გიგა კვენეტაძე: "ქართულ შოუბიზნესში ერთი კლანი მოქმედებს!.."

მომღერალი გიგა კვენეტაძე, რომელიც ქართულ შოუბიზნესში ერთ-ერთი ცნობილი სახე გახლდათ, უკვე სამი წელია, მოსკოვში გადავიდა საცხოვრებლად, იქ მენეჯერ ნინო წიკლაურზე იქორწინა და დათო ხუჯაძესთან ერთად სტუდიაში მუშაობს, ისეთ ცნობილ მომღერლებს უწერს სიმღერებს, როგორებიც ჟასმინი და აბრაამ რუსო გახლავთ. გიგა ამბობს, რომ საქართველოდან მაშინ წავიდა, როდესაც ქართული შოუბიზნესის დაღმასვლა დაიწყო.

- სამი წელია მოსკოვში ვცხოვრობ და ვმუშაობ. საქართველოდან მაშინ წავედი, როცა ქართული შოუბიზნესის დაღმასვლა დაიწყო. მოსკოვი ძალიან რთული ქალაქია, სადაც ძნელად დაიმკვიდრებ თავს, თუმცა მე ძალიან ბევრი კეთილი ადამიანი დამეხმარა, რომლებიც გამაცნეს. ძალიან გამიჭირდა უცხო ქალაქში, მაგრამ ახლა მყავს მეგობრები, რომლებიც ძალიან მეხმარებიან. მათ შორისაა ცნობილი კლიპმეიკერი კონსტანტინ ჩერეპკოვი, მართალი გითხრათ, ისეთი ადამიანები დამეხმარნენ, რომელთაგანაც ამას საერთოდ არ ველოდი. მითხრეს, ყოველთვის იარე წინ და გაიტანე შენიო. ასეც ვიქცევი. ჩემი სიმღერები უკვე მივეცი ჟასმინს, აბრაამ რუსოს, სოსო პავლიაშვილს. ახლა რიგში ნიკოლაი ბასკოვია, რომელმაც წაიღო ერთი ჩემი სიმღერა. მინდა, რუსეთში თავი დავიმკვიდრო, როგორც ავტორ-შემსრულებელმა. დიდ სცენას აქ სხვანაირი მიდგომა უნდა, ძალიან ბევრი ფული სჭირდება. იმედი მაქვს, რომ ამისთვის ფულს მალე მოვიძიებ. რასაკვირველია, აქ თანხების მოძებნა არცთუ ადვილია, მაგრამ შესაძლებელია, თუკი პროექტს დაწერ და დააინტერესებ სპონსორს. კარგი ხმა და ნიჭი თუ გაქვს, სპონსორს აუცილებლად მოძებნი. თავიდანვე ვიცოდი, რაზეც მივდიოდი და არც მქონია იმის იმედი, რომ პირველივე წლებში დიდ წარმატებას მივაღწევდი და პოპვარსკვლავი გავხდებოდი რუსეთში. საქართველში დამჭირდა უფრო მეტი და აქ როგორ მექნებოდა იმედი (იცინის)?

- საქართველოში რამდენ ხანში მოიპოვე პოპულარობა?

- მე ქუთაისში ვცხოვრობდი და თბილისში 2000 წელს ჩავედი. 4 წელი დამჭირდა წარმატების მისაღწევად. 2003 წლის 30 დეკემბერს ჩემი კლიპი "ვერ შეგელევი" "მაესტროს" ეთერში პირველად გავიდა. ამ სიმღერამ პოპულარობა მომიტანა.

- ახლა რა ხდება ქართულ შოუბიზნესში?

- მეუბნებიან, რომ ახალი სიმღერები არ იწერება და რომც არ მითხრან, თავადაც ვერაფერ ახალს ვერ ვისმენ. ხელოვან ადამიანს სტიმული სჭირდება და ალბათ ყველა რაღაცას ელოდება.

ნინო წიკალური:

- ქართულ შოუბიზნესში ყველა ელოდება მეცენატს, რომელიც მიხედავს ამ სფეროს და დააფინანსებს მომღერლებს.

გიგა:

- ვფიქრობ, რომ საჭიროა მეცენატების ჯგუფი, რომელთაც დაევალებათ, დააფინანსონ შემსრულებლები და მიხედონ მათ. აქ ყველა მომღერალს ჰყავს მეცენატი, პატრონი, რომელიც ფულს დებს მის პროდუქციაში და შემდეგ სამმაგად იღებს. აქ შოუბიზნესში დიდი ფული იდება, 500-600 ათასიდან მილიონამდე. ჯერჯერობით ალბათ საქართველოში ამ სფეროსთვის არავის სცალია. ქართულ შოუბიზნესში ძალიან ცუდადაა საქმე. მით უმეტეს, ქართულ საახალწლო გადაცემებს რომ შევხედე, ეს აზრი გამიმყარდა.

