შესაძლოა, ოკეანეში უკვე არსებობს ჰომო-აკვატიკუსთა კოლონიები...
მსოფლიოში პირველი ადამიანი-ამფიბია ამერიკელი სამხედრო მცურავი-სელაპი, სუპერელიტური სპეცრაზმის 23 წლის კომანდოსი, ფრენსის ფალეიჩიკი იყო, რომელსაც საუკეთესო ამერიკელმა ქირურგებმა უამრავი ოპერაცია ჩაუტარეს. ამის შემდეგ, აშშ-ის საზღვაო უწყებამ, საუკუნის ექსპერიმენტის საიდუმლოდ შენახვის უკიდურეს ზომებს მიმართა.
რუსეთის, იტალიის, ისრაელის, იაპონიისა და სხვა ქვეყნების სამხედრო უწყებათა საიდუმლო სეიფებშიც ინახება სამეცნიერო შრომები და ექსპერიმენტთა ანალიზები, რომელთა წყალობით კაცობრიობა ზღვებისა და ოკეანეების ფსკერზე დასახლებას დიდი ხნის წინ შეძლებდა.
აკვალანგის გამომგონებელმა, მსოფლიო ოკეანის ცნობილმა მკვლევარმა ჟაკ-ივ კუსტომ, ჯერ კიდევ 1962 წელს, წყალქვეშა კვლევების საერთაშორისო კონგრესზე სიტყვით გამოსვლისას აღნიშნა, რომ სავსებით შესაძლებელია, უხსოვარი დროიდან ადამიანის ოცნება წყალქვეშ ცხოვრების შესახებ რეალობად იქცეს. ამასთან, ჰომო-აკვატიკუსს ("წყალქვეშა ადამიანი") ძალზე რთული აპარატურა ან ფილტვების ლაყუჩებით შეცვლა არ დასჭირდება, - უბრალოდ, სხეულში მინიატიურულ მოწყობილობას ჩაუნერგავენ, რომელიც მის სისხლს ჟანგბადით სრულად მოამარაგებს.
პირველი ექსპერიმენტები მაიმუნებზე 1970-იანი, ხოლო ადამიანზე - 1980-იანი წლებისთვის იყო დაგეგმილი. კუსტოს გათვლით, XXI საუკუნის დასაწყისისთვის ჰომო-აკვატიკუსს ზოგიერთი ზღვის ფსკერი უკვე ათვისებული უნდა ჰქონოდა. მაგრამ დღეს მსოფლიო საზოგადოებრიობამ წყალქვეშა კოლონიებისა თუ ცალკეული ადამიანი-ამფიბიების შესახებ არაფერი იცის, თუმცა "იხტიანდრების" შესაქმნელად ექსპერიმენტები განსაკუთრებულად გასაიდუმლოებულ ვითარებაში ნამდვილად ტარდებოდა. ყველა პროგრამა სამხედროებისა და სპეცსამსახურების ეგიდით ხორციელდებოდა, ამიტომ ამ გაბედული ექსპერიმენტების შესახებ ინფორმაცია მხოლოდ მათ მოეპოვებათ.
აშშ-ის სამხედრო-საზღვაო ძალების სამედიცინო კვლევათა ლაბორატორიის უფროსმა, I რანგის კაპიტანმა ჯორჯ ბონდმა, თავის დროზე ბრიფინგზე გამოსვლისას განაცხადა, რომ ხელოვნურლაყუჩებიან ადამიანს ფანტასტიკური შესაძლებლობები შეიძლება ჰქონდეს: იგი კაშალოტზე ღრმად, 3,5 კილომეტრის სიღრმეზე შეძლებდა ჩაყვინთვას! სამხედროები უკეთეს დივერსანტს სად მონახავენ?! ამიტომ სწორედ სამხედრო უწყებაა ადამიანი-ამფიბიის შექმნითა და სხვა სამეცნიერო მიღწევებით დაინტერესებული.
საინტერესოა, ბატონმა ბონდმა ეს ციფრები ჰაერიდან მოიტანა თუ რომელიმე კონკრეტული კვლევის შედეგებს ეყრდნობოდა? მისი ან სხვა ანალოგიური ლაბორატორიების მუშაობის შესახებ არანაირი ინფორმაცია არ არსებობს და ვერც იარსებებს, რადგან თუ ადამიანისთვის თევზის ლაყუჩების გადანერგვის უნიკალური ოპერაცია მართლაც ჩატარდა, ექსპერიმენტი სრულიად საიდუმლოდ განხორციელდებოდა.
ალმანახი "ეს შეუძლებელია" ირწმუნება, რომ ამ სფეროში კვლევები ოდნავ განსხვავებული გზით წარიმართა.
