შოუბიზნესში დაპირისპირება გრძელდება!

"რეიტინგის" წინა ნომერში დაიბეჭდა ინტერვიუ ლექს-სენთან, რომელშიც ის შოუბიზნესის ორად გაყოფაზე და ამ სფეროში არსებულ ცალკეულ კლანებზე საუბრობდა. ე.წ. კლანის მამების დასახელებისგან რეპერმა ზემოხსენებულ ინტერვიუში თავი შეიკავა, თქვა, რომ ამის დროც დადგებოდა. ეს დრო ბევრად ადრე დადგა, ვიდრე ჩვენ წარმოგვედგინა. ჟურნალის გამოსვლის დღესვე ლექსო ქავთარაძემ რედაქციაში დარეკა და დაპირებული ექსკლუზივისთვის მზადყოფნა დაგვიდასტურა. რეპერი რედაქციაში ძმასა და პროდიუსერთან, მინდოზასთან ერთად გვესტუმრა.

ლექსო:

- დროულია, ვთქვა ყველაფერი, რისი თქმაც მინდოდა, სიტუაციამ და ამ ადამიანების ქმედებებმა მაიძულეს, ხმა ამომეღო.

მინდოზა:

- საუბარია კომპანია "არტ ფორუმზე", რომელთან თანამშრომლობაზეც ჩვენ თავის დროზე კონტრაქტის მიხედვით თანხმობა განვაცხადეთ. ნელ-ნელა გაირკვა, რომ ეს ადამიანები კონცერტებს გეგმავდნენ სუბიექტური გემოვნების, განწყობებისა და გაურკვეველი კლასიფიკაციის მიხედვით.

- ანუ თქვენ "არტ ფორუმთან" კონტრაქტი გაქვთ დადებული?

ლექსო:

- ეს კონტრაქტი ერთი ფარატინა ქაღალდია, რომელზეც მომღერლები ხელს აწერდნენ, რომ მზად იყვნენ, მათ მიერ მოწყობილ კონცერტებზე ემღერათ. შემდეგ აღმოჩნდა, რომ ყველაფერს თავისი გემოვნებით აკეთებენ. თბილისობის დღესასწაულზე სატელეფონო ზარები დამჭირდა, რომ ამ კონცერტზე გამოვსულიყავი. სასაცილოა რა... პირდაპირ გეტყვი, ყოველგვარი მიკიბ-მოკიბვის გარეშე, მე დავურეკე ამ კაცს...

- ვინ არის ეს კაცი?

- სასაცილოა, მაგრამ, ეს კაცი სტეფანეა. პირდაპირ ვკითხე, რატომ მომტეხეთ კონცერტიდან-მეთქი. როგორ, შენ არ იყავი გლდანის პარკში, მთაწმინდის პარკშიო, გაიოცა. გამოვედი კი, მაგ სამარცხვინო კონცერტებზე გამოვედი. წესით, არც მანდ არ უნდა გამოვსულიყავი, მაგრამ მაგაზეც რომ უარი მეთქვა, საერთოდ უმუშევარი დავრჩებოდი ახალ წელს. ცალკე საკითხია, რა სამარცხვინო ჰონორარებს უხდიდნენ შემსრულებლებს ასეთ კონცერტებზე და რამდენი ომი დამჭირდა კუთვნილი ჰონორარის ასაღებად. გაურკვეველი კლასიფიკაციით ყოფენ მომღერლებს, ერთსა და იმავე კონცერტზე ვიღაცას მეტს უხდიან, ვიღაცას ნაკლებს. მე მაქვს პრეტენზია, რატომ არ ვიყავი მთავარ კონცერტზე. ჩემი მსმენელები, ფანები, იგივე ჟურნალისტები მეკითხებიან, რატომ არ იყავიო. თვითონ შემსრულებლები, მომღერლები მეკითხებოდნენ, შენ როგორ მოგტეხეს ამ კონცერტიდანო.

- სტეფანემ რა გიპასუხა?

