რომელი შეცდომის გამოსწორებას აპირებს ლაშა ღლონტი და სად ნახა ალ პაჩინო
მომღერალი და ექიმი ლაშა ღლონტი მსოფლიოს გარშემო ბევრს მოგზაურობს, სხვადასხვა ქვეყანაში განცდილ შთაბეჭდილებებს გვიზიარებს და სხვა საინტერესო თემებზეც გვესაუბრება.
საქართველოს მონატრებული ემიგრანტები აშშ-ში და გაქრისტიანებული იანკები
- მოგზაურობა ძალიან მიყვარს და უამრავ ქვეყანაში ვარ ნამყოფი, ზოგან - არაერთხელაც. სულ ცოტა ხნის წინ, მე და დათო არჩვაძე აშშ-ში გახლდით. ამჯერად ახალი ორგანიზაცია შეიქმნა - "ხმა საქართველოდან", რომლის მიზანია იმ ცნობილი ადამიანების მიწვევა, რომლებიც ჩვენს ემიგრანტებს ენატრებათ და უცხოელებსაც მოსწონთ. ეს კომერციული პროექტი არ არის, ასე ვთქვათ, მამულიშვილური საქმე უფროა. იქაური ქართველების ინიციატივა იყო და ყველანაირი ხარჯი მათ დაფარეს. ნიუ-ჯერსიში ძალიან კარგი კონცერტი ჩატარდა და მათი სიყვარული ქართული სიმღერის მიმართ იმდენად დიდია, რომ მიუხედავად საშინელი სიცივისა, რაც იმ დროს დაემთხვა, აშშ-ის სხვადასხვა რეგიონიდან ბევრი ადამიანი ჩამოვიდა. ადრე, აშშ-ში მე და ნატო გელაშვილიც ვიყავით, ასევე, მე და მურმან ჯინორია. სხვათა შორის, ფილადელფიაში ქართული ეკლესიაა, რომელსაც თავისი წინამძღვარი ჰყავს - მამა საბა ინწკირველი და იგი შესანიშნავ საქმეს აკეთებს, იქაურ ქართველობას კრებს და ახალი ტაძრის მშენებლობისთვის მიწაც შეიძინეს. პენსილვანიაში მონასტერია, სადაც ქართველები მოღვაწეობენ. მოგეხსენებათ, აშშ წესებისა და კანონების ქვეყანაა და ღამის 12 საათის შემდეგ, ხმაური არ შეიძლება, მაგრამ ის ამერიკელები, რომლებიც ქართველების გარშემო ცხოვრობენ, უკვე ქართულ ყაიდაზე არიან გადმოსულები (იცინის). ბევრი მართლმადიდებლურადაც მოინათლა და ძალიან სასიამოვნო სიტუაციაა.
ამერიკული ქალაქების ხიბლი
- ნიუ-იორკი მსოფლიოს ცენტრია და პირველი შთაბეჭდილება, რა თქმა უნდა, მძაფრი იყო, შოკის მომგვრელი. ფილადელფია უფრო წყნარი ქალაქია, მცენარეებში ჩაფლული, რადგან ადრე ტყე იყო, ქალაქი მერე გააშენეს და შეიძლება, სადმე ირემს ან შველსაც კი წააწყდე. იქ განსაკუთრებულად კარგი ხალხი ცხოვრობს. ვაშინგტონი უფრო ევროპული სტილის ქალაქია, საოცრად ყურადღებიანი ადამიანები ცხოვრობენ, კონცერტის მერე აუცილებლად დაგელოდებიან, ოღონდ სადმე წაგიყვანონ და პატივი გცენ. სხვათა შორის, ჩვენი ყველა სიმღერა ზეპირად იცოდნენ, ყველა არხზე მიუწვდებათ ხელი და ყველაფერი იციან, საქართველოში რა ხდება.
