ადამიანი, რომელსაც ლევან ჯიბღაშვილი ენატრება

ერთ-ერთი გადაცემის გამოკითხვის შედეგად გამოვლენილი "წლის სასურველი სასიძო" და "სექსუალური მამაკაცი" - მსახიობი ლევან ჯიბღაშვილი თავისი პროფესიული საქმიანობის ყველაზე კარგ "ჰონორარად" თაყვანისმცემლების სიყვარულს მიიჩნევს. უამრავ წვრილ თუ მსხვილ ბიზნესში ჩართულ მსახიობს თავისუფალი დრო იშვიათად აქვს...

სამოსი

- როცა პატარა ვიყავი, დილაობით დედაჩემის შერჩეული სამოსი გამზადებული მხვდებოდა. ბავშვობის დროინდელ ფოტოებში "გამოწკეპილი" ვარ - ჰალსტუხითა და "პატიაშკებით" (იცინის).

- დედა რჩევებს დღესაც თუ გაძლევს სამოსის შერჩევისას?

- ერთადერთი შენიშვნა აქვს: "თხლად" გაცვია, ცივი ამინდებიაო...

- შოპინგი მოგწონს?

- მომწონს, მაგრამ მოუცლელობის გამო, შოპინგის დაგეგმვას ვერ ვახერხებ. ამას წინათ, ერთ-ერთ სავაჭრო ცენტრში საქმიან შეხვედრაზე გახლდით. თავისუფალი დრო დამრჩა და მაღაზიები გავიარე, რაღაცები შევიძინე. საერთოდ, სამოსის შერჩევა მიჭირს; დიდხანს ვფიქრობ, ესა თუ ის ტანსაცმელი შევიძინო თუ არა. ყოფილა შემთხვევა, სამოსი მიყიდია და მერე ვეღარ მომიხდენია, გარკვეული დროის შემდეგ კი ისე მომწონებია, რომ "აღარ გამიხდია". უბრალოდ, სამოსის მორგებისას, თავდაპირველად, უცხოობის მომენტი მაქვს.

ჩემი ცხოვრების სტილიდან გამომდინარე, ყველაფერი არეული მაქვს. მაგალითად, რამდენიმე დღის წინ სამინისტროში ინტენსიური შეხვედრები მქონდა და კლასიკური პიჯაკების ჩაცმა მომიხდა, დღეს კი შინიდან თავისუფალი სტილის სამოსით - კედით, "დუტის" ჟილეტითა და ჯინსის შარვლით გამოვედი... მოკლედ, ნებისმიერი სტილის სამოსს ვირგებ.

- მოდის ტენდენციებს თუ ითვალისწინებ?

- არა. რაც მომწონს, იმას ვიცვამ. ისე, ჩემი აზრით, მოდის ტენდენციებს გემოვნებიანი ადამიანები ამკვიდრებენ...

სამკაული და აქსესუარები

- განსაკუთრებულად ვერცხლის საეკლესიო სამაჯური და ბეჭედი მიყვარს. ბეჭედი მეგობარმა მამაომ მაჩუქა. 7 წელია, მიკეთია. "უფალო, შემიწყალე" აწერია.

აქსესუარებიდან სათვალეებისა და საათების "მანიაკი" ვარ. ვცდილობ, ყველაფერი სამოსს შევუხამო.

ვარჯიში და დიეტა

- ძალიან ბევრს ვჭამ, მაგრამ წონის პრობლემა არ მაქვს. გარშემო მყოფები გიჟდებიან: - იმდენი რომ ვჭამოთ, რამდენსაც შენ მიირთმევ, ძალზე მსუქნები ვიქნებითო... არის დღეები, როცა რესტორნებში ქეიფს "გადავაბამ" ხოლმე, რის შედეგადაც წონაში 2-3 კილოგრამით ვიმატებ, ზოგჯერ კი დღე ისე გადის, რომ მოუცლელობის გამო, დილით მხოლოდ ყავის დალევას თუ ვახერხებ... განტვირთვის დღე კი მომიწყვია, მაგრამ გასახდომად დიეტა არასდროს დამიცავს.

ჩემთვის, ვარჯიში ყველაზე დიდი პრობლემა გახლავთ: ერთმა არაჩვეულებრივმა ფიტნეს-კლუბმა აბონემენტიც კი მაჩუქა, მაგრამ ისევ და ისევ, მოუცლელობის გამო, მისვლას ვერ ვახერხებ.