- ის, რომ თურმე ლექს-სენი არ ჯდება მათ გემოვნებაში, რომ თურმე არ მაქვს რეიტინგი, არაფერი გამიკეთებია ისეთი, რომ იმ საღამოს იმ სცენაზე გამოეტანა. ყველაზე სამარცხვინო, რაც მითხრა, ის არის, რომ თურმე "ემ-ტი-ვი-შნიკური" კონცერტი უნდა გაეკეთებინათ და ამ ფორმატში ლექს-სენი არ ჯდებოდა! არადა, ყველაზე მაგარ შოუს მე და მინდოზა ვდგამდით სცენაზე. წარმოგიდგენიათ რომელიმე "ემ-ტი-ვის" დაჯილდოება ჯეიზის ან ემინემის გარეშე? ეს ხომ სასაცილოა. შენ ვერაფერი მოგიფიქრეთო, მითხრა. სტიოპანეს მოსაფიქრებელი მე რა მჭირს! ყველაფერი გასაგებია, არ მოვწონვარ ამ ადამიანს და ესაა ყველაფრის თავი და თავი. თვითონ კი უარყოფს და ამბობს, პირადული შეხედულებები არაფერ შუაშიაო, მაგრამ ფაქტია, რომ მე ვიყავი ადამიანი, ვინც ესენი გარეკა შოუბიზნესიდან.

- იქნებ სამაგიერო გადაგიხადეს?

- ჰო, ეს ერთგვარი სამაგიეროა, მაგრამ მაშინ ხალხს უნდა გადაუხადონ სამაგიერო, მე ხომ სცენა არ მიყიდია!

მინდოზა:

- ლექსო კონცერტებს თავისი სახელით მართავდა, ესენი სახელმწიფოს, საზოგადოების სახელით მართავენ და ვალდებული არიან, ყველა შემსრულებლის აზრი გაითვალისწინონ. შეცდომაა ის, რომ ამ ხალხს მიანდეს საზოგადოების მუსიკალური გემოვნების ჩამოყალიბება.

- ეს ხომ არ იყო პირველი კონცერტი, მათ არაერთი მსგავსი კონცერტი გამართეს, სად იყავით მაშინ?

- თავიდან თითქოს ყველაფერი ნორმალურად იყო, ნელ-ნელა ისე გაშალეს ფრთები და ისე გაბატონდნენ ამ სფეროში, არავის აღარაფერს ეკითხებიან, მახინჯი ჩანასახის სახე მიიღო მათ მიერ ორგანიზებულმა სანახაობებმა.

- გამოდის, როცა ლექს-სენი მღეროდა ამ ადამიანების მიერ ორგანიზებულ კონცერტებზე, მაშინ კარგად კეთდებოდა და ახლა, როცა აღარ ეძახიან, არ ვარგა?

ლექსო:

- კარგად გაკეთებული არასდროს ყოფილა.

- მაშინ რატომ არ იღებდით ხმას?

- ესაა ზუსტად ჩვენი დანაშაული, მაგრამ ჯობს გვიან, ვიდრე არასდროს.

მინდოზა:

- ადამიანმა პირდაპირ მიგვანიშნა, თქვენ ჩემს გემოვნებაში არ ჯდებითო, ასეთ შემთხვევაში გულზე ხელებს არ დაიკრეფ, თუ პროფესიონალი ხარ.

- როგორია მათი გემოვნება, თქვენი აზრით?