პრაგმატული ამერიკელები და უავტორიტეტო წამალდამოკიდებულები
- ადრე, "წითელ ჯვართან" ვთანამშრომლობდი. 2003 წლამდე, სასჯელაღსრულების სისტემაში ტუბერკულოზის კონტროლის კუთხით, კონფერენციებში მიწევდა მონაწილეობა და ბევრ ქვეყანაში და კარგ სასტუმროებში ვჩერდებოდი. თუმცა, ყოველთვის უფრო მაინტერესებდა, უბრალო ადამიანები როგორ ცხოვრობდნენ. ახლა რომ ჩავედით, სასტუმროში არ წავედით, ერთ-ერთ ოჯახში ვიყავით და მინდა გითხრათ, რომ გაცილებით უკეთ ცხოვრობენ, ვიდრე სასტუმროებში. მაგალითად, საქართველოში ერთოთახიან ბინაში რომ ცხოვრობენ და ვერ ეტევიან, იქ ამ ფართობში შეიძლება ისე კომპაქტურად განლაგდნენ, ვერ წარმოიდგენთ. ჩვენთან, კარგი მანქანა რომ გყავს და თავი კარგი ტიპი გგონია, იქ პირიქით, უბრალო მოხმარების საგანია და მეტი არაფერი. ძირითადად, ადამიანზე, ჯანმრთელობაზე არიან ორიენტირებულები და ოჯახურ ტრადიციებსაც მნიშვნელობას ანიჭებენ. ნარკომანი ჩვენთან "კაი ბიჭად" რომ ითვლებოდა, იქ ავადმყოფად მიიჩნევენ. როგორც "ბომჟს", ისე უყურებენ და ეხმარებიან. არ დამავიწყდება, ამსტერდამში ერთ ეკლესიაში მამა ჰანსი იყო, რომელიც უფასოდ ნარკოტიკს არიგებდა და გამიკვირდა. ეს, შეიძლება მკრეხელობაა მამაოს მხრიდან, მაგრამ ამაში მიდგომა ჩანდა. ასეთი ადამიანი იქ სახელგატეხილად ითვლება, თუმცა საზოგადოებიდან გარიყული არ არის. უბრალოდ, ავტორიტეტი არა აქვს.
ევროპა და კომფორტი
- ახლახან, მე, ჩემი მეუღლე და ქალიშვილი ბარსელონაში, "ბარსა"-"რეალის" თამაშზე ვიყავით. საინტერესო ქალაქია, ზღაპრული ხედებია. იქ საოცარი საგრადას ტაძარია. ასეთი რამ არ მინახავს. როცა უშუალოდ ქალაქის შიდა ტერიტორიაზე ხარ, ვერც იფიქრებ, რომ ეს ზღვისპირა ქალაქია. მიუხედავად იმისა, რომ ბევრ ქვეყანაში ვარ ნამყოფი, პრაღა ჩემთვის საოცნებო ქალაქია. განსაკუთრებით მისი ერთი ქუჩა მომწონს, რომელიც მუდმივად გადაკეტილია და ახალი ლუდისა და ცხელი სოსისის მირთმევა ნებისმიერ დროს შეგიძლია. საერთოდ, კომფორტის მოყვარული ვარ, ამიტომ ეგზოტიკურ ქვეყნებში ნაკლებად დავდივარ, არ მხიბლავს. როგორია, თავზე ხვლიკი, მორიელი ან ობობა რომ გადაგივლის? მე უფრო განვითარებული ქვეყნები მირჩევნია. ძალიან მომეწონა კანი და ნიცა.
სტამბოლი და ნიუ-იორკი
- თურქეთში ზაფხულობით ვისვენებ და იქაურობა ძალიან მომწონს, განსაკუთრებით - სტამბოლი, რადგან ევროპული ნაწილიც აქვს და აზიურიც. სტამბოლში ერთი სასტუმროა, რომლის ხედი მთელ ბოსფორს გადაჰყურებს და ისეთი სილამაზეა, ალბათ, მხოლოდ იმას თუ შეედრება, ნიუ-იორკის Empire State Building-ზე რომ ვიყავი და მოპირდაპირე მხარეს მთელ ქალაქს ვუყურებდი. შოკი იყო. ღამით საოცრად შთამბეჭდავია.
უცხოური კულტურული ღონისძიებები
- ხომ იცით ქართველების ამბავი, ჩადიხარ, ყველა თავისთან გეპატიჟება, თუ ოჯახთან ერთად ხარ, შოპინგს ვერ ასცდები და ა.შ. თუმცა, მიუხედავად ამისა, რაღაცების ნახვას მაინც ვახერხებ ხოლმე. ჩემი ყველაზე დიდი მიღწევა ის იყო, რომ მანჰეტენზე სპექტაკლს დავესწარი, ალ პაჩინოს მონაწილეობით. ეს ჩემთვის აუხდენელი ოცნება იყო. იმ პატარა დარბაზში დაახლოებით 150 ადამიანი ეტევა. აღსანიშნავია, რომ ალ პაჩინო იმ წარმოდგენაში ჰონორარს არ იღებს. უბრალოდ, მოთხოვნილება აქვს, რომ სცენაზე ითამაშოს და თამაშობს. სხვაგან სადაც დავდიოდი, მე თვითონ მქონდა კონცერტები და სხვების კონცერტებზე წასვლას ვერ ვახერხებდი (იცინის).