- მახსოვს, "ფარული კამერის" მახეში გაბმული, პლასტიკური ქირურგების მიერ სილიკონის კუნთების ჩადგმასთან დაკავშირებულ შემოთავაზებას დათანხმდი...

- არა, არ დავთანხმებულვარ! მათ ვუთხარი: თუ საჭიროა, 2 თვე ვივარჯიშებ-მეთქი. რომ შემომთავაზეს, - კუნთებს სილიკონით გაგიბერავთო, გავგიჟდი! მსუქანი და დეფორმირებული სხეული არ მაქვს. შანსი არ არის, ოდესმე პლასტიკურ ოპერაციას დავთანხმდე!

სახის კანის მოვლა

- ვერც ერთი კოსმეტოლოგი ვერ დაიბრალებს, რომ მისი მომსახურებით მისარგებლია. სახის კანს განსაკუთრებულად არ ვუვლი. უბრალოდ, ზამთარში, როცა კანი გამომიშრება, კრემს ვისვამ...

ვარცხნილობა

- ვარცხნილობის მოწესრიგება "მიჭირს" და ამის გამო ბევრ დროს "ვკარგავ" (იცინის). სხვათა შორის, სტუდენტობისას ხუჭუჭა თმა ფაფახივით მქონდა და დილით, მის დასავარცხნად მართლა ბევრი დრო მჭირდებოდა, ახლა კი თმაზე ხელის გადასმაც საკმარისია! მოკლედ, ყველაფერს თავისი პლუსი და მინუსი აქვს, თუმცა ჩემი ამჟამინდელი ვარცხნილობა მინუსად არც მიმაჩნია - პრაქტიკულია! თმის გადანერგვა შემომთავაზეს, მაგრამ უარი ვთქვი. უბრალოდ, კომფორტულ ვარცხნილობას ძალიან შევეჩვიე...

საქმე

- ჩემთვის უმნიშვნელოვანესი საქმე მსახიობობა გახლავთ. ამჟამად, ამერიკიდან ჩამოსულ შემოქმედებით გუნდთან მოლაპარაკებას ვაწარმოებთ. მათ წმინდა ნინოს შესახებ ფილმის გადაღება სურთ... კიდევ, ბავშვთა გასართობი კომპლექსები, დაბადების დღის ცენტრები მაქვს. ახლახან უზარმაზარი ცენტრი გავხსენით, რომლის თითოეული დეტალი ევროპულ სტანდარტებს შეესაბამება. სამშენებლო ბიზნესშიც ჩართული ვარ... წვრილმანი საქმეებიც რომ ჩამოგითვალო, გაგიჟდები - ბევრ რამეს ვარ "მოდებული". მხოლოდ ჩემი პროფესიით - მსახიობობით სიამოვნებით დავკავდებოდი, მაგრამ იმ შემთხვევაში, თუკი უცხოეთის ჰონორარებთან მიახლოებული გასამრჯელო მექნებოდა...

- კარიერის უცხოეთში გაგრძელებაზე არ გიფიქრია?

- ამერიკაში გამგზავრების პერსპექტივა მქონდა, მაგრამ საქართველოდან წასვლა მიჭირს: აქ ხომ ოჯახი - დედა, მამა, და, პაპა მყავს. თან, ოჯახში ერთადერთი ახალგაზრდა მამაკაცი ვარ. ვერც მეგობრებს მივატოვებ... საკუთარ თავს ჰოლივუდის "ვარსკვლავებს" არ ვადარებ, მაგრამ ბევრი მათგანის ცხოვრება ასე დაიწყო: მაგალითად, ზოგი ფერმაში იზრდებოდა და ჰოლივუდში გამგზავრების მერე იქცა "ვარსკვლავად"... დიდი შანსი იყო და არის (ჯერ 25 წლის ვარ), ამერიკაში გამგზავრებით ჩემი ცხოვრება შეიცვალოს, მაგრამ ჩემს მონაგარს სასწორზე ვერ ვდებ: კარიერის გამო, ოჯახსა და მეგობრებს "გვერდზე ვერ გადავდებ"...