ლექსო:

- ძალიან მდარე და სამარცხვინო. ისეთი სიმღერაც არ მახსენდება მათი შესრულებით, 3-4 დღე მაინც გაჰიტებულიყო. რომ შემეკამათა, პირში ვუთხარი, "სტეფანე და 3 ჯი" უფრო რეიტინგულია, ვიდრე ლექს-სენი-მეთქი? იცი, ჩვენ ლონდონში რა პროექტები გვაქვსო, მიპასუხა. მერე თვითონ აღიარა, რომ ლონდონელი პროდიუსერის თხოვნით გამოიტანა ეს პროექტი საახალწლო კონცერტზე, მასა სჭირდებოდათ თურმე. სხვა შემსრულებლების მაყურებელი გამოიყენეს თავისი ლონდონური პროექტისთვის. ათი წელია ვიხევ ამ ადამიანებს და ვერაფერი მომიხერხეს. ახლა გადაწყვიტეს, არ გამომაჩინონ, დამჩრდილონ. ზემოდან ხომ არ გავალებენ ჩემს დაბლოკვას-მეთქი, ესეც ვკითხე მაგ კარიკატურას. ეს უკვე პოლიტიკაა და ძალიან ცუდი პოლიტიკა.

- მაგრამ შენ ხომ სამთავრობო კონცერტებზე მღეროდი, ანუ მათი პოლიტიკა მოგწონს, თუ შეიცვალე აზრი და ჩვენ არ ვიცით?

- ეს არის სწორედ გასაკვირი (იღიმის). თქვენ ხომ პირველს გეცოდინებოდათ ამის შესახებ. მაგრამ ისიც უნდა ითქვას, რომ არასდროს არ ვუკრავდი ბრმად ტაშს ვიღაცას, ამიტომ მაფასებს ხალხი. შოუბიზნესში კარგის და ცუდის მაჩვენებელია ათეულები, იკითხონ ხალხში, რომელი სიმღერა რომელ ადგილზეა, ამას რატომღაც ყურადღებას არ აქცევენ. თუ შენთვის ატარებ კონცერტს და არავის არაფერს ეკითხები, სახლში ჩაატარე და იმღერე. მე სტიოპანეს პირდაპირ შევთავაზე, რეიტინგის გამოსავლენად კონცერტები ჩავატაროთ ორივემ-მეთქი. ხომ აქვს ამხელა ამბიცია, მე ხომ ბებერი ვარ, არ მაქვს კარგი მუსიკა, მე ერთი ჩავატარებ კონცერტს და მან თავის ფსევდოჯგუფთან ერთად იმღეროს და ვნახოთ, ვისთან მეტი ხალხი მივა. ესენი უკვე მხარეს ქმნიან შოუბიზნესში. ამის შესახებ ყველამ უნდა გაიგოს, სახელისუფლებო სტრუქტურებამდე უნდა მივიტანოთ ეს ხმა. მათ ვინც არ ევასებათ, პირად ზიზღს ვერ მალავენ და მას საარსებო წყაროს უკეტავენ. ავიწყდებათ, რომ ჩვენ კონცერტებიდან შემოსული თანხებით ვცხოვრობთ და თვითონ სახელმწიფო ხარჯებზე არსებობენ. მე რომ მათ ადგილას ვყოფილიყავი, აუცილებლად ვიტყოდი, რომ მე მუსიკიდან მივდივარ და ამ სფეროს ობიექტურად ავამუშავებ. ესენი კი, როცა კონცერტები ტარდებოდა, ყველაზე მაგარ სასტუმროში თვითონ შედიოდნენ და სხვა მომღერლებს ქუჩაში ტოვებდნენ.

- რისი თქმა გინდა, კონცერტის ორგანიზატორი კონცერტზე არ უნდა მღეროდეს?