- რატომ, არ მოგეწონა?

- შედარებაც კი არ არის რუსულ პროგრამებთან, რომლებიც, თავის მხრივ, ამერიკულს ვერ შეედრება. თუმცა რუსულ გადაცემებს აქვს ხარისხი, კარგი კლიპები კეთდება, შეფუთვაა ბევრად უკეთესი. მომღერლებს ჰყავთ პროდიუსერი, მენეჯერი, სტილისტი, ვიზაჟისტი, საზოგადოებასთან ურთიერთობის სამსახურის უფროსი და ა.შ. ისინი თავს უფლებას არ აძლევენ, რომ სცენაზე ერთი და იმავე სამოსით ორჯერ გამოვიდნენ. მომწონს, რომ აქაური კონცერტები არის კარგად ორგანიზებული და ზოგადად ეს სფეროც, რასაც საქართველოზე ვერ ვიტყვით. ალბათ ამასაც კულტურა უნდა. სიმღერის კულტურას ქართველებს ვერავინ გვასწავლის, მაგრამ ორგანიზების საკითხების მხრივ ნამდვილად მოვიკოჭლებთ.

ნინო:

- ამას დავამატოთ ისიც, რომ საქართველოში არის კლანი...

- რუსულ შოუბიზნესში კლანების მეტი რა არის?

გიგა:

- კი, მაგრამ აქ არის რამდენიმე კლანი და საქართველოში მხოლოდ ერთი.

ნინო:

- მე გიპასუხებთ. აქ დაპირისპირება მიდის იმაზე, ვინ როგორ გაქაჩავს საკუთარ მომღერალს, რა პროდუქციას შეუქმნის და როგორ პიარს გაუკეთებს და არა ის, რომ მარტო ერთი კლანია, რომელსაც ვინც უნდა, მხოლოდ ის გამოჰყავს კონცერტებზე. აქ ყველა თავისას ქაჩავს.

გიგა:

- აქ დიდი ბაზარია, ადგილი ყველასთვის არის და ყველას ჰყავს თავისიანი. ისინიც კარგად გრძნობენ თავს და მეც კმაყოფილი ვარ. ვუწერ სიმღერებს ცნობილ შემსრულებლებს, ამას უკვე ვაკეთებ და არანაირ პრობლემას არ ვაწყდები. დათო ხუჯაძესთან ვმუშაობ სტუდიაში და მალე ჩემი საკუთარი სტუდიის გახსნასაც ვაპირებ. მადლობას ვუხდი დათოს იმისთვის, რაც გააკეთა ჩემთვის, გვერდით დამიყენა და ერთად გავაკეთეთ სიმღერები.

- დათო პოპულარულია რუსეთში?

- დათო გამოდის ბომონდურ მომღერლებთან ერთად, თუმცა თავადაც იცის, რომ ჯერ მათ შორის არ არის. ალბათ ეს კითხვა მას უნდა დაუსვათ, თუმცა დათო ახალ წელს "ტევე ცენტრის" ეთერში გამოდიოდა და სიმღერას ასრულებდა, რაც შეუძლებელია, თუკი იქაური საზოგადოება არ გიცნობს. ტელევიზიით დათოს ხშირად ვხედავ.

- თქვენ ქართული შოუბიზნესის კლანზე საუბრობდით და შეგიძლიათ დასახელება, ვინ ქმნის ამ კლანს?

ნინო:

- სახელებისა და გვარების დასახელებისგან თავს შევიკავებთ. ყველამ კარგად იცის, რომ ერთი პერიოდი "პირველი სტერეოს" მუსიკალური პროდიუსერი ვიყავი. იმ დროს ბევრი კარგი ახალგაზრდა მომღერალი გამოჩნდა, მაგალითად - გიორგი დათიაშვილი და ბევრი სხვაც, თუმცა იყო ჯგუფი, რომელიც საკუთარ თავს საზოგადოების ნაღებად მიიჩნევდა. ვცდილობდი, ახალგაზრდები წარმომეჩინა, მე ასე მესმის, რომ ცნობილმა სახემ ახალ თაობას ხელი არ უნდა შეუშალოს. 2000 წლიდან უამრავი კონცერტი გამიკეთებია, მათ შორის, საქველმოქმედოც და ისეთ საშიშ ადგილებში, სადაც ვერტმფრენით რომ ჩავდიოდით, ისიც კი არ ვიცოდით, დავჯდებოდით თუ არა ნორმალურად ადგილზე, მაგალითად ქურთასა და კოდორს მოვიყვან. როდესაც ასეთი საქველმოქმედო კონცერტი იმართებოდა და ვურეკავდი ცნობილ სახეებს, ზოგი კონცერტს იმიზეზებდა და ზოგი რას, რომ არ წამოსულიყვნენ. დიდი მადლობა მინდა გადავუხადო ანრი ჯოხაძეს, მამუკა ონაშვილს, ნინი შერმადინს, ნინა წკრიალაშვილს და რასაკვირველია, გიგა კვენეტაძეს, რომლებიც ძალიან ხშირად მოდიოდნენ საქველმოქმედო მიზნით სამღერლად. შემდეგ, როცა ფასიანი კონცერტი ტარდებოდა და ამ ხალხს ვეძახდი და სხვებს არა, ამბობდნენ, რომ მე მხოლოდ ჩემიანებს ვქაჩავდი და კლანს ვქმნიდი, რაც არასწორი მოსაზრება იყო. როცა კარგი დაფინასნებული კონცერტები იყო, სხვები მხოლოდ მაშინ გამორბოდნენ და კითხულობდნენ, ჩვენ რატომ არ გვიძახითო.