ოჯახი

- ოჯახის წევრებს ვენატრები. დედაჩემის - ქალბატონი ნონას სატელეფონო ზარებს ასე ვპასუხობ: დედა, ცოტა ხანში დაგირეკავ-მეთქი, მაგრამ მან იცის, რომ ისევ თავად უნდა დამირეკოს. ხომ გაგიგონიათ, - შინაურ მღვდელს შენდობა არა აქვსო? სამწუხაროდ, ოჯახის წევრებს ყურადღებას ნაკლებად ვაქცევ - სხვა რაღაცებზე ვარ გადართული, მაგრამ ამ "სხვა რაღაცებს" ისევ მათ გამო ვაკეთებ...

ყველაზე მეტად 8 წლის დას - თეკლას ვენატრები. თეკლა ამბიციური გახლავთ. ის "ლევანის და" არ არის - სურს, ცხოვრებაში ჩემზე მეტ წარმატებას მიაღწიოს. ეს მიხარია და იმედია, სიტყვას შეასრულებს. ზოგადად, მიზანდასახული ბავშვი გახლავთ. დიდ პატივს მცემს. თუკი ვინმე რაიმეს აუკრძალავს ან დაემუქრება, - ამას არ გიყიდიო, პასუხობს: ლევანი მიყიდის, ყველაფერს ის გამიკეთებსო. თუკი მისი დაშინება სურთ, ეუბნებიან: ლევანს დავურეკავთო. მისი კონტროლის "ბოლო წერტილი" მე ვარ. ჩემი რიდი აქვს: თვალებს რომ გადავუტრიალებ, მორჩა (იცინის)!

პირადი ცხოვრება

- ერთი პერიოდი, შეყვარებული ვიყავი. დიდხანს მიყვარდა... ამჟამად, ჩემს პირად ცხოვრებაში არაფერი ხდება.

- თაყვანისმცემლები შენ მიმართ ყურადღებას როგორ გამოხატავენ?

- "ფეისბუკზე" აქტიურად მწერენ: ძალიან კარგი მსახიობი ხარ, ესა და ეს როლი კარგად შეასრულეო... ზოგჯერ თაყვანისმცემლებს ქუჩაშიც ვხვდები. 8 მარტს რესტორანში ვქეიფობდი. გოგონები მოვიდნენ, ჩემთან ერთად ფოტოები გადაიღეს. ძალიან გვიყვარხარო, - მეუბნებოდნენ. ალბათ, ყველა მსახიობი დამეთანხმება, რომ ჩვენი პროფესიის ადამიანებისთვის ყველაზე დიდი სტიმული ხალხის სიყვარული გახლავთ. ამ სიყვარულისთვის მადლობელი ვარ.

- როგორ ფიქრობ, გოგონებს შენში ყველაზე მეტად რა ხიბლავს?

- როგორც თავად აღნიშნავენ ხოლმე - მზერა და ღიმილი. როცა სერიოზული ან მოწყენილი ვდგავარ, ვერ მცნობენ, მაგრამ საკმარისია, გავიღიმო, რომ მაშინვე ხვდებიან, ვინც ვარ. ალბათ, ღიმილი "ფიშკაა"...

- მექალთანის სახელი გაქვს...

- ასეთი არ ვარ. მექალთანეობას ვერავინ დამაბრალებს, ამას ფაქტებით ვერავინ დაამტკიცებს (იცინის)...

- შენს ყურადღებას როგორი გოგონები იქცევენ?

- ამაზე ჩამოყალიბებული კრიტერიუმები არ მაქვს. ჩემი სიყვარულის ამბავი ასე დაიწყო: უბრალოდ, ადამიანი დავინახე და სიგიჟემდე შემიყვარდა...

გართობა

- იყო პერიოდი, როცა გართობას ბევრ დროს ვუთმობდი: ღამის კლუბებში, ბარებსა და რესტორნებში დავდიოდი. ახლა ამის დრო და რაც მთავარია, სურვილიც ნაკლებად მაქვს. გჯერათ, 2 წელია, დასასვენებლადაც არსად ვყოფილვარ? თუ დრო დამრჩა, ძილის წინ, ნახევრად მძინარე, ფილმს ვუყურებ ხოლმე. ყველაზე უკეთ, ფსიქოლოგიურად და მორალურად ბუნების წიაღში, ჩიტების ჭიკჭიკის ფონზე ვისვენებ...

ეთო ყორღანაშვილი

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)