- რა თქმა უნდა. ესენი ყველანაირ ასპექტში მოგვევლინენ სცენაზე, ჯგუფთან, ინდივიდუალურად. იმდენი ყავისფერი ფაფა ჭამეს უკვე, გული ერევათ! ჩემი დღევანდელი ინტერვიუს მთავარი მიზანი ჩემი შემდეგი განცხადებაა, ხაზგასმით ვამბობ, დღეიდან "არტ ფორუმის" გამართულ კონცერტებზე აღარ გამოვალ. ვიცი, რომ ბევრი შემსრულებელი ამ პოზიციაზეა და თუ გავერთიანდებით და ყველა უარს ვიტყვით მათ დაკრულზე ცეკვაზე, თავისთავად გაქრება ეს უმსგავსო ჯგუფი. მოვუწოდებ ყველა შემსრულებელს, რომ ჩემ გარშემო გაერთიანდნენ. დამიჯერეთ, ერთი დღე არ წყვეტს არაფერს, ნუ მიიღებთ მათ ტაშ-ფანდურში მონაწილეობას და მარტო თვითონ იმღერონ თავიანთ კონცერტებზე. მე პოპულარობა ხალხმა მომიტანა, დიდი სხვაობაა ჩვენ შორის. 2010 წლის წინასაარჩევნო კონცერტებს ლექს-სენი ხურავდა, თვითონ მთხოვდნენ ამას, ესენი, ეს კარიკატურები!.. ერთხელ ვიმღერე კონცერტის დასაწყისში და მაყურებელი კონცერტის დამთავრებამდე წავიდა, ჩაიშალა, ფაქტობრივად, ის კონცერტი და ახლა თურმე ჩემი რეიტინგი ისე დაეცა, ხალხს ჩემი მუსიკა აღარ აინტერესებს.

ლექს-სენთან საუბრის შემდეგ კომენტარი სტეფანე მღებრიშვილსაც ვთხოვეთ:

- სტეფანე, ჩვენ გვაქვს ლექს-სენის ინტერვიუ, რომელშიც ის არაერთ ბრალდებას გიყენებთ, გაქვს სურვილი უპასუხო?

- რა ამბავი ატეხეთ ამ ლექს-სენის გამო, თქვენი ჟურნალი კარგად მუშაობს ჩვენი კომპანიის ამბავში, კარგად იყიდება (იღიმის).

- ჩვენ არ მოგვცემ კომენტარს?

- კი ბატონო, მოგცემთ, გისმენთ.

- ჩვენ გვაქვს ინფორმაცია, რომ ლექს-სენსა და შენ შორის სატელეფონო საუბარი შედგა. ის პრეტენზიას გამოხატავდა იმის გამო, რომ მთავარ საახალწლო კონცერტზე ვერ მოხვდა და შენ უპასუხე, რომ ის ამ კონცერტის ფორმატში და თქვენს გემოვნებაში არ ჯდებოდა...

- ნამდვილად ასე იყო. ჩემი პასუხი იყო ასეთი: ჩვენ არ დავივიწყეთ ტრადიციები და 12 საათამდე სცენა დავუთმეთ აქტუალურ მომღერლებს, რომლებიც ქალაქურ ჟანრში მღეროდნენ, 12-ის შემდეგ კი ვეცადეთ, საერთაშორისო დონის მომღერლები გამოგვეყვანა სცენაზე. ლექს-სენი არც ქალაქური ჟანრის მომღერალია და არც საერთაშორისო დონის შემსრულებელი. ჩვენ ასევე სცენა დავუთმეთ 2010 წლის აქტუალურ შემსრულებლებს, როგორებიც იყვნენ "მგზავრები". რაც შეეხება ლექს-სენს, ის 2010 წელს აქტუალური ნამდვილად არ ყოფილა. რადიოში რომ მუშაობს და საკუთარ სიმღერებს უშვებს ეთერში, ამით აქტუალურობა არ განისაზღვრება. გარდა მთავარი კონცერტისა, მერიამ ღონისძიებები გამართა თბილისის სხვადასხვა რაიონში, სახელწოდებით "საახალწლო სოფლები", სადაც სხვა მომღერლებთან ერთად ლექს-სენიც მონაწილეობდა.

- სწორედ ამაზე აქვს ლექს-სენს პრეტენზია, რომ გლდანის პარკში იმღერა და არა მთავარ სცენაზე...