მაგალითად, ჰოლანდიელი დოქტორი იოჰანეს კილსტრა დარწმუნებულია, რომ ადამიანის ფილტვებს ლაყუჩების ფუნქციის შესრულება შეუძლია და ამ იდეას შემდეგნაირად ასაბუთებს: ფილტვებსა და ლაყუჩებში ერთი და იგივე პროცესები მიმდინარეობს. წყალში ჟანგბადის საჭირო რაოდენობით გახსნის შემთხვევაში, ადამიანი უშუალოდ წყლით სუნთქვას შეძლებს. ექსპერიმენტთა პირველი სერია 1959 წლის გაზაფხულზე ამსტერდამში დაიწყო. 3 ატმოსფეროს წნევით ჟანგბადით გამდიდრებულ ფიზიოლოგიურ ხსნარში მოთავსებულმა თაგვებმა რამდენიმე საათი იცოცხლეს! დანარჩენი კვლევები და შუალედური შედეგები სამხედრო სამინისტრომ კონტროლზე აიყვანა. დოქტორ იოჰანეს კილსტრას კვლევის შედეგების გამოქვეყნება აუკრძალეს და სამედიცინო ცენტრში "ყაზარმულ მდგომარეობაზე" გადაიყვანეს, სადაც მას, მისი ასისტენტებისა და კოლეგების სრულ შტატს, 24 საათის განმავლობაში სპეციალურ მცველთა ქვედანაყოფი იცავდა. სარწმუნო წყაროების თანახმად, გენიალური ექიმი აშშ-ის სამხედრო-საზღვაო უწყებას მჭიდროდ დაუკავშირდა. მის კვლევებს სამხედრო აღჭურვილობების მწარმოებელი სახელგანთქმული კომპანიების - "ლოკჰიდის", "ნორტროპისა" და "კრაისლერის" სპეციალისტები შეუერთდნენ.
1976 წელს ამერიკელმა ბიოფიზიკოსებმა - ცელია და ჯოზეფ ბონვენტურებმა უნიკალური მინიატიურული მოწყობილობა შექმნეს, რომლის მეშვეობით ზღვის წყლიდან ჟანგბადის აბსორბირება იყო შესაძლებელი. სხეულზე დამაგრებული, ჩვეულებრივი უბის წიგნაკის ზომის ხელსაწყო, მყვინთავს ჟანგბადით განუსაზღვრელი დროის განმავლობაში უზრუნველყოფდა. სხვათა შორის, ანალოგიური აპარატი წყალქვეშა ნავებისთვისაც შეიქმნა. 150-კაციანი ეკიპაჟისთვის ერთი მეტრის დიამეტრისა და სამი მეტრის სიგრძის ცილინდრი საკმარისი იყო.
ხელსაწყოს საიდუმლო, ჰემოგლობინის გამოყენებაში მდგომარეობს, დიახ, - ჩვეულებრივ ჰემოგლობინში, რომელიც ადამიანის სისხლს წითელ ფერს ანიჭებს და რომელსაც ჩვენს სხეულში ჟანგბადი გადააქვს. ხელსაწყო ჰემოგლობინით გაჟღენთილ ღრუბლოვან პოლიურეთანის მასალას შეიცავს. მასში წყალს ატარებენ, ხოლო შთანთქმული ჟანგბადი სუსტი ელექტრონაკადის ზემოქმედების მეშვეობით გროვდება.
იმის გამო, რომ ამერიკულმა კომპანია "აქვანტიკ კორპორეიშენმა" ცოლ-ქმარ ბონვენტურებისგან გამოგონების პატენტის ერთპიროვნული მფლობელობის უფლება მიზერულ თანხად, ერთ მილიონ დოლარად შეიძინა, დასავლეთის პრესამ დიდი სკანდალი ატეხა, მაგრამ "ჰემოგლობინის პრინციპით" შექმნილი აპარატების წარმოება არასდროს დაწყებულა. პენტაგონმა პატენტი შეისყიდა და შესანიშნავი აღმოჩენის გასაიდუმლოება მოახდინა.
ექსპერიმენტები ერთია, მაგრამ დღეს, დედამიწაზე, დაბადებიდან ადამიანი-ამფიბიებიც არსებობენ. რამდენიმე ხნის წინ, ჟურნალისტთა ჯგუფი აპარატებისა და მოწყობილობების გარეშე ზღვის ფსკერზე დაუჯერებელი ჩასვლის მომსწრე გახდა. ფილიპინების კუნძულ ლუსინზე მცხოვრებმა მებადურმა, ლოის პაკინომ სხეული ქონით გაიპოხა, რათა 60 მეტრის სიღრმეზე არ გაყინულიყო, ხელში 20-კილოგრამიანი ქვა აიღო და კინო და ფოტოაპარატების ზუზუნის თანხლებით, ნავის კიჩოდან ზღვაში გადახტა. გავიდა ერთი წუთი, ორი, სამი, ოთხი... ათი წუთის შემდეგ იახტის ბაქანზე შეკრებილი ჟურნალისტები სერიოზულად შეშფოთდნენ, მაგრამ პაკინოს მეგობრებმა ისინი არხეინად დაამშვიდეს: "არაფერია... რადგან ლოისს არ ამოუყვინთავს, მაშასადამე, ჯერ არ სურს ამოსვლა..." როგორ გგონიათ, შიშველმა მყვინთავმა 60 მეტრის სიღრმეზე რამდენ ხანს დაჰყო? სრული 55 წუთი! ეს ფაქტი ათობით ჟურნალისტმა დოკუმენტურად დაადასტურა და ხელი მოაწერა.