გიგა:

- დიდი მადლობა მთავრობას, რომ საარჩევნო კონცერტებს ატარებს, მაგრამ მომღერალი არ უნდა იჯდეს და სამთავრობო კონცერტს არ უნდა ელოდებოდეს.

ნინო:

- მთავრობა არც არის ვალდებული, რომ ამგვარი კონცერტები ატაროს. ქართული შოუბიზნესი კერძო დამფინასნებელმა უნდა განავითაროს.

გიგა:

- ზოგი სულ იმას ელოდება, როდის იქნება სამთავრობო კონცერტი, რომ მერე თავისი დაქალები და ძმაკაცები ჩასვას.

ნინო:

- კობა ხაბაზის თხოვნით არაერთხელ გამიწევია ორგანიზება ამა თუ იმ კონფლიქტურ ზონაში კონცერტისთვის და ბომონდის ზოგზოგიერთ წევრს ამისთვის გავუჭორივარ კიდეც, მაგრამ როცა ქართველ ხალხს სჭირდება, უნდა ჩახვიდე ყველგან და იმღერო ზოგჯერ უფასოდაც.

როცა კონცერტი იმართება, წინასწარ იცი, ვინ იქნება ათი მომღერლიდან შვიდი მაინც. რატომ არ გამოდიან ხშირად კონცერტებზე ნინი შერმადინი, მამუკა ონაშვილი, გიორგი დათიაშვილი, რომელიც თინეიჯერებს ძალიან უყვართ?! პაატა თედიაშვილი "ბინდისფერია სოფელს" რომ ასრულებდა, მხოლოდ მე გამომყავდა კონცერტებზე, არადა, საქართველო მხოლოდ თბილისი ხომ არ არის? რუსთავსა და სხვა ქალაქებში უნდათ გადაკეთებული ხალხური სიმღერის მოსმენა და არ უნდათ პაპსა. ხომ შეიძლება, მათი აზრიც გაითვალისწინო? "სვეტსკაობა" გასაგებია, მაგრამ შოუბიზნესში ასეთი რამ ნაკლებად უნდა ჩანდეს.

გიგა:

- მთავრობა არც იმის ვალდებული იყო, რომ ფეხბურთისთვის მიექცია ყურადღება, მაგრამ ხომ გახდა იძულებული, როცა ჩვენი ნაკრები სულ უფრო სამარცხვინოდ გამოდიოდა? ახლა ხომ არის გარკვეული შედეგები? ამ სფეროსა და შოუბიზნესს შევადარებდი ერთმანეთს. მომღერალმა თავი მომღერლად უნდა იგრძნოს. მაგალითად, მე სახლში სტუდიის მოსაწყობად 30 000 დოლარი გადავიხადე და როცა მუზა მომდის, სახლშიც ვმუშაობ, თუმცა ძირითადად დათოსთან ვარ, აქაც ვმუშაობ და იქაც. ძალიან ნიჭიერი მომღერლები გვყავს და მათაც ხომ უნდა ეღირსოთ რაღაც?! აქვე მინდა, დიდი მადლობა გადავუხადო ნუგზარ წიკლაურს, რომელმაც თავის ოჯახში შემიფარა ამდენი ხანია და თავს ისე ვგრძნობ, როგორც საკუთარ სახლში. აქ განვითარების საშუალება მაქვს. ჩემი სიმღერები ტელე და რადიოეთერებში ხვდება, აცხადებენ ჩემს სახელსა და გვარს, როგორც მუსიკის ავტორისას. გაწევრებული ვარ საავტორო უფლებების დაცვის საზოგადოებაში, ამ მხრივ მთლად მოწესრიგებული არ არის საქმე, მაგრამ არც ისეთი არეულობაა, როგორიც საქართველოში. აქ ტელევიზიები და რადიოები პირდაპირ სთხოვენ მომღერალს, როცა მას ახალი სიმღერა მიაქვს, რომ აჩვენოს მათ ავტორთან გაფორმებული კონტრაქტი.