- არა მგონია, დანაშაული ჩაგვედინა, ლექს-სენი რომ მთავარ კონცერტზე არ გამოვიყვანეთ. 12 საათის შემდეგ ჩვენ გვინდოდა, ხარისხიანი მუსიკა შეგვეთავაზებინა მაყურებლისთვის. ძალიან ბევრი კრიტიკოსი დაგვიკავშირდა, ისეთი ხალხი, ვისაც ცხოვრებაში არ აუკრეფია ჩვენი ტელეფონის ნომერი და გვითხრა, რომ საკმაოდ საინტერესო ნომრები იყო. დავუბრუნდები ლექს-სენს და გეტყვით, რომ ჩვენს კომპანიას, ჩვენს კოლეგებს, მეგობრებს, კონკურენტებს მიგვაჩნია, რომ ლექს-სენის მუსიკა არ არის ღირებული, ეს არ არის მუსიკა, რომლის გარეშეც ერი ვერ გაძლებს, გნებავთ არანჟირების მხრივ, გნებავთ გარეპვის მხრივ. და საერთოდ, მე არ მიმაჩნია, რომ ლექს-სენს რეპერი უნდა ერქვას. რეპი სხვა რამეა და საბედნიეროდ, ჩვენს ქვეყანაში რეპერებიც ცხოვრობენ... რაში სჭირდება ეს ინტრიგები და ცილისწამებები. გვიჩივლოს სასამართლოში. მე მინდა გითხრათ, რომ ეს ადამიანი მამუკა ღლონტის პროექტია თავიდან ბოლომდე. მამუკა ღლონტმა "არტ იმედის" ალტერნატივად გააკეთა ლექს-სენი, რომ ხალხისთვის დაემტკიცებინა, როგორი მაგარი პროდიუსერია მამუკა ღლონტი და ეს დაამტკიცა კიდეც.

- მან გადაწყვიტა, მონაწილეობა აღარ მიიღოს თქვენს კონცერტებში და ამასვე მოუწოდებს სხვა შემსრულებლებს...

- სხვა მომღერლებს რა პრეტენზიები აქვთ?

- ის ამბობს, რომ ძალიან ბევრი თანამოაზრე ჰყავს ამ სფეროში.

- ძალიან კარგი, თუ ჰყავს. ეს საქმე პრესით არ უნდა ირჩეოდეს, უნდა შედგეს სპეციალური შეხვედრა და იქ გაირკვეს, ვის რა პრეტენზიები აქვს ჩვენთან. ჩვენ ძალიან პატარა საშუალება გვაქვს იმისთვის, რომ დიდი შოუები გავაკეთოთ. ჩემი რეზიუმე ასეთია. ლექს-სენი თავიდან ბოლომდე იყო მამუკა ღლონტის პროექტი და სამწუხაროდ, როგორც კი ჩამოშორდა პროდიუსერს, ის აგორებული პოპულარობის ტალღაც ჩაცხრა. მადლობელი უნდა იყოს მამუკასი, რომ მისმა პოპულარობამ აქამდე მოაღწია, ამდენი წელი გაქაჩა. მე ნამდვილად ვერ ვხედავ ჩვენს დანაშაულს ერის წინაშე იმით, რომ ლექს-სენი არ ვამღერეთ მთავარ სცენაზე. ყველაზე ბინძური სფერო არის შოუბიზნესი და ამ სიბინძურეში ვცდილობთ, ურთიერთობები დავალაგოთ, გავაკეთოთ ხარისხიანი მუსიკა. რა თქმა უნდა, ჩვენ მზად ვართ, ნებისმიერი შემსრულებლის კითხვებს ვუპასუხოთ, მათი პრეტენზიები მოვისმინოთ, მაგრამ ესეც მეზედმეტება. ხალხის წინაშე რომ არ ვიყო ვალდებული, ამ კომენტარსაც არ გავაკეთებდი, იმდენად არაფერს ნიშნავს ჩემთვის ლექს-სენის მუსიკა.

- გმადლობ.

- იმედი მაქვს, სიტყვა-სიტყვით დაბეჭდავთ ჩემს ინტერვიუს.

- რა თქმა უნდა, მე მაქვს ჩანაწერი და იმედი მაქვს, თქვენც იწერთ.

ნინო მჭედლიშვილი

ჟურნალი "რეიტინგი"

(გამოდის ორშაბათობით)