სხვადასხვა ქვეყნის პუბლიკა
- ევროპელი პუბლიკა ერთმანეთს ჰგავს, აშშ-ში კი ქართულ სათვისტომოსთან გვქონდა ურთიერთობა. საერთოდ, მიმაჩნია, რომ ყველაზე კრიტიკული და ყველაზე რთული მაინც ქართული პუბლიკაა. თუ საქართველოში კონცერტზე გამოხვედი და ტაში დაგიკრეს, ჩათვალე, რომ ყველგან დაგიკრავენ. გემოვნებიანი მსმენელია. თბილისში არის საზოგადოება, რომელიც კარგ მუსიკას უსმენს, მაგრამ ევროპაში უფრო წყნარ მუსიკას ანიჭებენ უპირატესობას, რესტორანშიც რომ შეხვალ, ბოლო ხმაზე არ მღერიან. უცხოეთშიც ყველა მიმართულებას თავისი მსმენელი ჰყავს, რა თქმა უნდა, მაგრამ რაც უფრო მშვიდი, ჩუმი და გაწონასწორებული ნოტი გაქვს, უფრო კულტურულ მომღერლად ითვლები და უფრო ფასობ. კარგია, რომ ეს კულტურა საქართველოშიცაა, უბრალოდ, ასეთ მუსიკას ცოტა სხვაგვარი პოპულარიზაცია, სხვანაირი კონცერტების ჩატარება სჭირდება.
ძირითადი საქმიანობა და ამიერკავკასიაში ერთადერთი 3D აპარატი სიმსივნის გამოსაკვლევად
- მოგეხსენებათ, სიმღერა არ არის ჩემი ძირითადი მიმართულება და შემოსავლის წყარო. ასოციაციის - "ბიზნესი კიბოს წინააღმდეგ" პრეზიდენტი ვარ, ასევე, კიბოს კვლევის ცენტრის საზოგადოებასთან ურთიერთობის სამსახურის უფროსი და მარკეტინგული კომპანიის ერთ-ერთი დამფუძნებელი. სხვათა შორის, ახლა შევიძინეთ ძუძუს კვლევის მესამე დიმენზიის (3D) აპარატი, რომლითაც მრავალშრეობრივი გამოკვლევა ხდება. ამიერკავკასიაში ერთადერთია და ძალიან დიდი რიგებია, რადგან სიმსივნეების რიცხვმა საკმაოდ იმატა. ჩვენთან სხვა სახეობის სიმსივნეების დიაგნოსტიკაც ხდება. მესამე სტადიაშიც კი შეიძლება არ იყოს სიმპტომები, ამიტომ ნაადრევი კვლევა და პროფილაქტიკა შედეგის მომტანია.
ჰობი და შემოქმედება
- მართალია, სიმღერა ჩემი ცხოვრების აზრია, მაგრამ ახალი სიმღერები მარტივად არ იქმნება. ძნელია, საქართველოში სიმღერა დაწერო, რადგან ეს რეზო ლაღიძის, ჯანო კახიძის, გია ყანჩელის, მარიკა კვალიაშვილის, მაცაცო სებისკვერაძის სამშობლოა. ბევრია ნაფიქრი, თუ როგორ გამხდარიყო ესა თუ ის სიმღერა პოპულარული. ბოლოს ძალიან კარგი, უბრალო და მარტივი სიმღერა ჩავწერე, სიყვარულზე. დავიფიცე, ამ თემაზე სიმღერებს არ ჩავწერ-მეთქი, მაგრამ ძალიან კარგი ადამიანის - კობა ხუციშვილის სიმღერა ჩავწერე. კობა ადრე გარდაიცვალა და სიმღერა მისმა მეგობრებმა მომიტანეს. ის პროფესიონალი კომპოზიტორი არ იყო, თუმცა პროფესიონალი მუსიკოსი კი გახლდათ. პრემიერა ერთ-ერთ სატელევიზიო შოუში იყო და ხალხს მოეწონა.
"საქართველოო, ლამაზო"
- მოგზაურობა ძალიან მიყვარს, მაგრამ ჩემთვის მაინც საქართველოა პრიორიტეტული, ამაზე მაგარ დროს ვერსად ვატარებ და სხვაგან ვერ ვიცხოვრებდი. ჩემდა სამარცხვინოდ, საქართველოს ერთადერთი კუთხე სვანეთია, სადაც ნამყოფი არ ვარ და ამ შეცდომას აუცილებლად გამოვასწორებ. ზემო აჭარა და ახალციხის რაიონი მიყვარს. განსაკუთრებით, - იქიდან მომავალი გზა, ზარზმის ხეობას რომ უყურებ, მსოფლიოში ალბათ ყველაზე ლამაზია. ასევეა, გურია, სამეგრელო, კახეთი; საქართველოში ბევრი ლამაზი და აღიარებული ადგილია და ჩემი ქება არ სჭირდება.
თამთა დადეშელი
(გამოდის ხუთშაბათობით)
სალომე ჭაჭუა უცხოეთში მიემგზავრება - რომელი ქვეყნის "ცეკვავენ ვარსკვლავებში" გამოჩნდება მოცეკვავე
"სადაც არ უნდა ყოფილიყო, ყოველთვის სახლში ბრუნდებოდა... თბილისში..." - რას წერს გენიალურ კომპოზიტორზე ხელოვნებათმცოდნე