- გიგა, ვარსკვლავებთან მუშაობა როგორია?

- ძალიან რთული. სანამ ისინი არ დარწმუნდებიან, რომ სიმღერა გაჰიტდება, მანამდე არ ყიდულობენ. სიმღერა სამ ეტაპს გადის, ჯერ მომღერალმა უნდა მოიწონოს, შემდეგ პროდიუსერმა და ბოლოს არანჟირების ავტორმა, რომელიც ამბობს, შექმნის თუ არა ამისგან ჰიტს. სიმღერა სულ ცოტა 10 000 დოლარი მაინც ღირს. მაგალითად, კონსტანტინე მელაძეს თითო სიმღერაში 30 000 ევროს უხდიან, თუმცა მე ჯერ ამ დონემდე არ ავსულვარ (იღიმება). მიუხედავად ამისა, მაინც მაქვს ნორმალურად არსებობის საშუალება. აქ ცხოვრება ძალიან ძვირია, 3000 დოლარი თვეში არაფერია, საჭმელსა და ტრანსპორტზე გეყოფა მხოლოდ, თუმცა თავს ცუდად არ ვგრძნობ.

- ქართველებიდან ვისთან გაქვს მჭირდო კონტაქტი?

- სოსო პავლიაშვილთან, რა თქმა უნდა, ქეთა თოფურიასთან, "ა-სტუდიოს" რეპერტუარში არის ჩემი სიმღერა, რომელიც ქეთას ჯერ კიდევ საქართველოში ყოფნისას დავუწერე. ამას წინათ კონცერტზე მიმიწვიეს და სცენიდან გამოაცხადეს, რომ ჩემს სიმღერას შეასრულებდნენ. ისინი "გული გეფერებოდას" ყველგან ასრულებენ, თუმცა არ მინდა, ქეთამ იგრძნოს, რომ რაღაცას ვაძალებ. დადგება დრო და აუცილებლად დავუწერ "ა-სტუდიოს" სიმღერას და შევთავაზებ.

- გიგა, კიდევ რისი თქმა გინდა?

- მინდა, ახალი წელი და შობა მივულოცო საქართველოს. მიხარია, რომ ქვეყანა ვითარდება, მაგრამ არ მიხარია, რომ შოუბიზნესი ერთ ადგილას გაიყინა. მინდა ვთხოვო ყველას, დაეხმარონ ამ სფეროს. არ მინდა, ქართულ შოუბიზნესში იყოს კლანური სისტემა. არ მინდა, საქართველოდან მომღერალი სხვა ქვეყანაში გარბოდეს და ეძებდეს მუსიკალურ თავშესაფარს. ბოდიში მინდა მოვუხადო მსმენელს, რომ ჩემს ახალ სიმღერებს ვეღარ ისმენს, მაგრამ ვგრძნობ, რომ ხალხს არ ვავიწყდები, რადგან ბევრი ინტერნეტის საშუალებით მეკონტაქტება. მადლობა თქვენს ჟურნალს, რომ ჩემი გულისტკივილის გამოხატვის საშუალება მომეცით.

- გიგა, პირად ცხოვრებაზე საუბრით დავასრულოთ.

- რა გითხრათ? ზოგჯერ მე ვურევ, ზოგჯერ ნინო, მაგრამ კარგ არევას ვგულისხმობ (იცინის).

ნინო:

- წლებია, რაც ურთიერთობა გვაქვს, მეორე წელია, რაც დავაკანონეთ ჩვენი ურთიერთობა. წინ ბევრი გეგმა გვაქვს, ჭორები იმის შესახებ, რომ დავცილდით და კიდევ ის, რომ მოსკოვში კი არა, ბაქოში ვართ, სიმართლეს არ შეესაბამება.

გიგა:

- ქართული შოუბიზნესის ბონი და კლაიდი ვართ (იცინის). აქ თუ არ გამოგვივიდა არაფერი, ამერიკას მივაშურებთ, მაგრამ აუცილებლად გამოგვივა, რადგან ქართველებს აქ არაფერს ერჩიან. საქართველოშიც რომ ჩამოვიდეს უცხოელი უსაქმური, არც მანდ ენდომებათ და თუ საქმეს აკეთებ და შრომობ, არავინ არაფერს გერჩის.

ნინო:

- მიხარია, რომ აქ ბევრი ადამიანი იკვეთება სცენაზე და ისინი არ არიან რუსები, არიან კავკასიელები. მათ აქვთ აქ მოღვაწეობის საშუალება.

ნინო მურღულია

ჟურნალი "რეიტინგი"

(გამოდის ორშაბათობით)