კუნძულ ლუსინის მკვიდრი ადამიანი-ამფიბიის შესახებ სენსაციურმა რეპორტაჟმა, მსოფლიოს ასობით სამეცნიერო და სამეცნიერო-პოპულარული ჟურნალი მოიარა. ფაქტი ამერიკის მყვინთავთა ასოციაციამაც შეისწავლა. ჟურნალისტთა წრეებში ცნობილ ადამიანთა მტკიცების მიუხედავად, ამერიკელებმა რეპორტაჟში აღწერილი ამბავი არ დაიჯერეს: "სისულელეა... თითქმის ერთი საათი სუნთქვის გარეშე, თანაც - ასეთ სიღრმეზე! ალბათ მოხერხებულ ფილიპინელს ოკეანის ფსკერზე ჟანგბადის რამდენიმე ბალონი ჰქონდა გადამალული..."
ამერიკელებმა ფილიპინებზე ირონიული წერილი გაგზავნეს და საპასუხოდ მიწვევა მიიღეს: მათ პაკინოს ყვინთვის საკუთარი თვალით ხილვას სთავაზობდნენ. ამერიკელები კუნძულზე, რა თქმა უნდა, აკვალანგებით, ძლიერი ფარნებით, წყალქვეშა გადაღების კინოკამერებითა და სხვა აღჭურვილობით სრულად მომარაგებულნი ჩავიდნენ. უცხოელი სკეპტიკოსი სტუმრების პატივსაცემად, პაკინომ მოინდომა, საკუთარი რეკორდი გაეუმჯობესებინა და წყალქვეშ 65 წუთი დაჰყო! ამ ხნის განმავლობაში ორი კამერით უწყვეტად გადაღება მიმდინარეობდა, ხოლო ქრონომეტრებითა და საავარიო ბალონებით შეიარაღებული ორი აკვალანგისტი მყვინთავს გვერდიდან ერთი წამითაც არ მოშორებია.
ამ ფენომენის არსი რაში მდგომარეობს? ექიმებსა და იქთიოლოგებს ლოის პაკინოს საიდუმლოს ახსნა არ შეუძლიათ. ისინი ამბობენ, რომ მყვინთავის შინაგანი ორგანოები ჩვეულებრივი "ხმელეთის ბინადარი" ადამიანისგან არაფრით განსხვავდება. სპეციალისტები ფიქრობენ, რომ ფენომენის ახსნას ყველაზე მეტად ნორვეგიელი პროფესორი, პიტერ შოლანდერი მიუახლოვდა. "ცნობილია, რომ კაშალოტი ერთი ჩასუნთქვით კილომეტრზე მეტ სიღრმეზე ჩადის და იქ ერთი საათის განმავლობაში ჩერდება. 25-მეტრიანი არსება ცხოველმოქმედებას ამგვარ წარმოუდგენელ პირობებში რომელი რესურსის ხარჯზე ახერხებს? როგორ ძლებს სუნთქვის გარეშე? "კაშალოტის ფენომენის" შესწავლის შემდგომ იმ დასკვნამდე მივედით, რომ ჩაყვინთვის დროს გიგანტის კუნთები იმ ენერგიის ხარჯზე მუშაობს, რომელიც ჟანგბადის მონაწილეობის გარეშე გლუკოზის რძის მჟავად გარდაქმნის პროცესში გამოთავისუფლდება", - ამბობს მეცნიერი.
შოლანდერი დიდი ხნის განმავლობაში იკვლევდა ცეილონელ და ავსტრალიელ მარგალიტის მაძიებელთა სისხლის შემადგენლობას და საბოლოოდ იმ დასკვნამდე მივიდა, რომ ადამიანი გარკვეულწილად, ისეთივე ანაერობულ მექანიზმს ფლობს, როგორიც კაშალოტს აქვს. გამოცდილ მყვინთავთა სისხლში, რომლებიც წყალქვეშ დიდხანს და ხშირად იმყოფებიან, რძის მჟავას მომატებული რაოდენობა ფიქსირდება, რაც იმას ნიშნავს, რომ გარკვეულ პირობებში, ადამიანის ორგანიზმს, სხეულის ქსოვილების ენერგიით უჟანგბადოდ მომარაგებაზე გადასვლა შეუძლია. ნორვეგიელი მეცნიერის აზრით, თუ ადამიანი ამ თვისების სრულად გამოყენებას შეძლებს, იგი ოკეანის ფსკერზე 24 საათს დაჰყოფს.
ნატო მანჯავიძე
(გამოდის ხუთშაბათობით)